ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΣΒΕΣΤΙΟ..ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΜΕ

Το ασβέστιο αποτελει το 1,5% του σωματικού μας  βάρους,  δηλ. περίπου 1160 γραμμάρια. Το 99% απαντά στα οστά, υπό μορφή συμπλόκου, μονο το 1% βρίσκεται στα δόντια, το δέρμα και το πλάσμα του αίματος. 

Απαραίτητο για την παραγωγή ορμονών.
Απαραίτητο για τη δράση και έκκριση ορμονών.
Απαραίτητο για τη διατήρηση της λειτουργικότητας της κυτταρικής μεμβράνης.
Ενεργοποιεί διάφορα ένζυμα του οργανισμού.

Πηγες.

Σουσάμι: 1160 mg στα 100 g.
Παρμεζάνα: 1142 mg στα 100 g.
Γραβιέρα: 1099 mg στα 100 g.
Κασέρι: 750 mg στα 100 g.
γιαούρτι, 
πράσινα φυλλώδη λαχανικα 
σπανάκι, 
φασολάκια, 
μπάμιες,
μαρούλι, 

βρούβες,
μαϊντανός, 
μπρόκολο, 
αγκινάρες, 
λάχανο, 
ξερά σύκα, 
πορτοκάλι,
ακτινίδιο,
λευκό αλεύρι σόγιας, 

παξιμάδι, σαρδέλες, γαρίδες, γλώσσα, συκώτιαβγό, μπακαλιάρος, ρεβύθια, φασόλια,καρύδιαελιές, 

αμύγδαλα..

Οι παράγοντες που εμποδίζουν την απορρόφηση του ασβεστίου από τον οργανισμό είναι 
Υποπαραθυρεοειδισμός.
Η έλλειψη βιταμίνης D ή αντίσταση σε αυτήν.
Η έλλειψη μαγνησίου.

Η παγκρεατίτιδα.
Η νεφρική ανεπάρκεια.
Η αύξηση ηλικίας.
Η πρόσληψη κορτικοστεροειδών.

Τα μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων όπως στην κλιμακτήριο.

Η απορρόφηση του ασβεστίου επηρεάζεται από Την πρόσληψη πρωτεϊνών στον οργανισμό.
Την λακτόζη.Το χαμηλό pH.

Το Μαγνήσιο.Το Κάλιο.Τον Φώσφορο.Την καφεΐνη.Το άγχος και η έλλειψη άσκησης.

Από τη Βικιπαίδεια

Το σημαντικό αυτό στοιχείο,παίζει βασικό ρόλο σε πολλές λειτουργίες διέγερση των νεύρων,  μυική σύσπαση,  πήξη του αίματος Τα επίπεδά του διατηρούνται γενικά σε στενά όρια με τη δράση διαφόρων ορμονών όπως η παραθορμόνη και η βιταμίνη D, στον εντερικό σωλήνα, τα οστά, τους νεφρούς και τους παραθυρεοειδείς αδένες.

Το 98% βρίσκεται στα οστά και το υπόλοιπο 2% υπάρχει στην κυκλοφορία.

Η κύρια πηγή ασβεστίου, έχει ήδη αναφερθεί πιο πάνω και είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα το γιαούρτι, το παγωτό, το τυρί  Ορισμένα Ψάρια, Οστρακοειδή Και Πράσινα Φυλλώδη Λαχανικά. 

Η συνιστώμενη ημερήσια διαιτητική πρόσληψη για ενήλικές άντρες και γυναίκες είναι 1000mg. Μεγάλες δόσεις ασβεστίου μπορεί να προκαλέσουν υπερασβεστιαιμία ,ενώ ποσότητες μέχρι 2500mg ημερησίως μπορεί να θεωρηθούν ασφαλείς για τους περισσότερους ανθρώπους 
Η υπερασβεστιαιμία διακρίνεται ανάλογα με τα επίπεδα του ασβεστίου σε 
Ήπια: 
Ασβέστιο=10.5-11.9mg/dl 
Μέτρια: Ασβέστιο=12-13.9mg/dl 
Yπερασβεστιαιμική κρίση: 
Ασβέστιο=14-16mg/dl

Οι μορφές του ασβεστίου στα συμπληρώματα είναι ποίκιλες  γαλακτικό ασβέστιο, γλυκονικό ασβέστιο, ανθρακικό ασβέστιο κ.τ.λ.

 Μεγάλες δόσεις βιταμίνης D 50.000 IU ημερησίως μπορεί να προκαλέσουν υπερασβεστιαιμία, αυξάνοντας την απέκκριση ασβεστίου στο έντερο και την οστική απορρόφηση. 

Η δηλητηρίαση  μην απορείτε υπάρχει και τέτοια, με βιταμίνη D προκαλείται μετά από μεγάλες δόσεις βιταμίνης D 50.000-200.000 IU ημερησίως και μπορεί να προκαλέσει  υπερασβεστιαιμία με αύξηση της οστεοκλαστικής οστικής απορρόφησης. 

Επίσης η λήψη μεγάλων ποσοτήτων ασβεστίου μαζί με ένα απορροφήσιμο αλκάλι μπορεί να προκαλέσει υπερασβεστιαιμία με αλκάλωση και να αναστείλει τη νεφρική λειτουργία. 
Η υπερασβεστιαιμία προκαλείται  από αυξημένη απορρόφηση του ασβεστίου  μέσα στο βλεννογόνο του εντέρου  και από ελάττωση της απέκκρισης ασβεστίου από τους νεφρούς. 
Αυτό το αίτιο της υπερασβεστιαιμίας παρατηρείται  όταν μεγάλες ποσότητες απορροφήσιμων αντιόξινων,  που περιέχουν ασβέστιο, και  χρησιμοποιούνται στη θεραπεία του πεπτικού έλκους σε ασθενείς με νεφρική νόσο Υπερασβεστιαιμία έχουμε και σε θεραπείες με λίθιο. 
Τότε έχουμε αύξηση της νεφρικής απέκκρισης του ασβεστίου ή μετατοπίση της ευαισθησίας  των παραθυρεοειδών αδένων και  ηυξημένα επίπεδα PTH. 

Αιτίες υπερασβεστιαιμίας ,μπορεί να είναι οι κακοήθειες και ο υπερ-παραθυρεοειδισμός. 

Οι κακοήθειες προκαλούν υπερασβεστιαιμία με δύο κυρίως μηχανισμούς, την παραγωγή PTHrP που είναι πεπτίδιο με παρόμοια δράση με την παραθορμόνη, και μέσω οστεολυτικών μεταστάσεων. 
Το υπόλοιπο 10% οφείλεται σε αύξηση της βιταμίνης D αυξημένη κατανάλωση σκευασμάτων που την περιέχουν, σε παθήσεις που σχετίζονται με τα οστά  παρατεταμένη ακινητοποίηση, ν. Paget, υπερθυρεοειδισμός, συγγενείς παθήσεις.

Η βαρύτητα των συμπτωμάτων εξαρτάται τόσο από τις τιμές του ασβεστίου όσο και  από την ταχύτητα εγκατάστασης 
της υπερασβεστιαιμίας.  

Στον υπερπαραθυρεοειδισμό η κατάσταση είναι ηπιότερη 

ενώ όταν αιτία είναι  κάποια κακοήθεια τα πράγματα είναι συνήθως σοβαρότερα.

Οι ήπιες μορφές υπερασβεστιαιμίας μπορεί να είναι ασυμπτωματικές αλλά θα πρέπει να διερευνώνται με το δεδομένο ότι κάτω από φυσιολογικές συνθήκες τα επίπεδα του ασβεστίου παραμένουν σταθερά μέσα σε στενά πλαίσια.

Στη μέτρια υπερασβεστιαιμία, βασικό σύμπτωμα είναι η αδυναμία και η κόπωση.Όταν οι τιμές γίνουν ψηλότερες, τα συμπτώματα γίνονται σοβαρότερα.

Ετσι έχουμε λήθαργο υπνηλία κατάθλιψη κώμα

Από τις νευρομυϊκές συνάψεις καταβολή  αδυναμία  υποτονία υπέρταση  βραδυκαρδία πολυουρία δίψα  ανορεξία ναυτία  δυσκοιλιότητα  δυσπεψία  απώλεια βάρους αναιμία νύχια άνω και κάτω άκρων χοντρά και δυνατά 

Όταν η υπερασβεστιαιμία παραμένει ήπια και για μεγάλα χρονικά διαστήματα υποψιαζόμαστε σαν αιτία τον υπερπαραθυρεοειδισμό. 

Από τον εργαστηριακό έλεγχο θα χρειαστούν 

Ασβέστιο πλάσματος, PTH, κρεατινίνη, ουρία, ηλεκτρολύτες,  TSH, PTHrP, συλλογή ούρων 24ώρου 

Ακτινολογικά: ακτινογραφία θώρακος, US νεφρών, μαστογραφία, άλλες ακτινογραφίες, σπινθηρογράφημα οστών, σπινθηρογράφημα παραθυρεοειδών

Από το ιστορικό μπορεί να διερευνηθεί αν λαμβάνονται φάρμακα για την οστεοπόρωση και ο ασθενής λαμβάνει με την διατροφή ή τα φάρμακα περισσότερο ασβέστιο καθημερινά.

Αρχικά χορηγείται ενυδάτωση με φυσιολογικό ορό και ακολούθως διουρητικά,  αφότου αποδράμει η αφυδάτωση. 

Σε παθήσεις που σχετίζονται με αυξημένη οστική απορρόφηση  μπορούν να χρησιμοποιηθούν διφωσφονικά και καλσιτονίνη. 

Η θεραπεία κατευθύνεται επίσης προς την υποκείμενη αιτία που βρίσκεται πίσω από τα αυξημένα επίπεδα ασβεστίου ορού, αντιμετωπίζοντας, για παράδειγμα, τις υποκείμενες κακοήθειες ή εκτέμνοντας τους υπερενεργούς παραθυρεοειδείς αδένες. 

Η αιμοκάθαρση και η περιτοναϊκή κάθαρση απομακρύνει αποτελεσματικά το ασβέστιο.