Μιλωντας για λέμφωμα, αναφερομαστε σε καρκίνους που αναπτύσσονται στο λεμφικό σύστημα…με συνηθέστερο τύπο τη νόσο Hodgkin. Γνωστη και ως ¨λέμφωμα Hodgkin¨
Η¨πατροτητα¨ανηκει στον Thomas Hodgkin,που πρώτος περιέγραψε ¨ανωμαλίες¨ στο λεμφικό σύστημα το.. 1832.
Αξιζει να σημειωσουμε εδώ πως:
Ασθενείς με ιστορικό λοιμώδους μονοπυρήνωσης εξαιτίας του ιού Epstein-Barr έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος Hodgkin,χωρις να είναι πληρως ξεκαθαρισμενο σε τι ποσοστο συνεβαλε σ αυτό.. ο ιος Epstein-Barr
Όλα τα άλλα λεμφώματα ,ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ονομάζονται μη Hodgkin λεμφώματα.
Το λεμφικό σύστημα, είναι μέρος του ανοσου συστήματος, και βοηθά στην αντιμετώπιση ασθενειών και λοιμώξεων.
Μοιαζει με τα αιμοφόρα αγγεία,και περιλαμβάνει ένα δίκτυο, που απλωνεται, στους ιστούς όλου του σώματος.
Τα λεμφικά αγγεία, μεταφέρουν λέμφο,
ένα άχρωμο υγρό πουμοιάζει με νερό, το οποίο περιλαμβάνει
κύτταρα που καταπολεμούν τις λοιμώξεις,
τα λεμφοκύτταρα.
Κατά μήκος αυτού του δικτύου αγγείων,υπάρχουν όργανα σε σχήμα φασολιού πουονομάζονται λεμφογάγγλια.
Ομαδες λεμφογαγγλίων υπάρχουν στις μασχάλες,
στη βουβωνική χώρα, στην κοιλιά, στο λαιμό, στο στήθος και στο στομάχι.
Μέρη του λεμφικού συστήματος είναι:
ο σπλήνας,
ο θύμος αδένας,
οι αμυγδαλές και ο μυελός των οστών.
Λεμφικός ιστός υπαρχει και σε άλλα μέρη του σώματος, στο στομαχι, τα εντέρα και το δέρμα.
Όπως όλα τα είδη του καρκίνου, τα λεμφώματα είναι ασθένειες των κυττάρων μας.
Τα υγιή κύτταρα αναπτύσσονται, διαιρούνται και αντικαθίστανται
( πεθαινουν, απορριπτονται με την¨αποπτωση¨)
με μια καθορισμένη σειρά.Αυτή η διαδικασία,διατηρεί το σώμα σε καλή κατάσταση.
Στα μη Hodgkin λεμφώματα,τα κύτταρα του λεμφικού συστήματος αναπτύσσονται μη φυσιολογικά.
Διαιρούνται πολύ γρήγορα και πολλαπλασιάζονται χωρίς σειρά και έλεγχο.Σχηματίζεται αρκετόςιστός και αρχίζουν να αναπτύσσονται όγκοι.Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να εξαπλωθούν και σε άλλα όργανα.
Το συνηθέστερο σύμπτωμα των μη Hodgkin λεμφωμάτων
είναι μια διόγκωση χωρίς πόνο στους λεμφαδένες
στο λαιμό, τις μασχάλες ή τη βουβωνική χώρα.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν :
Πυρετούς, Νυχτερινούς Ιδρώτες, Αίσθημα Κόπωσης, Απώλεια Βάρους, Κνησμό Και Ερυθρά Στίγματα Στο Δέρμα.
Μερικές φορές εμφανίζεται ναυτία, τάση για έμετο ή στομαχικόςπόνος.Καθώςεξελίσσεται η ασθένεια, το σώμα εμφανίζεται λιγότερο ικανό να καταπολεμήσει τις διάφορες λοιμώξεις
Αυτά τα συμπτώματα δεν είναι σίγουρα σημάδια καρκίνου.
Μπορούν επίσης να προκληθούν από συνήθεις αρρώστιες,
όπως τη γρίπη. Όμως το ψαχνουμε, αν τα συμπτώματα διαρκέσουν για περισσότερο από δύο εβδομάδες.
Εξ αλλου…ολες οι ασθένειες πρέπει να διαγιγνώσκονται και να αντιμετωπίζονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Η διάγνωση του Λεμφώματος Non Hodgkin
Συντάσσεται το ιατρικό ιστορικό του ασθενους,υστερα από μια εξονυχιστική φυσική εξέταση.Η βιοψία σίγουρα θα μας πει αν πρόκειται για καρκίνο Εξετάζοντας δείγμα από τον ιστό στο μικροσκόπιο ο παθολογοανατόμος ¨αναγνωρίζει¨ τα καρκινικά κύτταρα και μας μιλα για λέμφωμα και αν είναι του ¨είδους¨ που αναπτύσσεται αργά ή γρήγορα.
Υπάρχουν 10 είδη μη Hodgkin λεμφωμάτων.
Κατατάσσονται σύμφωνα με το πόσο γρήγορα αναπτύσσονται
σε Χαμηλού Βαθμού Κακοήθειας αργή ανάπτυξη
Μεσαίου Βαθμού και ΥψηλούΒαθμού Κακοήθειας γρήγορη ανάπτυξη.
Όταν διαγιγνώσκεται λέμφωμα,ο γιατρός χρειάζεται να ξέρει Το Είδος Το Στάδιο ή την Εξάπλωση της ασθένειας.
Αυτές οι πληροφορίες είναι πολύ σημαντικές για το σχεδιασμό της θεραπευτικής αγωγής.
Το στάδιο δείχνει έως πού έχει εξαπλωθεί η ασθένεια και πόσος ιστός έχει προσβληθεί.
Ο γιατρός ελέγχει: Τον αριθμό και τη θέση προσβεβλημένων λεμφαδένων.Αν οι προσβεβλημένοι λεμφαδένες είναι από πάνω, από κάτω ή και από τις δύο πλευρές του διαφράγματος
ο λεπτός μυς κάτω από τους πνεύμονες και την καρδιά που διαχωρίζει το στήθος από την κοιλιά και
Αν η ασθένεια έχει ταξιδεψει στο μυελό των οστών ή σε όργανα εκτός του λεμφικού συστήματος, όπως το ήπαρ.
Συνηθως Ζητουνται Εξετασεις αίματος και ακτινογραφίες θώρακος, οστών, ήπατος και σπληνός.
Ακομα συμπληρωματικές βιοψίες των λεμφαδένων, μυελού των οστών και άλλων σημείων.
Οι περισσότεροι ασθενείς κάνουν λεμφαγγειογραφίες, ακτινογραφίες του λεμφικού συστήματος χρησιμοποιώντας μια ειδική χρωστική ουσία που κάνει ορατούς τους λεμφαδένες και τα αγγεί.
Όπως και αξονική τομογραφία. Και ένα υπερηχογράφημα.
Το ¨σχέδιο θεραπείας¨ των μη Hodgkin λεμφωμάτων είναι πολύπλοκο. Πριν αρχίσει η θεραπεία, ο ασθενής μπορεί να παρει τηγνώμη ενός δεύτερου γιατρού, σχετικά με τη διάγνωση και το σχέδιο θεραπείας
Ο σχεδιασμός της θεραπείας περιλαμβανει το είδος του λεμφώματος, το στάδιο της ασθένειας, αν είναι πιθανό να αναπτυχθεί αργά ή γρήγορα, καθώς και τη γενική υγεία και ηλικία του ασθενή.
Για λεμφώματα χαμηλού βαθμού, τα οποία συνήθως αναπτύσσονται πολύ αργά και προκαλούν λίγα συμπτώματα, συνηθως περιμενουμε, μέχρι να υπαρξουν σημάδια εξάπλωσης για την έναρξη της θεραπείας.
Η θεραπεία για τα μεσαίου ή υψηλού βαθμού κακοήθειας λεμφώματα, συνήθως περιλαμβάνει χημειοθεραπεία με ή χωρίς ακτινοθεραπεία.Μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός μεγάλου όγκου.
Η χημειοθεραπεία για τα μη Hodgkin λεμφώματα συνήθως είναι ένας συνδυασμός από διάφορα φάρμακα. Μερικά φάρμακα δίνονται από το στόμα, άλλα δίνονται με τη μορφή ένεσης σε μια φλέβα ή ένα μυ.
Τα φάρμακα ¨ταξιδεύουν¨ μέσω της κυκλοφορίας του αίματος σχεδόν σε όλα τα μέρη του σώματος.
Η χημειοθεραπεία δίνεται συνήθως σε ¨κύκλους¨ μια θεραπευτική περίοδος ακολουθείται από μια περίοδο ξεκούρασης, μετά μια ακόμα θεραπευτική περίοδος κ.ο.κ.
Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί ακτινοβολία υψηλής ενέργειας για να πλήξει τα καρκινικά κύτταρα και να σταματήσει την ανάπτυξή τους.Η ακτινοθεραπεία, γενικά, γίνεται στα εξωτερικά ιατρεία ενός νοσοκομείου ή μιας κλινικής.
Πιο συχνά, οι ασθενείς κάνουν ακτινοθεραπεία 5 μέρες την εβδομάδα για 5 ή 6 εβδομάδες.
Παρενέργειες της θεραπείας
Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται για να αντιμετωπιστούν τα λεμφώματα είναι πολύ ισχυρές.Αυτός είναι ο λόγος που η θεραπεία συχνά προκαλεί παρενέργειες.
Ευτυχώς, οι περισσότερες παρενέργειες είναι προσωρινές.
Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας εξαρτώνται από τα φάρμακα που δίνονται και από την ιδιαίτερη ανταπόκριση του κάθε ασθενή.
Η χημειοθεραπεία συνήθως επηρεάζει τα γρήγορα αναπτυσσόμενα κύτταρα, όπως τα κύτταρα του σώματος πουκαταπολεμούν τις λοιμώξεις και τα κύτταρα που επενδύουν τον πεπτικό σωλήνα. Ως αποτέλεσμα οι ασθενείς είναι δυνατόν να έχουν παρενέργειες,όπως χαμηλότερη αντίσταση στις λοιμώξεις, ανορεξία, ναυτία, εμέτους και στοματίτιδα.
Μπορεί επίσης να χάσουν τα μαλλιά τους.
Αυτές οι παρενέργειες συνήθως σταματούν μετά το τέλος της χημειοθεραπείας.
Κατά η διάρκεια της ακτινοθεραπείας, οι ασθενείς μπορεί να παρατηρήσουν έναν αριθμό παρενεργειών.Μπορεί να νιώθουν ασυνήθιστα κουρασμένοι, όσο η θεραπεία προχωρά.
Για το λόγο αυτό η ξεκούραση είναι αναγκαία.
Δερματικές αντιδράσεις (ερυθρότητα ή ξηρότητα) στην περιοχή που ακτινοβολείται είναι επίσης συνηθισμένες.
Οι ασθενείς θα πρέπει να είναι προσεκτικοί με την περιοχή του δέρματος που ακτινοβολείται.
Όταν ακτινοβολείται η περιοχή του στήθους και του λαιμού, οι ασθενείς πιθανόν να έχουν ξηρό, ερεθισμένο λαιμό και δυσκολία στην κατάποση.
Μερικές φορές έχουν αναπνευστικές δυσκολίες ή ξηρό βήχα.
Η ακτινοθεραπεία στην περιοχή της κοιλιάς μπορεί να προκαλέσει ναυτία, εμετούς ή διάρροια.
Μερικοί ασθενείς μπορεί να έχουν ενοχλήσεις ή μούδιασμα στα χέρια, τα πόδια και τη μέση.
Αυτές οι παρενέργειες σταδιακά εξαφανίζονται, όταν τελειώσει η θεραπεία.
Η ανορεξία μπορεί να είναι ένα πρόβλημα για τους ασθενείς που δέχονται χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία.
Οι ερευνητές παρατηρούν πως οι ασθενείς που τρώνε καλά είναι πιο ικανοί να αντέξουν τις παρενέργειες της θεραπείας τους.
Έτσι, η σωστή διατροφή είναι σημαντική.
Το να τρώει κανείς καλά σημαίνει ότι παίρνει αρκετές θερμίδες, για να ανταπεξέλθει στην απώλεια βάρους
και ότι έχει αρκετές πρωτεΐνες στη δίαιτά του για να αναδομεί τους ιστούς του σώματός του.
Πολλοί ασθενείς βρίσκουν πως είναι ευκολότερο να τηρούν αρκετά μικρά γεύματα κατά τηδιάρκεια της ημέρας, παρά να έχουν τρία μεγάλα γεύματα.
Οι παρενέργειες κατά τη διάρκεια της θεραπείας του καρκίνου ποικίλουν από άτομο σε άτομο.
Μπορεί να είναι διαφορετικές από τη μια θεραπεία έως την επόμενη.
Οι γιατροί προσπαθούν να σχεδιάσουν τη θεραπεία έτσι ώστε να ελαχιστοποιούνται πιθανά προβλήματα.
Γιατροί, νοσοκόμες και διαιτολόγοι μπορούν να εξηγήσουν τις παρενέργειες της θεραπείας του καρκίνου και να προτείνουν τους τρόπους αντιμετώπισής τους.
Οι τακτικές εξετάσεις μετά τη θεραπεία είναι σημαντικές για οποιονδήποτε είχε μη Hodgkin λέμφωμα.
Οι περισσότερες υποτροπές γίνονται τα πρώτα 2 χρόνια μετά τη θεραπεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου