ΜΕΤΑΝΟΙΑ..ΒΑΣΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

Χτες, ¨βρεθηκαμε¨ολοι μεσα στη Βουλη των Ελληνων. 

Συζητηση για ενα μεγαλο, ή μικρο, δεν εχει την παραμικρη σημασια, σκανδαλο. Κι ενα σκανδαλο, εχει χρημα, πολυ χρημα. 

Εχει ευτελισμο, ψεμματα, σαπιλα, και αηδια. Κι οταν ολα αυτα προερχονται απ τους κυβερνωντας, τοτε ο πονος ειναι μεγαλος. 

Αλήθεια τι μπορεί να κάνει ολους αυτουςτους απολογουμενους πολιτικους μας, χαρούμενους 

Τι μπορεί να κάνει την ζωή τους πληρέστερη; Μηπως η αφυπνιστική δράση που μπορεί να έχει η συνειδητοποίηση του αναπόφευκτου τέλους, πισω απ τα σιδερα μιας φυλακης, ή μηπως δυο λογια συγνωμης, μετανοιας ή καποια δάκρυα συντριβής , μια κι  η ζωή, δεν ξέρω αν συμφωνείτε, αλλά είναι κάτι πολύ ανώτερο, απο μερικες δεκαδες εκατομμυρια παρανομου χρηματος. 

Είναι μια υπαρξιακή κοινωνία του ανθρώπου με τον συνανθρωπο και τον  Θεό .

Είναι μια  κοινωνία αγάπης.






Ο άγιος Ανδρέας Κρητης, μιλα για την αυτομεμψία προτρεποντας σε μετάνοια και εξομολόγηση.

Πόθεν άρξομαι θρηνείν τας του αθλίου μου βίου πράξεις,δεύρο τάλαινα ψυχή, σύν τη σαρκί σου τω πάντων  Κτίστη, εξομολογού και απόσχου λοιπόν, της πριν αλογίας  και προσάγαγε Θεώ εν μετανοία δάκρυα.

Αφού θέτει ως θεμέλιο την μετάνοια και την εξομολόγηση, προχωρεί σταδιακά προς τα υψηλότερα σκαλοπάτια της πνευματικής ζωής. Από την πράξη,  και την προσπάθεια για κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη και τον  φωτισμό του νού, προχωρεί στην θεωρία, ήτοι την θέα του Θεού, τονίζοντας ότι και η πρακτική ζωή και η θεωρία του Θεού κατορθώνονται με πόνο και κόπο.






Χτες ακουσαμε τους πολιτικους μας να κατηγορουν ο ενας τον αλλον για χρηματισμο, διαφθορα, αναλγησια, και να αναζητουν την δικαιωση τους απ τον ανθρωπινο Νομο. 

Οντως σε καταλαμβανει,Φρίκη στη σκέψη αυτων  των ανθρωπων, που ζητούν να βρούν διέξοδο στην αδιέξοδη αναζήτηση, ανθρωπινης δικαιωσης. Εγω δεν εκλεψα τοσα πολλα εκατομμυρια, ενω εσεις..





Απλή η λύση που προτείνει ο Αγιος, Μετανοια. Τί το απλουστερο να ελεγαν. Ναι εκανα λαθος. Παρασυρθηκα απ το πολυ χρημα. Εβαλα το δαχτυλο στο μελι. Δεν αντεξα στον πειρασμο.

Ζητω συγνωμην. 

Παραιτουμαι, και παω σπιτι μου να κλαψω μετανοημενος.

Ομως κατι τετοιο ειναι τόσο δύσκολο στη σύλληψη,κατ αρχάς, και στην εφαρμογή του στην συνέχεια.

Κι όμως δεν ειναι τελικά ακατόρθωτο αυτο που προτείνει ο Αγιος: 

Αποδοχή και Δημοσια Εξομολόγηση των οποιων  αμαρτιών .

Αραγε το ζητούμενο  δεν είναι η ευτυχία; Ο καθένας δεν ζητά αναζητά απεγνωσμένα την ευτυχία; Πως ομως μπορεί να τη βιώσει οταν τα ερωτηματικά τον καίνε βαθειά, μέχρι την ουσία της ύπαρξης του, και οι βεβαιότητες για τον μηδενισμό της συνειδητότητας, 

τον οδηγούν στον φόβο και την τρέλλα; 

Αραγε και σείς δεν αναρωτηθηκατε,

για ολους αυτους τους μεγαλους

πολιτικους, που ακουσατε να υπερασπιζονται τον εαυτο τους, με διαφορα δικανικα τερτιπια

Να εχουν αραγε αναπάντητα ερωτηματικα, μεσα στη φοβισμενη τους ψυχη, για τον αδηριτο, ατεγκτο Πνευματικο Νομο, που περιμενει υπομονετικα στο τερμα..