Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

 

 

 

 

Περιεργα πραγματα συμβαινουν στις μερες μας

Η εκτος ελεγχου τρελλα της συγκρουσης ανθρωπου με ανθρωπο στο ιδιο κρατος, στην ιδια οικογενεια,στην ιδια αυλη, αλλα και στα κρατη μεταξυ τους. Απ ακρου σ ακρου στον Πλανητη.

Καποιοι φταινε,καποιοι σχεδιαζουν,κοροϊδευουν παραπλανουν,οδηγουν στη συμφορα και στο θανατο καποιους αλλους.Κι ολοι απ το ιδιο ¨φυραμα¨

Είναι σα να επαναστατουν τα κυτταρα του ποδιου μου στα κυτταρα του ¨ιπποκαμπου¨μου. 60 τρις κυτταρα κι αλλα 100 τρις το ανθρωπινο Μικροβιωμα ενας  ανθρωπος.

 

 

 

Αν προς στιγμην κανουμε μια ¨μεταφορα ¨, ολος ο πλανητης ειμαστε καπου 8-9 δις ψυχες.

Ουτε  το το 00,1% ενός ανθρωπινου οργανισμου Και να τι κανουμε Σκοτωνουμε ο ενας τον αλλον για λιγη δυναμη  χρηματα απολαυσεις

 

Τον τελευταίο χρόνο, έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στη ζωή μας. Ειπαμε πολεμοι παντου.Εκατονταδες δισεκατομμυρια για οπλισμους και δηθεν βοηθεια. Ανθρωπινα αθωα θυματα παντου.

Φταίμε εμείς οι ίδιοι , που παρασυρόμαστε  απο λόγια, που το αστείο είναι, γνωρίζουμε οτι είναι μόνο λόγια, απλά γιατί δεν υπάρχει η πρόθεση αυτά να γίνουν έργα.

Τί συμβαίνει ομως, αν κάποιοι  υποσχεθούν και στη συνέχεια α θ ε τ ή σ ο υ ν, με τον αισχρότερο τρόπο, τις υποσχέσεις τους; 

Οι νόμοι εξαχρειώνονται, οι παράνομοι πλουτίζουν και χαίρωνται γι αυτό, και μεις οι υπολοιποι εξαγριωνόμαστε και αγανακτούμε.

Ομως υπάρχει και ένας άλλος Νόμος, ο 

Π ν ε υ μ α τ ι κ ό ς.

Αυτός, όπως και να το κάνουμε, λειτουργεί πέρα των παραδικαστικών κυκλωμάτων και λειτουργεί άτεγκτα σκληρά και εξοντωτικά για τους παραβάτες .

Ρώτησαν τον Aγιο Γέροντα Παϊσιο για τον τρόπο  λειτουργίας των πνευματικών νόμων.

Γέροντα,Ποιοι Νόμοι Λέγονται Πνευματικοί;

Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή  υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι.Ας πούμε, όταν πετάει κανείς ένα βαρύ αντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξει, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή.

Αυτός είναι φυσικός νόμος.

Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο  υψώνεται  κανείς με την υ π ε ρ η φ ά ν ε ι ά  του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβει. Γιατί ο υπερήφανος ανεβαίνει, φθάνει σε ένα σημείο και μετά πέφτει και σπάζει τα μούτρα του

¨ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται¨.

 

 

 

 

 

Όταν όμως συναισθάνομαι το σφάλμα μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι  και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν βάλσαμο.

Μέσα δηλαδή στα κρίματα του Θεού, που είναι άβυσσος βλέπουμε ν αλλάζει ο Θεός, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι Όταν το άτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοεί και δέρνεται από την συνείδησή του, τότε ο Πατέρας του το χαϊδεύει με αγάπη και το παρηγορεί.

Δεν είναι μικρό πράγμα να μπορή ο άνθρωπος να αλλάξει την απόφαση του Θεού.Κάνεις κακό; Ο Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι.Λές ήμαρτον; Σου δίνει ευλογίες.

Μερικοί άνθρωποι, παρόλο που μετάνοιωσαν για κάποιο σφάλμα τους και ο Θεός τους συγχώρεσε, οπότε έπαψαν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι αυτοί δεν ξεχνούν το σφάλμα τους.

Ζητούν επίμονα από τον Θεό να τιμωρηθούν σ’ αυτήν την ζωή για το σφάλμα τους,για να εξοφλήσουν.Αφού λοιπόν επιμένουν, ο Καλός Θεός εκπληρώνει αυτό το φιλότιμο αίτημά τους, τους κρατάει όμως τοκισμένη  την πληρωμή στο Ουράνιο Ταμιευτήριό Του, στον Παράδεισο Αυτοί είναι τα αρχοντόπουλα του Θεού, είναι τα πιο φιλότιμα παιδιά του Θεού.

Στο Λειμωνάριο λ.χ. αναφέρεται το εξής για τον αββά Ποιμένα τον βοσκό:Μια φορά τον επισκέφθηκε κάποιος και ζήτησε να τον φιλοξενήση στο κελλί του. Επειδή ο αββάς δεν είχε ιδιαίτερο χώρο για φιλοξενία, τακτοποίησε τον επισκέπτη στο κελλί του και αυτός πήγε να διανυκτερεύση σε μια σπηλιά.Το πρωί που επέστρεψε, τον ρώτησε ο επισκέπτης:

Πως τα πέρασες, αββά; Μήπως κρύωσες;.Όχι, πέρασα καλά. Μπήκα σε μια σπηλιά και βρήκα μέσα ένα λιοντάρι να κοιμάται. Ξάπλωσα κι εγώ και ακούμπησα την πλάτη μου στην χαίτη του. Από τα χνώτα του η σπηλιά ήταν σαν φούρνος και δεν κρύωσα.

Καλά, δεν φοβήθηκες μήπως σε φάη το λιοντάρι;, τον ρώτησε ο επισκέπτης.

Όχι, του λέει ο αββάς, αλλά, να ξέρεις, εμένα θα με φάνε τα θηρία.

Πως το ξέρεις αυτό;.

Εγώ στον κόσμο ήμουν βοσκός, του λέει ο αββάς, και κάποτε που βοσκούσα το κοπάδι μου οι σκύλοι μου  καταξέσχισαν κάποιον περαστικό και, ενώ μπορούσα να τον σώσω, αδιαφόρησα.

Από τότε ζητάω από τον Θεό συνέχεια να με φάνε τα θηρία.Πιστεύω να μου κάνη ο Θεός αυτό το χατίρι.

Και πράγματι αυτόν τον αββά τον έφαγαν τα θηρία.Στην άλλη όμως ζωή αυτοί οι άνθρωποι θα είναι στον πιο εκλεκτό τόπο.

 

 

– Γέροντα, διάβασα σε σχόλια κάποιου πατερικού βιβλίου  ότι ο άνθρωπος, όταν κάνη κάποια αμαρτία, πρέπει να τιμωρηθή, για να πληρώση για το κακό που έκανε.

Όχι, δεν είναι έτσι Ο άνθρωπος, αν μετανοιώση, δεν τιμωρείται· τον ελεεί ο Χριστός. 

Χρειάζεται πολλή προσοχή στα σχόλια, γιατί μπορεί ένας σχολιαστής να είναι αρκετά καλός, αλλά καμμιά φορά να κάνη λανθασμένες ερμηνείες. Αν κανείς δεν είναι σίγουρος ότι ο σχολιαστής είναι καλός,  καλύτερα αν διαβάση μόνον το κείμενο.Και σ’ εμένα είπε κάποιος ότι τον Προφήτη Ησαΐα τον πριόνισαν, γιατί έπρεπε να πριονισθή για τις αμαρτίες του κόσμου.Ενώ ο ίδιος παρακάλεσε   τον Θεό να πριονισθή για τις αμαρτίες του κόσμου και ο Θεός υπέκυψε στην πολλή αγάπη που είχε για τον λαό.Αλλά για κάθε πριονιά ο Θεός θα του δώση και ένα στεφάνι.Είναι απαραίτητο να ξέρη κανείς μερικά πράγματα, για να καταλάβη κάποια άλλα.

Ο αββάς Ποιμήν, για τον οποίο ανέφερα προηγουμένως μπορούσε να καταλάβη τον Προφήτη Ησαΐα – αν και η περίπτωση του ενός διέφερε από του άλλου, γιατί στην περίπτωση του Προφήτη Ησαΐα υπήρχε η θυσία για τον κόσμο.

Έχουμε, Γέροντα, και στην εποχή μας τέτοια  περιστατικά; Ναι, βέβαια. Θυμάμαι κάποιο γεγονός που συνέβη, όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου.  Κάποιος μοναχός, όταν ήταν στον κόσμο, είχε κάψει έναν Τούρκο στον φούρνο, επειδή είχε σφάξει τον πατέρα του. Μετά μετανόησε, ήρθε στο Άγιο Όρος, έγινε μοναχός και είχε βάλει μια καλή σειρά. Μέρα νύχτα όμως παρακαλούσε τον Θεό να επιτρέψη να καή και ο ίδιος.Μια φορά έπιασε πυρκαγιά στο Μοναστήρι. Εγώ τότε ήμουν δοχειάρης.Ετοίμασα δοχεία με νερό και τρέξαμε όλοι και σβήσαμε τη φωτιά.Τελικά αυτόν τον μοναχό τον βρήκαμε καμένο. Θα μου μείνη αλησμόνητη η σκηνή

Τι είχε γίνει; Αυτός τότε ήταν ογδόντα πέντε χρονών και τον διακονούσε ένας μοναχός που ήταν εβδομήντα πέντε. Εκείνη την ημέρα, για να τον ανακουφίση λίγο από τους πόνους των ρευματισμών, του έτριψε τα πόδια του με πετρέλαιο και τον κουκούλωσε κοντά στο τζάκι.Πετάχθηκε όμως μια σκανδαλήθρα από τα ξύλα της καστανιάς, πήρε φωτιά, κάηκε εκείνος και έπιασε φωτιά και όλο το μοναστήρι.

Εγώ στενοχωρήθηκα πολύ για το γεγονός· δεν μπορούσα να ησυχάσω Ύστερα μου είπε ο Πνευματικός:

Μην στενοχωριέσαι· αυτός ζητούσε από τον Θεό να καή, για να εξιλεωθή· αυτό ήταν δώρο Θεού.

Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν πάντοτε αμέσως;

 

 

Αναλόγως. Πολλές φορές απορεί κανείς.

Ενώ λίγο υ π ε ρ η φ α ν ε ύ θ η κ ε , αμέσως έσπασε τα μούτρα του·λειτούργησαν οι πνευματικοί νόμοι  αστραπιαίως Π.χ. καθαρίζει μία αδελφή τα τζάμια και της έρχεται ένας υπερήφανος λογισμός ότι τα καθαρίζει καλύτερα από την άλλη, οπότε κάτι συμβαίνει και, τσακ, σπάζει το τζάμι.

Άλλες φορές λειτουργούν αργότερα.Όταν, Γέροντα, οι πνευματικοί νόμοι λειτουργούν αμέσως, αυτό τι σημαίνει; Αυτό είναι καλό.Τότε πρέπει να καταλάβη ο άνθρωπος ότι η αγάπη του Θεού τον προστατεύει,γιατί ξοφλάει και δεν θα τα πληρώση όλα μαζεμένα.

Όταν όμως δεν λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι σ έναν άνθρωπο, είναι επικίνδυνο, γιατί δείχνει ότι είναι απομακρυσμένο παιδί του Θεού· δεν είναι στο σπίτι Του.

Υπάρχουν μερικοί που ενεργούν συνέχεια με υπερηφάνεια  και δ ε ν  παθαίνουν τίποτε. Αυτό σημαίνει ότι η υπερη φάνειά τους ξεπέρασε την ανθρώπινη και έφθασε στον ανώτατο βαθμό της, στην δαιμονική υπερηφάνεια,

στην έ π α ρ σ η .

Η πτώση τότε γίνεται από την άλλη μεριά της κορυφής οπότε πέφτει κατ’ ευθείαν στην κόλαση. 

Είναι εωσφορική πτώση και δεν την βλέπουν όσοι βρίσκονται από την άλλη μεριά της κορυφής. Αυτούς δηλαδή δεν τους πιάνει ο πνευματικός νόμος σε τούτη την ζωή, αλλά ισχύει γι’ αυτούς το Αποστολικό:

Πονηροί άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι 

Μπορεί, Γέροντα, να θαυμάση κανείς ένα έργο που έκανε και να γίνη κάποια ζημιά;

Ναι γιατι λειτουργουν οι Πνευματικοι Νομοι.

Γι αυτο, οσο μπορειτε, να ζητε ταπεινα. Να σκεφτεσθε οτι δεν εχουμε τιποτε δικο μας . Ολα ο Θεος μας τα εχει δωσει. Ολα οσα εχουμε , ειναι του Θεου.Μονον οι αμαρτιες ειναι δικες μας.Αν δεν ταπεινονομαστε,θα λειτουργουν σ εμας συνεχως οι Πνευματικοι Νομοι, μεχρις οτου καμφθει ο εγωϊσμος μας. Ο Θεος να δωσει να γινει αυτο, πριν μας βρη ο Θανατος.