ΚΕΙΟΝ ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟΝ

Οργουελικό Διήγημα Τελικής Λύσης

Του Θεόφεν Ταλα

  

                  

Κανένας δεν γνωρίζει πότε και πως ακριβώς ξεκίνησε το κακό αυτό, κακό που άλλοι, ουκ ολίγοι, το θεώρησαν καλό, υποστηρίζοντας ότι “καλό είναι ότι είναι ωφέλιμο για την Πατρίδα”, κατά το όπως “ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό”.    

Η αιτία ίσως θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στην κρίση που μαστίζει την Πατρίδα εδώ και πολλά χρόνια.

Κάποιοι λένε ότι ξεκίνησε με εκείνο το τραγικό δυστύχημα στην διάβαση της Κατάρας, όπου σκοτώθηκαν 42 υπερήλικες εκδρομείς. Ίσως να συνετέλεσε και το τάχα πικρό χιουμοριστικό σχόλιο ενός γνωστού στα κανάλια δημοσιογράφου και εκδότη, που υπολόγισε με κυνισμό ότι οι 42 σκοτωμένοι υπερήλικες, γλύτωσαν το κράτος περί τα 300.000 € το χρόνο, από τις συντάξεις τους μόνο, σχόλιο που έκανε βαθιά εντύπωση και αναμεταδόθηκε από όλα τα ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένων και των ξένων.

Ακολούθησαν διάφορα ρεπορτάζ και κάποια πάνελ στην τηλεόραση, στα οποία διάφοροι ειδήμονες παρουσίασαν ανάμεσα σε πολλά και το περίφημο “Κείον το Νόμιμον”, όπου στην αρχαία Κέα (Τζιά), ο μεγάλος σοφός της αρχαιότητας Αριστείδης ο Λυσιμάχου, που καταγόταν από την Κέα, θέσπισε τον νόμο “Κείον το Νόμιμον”. Κατά τον νόμο αυτό, όποιος πολίτης δεν ήταν “χρήσιμος” στην πολιτεία για την πνευματική του συνεισφορά αλλά και τη σωματική του δύναμη, έπρεπε να πεθάνει. Κατά συνέπεια, όσοι κάτοικοι ξεπερνούσαν την ηλικία των 70 ετών, εκόντες άκοντες, “αυτεκωνιάζοντο”, δηλαδή αυτοκτονούσαν πίνοντας κώνειο, το οποίο παρασκεύαζαν από το φυτό Μανδραγόρα. Λέγεται ότι τους έβαζαν σε ένα πλεούμενο και τους αμολούσαν στο πέλαγος  με μόνο εφόδιο μια υδρία με κώνειο, ώστε να αναγκαστούν να το πιούν όταν διψάσουν. Έτσι, πριν δύο χιλιάδες περίπου χρόνια οι Κείοι νοικοκύρευαν την κοινωνία τους.

Κάτι επίσης αναφέρθηκε και για του Εσκιμώους οι ανήμποροι γέροι των οποίων εθελοντικά εγκατέλειπαν την ομάδα τους για να πεθάνουν στην παγωμένη τούντρα.

Όταν ακολούθησαν και άλλα δύο δυστυχήματα με πούλμαν που μετέφεραν 73 συνολικά υπερήλικες εκδρομείς, η αστυνομία άρχισε να ερευνά σοβαρότερα  το θέμα.

Η έρευνα έδειξε ότι τα δύο τελευταία δυστυχήματα ήταν ύποπτα, όχι γιατί τα πούλμαν είχαν να συντηρηθούν καιρό, και δεν είχαν περάσει ΚΤΕΟ, ούτε επειδή οι οδηγοί δεν είχαν περάσει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις ανανέωσης διπλώματος, πράγμα σύνηθες σε μια χώρα σαν την δικιά μας, αλλά διότι βρέθηκαν ίχνη δολιοφθοράς στα φρένα, στα αμορτισέρ, στο τιμόνι και στα λάστιχα.

Φυσικά παραπέμφθηκαν κάποιοι όπως οι ιδιοκτήτες των πούλμαν, αλλά η δίκη τους ποτέ δεν έγινε, κι αν έγινε δεν ολοκληρώθηκε, και τελικά ξεχάστηκε όπως πολλά πράγματα στη χώρα μας, και αυτό χάρη σε επιτήδειους γνωστούς από τα κανάλια δικηγόρους. 

Το θέμα θα είχε ξεχαστεί τελείως αν δεν άρχιζαν να αυξάνονται ραγδαία οι θάνατοι υπερηλίκων. Θάνατοι φαινομενικά φυσιολογικοί, αλλά ουσιαστικά ύποπτοι.

Στα νοσοκομεία τις κλινικές και στα εξωτερικά ιατρεία, οι θάνατοι υπερηλίκων αυξήθηκαν δραματικά. Πολλοί απεβίωναν κατά την διάρκεια κάποιας απλής επέμβασης,  όπως καθαρισμού, σφραγίσματος ή εξαγωγής δοντιών, εμφύτευσης μαλλιών, εγχείρησης καταρράκτη, κολονοσκόπισης, γαστροσκόπισης, αποτρίχωσης, μπότοκς, λίφτιν, φυσικοθεραπείας, ή ακόμα και απλού checkup. Άλλοι απεβίωναν στην εντατική ή στα δωμάτια είτε από ανακοπή ή από αναρρόφηση ή από έλλειψη οξυγόνου είτε ακόμα και από εκπαραθύρωση παρότι ήταν σε καταστολή ή σε κώμα.

Επειδή οι θάνατοι αυτοί έγιναν μέσα σε νοσοκομεία ή μεγάλες κλινικές, η αστυνομία δεν τους διερευνούσε, καθότι αρκούσε το πιστοποιητικό θανάτου που έβγαζαν οι γιατροί.

Σε αυτούς τους θανάτους δεν περιλαμβάνονται οι αυτοκτονίες καθώς και οι θάνατοι από ασιτία των χαμηλοσυνταξιούχων, ούτε αυτοί στις ουρές των ΑΤΜ από ανακοπές, εγκεφαλικά, θερμοπληξίες ή από την μεγάλη χαρά τους όταν έβρισκαν εικοσάρικά κι έτσι κατάφερναν να πάρουν τα 60 €.

Επιπλέον, αυξήθηκαν τόσο πολύ οι εξαφανίσεις υπερηλίκων, ώστε η Κυβέρνηση,  προκειμένου να μην διαταραχθούν οι τηλεοπτικές σειρές, αναγκάστηκε να δημιουργήσει άλλο ένα κρατικό κανάλι τηλεόρασης, το κανάλι “ΕΡΤ-LOST”, προσλαμβάνοντας 482 ημέτερους τεχνικούς και υπαλλήλους, ώστε το Silver Alert, να μεταδίδει τις εξαφανίσεις, όλο το εικοσιτετράωρο.     

Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, οι γεννήσεις υπερέβησαν τους θανάτους, κάτι που ίσως βοηθούσε όχι την υπογεννητικότητα η οποία παρέμενε στα ίδια τραγικά επίπεδα, αλλά την αναλογία γήρανσης του πληθυσμού.

Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού οικονομικών, το πρώτο έτος το κράτος γλύτωσε 1.5 δις €, το δεύτερο έτος 2.5 δις € και το τρίτο 3.8 δις € σε συντάξεις, ποσά που δεν περιλαμβάνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη η οποία εκτιμάται μεταξύ 1.4 δις € και 1.8δις € κατ’ έτος, γεγονός που οδήγησε σε απόγνωση τους απασχολούμενους γύρω από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή και σε μεγάλη αλλά πρόσκαιρη ανάπτυξη, όσων απασχολούντο με το μεταθανάτιο εμπόριο. Ο ίδιος υπουργός μάλιστα, περιχαρής δήλωσε ότι αν η καμπύλη των θανάτων συνεχίσει να αυξάνεται, το ασφαλιστικό θα έχει λυθεί οριστικά σε πέντε χρόνια, καθότι όχι μόνο δεν θα χρειάζεται καμιά επιδότηση, αλλά τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν και πλεόνασμα. Μάλιστα ο ίδιος φέρεται να δήλωσε σε στενό κύκλο “επί τέλους, αυτοί οι συνταξιούχοι που δεν έλεγαν να πεθάνουν, τελικά άρχισαν να πεθαίνουν”.

Όταν κάποιοι δημοσιογράφοι, κυρίως μεγάλης ηλικίας κοντά στην σύνταξη, ανήσυχοι έγραψαν ότι δεν είναι δυνατό ούτε φυσιολογικό να έχουν αυξηθεί τόσο οι θάνατοι των υπερηλίκων, η υπόθεση άρχισε πάλι να απασχολεί το κοινό και την πολιτεία.  

Έγινε μάλιστα και ειδική συζήτηση στη βουλή, όπου η αντιπολίτευση στιγμάτισε την αναλγησία και την ανικανότητα της κυβέρνησης να προστατεύσει και να υπερασπίσει τους ανήμπορους υπερήλικες.

Κάποιοι θρησκευόμενοι υπερήλικες, αντέδρασαν με προσευχές, παρακλήσεις και κάποιες λιτανείες, αποδίδοντας μοιρολατρικά την μάστιγα στα ανομήματά τους, και στο γνωστό “Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου”.

Οι περισσότεροι όμως υπερήλικες δεν έμειναν αδρανείς. Έκαναν μια μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος όπου δυστυχώς οι γνωστοί / άγνωστοι κουκουλοφόροι, τα έκαναν λίμπα, και οι αστυνομία αντέδρασε ρίχνοντας  δακρυγόνα, καπνογόνα, σπασμένα μάρμαρα, και βόμβες μολότοφ, με αποτέλεσμα να πεθάνουν άλλοι 84 υπερήλικες, εκ των οποίων 32 στα κρατητήρια της ασφάλειας, όπου κρατούντο για να παραπεμφθούν με βάση το ιδιώνυμο.  

Το ένστικτο επιβίωσης ανάγκασε τελικά πολλούς υπερήλικες να λάβουν μέτρα. Πολλοί δεν έβγαιναν από το σπίτι τους με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από ασιτία ή και έλλειψη φαρμάκων είτε διότι δεν είχαν κάποιον να τους τα ψωνίσει ή επειδή έπεφταν θύματα απατεώνων στους οποίους εμπιστευόντουσαν τις κάρτες και το PIN τους. Άλλοι που μπορούσαν να ανταπεξέλθουν οικονομικά, προσελάμβαναν σεκιουριτάδες. Οι πιο τυχεροί, προστατευόντουσαν νυχθημερόν από τα άνεργα παιδιά τους, προκειμένου να μην χαθεί η σύνταξη που συντηρούσε όλη την οικογένεια και κάλυπτε τις καφενόβιες ανάγκες των αιωνίων φοιτητών εγγονών τους.    

Σχετικά ασφαλείς επίσης ήσαν και οι υπερήλικες στα γηροκομεία, με εξαίρεση δύο τρία που έγιναν μυστηριωδώς παρανάλωμα πυρός, τα οποία επιβίωναν κυρίως χάρη στα έσοδα από τις συντάξεις τους, αλλά και εκείνοι οι υπερήλικες που μόναζαν σε Μοναστήρια ή σε Σκήτες.     

Παρόλα αυτά, οι θάνατοι των υπερηλίκων αυξάνονταν με ραγδαίο ρυθμό.

Άρχισαν πάλι τα πάνελ στην τηλεόραση όπου διάφοροι ειδήμονες αναλυτές,  ιδιαίτερα οπαδοί του “ιστορικισμού”, απέδιδαν το φαινόμενο σε μια δυναμική ενεργοποίηση των διαφόρων ανεξερεύνητων κοινωνικών μηχανισμών, σαν αυτοάμυνα για την επιβίωση της κοινωνίας. Άλλοι απέδιδαν το φαινόμενο σε αυτά που έγραψε ο Δαρβίνος, σχετικά με την επιβίωση όσων προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες.

Κάποιοι άλλοι που εκδίδουν και διαφημίζουν παράξενα βιβλία στην τηλεόραση, ανάφεραν την ύπαρξη μιας μυστικής οργάνωσης η οποία συστήθηκε με σκοπό να λύσει το πρόβλημα χάριν των νεωτέρων.

Λέγανε ότι η οργάνωση αυτή εκπαίδευε κυνηγούς κεφαλών και αναλάμβανε συμβόλαια θανάτου και τα εκτελούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην κινεί υποψίες. Μάλιστα κάποιος ανάφερε ότι η οργάνωση αυτή ονομάζεται “ΡΑΜΠΟ” (από το ΡΑΜολής, και το ΠΟλεμος όπως το Star Wars), δηλαδή Πόλεμος (κατά) των Ραμολή και εν γένει εναντίον όσων τυμβογερόντων και τυμβογραϊδίων έκριναν ότι κυκλοφορούν παρά φύση εκτός τάφου.

Άλλοι μίλησαν με απόλυτη βεβαιότητα για  επέμβαση εξωγήινων για τους οποίους μάλιστα ισχυρίζονταν ότι προέρχονται από την “Ζώνη του Οφιούχου”.

Κανείς δεν τους πίστεψε παρότι τα σχετικά με το θέμα αυτό βιβλία τους έγιναν ως συνήθως ανάρπαστα.

Ορισμένοι εκδοτικοί οίκοι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, εξέδωσαν βιβλία “Δεκάλογους” με οδηγίες επιβίωσης των υπερηλίκων, τα οποία και αυτά έγιναν ανάρπαστα. Τα βιβλία αυτά περιείχαν μάλιστα σαν δώρο κονκάρδες και καβουράκια με το σήμα “Δεν είμαι Συνταξιούχος”, για τους υπερήλικες που δεν είχαν βγει στην σύνταξη, συνιστώντας τους να τα φορούν πάντοτε για προστασία. Μάταια όμως, καθότι οι θάνατοι και εξαφανίσεις αυτών που φορούσαν τις κονκάρδες και τα καβουράκια, ήσαν αναλογικά πολύ περισσότεροι.       

Το κράτος με τα δις € που γλύτωνε από τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, άρχισε να έχει σοβαρό πρωτογενές πλεόνασμα, και έκανε επενδύσεις δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, και νέα ΜΚΟ, επιτυγχάνοντας έτσι την μείωση της ανεργίας,

Κάποιοι, ακόμα και μέσα στη βουλή αναρωτήθηκαν μήπως θα έπρεπε, αντί να κάνουν συνεχείς περικοπές συντάξεων, οδηγώντας  τους υπερήλικες σε αργό και βασανιστικό θάνατο, να θεσμοθετήσουν, για ανθρωπιστικούς φυσικά λόγους, την διευκόλυνση κάποιων υπερηλίκων με κάποια κριτήρια, για να μεταβούν σε τόπο όπου δεν θα χρειάζονται καμιά σύνταξη και καμιά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.  

Μερικοί μίλησαν στα ίσα για  ευθανασία, η οποία θα είναι εθελοντική, και σε ορισμένες ειδικές μόνο περιπτώσεις υποχρεωτική. Άλλοι πρότειναν κίνητρα τύπου κραιπάλης “Τον Κραιπάλιο Νόμο”, εμπνευσμένα από το γνωστό κινηματογραφικό έργο του Marco Ferreri “Το μεγάλο Φαγοπότι”, γαλλιστί “La Grande Bouffe” του 1973, το οποίο συνδυάζοντας  την απεριόριστη ευωχία με οργιώδη σεξουαλισμό, οδήγησε τους πρωταγωνιστές σε μια λίαν ευχάριστη αποδήμηση. Πρότειναν μάλιστα να δημιουργηθεί ένας νέος τομέας στο Δημόσιο. Άλλοι ακόμα μιλούσαν και για την δημιουργία ενός νέου υπουργείου του “Υπουργείου Κραιπάλης”. Φυσικά όλα τα  υπουργεία αντέδρασαν ιδιαίτερα το Υπουργείο Οικονομικών λόγω “copyright” αρμοδιοτήτων, προτείνοντας να δημιουργηθεί μόνο ένας οριζόντιος τομέας κραιπάλης, ο οποίος θα πρέπει να συνυπάρχει σε περισσότερα του ενός υπουργείου, τα οποία θα συντονίζονται όπου αυτό είναι απαραίτητο.          

Το θέμα πήρε άλλες διαστάσεις, όταν κάποιες χαμηλού κόστους όμορες χώρες (μα καθόλου κατά τα άλλα φιλικές), πρόσφεραν, με το αζημίωτο φυσικά, πακέτα φιλοξενίας τα οποία περιελάμβαναν και αδιάλειπτη αστυνομική προστασία. Αυτό οδήγησε σε μια μεγάλη φυγή υπερηλίκων, κάτι καινοφανές καθότι πάντοτε η μετανάστευση αφορούσε μόνο τους νέους.

Άλλοι υπερήλικες κατέφυγαν σε μοναστήρια παραχωρώντας όλο το βιός τους σε αυτά.  

Κάποιοι θιασώτες της “Μεγάλης Ιδέας”, μίλησαν μάλιστα με συγκίνηση, για επιστροφή του Ελληνισμού στην “Καθ’ ημάς Ανατολή” και για την αναβίωση “του ένδοξού μας Βυζαντινισμού” καθώς λέει ο ποιητής.        

Υπήρξαν νέες αντιδράσεις, ιδίως από τα προϊστορικά εκείνα κόμματα που συνήθως ψηφίζονταν από υπερήλικες, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι υπερήλικες δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν από την πόρτα του σπιτιού τους, πολύ περισσότερο για να πάνε να ψηφίσουν.     

Όπως και σε άλλες κρίσιμες στιγμές, για μια ακόμα φορά παρενέβη ο Πατριάρχης και Γκουρού της πολιτικής μας σκηνής, εκατονταετής και πλέον. Μίλησε για τον πλέριο σεβασμό των αρχαίων προγόνων προς τους πρεσβύτερους, για την γερουσία της Σπάρτης, τον σοφό Νέστορα, τον σεβασμό του Αχιλλέα προς τον ικέτη Πρίαμο, τον Αινεία που κουβαλούσε στους ώμους του τον γέροντα πατέρα του, τον ολυμπιονίκη γέροντα Διαγόρα τον Ρόδιο που κουβαλούσαν στους ώμους τους οι ολυμπιονίκες γιοί του, και άλλα σχετικά. Κατάληξε λέγοντας. “γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, η  κοινωνία που δεν σέβεται τα γηρατειά, είναι απάνθρωπη και δεν της αξίζει η προσηγορία”. Το αποτέλεσμα ήταν να θιγεί το ελληνικό φιλότιμο, το οποίο ως γνωστόν διεγείρεται όχι όταν επιτελείται μια αισχρή πράξη, αλλά όταν αυτή επισημαίνεται. Με απλά λόγια ο Ρωμιός κλέβει και δεν έχει πρόβλημα, αν όμως τον αποκαλέσεις κλέφτη, τότε θίγεται το φιλότιμό του.  

         

Σιγά, σιγά στα επόμενα πέντε χρόνια, ο αριθμός θανάτων των υπερηλίκων άρχισε κάπως να καταλαγιάζει, ίσως διότι ο αριθμός των συνταξιούχων μειώθηκε δραματικά, όχι μόνο λόγω των θανάτων, εξαφανίσεων, ή αυτοκτονιών, αλλά ίσως και λόγω των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, που έφτασε τα 73 με προοπτική να πάει σταδιακά στα 77  σύμφωνα με τους όρους των νέων μνημονίων.

Παρόλα αυτά το GREXIT δεν έπαψε να κρέμεται ως «Δαμόκλειος Σπάθη» πάνω από το κεφάλι της Πατρίδας, και αυτό διότι ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, ο οποίος εξακολουθεί να τινάζεται από το αναπηρικό καροτσάκι του όταν ακούει το όνομα “Γιάν(ν)ης με ένα Ν”, γνωστός στην Γερμανία ως “Johan(n) mit einem Ν”, και οι παρατρεχάμενοί, του ακόμα το επιδιώκουν, πιέζοντας τα πράγματα στα άκρα.

Μάλιστα, κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Δέκατο Μνημόνιο, έθεσαν σαν αδιαπραγμάτευτο και προαπαιτούμενο όρο, την θεσμοθέτηση της ευθανασίας στους υπερήλικες γενικά, συνταξιούχους και μη.

Τελικά η κυβέρνηση αιφνιδίασε για μια ακόμα φορά την “Οκτάδα” (εξέλιξη της Τρόικας), αναγγέλλοντας δημοψήφισμα για το θέμα αυτό. Φυσικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος βγήκε συντριπτικά θετικό, καθότι οι υπερήλικες, όσοι ανάσαιναν  ακόμα, δεν συμμετείχαν.

Κάποιοι κατηγόρησαν την Κυβέρνηση ότι η δομή του ψηφοδελτίου ήταν τέτοια που επηρέασε το αποτέλεσμα, παρότι όπως βλέπουμε παρακάτω, το ψηφοδέλτιο είναι σαφέστατο. Αφήστε που είχε την καινοτομία της ενοποίησης του “ΝΑΙ” του “ΟΧΙ” του “ΛΕΥΚΟΥ” και του “ΑΚΥΡΟΥ”,  σε ένα μόνο ψηφοδέλτιο, επιτυγχάνοντας όχι μόνο οικονομία στην έκδοσή του, αλλά και την δέουσα ευπρέπεια. 

ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

(Επιλέξετε ένα από τα παρακάτω βάζοντάς του ένα σταυρό δίπλα στο ναι ή στο όχι)

ΥΠΕΡ της εφαρμογής των προτάσεων του Eurogroup	NΑΙ
ΚΑΤΑ της εφαρμογής των προτάσεων του Eurogroup	OΧΙ
ΛΕΥΚΟ (Δεν Λαμβάνω Θέση)	ΝΑΙ
ΑΚΥΡΟ (Αντί Μούντζας, Βρισιάς ή άλλης Χυδαιότητας)	ΝΑΙ

Προετοιμάστηκε το σχετικό νομοσχέδιο το οποίο για λόγους ευαισθησίας,  ονομάστηκε “Νόμος Μετάπτωσης Υπερηλίκων”. Το νομοσχέδιο αυτό ψηφίστηκε με 152 ψήφους υπέρ και με 148 ψήφους κατά, καθότι οι περισσότεροι των μειοψηφούντων βουλευτών ήσαν υπερήλικες, παρά το γεγονός ότι τόσο οι εν ενεργεία, όσο και οι συνταξιούχοι υπερήλικες βουλευτές εξαιρέθηκαν από τον νόμο, με το σκεπτικό την “ορθή τους κρίση” και εν γένει “την όλη συνεισφορά τους στην Πατρίδα”. Μαζί τους φυσικά εξαιρέθηκαν και όσοι Δημόσιοι Λειτουργοί είχαν εξασφαλίσει θεσμικά τα ίδια προνόμια.  Ανάμεσά τους και οι κληρικοί, λόγω αύξησης του κύκλου εργασιών τους.

Έτσι παρά τις προσφυγές των υπερηλίκων στη Ηλιαία (προϊόν βαθιάς μεταρρύθμισης της Δικαιοσύνης), το “Κείον το Παράνομον” κατέληξε “Νόμιμον”, χωρίς να περιλαμβάνει τον “Κραιπάλιο Νόμο”, που απορρίφθηκε τόσο λόγω της έριδας των υπουργείων για το ποίο θα αναλάμβανε τον τομέα αυτό, όσο και λόγω κόστους και υψηλού ΦΠΑ για τέτοιου είδους υπηρεσίες.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία όμως, κυρίως Γραφεία Τελετών σε συνεργασία με γνωστά Στούντιο Αισθητικής, δεν αδράνησε, δημιουργώντας ιδιωτικές λέσχες, τις γνωστές ΕΛΤΑ “Εύδρομες Λέσχες Τερπνής Αποδήμησης”, με μεγάλη ποικιλία “ολοκληρωμένων προγραμμάτων”,  τα οποία  περιελάμβαναν ευωχούμενη και αισθησιακή αποδήμηση, μοιρολογίστρες, ξόδι, τύμβος, μνημόσυνα, εκταφή, και οστεοφύλαξη, ανάλογα με το βαλάντιο και το βίτσιο του κάθε υπερήλικα. Παρείχαν επίσης και ειδική ψιμυθίωση (φτιασίδωμα) προκειμένου να εξαλειφθεί εκείνο το ευτυχισμένο χαμόγελο από τα χείλη της σωρού. Τα  προγράμματα για χαμηλού εισοδήματος υπερήλικες,  περιελάμβαναν φθηνά εδέσματα και περιοριζόντουσαν σε οπτικά και άλλα αισθησιακά βοηθήματα αυτοεξυπηρέτησης.  Για τους ανήμπορους υπερήλικες χρησιμοποιούσαν έναν αυτόματο φορητό μηχανισμό, το “Οργάσματρον”, μια αμιγώς ελληνική πατέντα η οποία απέσπασε και διεθνή βραβεία. 

Οι ΕΛΤΑ, σύντομα κατάφεραν να πείσουν την Κυβέρνηση να χαμηλώσει το ΦΠΑ για κάποιες από τις αισθησιακές υπηρεσίες τους, κατατάσσοντάς τες στα μη συσκευασμένα τρόφιμα, και να καλύπτεται μέρος της δαπάνης από τα ασφαλιστικά ταμεία.    

Η Νέμεση της Ιστορίας όμως για μια ακόμα φορά παρενέβη σαν μπούμερανγκ καταλυτικά, και ο “Νόμος Μετάπτωσης Υπερηλίκων” τελικά ψηφίστηκε σταδιακά από όλα τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανόμενης και της Γερμανίας, γεγονός που συνετέλεσε στο να  αναγκαστεί να πιεί το Κώνειο ακόμα και ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. Φημολογείται μάλιστα, τι τραγική ειρωνεία; ότι του το πρόσφερε δακρυσμένος, ο Γιάν(ν)ης με ένα Ν, κατά την διάρκεια μιας αναμνηστικής συνεύρεσης (reunion), του Eurogroup του Φεβρουαρίου 2015. Λέγεται μάλιστα ότι προθυμοποιήθηκε να το προετοιμάσει ο Γέρουν Ντάϊσεμπλουμ.

Η Άγγελα Μέρκελ παρότι ήπιε το Κώνειο, επέζησε λόγω Μιθριδατισμού, δηλαδή λόγω εθισμού της στα δηλητήρια. Τελικά και αυτή αποβίωσε κατά την διάρκεια μιας αγόρευσής της, όταν κατά λάθος δάγκωσε τη γλώσσα της.   

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα στιγματίσουν το  Άγος αυτό, αναγνωρίζοντας συνάμα ότι   συνετέλεσε στο να μείνει έστω και προσωρινά, η Πατρίδα στην Ευρωζώνη.

Μάταια όμως, καθότι αργότερα η Ευρωζώνη χωρίστηκε στα δύο. Αναπτυγμένες χώρες του Βορρά και Υποανάπτυκτες και Καταχρεωμένες του Νότου, με δύο χωριστά Ευρώ, Το Neuro και το Seuro, εξ ού και το ζεϊμπέκικο “που να σ’ευρώ δεν το ξέρω που να σ’ευρώ παλιά μου αγαπημένη”. Δηλαδή το Βόρειο Ευρώ (North Euro) και το Νότιο Ευρώ (South Euro) με ισοτιμία 1 προς 3, πριν διαλυθεί τελείως και επανέλθουν οι χώρες στα εθνικά τους νομίσματα.

Ανάμεσά τους και η Πατρίδα, η οποία άρχισε να εκδίδει αθρόα, εθνικά κέρματα (Οβολούς) και  χαρτονόμισμα (Δραχμές, Μνας και Τάλαντα), προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των 2.517.124 Δημοσίων υπαλλήλων, και των 1.132.185 πενηντάρηδων συνταξιούχων του Δημοσίου, να επιδοτήσει τους αγρότες, προκειμένου να αντικαταστήσουν τα πεπαλαιωμένα τζιπ, να ικανοποιήσει ποικιλοτρόπως τις διάφορες οργανωμένες συντεχνίες, και να διαγράψει τα θαλασσοδάνεια και τα δάνεια των κομμάτων. Το αποτέλεσμα ήταν ένας ανεξέλεγκτος  πληθωρισμός και μια ραγδαία υποτίμηση, όπου το Ευρώ (Seuro) από ένα οβολό έφτασε σταδιακά τη μία Μνα και κατάληξε στο ένα Τάλαντο.

Έτσι, για μια ακόμα φορά, ιστορικά τεκμηριώνεται ότι

1.    Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει χωρίς αυτό να συμπεριλαμβάνει τους έλληνες οι οποίοι πεθαίνουν βέβαια.

2.  Είναι μεγάλη τύχη να γεννηθείς έλληνας, είναι μεγάλη τύχη να πεθάνεις έλληνας, το ενδιάμεσο όμως είναι μεγάλη ατυχία. (ΑΡΚΑΣ).

3.  Το Ελληνικό ποικιλοτρόπως θωρακισμένο πολιτικό πελατειακό και διαπλεκόμενο σύστημα αιέν αριστεύειν.  (πάντα να αριστεύει).

Ακολουθεί ένα σχετικό Σισυφικό ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη (1899).

Η ΕΠΕΜΒΑΣΙΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

The gods arrive (Emerson)

Il disparaitra au moment necessaire; les dieux interviendront (Remonin)

Comme dans les tragedies antiques (Mme De Rumiere)

Qu’y a-t-il? (Mme D Rumiere)

Les Dieux sont arrives (Remonin)

L’Etranger (Alexandre Dumas)

Θα γίνει τώρα τούτο, κι’έπειτα εκείνο,

και πιό αργά, σε μια η δυο χρονιές (ως κρίνω)

τέτοιες θα είν’ η πράξεις, τέτοιοι θαν’οι τρόποι.

Δεν θα φροντίσουμε για μακρυνό κατόπι.

Για το καλλίτερον ημείς θα προσπαθούμε.

Και όσο προσπαθούμε, τόσο θα χαλνούμε,

θα μπλέκουμε τα πράγματα, ως να βρεθούμε

στην άκρα σύγχυση. Και τότε θα σταθούμε.

Θα ήν’η ώρα οι θεοί να εργασθούνε.

Ερχονται πάντοτ’οι θεοί. Θα κατεβούνε

από τες μηχανές των, και τους μεν θα σώσουν,

τους δε βίαια ξαφνικά θα τους σηκώσουν

από την μέση, και σαν φέρουνε μια τάξι

θ’αποσυρθούν, - Κ’έπειτ’αυτός τούτο θα πράξη,

τούτο εκείνος, και με τον καιρόν οι άλλοι

τα ιδικά των. Και θ’αρχίσουμε και πάλι.  

  

Σημείωση Συγγραφέα:

Το παραπάνω διήγημα και η σκιαγραφία προσώπων, (με εξαίρεση το ποίημα του Κ. Καβάφη, την γελοιογραφία και κάποια ονόματα), δεν έχει “σχεδόν” καμιά σχέση με την πραγματικότητα. 

Είναι αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας του συγγραφέα, ενός άγρια λεηλατημένου συνταξιούχου, με 48 χρόνια εργασίας και ανάλογα ένσημα.   

Προσπαθεί να ξορκίσει με μαύρο χιούμορ, την ελληνική παθογένεια, και να σατιρίσει την αναλγησία προς τους απόμαχους της ζωής, την επιπολαιότητα, τον υπέρμετρο εγωισμό, την αβελτηρία  και τον έντονο λωτοφαγισμό μας.

Το έγραψα για να εκφράσω οργουελικά, το ελληνικό συσιφικό αδιέξοδο, που επαναλαμβάνεται σε ουκ ολίγες στιγμές της ιστορίας μας, και που υπέροχα εκφράζει ο Καβάφης στο ποίημα που επισύναψα.

Δυστυχώς ζούμε στη χώρα της χωρίς “ακμή”, “παρακμής”. Στη χώρα που το μόνο πράγμα που μπορεί να εξασφαλίσει το  Πολιτικό Σύστημα που στήθηκε και συντηρείται πολιτικά και θεσμικά, είναι “ένα καλύτερο χθες”.

Κλείνω, ελπίζοντας το παρόν διήγημα να μην δώσει περεταίρω ιδέες σε κάποιους εντός και εκτός της Πατρίδας.         

Θεόφεν Τάλας, Αντιτζιά, 10 Δεκεμβρίου, 2015.   

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Νόμου (Ν.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται  απολύτως η άνευ γραπτής αδείας του συγγραφέα κατά οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, διανομή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση, παρουσίαση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άλλη) και εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου.