Η Δημιουργία του ανθρώπου στο Βιβλίο της Γένεσης, περιγράφεται με δύο τρόπους, οι οποίοι αντανακλούν διαφορετικές πτυχές της δημιουργίας του ανθρώπινου όντος και του κόσμου γενικότερα.
Δημιουργία του Ανθρώπου
Εκ του Μηδενός
Στη Γένεση 1 (δηλαδή στην πρώτη περιγραφή της δημιουργίας),
η Δημιουργία του ανθρώπου τοποθετείται την έκτη ημέρα
Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο
εκ του μηδενός με την εξής διαδικασία:
«Και είπεν ο Θεός: "Ας κάνουμε άνθρωπο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή μας, και ας εξουσιάσει τα ψάρια της θαλάσσης, και τα πουλιά του ουρανού, και τα κτήνη, και όλη τη γη, και όλα τα ερπετά που κινούνται επάνω στη γη".
Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο κατ' εικόνα του, κατ' εικόνα του Θεού τον δημιούργησε·
άρσεν και θήλυ τους δημιούργησε.
(Γένεση 1:26-27)
Εδώ, ο άνθρωπος δημιουργείται απευθείας από τη θέληση του Θεού, χωρίς να χρησιμοποιείται κάποιο προϋπάρχον υλικό.
Το χαρακτηριστικό αυτής της δημιουργίας είναι η άμεση και καθολική υπερβατικότητα της διαδικασίας.
Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση» Του, μια έννοια που αναφέρεται στην πνευματική και ηθική ικανότητα του ανθρώπου να έχει σχέσεις με τον Θεό και να μπορεί να ασκεί ελευθερία βούλησης και υπευθυνότητα.
Δημιουργία του Ανθρώπου
Εκ Προυπαρχούσης Υλης
(Β΄ Περιγραφή)
Η Γένεση 2 μας δίνει μια δεύτερη, πιο λεπτομερή περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου, και η οποία φαίνεται να περιλαμβάνει τη χρήση προϋπαρχόντων στοιχείων (δηλαδή της ύλης που υπήρχε ήδη) κατά τη δημιουργία του Αδάμ:
«Και έπλασε ο Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο από χώμα της γης και έπνευσε εις τα ρουθούνια αυτού πνοή ζωής· και έγινε ο άνθρωπος ψυχή ζώσα.»
(Γένεση 2:7)
Αυτή η περιγραφή δείχνει ότι ο Θεός χρησιμοποίησε το χώμα από τη γη για να πλάσει τον Αδάμ. Αυτό είναι μια "υλική" δημιουργία, όπου ο άνθρωπος γίνεται από ένα φυσικό στοιχείο, το χώμα, και αποκτά ζωή μόνο όταν ο Θεός του «πνέει» τη «πνοή ζωής», δηλαδή τη θεία ψυχή που τον κάνει ζωντανό.
Η διαδικασία αυτή αποκαλύπτει μια πιο προσωπική, σχεδόν χειροπιαστή δημιουργία του ανθρώπου, σε αντίθεση με την πιο αφηρημένη και θεϊκή εικόνα της πρώτης περιγραφής.
Ο άνθρωπος γίνεται έτσι μια σύνθεση από υλικό και πνευματικό στοιχείο.
Αυτές οι δύο περιγραφές της Δημιουργίας του Ανθρώπου είναι ιδιαίτερα σημαντικές και αντιπροσωπεύουν διαφορετικές θεολογικές έννοιες.
Στην πρώτη περίπτωση, ο άνθρωπος φέρει την εικόνα του Θεού και έχει τη δυνατότητα να κυβερνά τη φύση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, ο άνθρωπος είναι «πλάσμα» που δημιουργείται από τα στοιχεία της φύσης αλλά αποκτά το θεϊκό του στοιχείο μέσω της θεϊκής πνοής.
Η ιδέα της δημιουργίας
εκ του μηδενός (creatio ex nihilo) αναφέρεται στη θεολογική αντίληψη ότι ο Θεός δημιουργεί από το τίποτα, χωρίς να χρησιμοποιεί υλικά ή προϋπάρχουσες ουσίες, και αυτή η άποψη είναι πιο σαφής στην πρώτη περιγραφή της Δημιουργίας.
Αντίθετα,
η δημιουργία εκ προϋπαρχούσης ύλης (creatio ex materia) είναι παρούσα στη δεύτερη περιγραφή, καθώς χρησιμοποιείται το χώμα της γης ως υλικό για τη δημιουργία του ανθρώπου.
Και οι δύο αυτές περιγραφές συνυπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη και δίνουν έναν πλήρη θεολογικό καμβά για την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης και σχέσης με τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου