ΑΝΘΡΩΠΟΣ..ΜΕΤ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

Ας ριξουμε μια διαφορετικη ματια στον 

Προ και Μετα πτωτικό άνθρωπο 

κατι που είναι από τα κεντρικά σημεία

της Ορθοδόξου θεολογίας, οπως τα περιγραφει ο Μητροπολιτης Ναυπακτου στο βιβλιο του

Φεγγοβολες Αστραπες σελ 43-48

 

 

 

 

 

 

 

 

Το βιβλίο της Γενέσεως περιγράφει τα σχετικά με την Δημιουργία του ανθρώπου και με την Πτώση του.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε απ τον Θεό με το Φυσικό θέλημα του να ορμά προς Αυτόν.

Η θέληση, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, είναι όρεξη της φύσεως, η όποια αυτεξουσίως εκινείτο προς τον Θεό.

Το αυτεξούσιο σημαίνει ότι κινείται από την δική του εξουσία, την όποια ο Θεός έθεσε, και δεν υποτασσόταν από καμία εξωτερική εξουσία, εκτός εάν ο ίδιος ο άνθρωπος διέστρεφε αυτήν την κίνηση.

Έτσι, η προπτωτική ζωή του ανθρώπου διακρινόταν από το Φυσικό Θέλημα το όποιο εκινείτο αυτεξουσίως προς τον Θεό και συνδεόταν στενά με το νοερό.

 

 

 

 

 

 

Η πτώση του ανθρώπου έγινε, όταν το Φυσικό θέλημα, δηλαδή η θέληση πού είναι όρεξη της φύσεως έγινε

Γνω­μικό Θέλημα και ακολούθησε η Πτώση.

Το φυσικό θέλημα δεν είναι αναγκασμένο, αλλά αυτεξούσιο, ενώ το γνω­μικό θέλημα συνδέεται με την γνώμη και την προαίρεση, αφού προηγηθεί η κρίση.

Έτσι, το γνωμικό θέλημα, με την προτροπή του διαβόλου επέλεξε την αμαρτία και ακολούθησε ο θάνατος.

Οπότε, συνδέονται αναπόσπα­στα ο διάβολος, η επιλογή του γνωμικού θελήματος, η αμαρτία και ο θάνατος.

Ο άνθρωπος με την αμαρτία χάνει την αρχική φυσική πορεία του, το νοερό σκοτίζε­ται, το αυτεξούσιο αιχμαλωτίζεται από τον διάβολο και χωρίζεται από τον Θεό, πού είναι το Φώς το αληθινό.

Έτσι, το αρχικό φυσικό θέλημα μετατράπηκε σε γνω­μικό το όποιο κατέληξε στην αμαρτία, επήλθε ο χωρισμός από τον Θεό, σκοτίσθηκε το νοερό, δεσμεύθηκε το αυτεξούσιο, και εισήλθε μέσα στον άνθρωπο

η Φθαρτότητα και η  Θνητότητα.

 

 

 

 

 

 

Ο προπτωτικός άνθρωπος έγινε μεταπτωτικός, και όλη η ζωή του διαστράφηκε.

Η ανακαίνιση της ανθρωπινής φύσεως έγινε με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Οποίος  προσέλαβε το θνητό και παθητό σώμα του ανθρώπου,  άκρως, όμως, καθαρό, για να νικήσει επάνω Του τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο, και να ανάπλαση την πεσούσα εικόνα και να της δώσει την αρχική ορμή, ώστε το γνωμικό θέλημα να αποκτήσει ατρεψία και να λειτουργήσει το Φυσικό Θέλημα.

Αυτό σημαίνει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού με την ενανθρώπηση Του όχι μόνον νίκησε τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο, αλλά έδειξε πώς ήταν ο φυσι­κός άνθρωπος ο δημιουργημένος από τον Θεό, και τι είναι το κατ’ εικόνα και τό καθ’ ομοίωση του ανθρώ­που.

Αυτό φάνηκε καθαρά επάνω στο όρος Θαβώρ, όταν έλαμψε το πρόσωπο Του όπως ο ήλιος και τα ιμάτια Του έγιναν λευκά όπως το φως.

 

 

 

 

 

 

 

 

Τότε έδειξε το αρχέτυπο κάλλος της δόξης του ανθρώπου, αλλά και την Βασιλεία Του, το πώς πρέπει να γίνει ο άνθρωπος. Το μελλον θα δειξει που θα φτασει η υποθεση μετον Μετα-ανθρωπο.

Οψομεθα.