ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ..

 

Η Χαναναία είναι η προβολή του ταπεινού και  άγιου ανθρώπου. Το κίνητρό της ισχυρό. Αγαπά .

Δεν ξεκινάει εγωκεντρικά  αλλά από αγάπη της μάνας για το άρρωστο παιδί της.

Δεν κάμπτεται Δεν το βάζει κάτω.

Ζητά Όχι Τη Θεραπεία,Την Πρόσκαιρη  Ανακούφιση Αλλά Την Ίαση. Επιμένει. Αδιαφορώντας για την αξιοπρέπειά της τρέχει πίσω απ τον Χριστό και γίνεται φορτική.

Ονομάζει τον Ιησού Υιό Δαβίδ. 

Τον Αναγνωρίζει Ως Τον Αναμενόμενο Μεσσία Της Εβραϊκής Θρησκευτικής Παράδοσης Η Πίστη Της. Την Οποία Θαυμάζει Ο Ίδιος Ο Κύριος, Είναι Η Βεβαιότητα Ότι, Ο Ιησούς Από Την Ναζαρέτ Είναι Ο Μεσσίας Τον Οποίο Προσδοκούν Οι ΠροφήτεςΤης Παλαιάς Διαθήκης. 

Κι όμως Η Χαναναία δεν γνωρίζει ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, απλά  αναγνωρίζει την αγιότητα και τη Χάρη στο πρόσωπο Του Συναισθάνεται το φως της παρουσίας Του Ενθουσιάζεται, Θαυμάζει, Γοητεύεται, Και Αγαπά Τον Χριστό. Ελπίζει Σ Αυτόν.Τον Πλησιάζει Με Πάθος, Εσωτερική Φλόγα Δεν Προβληματίζεται, 

Δεν Αναλύει, Δεν Θεολογεί,Δεν Αμφισβητεί , απλά πιστεύει.

Γι αυτό και όταν ο Ιησούς αρνείται να την βοηθήσει εκείνη επιμένει.

Ακούει τους επιτιμητικούς λόγους Tου καταλαβαίνει γιατί Εκείνος αρνείται να την βοηθήσει αλλά τα λόγια Του δεν αρκούν για να αλλάξουν τη διάθεσή της.

Δεν ενδιαφέρεται για τα λόγια.

Η Χαναναία, Πρότυπο Πίστης 

Δεν Διαλέγεται.

Εκλιπαρεί Δεν σκέπτεται νηφάλια Αρπάζεται από τον Χριστό σαν ναυαγός.

Η Χαναναία δεν σκέπτεται,πάσχει.

Ο Κύριος Θαυμάζει Την Πίστη Της. Που Είναι Πάθος,Μέθη, Δάκρυα, Έρωτας  Προσευχή Είναι Άκρα Ταπείνωση. 

Μ αυτή την πίστη κερδίζει όχι μόνο την ίαση της κόρης της αλλά και τον Θαυμασμό του Κυρίου.

Η Χαναναία άθελά της θεολογεί.

Ο πόνος, μάς βοηθά να εκφραζόμαστε καρδιακά.

Μήπως Στην Ευαγγελική αφήγηση της Χαναναίας,το σημαντικό δεν είναι η ίαση της κόρης.

Αλλά Η Ταπείνωση Και Η Αγάπη Της Μητέρας;

Το θαύμα δεν είναι η ίαση,αλλά 

η σχέση με τον Χριστό;