ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΡΙΑ ΝΑ...ΣΩΘΟΥΜΕ

Η Πείνα, Η Δυστυχία Και Η Μοναξιά,Όλα Αυτά Που ¨Αποστρεφόμαστε¨Στη Ζωή Μας.Κι Όμως, Αποτελούν Συχνά Τη Μόνη Ελπίδα Μας, Να Σωθούμε.Όσο Διαγουμε Στην Ανεση Του Βιου, Αδιαφορουμε Για Την Πραγματικη Μας Κατασταση. Αποδεικνυομαστε Ανικανοι Να ¨Σκυψουμε¨ Μεσα Μας Και Να Δουμε, Οτι Ειμαστε Μονοι Στη Μεση Του Πληθους Και ¨Παμφτωχοι¨ Στο Κεντρο Του Πλουτου.Ειναι Σημαντικο Να Συνειδητοποιησουμε Ότι Ολα Τα Πικρα Και Δυσκολα ,Που Ανταμωνουμε Στο Δρομο Μας,Ολα Αυτα Που Μισουμε Και Φοβομαστε, Ειναι Η Σωτηρια Μας.Για Μας Η Στερηση Ειναι Ορος Ουσιωδης. Κι Αν Δεν Εχουμε Στερηθει Πρεπει Να Μαθουμε Να Στερουμαστε Στο Σημειο Που Η Ελλειψη Θα Μας Οδηγησει Στην Επιγνωση  Οτι Αντικριζουμε Τον Θεο Σε Κατασταση  ¨Ολοκληρωτικης Γυμνιας Και Ανεχειας¨ Τη Μονη Κατασταση Που Μας Ανηκει.

Ένας ¨μύθος¨ διηγείται τη ζωή ενός πάμφτωχου ¨ραβίνου¨που πρωΐ-βράδυ ευχαριστούσε τον Θεό για τη γενναιοδωρία Του. Κάποιος που άκουσε την προσευχή του 
αναρωτήθηκε:"Πώς μπορείς να είσαι τόσο υποκριτής; Δεν βλέπεις ότι ο Θεός σού έχει στερήσει τα πάντα;"

Κι εκείνος απάντησε: "Κάνεις λάθος. Ο Θεός με κοίταξε και σκέφτηκε,"Αυτός Ο Άνθρωπος Για Να Σωθεί Έχει Ανάγκη Την Πείνα Και Τη Δίψα,Το Κρύο Και Τη Μοναξιά,Την Αρρώστια Και Την Εγκατάλειψη."Και Μου Τα Εδωσε Σε Αφθονια". Να Το Αληθινο ¨Χριστιανικο Ηθος¨, Η Συμπεριφορα Ενος Πιστου,Για Τον Οποιο Το Μονο Που Εχει Πραγματικη Σημασια Ειναι Η Ψυχη Του. Το Ιδιο Μας Φανερωνει Και Η ¨Αυτοσυνειδησια¨ Του Ασωτου. Ο άσωτος γιός Επιστρέφει έχοντας προετοιμάσει την ομολογία του:

¨Πατέρα αμάρτησα.¨Δεν αξίζω πλέον να καλούμαι υιός σου. Συγκατελεξε με Αναμεσα στους Δουλους Σου. Αλλά ο Πατέρας δεν του επιτρέπει να συνεχίσει.Ο Καθενας Απο Μας Μπορει Να Είναι Ενας ¨Ξεστρατισμενος¨ Γιος, Μια Ασωτη Θυγατερα, Ενας Αναξιος Φιλος.Αλλά αυτό που ξεπερνάει τις δυνατότητές μας είναι να Υποβιβάσουμε Την Ποιότητα Της Σχέσης Μας.Ένας Ανάξιος Γιός..Δεν Μπορεί Να Μετατραπεί Σε Άξιο Μισθωτο.Δεν είναι δυνατόν να υποτιμήσουμε αυτό που μας δόθηκε με τη γέννησή μας, το δικαίωμα που μας χάρισε η αγάπη.Δεν γίνεται, δηλαδή, να ψάχνουμε για συμβιβασμούς και για νομικές οριοθετήσεις στις σχέσεις μας με τον Θεό και να λέμε: "Αδυνατω Να Σου Χαρισω Την Καρδια Μου,Αλλα Θα Σου Φερθω Καλα. 
Δυσκολευομαι Να Σε Αγαπησω, Αλλα .Θα Σε Υπηρετησω".Ειναι Μια Ψευτικη Σχεση, Που Ο Θεος Δεν Προκειται Ποτε Να Δεχθει.Το τελευταίο ¨βήμα¨ στο δρόμο για τη Σαρακοστή μας δίνεται μέσα από την παραβολή  Των Αμνών Και Των Εριφίων που θέτει ενώπιον μας τον εξής προβληματισμό:Τι είναι αυτό, που οφείλουμε να ¨κρίνουμε¨ κι αυτό που τελικά ¨μας κρίνει¨;Η απάντηση είναι ξεκάθαρη.Είναι πιθανόν να νομίζουμε ότι κρινόμαστε με βάση την ικανότητά μας να ¨θεολογούμε¨ ή να μετέχουμε με την υψηλή θεωρία σ' έναν κόσμο ¨υπερβατικό¨.

Ωστόσο, η παραβολή μας ξεκαθαρίζει ότι η ερώτηση του Θεού πρίν εισέλθουμε στη Θεία πραγματικότητα είναι πιο απλή: Έχετε γίνει άνθρωποι; Εάν όχι, μήν φαντάζεστε ότι θα μπορέσετε ποτέ να ομοιάσετε τον Θεάνθρωπο Ιησού, που είναι το μέτρο για κάθε τι. Αυτό το σημείο είναι σημαντικό, γιατί μόνιμα πέφτουμε σε μία λανθασμένου τύπου κρίση. Μετράμε την ατομική μας σχέση με τον Θεό, ¨Ποσο Πιστοι Ειμαστε¨ Ή ¨Ποσα 
Γνωριζουμε¨ Για Τον Θεο, ζητήματα που έχουν να κάνουν μ' αυτό που ονομάζουμε 
"ΕυσεβισμοΠιετισμό", σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό. Αλλά η ερώτηση του Κυρίου είναι η εξής: Ειστε Ανθρωποι ;Με άλλα λόγια, Είστε Ικανοί Ν' Αγαπήσετε Ή Όχι; 
Ήμουν Νηστικος, Διψασμενος, Γυμνος, Φυλακισμενος, Αρρωστος Ήσασταν Σε Θεση Ν' Ανταποκριθειτε Στη ¨Δυστυχια Μου¨ Με Οποιοδηποτε Κοστος Και Με Ολη Σας Την Καρδια, Η Οχι; Στον ¨Τελώνη και τον Φαρισαίο¨.Ο Χριστος Δεν Μας Ζητα Να Εκπληρωσουμε Το Νομο. Δεν Προκειται Να Αριθμησει Τις Επισκεψεις Μας 

Χαιρετε