Εχω έναν φιλο.Καλο ¨παιδι¨Λιγο υπερβαρος ,βλεπεις τα βασανα, οι σκοτουρες, η συζυγος, η εργασια, τα στραβα κεφαλια, οι ανιστορητο σαν και μενα κατα την αποψη του, αλλα καλοκαρδος,Χριστιανος, από γεννησιμιού του, μεγαλωμενος με σωστη ανατροφη, αλλα ¨οξυθυμος¨Φουντωνει με το παραμικρό,κι εκτρεπεται σε εκφρασεις,για τις οποιες μετανοιωνει μετα. Εκτρεπομενος λεει πραγματα, ασχημα, και πικρα. Γι αυτόν τα παρακατω¨σοφα¨ισως ακαταλαβιστικα. Για την ψυχουλα του.
Μια φορά κι έναν καιρό - πολύ πολύ παλιά,- στην Ιαπωνία,πριν ακομα αρχισει να φτιαχνει τα καλυτερα αυτοκινητα στον κοσμο,ζούσε ένας νεαρός Samurai. Γενναιος μα οξυθυμος.Μια μέρα συνάντησε ένα γέρο σοφό Samurai, ο οποίος είχε φήμη στη χρήση του σπαθιού , χωρις ποτε να κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του.Θέλοντας να τον προκαλέσει, ο νεαρός Samurai τον ρωτησε με θρασος:Αν είσαι οντως σοφός πες μου τη διαφορα της Κόλασης απ τον Παράδεισο.Ο γέρο-Samurai γύρισε τον κοίταξε και του είπε: Δεν απαντω σε κάποιον που έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, και είναι γεμάτος έπαρση .Φύγε από από κοντα μου ανθρωπάκι.Ο νεαρός φουντωσε. Ποτέ κανείς δεν του είχε μιλήσει με αυτό τον τρόπο.Ο θυμός τον κυριευσε,άρπαξε το σπαθί του και το κολησε στον λαιμό του γέρου Samurai.Τοτε εκεινος με ηρεμία και με απόλυτη ψυχραιμία και του είπε:
Αυτό, παιδί μου, είναι η Κόλαση.
Ο νεαρός έμεινε άφωνος και έκπληκτος .Ηταν κατι που δεν το περιμενε.Αρχισε να ανακτά τον έλεγχο, και ντροπιασμένος χαμήλωσε το σπαθί του.Τοτε ο αλλος του είπε: Κι αυτό, παιδί μου, είναι ο Παράδεισος.
Θεωρειται πως είναι σωστό και υγιές να εκτονώνουμε τον θυμό μας αντί να τον κρατάμε, για να αποφύγουμε οποιαδήποτε ζημιά μπορεί να προκληθεί στην υγεία μας. Ωστόσο η εκτόνωση του θυμού μπορεί να είναι εξίσου επιβλαβής για την καρδιά και το ανοσο μας σύστημα, όσο μπορεί να είναι και η παρακράτησή του. Η καλή διαχείριση του θυμού δεν σημαίνει ότι μαθαίνεις να εκτονώνεις τον θυμό σου ή να μαθαίνεις να τον καταπνίγεις, αλλά ότι μαθαίνεις να θυμώνεις σπάνια, με μικρότερη ένταση και να ξέρεις τους λόγους για τους οποίους θυμώνεις.
Ο θυμός μπορεί να γίνει εθιστικός και όπως κάθε εθισμός μπορεί να υπόσχεται ανταμοιβή. Σε μια βαρετή μέρα ίσως να προσφέρει,λίγη δράση. Αλλά αν θέλουμε να βρίσκουμε τον Παράδεισο μέσα μας και να προστατεύουμε την καρδιά και την υγεία μας, ας δούμε τα παρακάτω: Όταν είμαστε εξοργισμένοι βλέπουμε τα πάντα σε μαύρο είτε άσπρο. Ο θυμός μάς κάνει να βλέπουμε, πως οι άλλοι έχουν πάντα κακές προθέσεις ακόμα και αν μας πούνε ότι έκαναν λάθος, το αναγνωρίσουν και ζητήσουν ειλικρινά συγγνώμη. Λεμε Το έκανες επίτηδες Όταν οι ανάγκες μας δεν καλύπτονται βλέπουμε τους ανθρώπους ως εμπόδια που στέκονται ανάμεσα σε μας και σε αυτά που θέλουμε να έχουμε. Τους βλέπουμε σαν αντικείμενα κι όχι σαν ανθρώπους με τους οποίους πρέπει να επικοινωνήσουμε και να συναναστραφούμε. Και τι κάνουμε στα αντικείμενα όταν μας στέκονται εμπόδιο; Τα γρονθοκοπούμε. Πάντα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο άνθρωπος με τον οποίον θυμώνουμε έχει τις δικές του ανάγκες, τους δικούς του φόβους και τα δικά του προβλήματα. Ενας σοφος συμβουλευει.Κάθε φορά που αισθάνεσαι ότι χάνεις τον έλεγχο Δες τον άλλον .σαν ένα αβοήθητο νηπιο κι έτσι ο θυμός σου θα σβησει πως μπορεις να θυμωσεις , μ ένα νηπιο.
Ο θυμός, συνηθως, έρχεται αστραπιαια.Ετσι καλό είναι να προετοιμαστούμε Μαθετε να αναπνετε,εννοειται από μια καθαρη μυτη .4 δευτερόλεπτα εισπνοή και 8 δευτερόλεπτα εκπνοή. Αυτή η άσκηση προγραμματίζει το σώμα ,να ανταποκριθουμε περισσότερη ηρεμία σε κάθε μια από τις καταστάσεις που πυροδοτούν τον θυμό .Ο θυμός είναι σαν να αρπάζεις ένα αναμμένο κάρβουνο με σκοπό να το πετάξεις σε κάποιον Εσύ είσαι που θα καείς πρώτος.
Χαιρετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου