ΑΣΩΤΟΙ ΥΙΟΙ..ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΝΕΩΤΕΡΟΣ

 

Κατ’ αρχάς, άσωτοι είναι και οι δύο υιοί. 

Ο Νεότερος εγκαταλείπει τον παραδείσιο Οίκο του Πατέρα του, με σκοπό να χειραφετηθεί –να αποξενωθεί και να απολαύσει την νομιζόμενη ελευθερία του από τον πανταχού παρόντα Θεό, που είναι η πηγή παντός αγαθού. 

Ο άλλος, ο Πρεσβύτερος, βρίσκεται μεν μέσα στην Εκκλησία, στον Παράδεισο, αλλά η πνευματική του τυπολατρία και αυταρέσκεια δεν τον αφήνουν ποτέ να απολαύσει όχι έναν “ἔριφον”  αλλά ούτε τον ίδιο τον αδελφό του, τον οποίο βλέπει σαν εχθρό , και 

ούτε βεβαίως τον Θεό Πατέρα του.

Η αμαρτία των δύο αυτών άσωτων υιών είναι όχι μία συγκεκριμένη αμαρτία αλλά 

αυτή η ουσία κάθε αμαρτίας.

Όπως η Εύα και ο Αδάμ πριν φάνε τον καρπό σκότωσαν τον αληθινό Θεό και πίστεψαν τον φθονερό συκοφάντη που τους έλεγε ότι ο Πανάγαθος Δημιουργός τους ήταν φθονερός, έτσι και εδώ…

Όμως τι σημαίνει το 

πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας 

Πατέρα, για μένα δεν έχεις απολύτως καμία αξία. Ουσιαστικά δεν υπάρχεις. Αυτά που βλέπω αυτά που έχουν αξία είναι μόνο τα αγαθά Σου και μάλιστα τα υλικά. 

Δεν μπορώ να περιμένω να πεθάνεις και να τα κληρονομήσω… Δώσ’ τα μου

Για μένα δεν υπάρχεις. Δώσε μου αυτό που αξίζει, τα αγαθά, την ύλη, την ηδονή, τη ζωή μου, το σώμα μου

Ήταν θέμα χρόνου να δαπανήσει,  χρεοκοπήσει, εξαντληθεί, πεθάνει ο άσωτος 

Το είπε ξεκάθαρα ο πατέρας του: 

“οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν” (Λουκ. ιε’ 24).

Το ίδιο δεν συνέβη και με τους Πρωτόπλαστους; Πριν αμαρτήσουν “σκότωσαν” μέσα τους τον Θεό, αμάρτησαν. 

Αποδέχτηκαν την συκοφαντία του πονηρού, πώς είναι φθονερός. 

Έπειτα έφυγαν μακριά απ’ τον Θεό, από το Σπίτι Του τον Παράδεισο αλλά τελικά αυτοί ήταν νεκροί πνευματικά και ήταν θέμα χρόνου να πεθάνουν και σωματικά.

Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει και με κάθε αμαρτωλό; Πρώτα σκοτώνει μέσα του τον Θεό και μετά λατρεύει την κτίσιν παρά τόν κτίσαντα 

τις απατηλές ηδονές, την κούφια κοσμική δόξα, την πλανεύτρα ματαιότητα του κόσμου, τον δαιμονικό “Θεό” του χρήματος, τον θανατηφόρο “παράδεισο” των ναρκωτικών, των τυχερών παιχνιδιών, του οινοπνεύματος, των περιβόητων οζόντων “θεών” του θεάτρου και των αθλημάτων.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι σύγχρονοι άσωτοι, οι κάθε εποχής άσωτοι, έχουν πρώτα σκοτώσει μέσα τους τον Θεό Πατέρα, και στην συνέχεια, το βλέπουμε στην καθημερινή κοινωνική ζωή, δεν διστάζουν να σκοτώσουν και τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους, τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τους συγγενείς τους, τους φίλους τους, κάποτε και τα ίδια τα παιδιά τους, για να τους “φάνε” την περιουσία τους και να αποδημήσουν “εἰς χώραν μακράν” την χώρα της πνευματικής και κοινωνικής αποξένωσης.

Όντως τρέλα η αμαρτία 

Θέλεις να σκοτώσεις τον Θεό σου και τελικά σκοτώνεις όλους τους αδελφούς σου και τον εαυτό σου. Σκοτώνεις την ευτυχία σου. 

“οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν”

2. Πώς “ἀνέζησε” και πώς “εὑρέθη”

Ο αμαρτωλός για λίγο χαίρεται την αμαρτία του. 

Η στυφάδα της όμως μένει αιώνια. Για αυτό και ο Χριστός παρομοιάζει την αμαρτία με τα ξυλοκέρατα: καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων” . 

Ἡ τῆς ἁμαρτίας φύσις εὐφραίνει μικρά καί κολάζει μεγάλα, τέρπει πρόσκαιρα καί μαστίζει αἰώνια 

Πώς έφτασε στη λύτρωση, τη μετάνοια, την αληθινή ελευθερία ο  πρώην άσωτος υιός του Πατρός.

α΄  Δεν μπορούσε ποτέ να ξεχάσει τον Πατέρα του

Και στη χειρότερη φάση της αμαρτωλής ζωής του δεν μπορούσε ποτέ να ξεχάσει πώς του φέρθηκε ο στοργικός του Πατέρας, ακόμη και όταν ο ίδιος πνευματικά τον σκότωνε.

Με τι αρχοντιά σεβάστηκε την ολέθρια μα ελεύθερη επιλογή του 

Πώς τον ξεπροβόδισε

Τα δακρυσμένα και πονεμένα μάτια του. 

Πώς Του έδωσε ό,τι του ζήτησε 

Όταν του το ζήτησε Χωρίς απειλές Χωρίς φωνές Χωρίς προϋποθέσεις

Ποτέ δεν μπορούσε να ξεχάσει τον Πατέρα του Γι’ αυτό και συνεχώς τον επικαλείται: 

Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου… 

ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου…  

πάτερ, ἥμαρτον ἐνώπιόν σου…

Αντίθετα ο μεγάλος υιός, που μένει σωματικά μέσα στο σπίτι, την Εκκλησία ποτέ δεν τον αποκαλεί Πατέρα 

Και όπως υπονοείται δεν σώζεται.

Άξιο παρατηρήσεως είναι ότι ο νεότερος άσωτος υιός ἐκολλήθη μεν ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης , αλλά δεν έγινε ποτέ ο ίδιος πολίτης της χώρας της αποστασίας 

Δηλαδή η ψυχή του δεν μπορούσε να ξεχάσει ποτέ τον Πατέρα του.

Και αυτό λειτούργησε λυτρωτικά όταν ήρθαν οι θλίψεις.

β΄  Οι θλίψεις λειτουργούν λυτρωτικά στους καλοπροαιρέτους αμαρτωλούς

Το αρχοντόπουλο αυτό που τα είχε όλα, όταν επέλεξε την απουσία και την αποστασία από τον Θεό Πατέρα του, τα έχασε όλα. Και τότε 

ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην.

Τι ωραία που το σχολιάζει ο ιερός Ζιγαβηνός 

ὅπου ὁ τοῦ θείου φόβου σίτος οὐ γεωργεῖται, ἐκεί λιμός ἰσχυρός οὐκ ἄρτου, ἀλλ’ ἀρετῆς· ὅπου ἐυφορία παντός κακοῦ ἐκεί ἀφορία παντός καλοῦ.

Τώρα παρακαλεί τους σκληρούς πολίτες της χώρας εκείνης, τους δαίμονες δηλαδή, για ένα πιάτο φαγητό, μα δεν βρίσκει. Τώρα έχασε και όλους τους φίλους του, που ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικοί φίλοι του.

Τώρα ούτε τα δικαιώματα των χοίρων δεν έχει 

Ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ 

Δεν την γέμισε όμως … ούτε μία φορά

Ευλογημένη δοκιμασία

Γιατί στην εσχάτη δοκιμασία ο άνθρωπος είναι πολύ κοντά στη σωτηρία! Και πράγματι…

γ΄  Βρήκε τον εαυτό του

Εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν…

Τί μεγάλη ανακάλυψη 

Πόσοι άραγε από μας έχουμε βρει τον εαυτό μας; Πόσοι διαβάζουμε τις δοκιμασίες, τις πανδημίες, τις οικονομικές δυσπραγίες, τις εθνικές ταπεινώσεις σωστά και βρίσκουμε 

τι θέλει ο Πάνσοφος από εμάς;

Διά τοῡτο αῦτόν καί ἀφῆκεν ὁ πατήρ –γράφει ο ιερός Χρυσόστομος– καὶ οὐκ ἐκώλυσεν εἰς τὴν ἀλλοτρίαν ἀπελθεῖν, ἵνα διὰ τῆς πείρας μάθῃ καλῶς ὅσης ἀπήλαυσεν εὐεργεσίας οἴκοι μένων Πολλάκις γὰρ ὁ Θεὸς ὅταν λέγων μὴ πείθῃ, τῇ διὰ τῶν πραγμάτων πείρᾳ τὴν διδασκαλίαν ἀφίησιν.

Έτσι λοιπόν …

δ΄  Βρήκε τις αμαρτίες του

Τώρα βλέπει τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι όταν έφευγε από το σπίτι.

Κατάλαβε την αξία του Πατέρα του. Την αξία του Πατρικού οίκου. Το λάθος της προσβολής στον Πατέρα του. Την προσβολή στον Ουρανό ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου  Στους Αγγέλους. 

Το λάθος της αυτονόμησης. Το λάθος να νομίζει ότι τα χαρίσματα, η υγεία, το σώμα του, τα χρήματα τού ανήκουν. 

Το λάθος της επιλογής της χώρας των άφιλων φίλων. Το λάθος της καταδαπανήσεως.

Πόσα βρήκε

ε΄  Βρήκε και τον Θεό Πατέρα Του

Ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου 

Καλύτερα υπηρέτης σε Αυτόν παρά χοιροβοσκός εδώ, στην γη της αμαρτίας.

στ΄  Δεν αναβάλλει την επιστροφή μετάνοια ούτε ένα λεπτό

Αμέσως θα επιστρέψει στον Πατέρα: 

ἀναστὰς πορεύσομαι. 

Δεν χρειάζεται να χρονοτριβήσω. 

Δεν χρειάζεται να χαιρετίσω. 

Δεν χρειάζεται να το συζητήσω με άλλους. 

Δεν χρειάζεται ούτε ένα βλέμμα να ρίξω πίσω, 

όπως η γυναίκα του Λωτ.

ζ΄  Αποφασίζει αταλάντευτα να τα πει όλα

Δεν θα κρύψει τίποτα. Δεν θα επιχειρήσει να απομειώσει το παραμικρό.

Δεν θα δικαιολογηθεί για τίποτα. 

Δεν θα προσπαθήσει να βρει ελαφρυντικά για καμία του πράξη.

Δεν θα ρίξει την ευθύνη ούτε στο νεαρό της ηλικίας του, ούτε στις συνθήκες, ούτε στους φίλους, ούτε στους εχθρούς, ούτε στον Πονηρό.

Για όλα αναλαμβάνω όλη την ευθύνη των εγκλημάτων μου

Ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου

η΄  Η γνησιότητα της μετανοίας του φαίνεται απ’ το ότι ζητά να τιμωρηθεί

Όχι απλώς δεν αρνείται την τιμωρία, δεν την φοβάται, αλλά επιχειρηματολογεί ότι επιβάλλεται να τιμωρηθεί.

Η αμαρτία μου είναι τόσο προσβλητική προς το πρόσωπό Σου, που ποτέ πια δεν πρέπει να με θεωρήσεις γνήσιο παιδί σου. 

Κάνε με μισθωτό δούλο σου. 

Οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου

Όταν ο πιστός δείχνει τέτοια αληθινή, γνήσια, λυτρωτική, παραδειγματική, μετάνοια, τότε ο Ουράνιος, στοργικός  Θεός Πατέρας τρέχει με το θείο του έλεος και το πέλαγος της αγάπης του και αγκαλιάζει τον βρώμικο υιό, τον καταφιλεί και τον αποκαθιστά και πάλι στο πρωτόκτιστο κάλλος των κατά χάριν υιών του Θεού.

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ

 

Τα παιδικά μου χρόνια χωρίς ιδιαίτερα βιώματα από εκκλησιαστική ζωή.

Στη διάρκεια των σπουδών μου, ένταξη στο χώρο της Δογματικής Αριστεράς, η οποία τουλάχιστον τότε περιλάμβανε στο ¨πακέτο¨ και τη μαχητική αθεΐα.

Με κλονισμένη την πίστη, γνωρίζω έναν ομοϊδεάτη συνάδελφο και παντρεύομαι…. Γεννιέται η κόρη μας με σπάνιο-σοβαρότατο καρδιολογικό πρόβλημα. Μεγάλος πόνος, που δίνει & τη χαριστική βολή στα τελευταία ψίχουλα της πίστης μου.

Πώς να χωρέσει το μυαλό μου ότι αυτό το πανέμορφο λεπτεπίλεπτο πλάσμα έχει μόνο μερικούς μήνες ζωής; Στο κόμμα μου λένε:

Τα βλέπεις; Πού είναι ο Θεός; Φυσικά το παιδί μας δεν το βαφτίσαμε & ήμασταν περήφανοι με τον πατέρα του ότι σταθήκαμε συνεπείς στις αρχές μας.

Του δώσαμε το όνομα Μαρία, όταν το δηλώσαμε στο ληξιαρχείο. Παρά τις προβλέψεις η Μαρία δε φεύγει στους πρώτους μήνες. Μεγαλώνει με το πρόβλημα της καρδούλας της, με μαρτυρικές κρίσεις άπνοιας, με επιπλοκές. Συμβαίνει όμως κάτι το θαυμαστό. Παρόλο που ζούσε σε μαχητικά αθεϊστικό περιβάλλον, είχε μια ανεξήγητη πίστη στο Θεό, μια ηρεμία, μια καρτερικότητα. Αντί να τη στηρίζουμε εμείς, μας στήριζε εκείνη Οκτώ ετών η Μαρία & σε μια απέλπιδα προσπάθεια θεραπείας την πάμε στην Αμερική. Εκεί απλώς επιβεβαιώνεται ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Γυρίζουμε πίσω χωρίς καμιά πλέον ελπίδα.

Όμως το ταξίδι δεν πήγε τελείως χαμένο, γιατί εκεί γνωρίσαμε μια ομάδα Ελλήνων μεταπτυχιακών φοιτητών, που ήταν συνειδητοί χριστιανοί. Ήταν εθελοντές στον νοσοκομείο. Μας συμπαραστάθηκαν & το κυριότερο, ανάπτυξαν μια πολύ δυνατή φιλία με τη Μαρία μας.

Εγώ κι ο άντρας μου τους βλέπαμε με συμπάθεια & κατανόηση. Δεν μας φαινόταν φυσιολογικό, άνθρωποι με τέτοια μόρφωση να θρησκεύουν.

Γυρίζοντας στην Ελλάδα η Μαρία συνεχίζει να προσεύχεται & να χαίρεται, όταν η γιαγιά της την πηγαίνει στην Εκκλησία. Πάει στο γυμνάσιο, Άριστη μαθήτρια. Γλυκύτατο πλάσμα. Εγώ, μ΄ ένα μόνιμο μαχαίρι στην καρδιά! Κάποια μέρα στο σχολείο, σε μια ελεύθερη συζήτηση στο μάθημα των θρησκευτικών, μπροστά σε όλα τα παιδιά, λέει στο θεολόγο:

-Κύριε, δεν είμαι βαφτισμένη, & θέλω τόσο πολύ να βαπτιστώ Μπορείτε να με βοηθήσετε; Άφωνος ο καθηγητής. Τα παιδιά την πειράζουν: Καλά εσένα σου δώσανε το όνομα όπως στα σκυλάκια Όχι τους είπε. Οι γονείς μου με σεβάστηκαν & μου είπαν να επιλέξω εγώ πότε θα βαπτιστώ. Και τώρα το θέλω πάρα πολύ Ο θεολόγος με καλεί στο σχολείο & δειλά με ρωτάει, αν έχω αντίρρηση για τη βάφτιση. Σκίζεται η καρδιά μου στα δύο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήμουν η αιτία να είναι πικραμένο το κοριτσάκι μου, που ποτέ δεν μου είχε ζητήσει τίποτε. Και τώρα μέσω του καθηγητή της μου ζητούσε μόνο να βαφτιστεί Πώς μπορούσα να είμαι τόσο εγωίστρια & εγκλωβισμένη σε ιδεολογίες; Γυρνάω σπίτι, την αγκαλιάζω κλαίγοντας & της υπόσχομαι ότι θα βαπτιστεί όσο πιο γρήγορα γίνεται. Παρακάμπτοντας θαυματουργικά τη λυσσαλέα αντίρρηση του πατέρα της, βαφτίζεται, σ΄ ένα μυστήριο που συγκλόνισε τους λίγους παριστάμενους.

Έφτιαξε μόνη της τη λιτή λαμπάδα της,απάγγειλε το «Πιστεύω», συμμετείχε… Δύο χρόνια μετά η Μαρία είναι στα 14 & η υγεία της επιδεινώνεται ραγδαία. Λόγω πνευμονικής υπέρτασης παθαίνει κρίσεις με συνεχείς αιμοπτύσεις. Ένας μαρτυρικός μήνας στο Ωνάσσειο με εξανεμισμένες όλες πια τις ελπίδες. Το παιδί γαλήνιο, καρτερικό, προσευχόμενο. Κι εγώ απογοητευμένη απ΄ όλες τις ιδεολογίες και τα πολιτικά σχήματα, απλώς είμαι δίπλα της, χωρίς να μπορώ να κατανοήσω, από πού αντλεί δύναμη. Οι γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. Την παίρνω σπίτι. Το ήθελε και η ίδια. Οι αιμοπτύσεις συνεχίζονται. Εγώ δίπλα της, μόνο να κλαίω μπορούσα, όταν κοιμόταν. Σε μια έντονη αιμόπτυση μου λέει: -Μανούλα, όταν γίνεται κάτι πολύ κακό, ο Θεός δίνει κάτι πολύ μεγάλο. Κι εγώ τώρα περνάω κάτι πολύ κακό, αλλά ο Θεός μου ετοιμάζει κάτι πολύ μεγάλο Δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε!

Η ώρα 11 το βράδυ, 12 Νοεμβρίου 1995. Μια νέα αιμόπτυση την εξάντλησε. Δύσπνοια και δυσφορία. Η Μαρία μου σταυροκοπιόταν. Εγώ παρακαλούσα (δεν ξέρω ποιόν) να μην βασανίζεται άλλο. Στις δύο τα ξημερώματα παθαίνει εγκεφαλικό. Γέρνει το κεφαλάκι της και αλλοιώνονται τα χαρακτηριστικά της. Βλέποντάς την να έχει χάσει κάθε επαφή με το περιβάλλον, ουρλιάζω:

- «Δεν υπάρχει Θεός; Πού είναι ο Θεός;» Και τότε ανοίγει τα μάτια της, μου ρίχνει ένα κουρασμένο, γαλήνιο βλέμμα και ψιθυρίζει:

- Μαμά υπάρχει Θεός! Και ξανακλείνει τα μάτια της για πάντα, στην αγκαλιά μου. Στην αγκαλιά του Θεού, ξεκούραστη πια, βαφτισμένη! Δεν θα περιγράψω την πορεία μου μετά. Η Μαρία μου έγινε η πνευματική μου μητέρα, ο άγγελος που μεταμόρφωσε την οικογένειά μου, η μεσίτριά μου στον Ουρανό. Αυτή με βοήθησε να αναστηθώ από τον πνευματικό μου θάνατο.

Από τότε η ζωή μου, μόνο με θαύμα μπορεί να παρομοιαστεί. Οι δωρεές του Θεού τόσο πλούσιες, που δεν τις αντέχω….

Πηγη

https://adontes.blogspot.com/

ΚΙΝΑ ΡΩΣΙΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ..

 

Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι η Κίνα δεν γνώριζε ότι ο Πούτιν ήταν έτοιμος να εισβάλει στην Ουκρανία όταν και οι δύο ηγέτες  υπέγραψαν τη συνθήκη 

απεριόριστης φιλίας.

Εκείνη την εποχή, η αναμενόμενη εισβολή στην Ουκρανία ήταν η κύρια συζήτηση σε κάθε σοβαρή Γεωπολιτική και Γεωοικονομική συζήτηση στη Δύση.

Όταν ο Πούτιν ενημέρωσε τον Σι για τις προθέσεις του να επιτεθεί στην Ουκρανία, ο Σι δεν είχε κανένα λόγο να τον συγκρατήσει.
Δεν ήταν η Κίνα που έβγαζε το λαιμό της, ήταν 

ο «χρήσιμος ηλίθιος» Βλαντιμίρ.

Ωστόσο, όπως αποδείχθηκε αυτή η υπόθεση θα αξιοποιηθεί επωφελώς από την Κίνα.

Πρώτα και κύρια, θα απέτρεπε εν μέρει την εχθρική εστίαση των ΗΠΑ στην Κίνα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης περιόδου για αυτήν τη χώρα, μετά την επανεκλογή του Xi που κατέστρεψε την κινεζική οικονομία ως αποτέλεσμα της επίθεσής του εναντίον των κινεζικών Hitech Οικονομικών ολιγαρχών και τα αυστηρά μέτρα του κατά του Covid και τον αρνητικό κοινωνικό αντίκτυπό τους.

Η κινεζική οικονομία σήμερα είναι τόσο ασταθής όσο και η δυτική, αν όχι περισσότερο.

Δεύτερον, 

θα επέτρεπε στην Κίνα να παρατηρήσει  

in vitro,  τα αποτελέσματα και τις παγκόσμιες αντιδράσεις μιας εισβολής σε άλλη χώρα, προτού την εφαρμόσουν, 

in  vivo  στην περίπτωσή τους στην Ταϊβάν.

Η Κίνα είναι ένα μεγάλο οπλοστάσιο για τον Πούτιν.

Ο Πούτιν τρελλαινεται σκεπτόμενος τα εκατομμύρια πυρομαχικά, τα UAV και άλλο πρώτης τάξεως υλικό που έχει σε αφθονία η Κίνα, τώρα που ο δικός του Στρατός ξύνει τον πάτο του βαρελιού και εξαρτάται από το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα για ακριβές στρατιωτικές προμήθειες. 

Αυτά δεν αρκούν, γιατί ο ρωσικός στρατός, πιστός στο πυροβολικό από τον Ναπολέοντα, εκτοξεύει 20.000 βολές την ημέρα στην Ουκρανία.

Προς το παρόν το κινεζικό οπλοστάσιο παραμένει κλειστό. 

Η Κίνα πουλά μόνο μικροτσίπ και ανταλλακτικά στη Ρωσία και ακόμη και αυτά δεν είναι αρκετά και δεν είναι κορυφαίας ποιότητας επειδή η Κίνα έχει προβλήματα με την προμήθεια μικροτσίπ.

Ο οπλισμός της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας είναι μεγάλος μοχλός για να γίνει η Κίνα κύριος παίκτης και ο απόλυτος διαιτητής σε αυτόν τον πόλεμο.

Η Κίνα δεν πρόκειται να αποφασίσει νωρίς. Μπορεί να δώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πυρομαχικά στη Ρωσία μόνο και μόνο για να ανοίξει τη ρωσική όρεξη και να ενθουσιάσει/φοβίσει τις ΗΠΑ, αλλά δεν έχει κανένα συμφέρον να ταχθεί πλήρως με τον Πούτιν.

Η παραπάνω ενέργεια είναι πολύ διαφορετική από την είσοδο της Κίνας στον πόλεμο. 

Το διεθνές κόστος για την Κίνα με την αυξανόμενη απομόνωσή της είναι ένα βαρύ φορτίο για την Κίνα τώρα.

Ωστόσο, υπάρχει ένας λόγος για τον Σι να εμπλακεί: 

Είναι ενάντια στο συμφέρον της Κίνας να χάσει εντελώς ο Πούτιν.

Μια αποδυναμωμένη Ρωσία είναι αποδεκτή από τους Κινέζους γιατί αυτό θα τους επιτρέψει να επεκταθούν στην Κεντρική Ασία και να υποτάξουν τη Ρωσία στην Κίνα.

Μια ηττημένη Ρωσία έχει μηδενική αξία ως σύμμαχος, η αποσταθεροποίηση στο Κρεμλίνο που σίγουρα θα ακολουθήσει θα εκτροχιάσει τη ρωσο-κινεζική στρατηγική εταιρική σχέση και επίσης θα ρίξει κρύο νερό σε τυχόν σχέδια στρατιωτικής εισβολής στην Ταϊβάν.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που αποστρέφεται η Κίνα, επειδή είναι μακροπρόθεσμοι σχεδιαστές, είναι η αστάθεια και η αβεβαιότητα.

Ο πλήρης οπλισμός των Ρώσων με κινεζικά όπλα μπορεί να ανατρέψει τη ζυγαριά και να εξασφαλίσει ότι η Ρωσία θα κερδίσει εάν ο πόλεμος δεν κλιμακωθεί περαιτέρω, κάτι που είναι πιθανό.

Αυτό θα σημαίνει ότι η Κίνα εμπλέκεται απευθείας με τη Δύση μέσω ενός θερμού πολέμου, αρχικά με πληρεξούσιο, η έκταση του οποίου είναι άγνωστη.

Αυτό θα σημαίνει έναν πλήρως συγκρουσιακό Ψυχρό πόλεμο με τη Δύση, αστάθεια, μηδενικές διπλωματίες και ακρωτηριαστικά περιορισμένο εμπόριο.

Αυτός ο πιθανός νέος Ψυχρός Πόλεμος θα έχει την Κίνα, μια αδύναμη Ρωσία, τη Βόρεια Κορέα, το Ιράν, τη Συρία και ίσως την Τουρκία από τη μια πλευρά και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ συμπεριλαμβανομένης της Φινλανδίας και της Σουηδίας, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τη Νότια Κορέα και ίσως το Βιετνάμ από την άλλη.

Η Κίνα έχει πολλά περισσότερα να κερδίσει απειλώντας ότι θα οπλίσει τη Ρωσία και περισσότερα να χάσει αν το κάνει. Ό,τι κι αν συμβεί, η αντιπαράθεση μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ θα αυξηθεί. 

Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό.
Το παιχνίδι εξουσίας στην Ουκρανία είναι πλέον πιο περίπλοκο αφού εμπλέκονται τρεις μεγάλες δυνάμεις, όλες πυρηνικές.
ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία. 

Οποιαδήποτε συναλλαγή θα γίνει μεταξύ τους.

Η Ευρώπη, η οποία εδώ και πολύ καιρό επικεντρώνεται στην Οικονομία και το Εμπόριο, δεν αποτελεί σημαντικό παράδειγμα.
Οι ευρωπαϊκές χώρες κοντά στη Ρωσία τάσσονται με τη Δύση εκτός από την Ουγγαρία και την Τουρκία.
Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία θα επέλεγαν μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων ακόμη και σε βάρος της Ουκρανίας.
Προς το παρόν τόσο η Ρωσία όσο και η Ουκρανία αναζητούν τη Νίκη στον αγωνιστικό χώρο.
Η πολυπλοκότητα των Προβλημάτων είναι τέτοια που, προς το παρόν, η ομίχλη του Πολέμου είναι αδιαπέραστη.

Ας ελπίσουμε ότι κάτι λιγότερο αιματηρό θα αρχίσει να αναδύεται προς το τέλος του 2023.

πηγη http://www.kassandros.gr/

Ο ΘΕΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ..Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ

 

 

Μετα το τραγικο δυστυχημα των Τεμπων, ειπωθηκαν πολλα. Μεταξυ αυτων καποιοι μιλησαν για την Προνοια του Θεου, που θα μπορουσε να τους γλυτωσει.

Είναι ασύλληπτη η γνώση του Θεού απ’ το δικό μας νου. Είναι άπειρη, περιλαμβάνει όλα τα όντα, ορατά και αόρατα, έσχατα και αρχαία. 

Τα γνωρίζει ο Θεός όλα με ακρίβεια, σε όλο το βάθος και το πλάτος τους.  Γνωρίζει τις διαθέσεις και την παραμικρή μας σκέψη, τους λογισμούς τις αποφάσεις , πριν να τις πάρουμε. 

Αλλά και προ της συλλήψεώς μας και προ καταβολής κόσμου μας γνώριζε καλά. Γιαυτό ο Δαβίδ θαυμάζει και φωνάζει: 

Κύριε, εδοκίμασάς με και έγνως με …
Το Πνεύμα το Άγιον εισχωρεί παντού.   Γι αυτό εκείνος που εμφορείται υπό του Αγίου Πνεύματος έχει και αυτός τη γνώση του Θεού. Γνωρίζει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.

 

Του τα φανερώνει το Άγιον Πνεύμα. Τίποτα δεν είναι άγνωστο στον Θεό απ’ τις πράξεις μας, αλλά γράφονται όλα. 

Γράφονται κι όμως δεν γράφονται. Γεννιούνται και υπάρχουν, αλλά δεν γεννιούνται. 

Αυτό που ξέρετε εσείς τώρα, το ξέρει ο Θεός προ καταβολής κόσμου. Σας θυμίζω αυτό που λέει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος στην Ευχή προ της Θείας Μεταλήψεως.
Ακούστε: 

Το μεν ακατέργαστόν μου έγνωσαν οι οφθαλμοί Σου· επί το βιβλίον δε Σου και τα μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα Σοι τυγχάνει
Αυτά τα λόγια κάποιοι τα παρεξηγούν και τα μπερδεύουν. 

Αφού ο Θεός τα έχει όλα γραμμένα, έχουμε μοίρα, λένε, έχομε τύχη, έχομε πεπρωμένο. 

Άρα ήταν γραμμένο και πεπρωμένο να κάνεις, για παράδειγμα, φόνο· σε είχε προορίσει γι’ αυτό ο Θεός. Θα μου πεις:
Αν είναι γραμμένο ότι εγώ επρόκειτο να σκοτώσω εσένα, είμαι εγώ υπεύθυνος ή ανεύθυνος; 

Αφού και τα μήπω πεπραγμένα γεγραμμένα Σοι τυγχάνει, γιατί να είμαστε υπεύθυνοι οι άνθρωποι

Τώρα πες μου εσύ, που λές ότι ο Θεός είναι αγαθός, γιατί το έγραφε και δεν με απέτρεπε να το κάνω.

Εδώ είναι το μυστήριο. Ο Θεός εν τη παντοδυναμία και παγγνωσία Του γνωρίζει τα πάντα, και τα μέλλοντα να συμβούν, αλλά δεν είναι Εκείνος υπαίτιος για το κακό. 

Ο Θεός προγνωρίζει αλλά δεν προορίζει. 

Για τον Θεό δεν υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. 

Όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιόν Του. 

Πως το λέει ο απόστολος Παύλος;

Πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς Αυτού. 

Ως παντογνώστης γνωρίζει και το αγαθό και το κακό. Συνεργάζεται με το αγαθό ως φύσει αγαθός και είναι ξένος του κακού. Αφού είναι ξένος του κακού, πώς είναι δυνατόν να μας προορίζει γι’ αυτό;

Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα καλά λίαν και έδωσε σε όλα αγαθό άγιο προορισμό.
Το κακό είναι πρόβλημα, το οποίο η Εκκλησια μας το εξηγεί μ’ ένα θαυμάσιο τρόπο, που καλύτερος δεν υπάρχει. 

Η εξήγηση που του δίνει είναι η εξής: Το κακό υπάρχει και προέρχεται απ’ τον διάβολο. 

Μέσα μας έχομε και το κακό πνεύμα και το αγαθό πνεύμα και μάχονται αλλήλους. 

Ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει· ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά. 

Μέσα μας δηλαδή γίνεται πάλη μεταξύ καλού και κακού. Σ’ αυτήν όμως την πάλη ο άνθρωπος είναι ελεύθερος ν’αποφασίσει τι θα διαλέξει. 

Άρα δεν είναι ο Θεός που προορίζει κι αποφασίζει αλλά η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου

Πηγή: Βιβλίο”Βίος και Λόγοι” Γέροντος Πορφυρίου