Ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι ζήσαμε ὅλα ἐκεῖνα πού συνέβησαν μέ τό καταστροφικό πυρηνικό ἀτύχημα τό 1986 στό Τσέρνομπιλ.
Πρόκειται γιά μιά πυρηνική ἔκρηξη σέ πυρηνικό σταθμό, μέ τίς πολλές ἐπιπτώσεις πού προκάλεσε ἡ ραδιενέργεια πού προῆλθε ἀπό αὐτό.
Μάλιστα δέ, λέγεται ὅτι πολλοί θάνατοι πού προῆλθαν ἀπό καρκίνο τά μεταγενέστερα χρόνια ὀφείλονται σέ αὐτό τό γεγονός.
Τελευταῖα, αὐτή ἡ πυρηνική ἔκρηξη καί οἱ τραγικές συνέπειές της, ἔγιναν τηλεοπτική σειρά στήν ἀμερικανική τηλεόραση. Αὐτή ἡ τηλεοπτική σειρά μέ τίς τραγικές συνέπειες τοῦ πυρηνικοῦ ἀτυχήματος εἶναι πολύ δημοφιλής καί μάλιστα ξεπέρασε καί ἄλλες δημοφιλεῖς σειρές «ἀνεβαίνοντας στήν κορυφή τῆς λίστας τῶν πιό ἀγαπημένων σειρῶν στήν ἱστορία».
Ὁ Νίκος Εὐσταθίου (Καθημερινή 23-6-2019), ἀφοῦ παρουσιάζει τίς συνταρακτικές σκηνές αὐτῆς τῆς σειρᾶς, πού σέ καμμιά περίπτωση δέν μπορεῖ νά ὀνομασθῆ «ψυχαγωγία», θέτει τό ἐρώτημα:
«Πῶς κατάφερε τό "Τσερνόμπιλ" νά τοποθετηθεῖ στήν κορυφή τῆς τηλεοπτικῆς δημοφιλίας;».
Ἑρμηνεύει ὅτι μία ἐκδοχή εἶναι τό φαινόμενο πού διέκρινε τήν δεκαετία τοῦ 1990, πού ὁ διακεκριμένος ψυχολόγος Πόλ Ρόζιν τό ὀνόμασε «καλοήθη μαζοχισμό».
Ὁ ὅρος μαζοχισμός δηλώνει τόν τύπο τοῦ ἀνθρώπου πού τοῦ ἀρέσει «νά κολυμπᾶ στήν δυστυχία καί νά ὑποβάλλεται σέ ἐπώδυνες καταστάσεις καθώς ἡ κακομεταχείριση, ἡ ταπείνωση καί ἡ αὐτοϋποτίμηση τόν βοηθοῦν νά νιώση ἀπόλαυση ἤ νά ἀπελευθερωθῆ
ἀπό ἐνοχές»
ἈναστασίαΧουντουμάδη - Λένα Πατεράκη.
Ἡ λέξη καλοήθης δηλώνει ἕνα νόσημα ἤ ἕναν ὄγκο «πού δέν προκαλεῖ σοβαρές ἀλλοιώσεις στούς ἱστούς καί τίς λειτουργίες τοῦ ὀργανισμοῦ» πού δέν κάνει μεταστάσεις καί εἶναι ἀντίθετος πρός τόν κακοήθη.
Ἔτσι, λοιπόν, ὁ ψυχολόγος Πόλ Ρόζιν ὡς «καλοήθη μαζοχισμό» χαρακτηρίζει τήν θεωρία ἐκείνη πού «ὁ ἄνθρωπος ἀπολαμβάνει ἐκ φύσεως καταστάσεις στίς ὁποῖες τό σῶμα πιστεύει πώς βρίσκεται σέ κίνδυνο, ὅμως ὁ ἐγκέφαλος γνωρίζει πώς στήν πραγματικότητα εἶναι ἀσφαλής».
Κατά τόν Ψυχολόγο αὐτόν «ἡ συνειδητοποίηση πώς τό σῶμα ἔχει ξεγελαστεῖ καί πώς δέν ὑπάρχει πραγματικός κίνδυνος ὁδηγεῖ σέ μιά μοναδική εὐχαρίστηση πού προέρχεται ἀπό τήν κυριαρχία τοῦ ἀνθρώπινου νοῦ».
Ἔτσι, ὁ λεγόμενος «καλοήθης μαζοχισμός» ἐξηγεῖ τό φαινόμενο τοῦ φανατισμοῦ γιά παρακολούθηση ταινιῶν τρόμου.
Διαβάζοντας αὐτό σκέφθηκα τί σημασία ἔχει ὁ ἐγκέφαλος στήν ὅλη λειτουργία τοῦ σώματος, ἀλλά καί ποιά εἶναι ἡ ἀξία τῶν καλῶν λογισμῶν.
Μπορεῖ κανείς νά βρίσκεται σέ κίνδυνο ἀπό πλευρᾶς σώματος, σέ ἀρρώστια, πρό τοῦ θανάτου, σέ δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις, ὅμως ἐάν ἔχη πίστη στόν Θεό καί τήν Πρόνοιά Του, μπορεῖ νά τά ἀντιμετωπίζη ὅλα μέ καλό τρόπο.
Αὐτό δέν θά τό χαρακτήριζα ὡς «καλοήθη μαζοχισμό», ἀλλά ὡς «πνευματική μέθη», ὡς ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στόν ἄνθρωπο, ὡς πορεία, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό παρά φύση στό κατά φύση καί τό ὑπέρ φύση.
Ν.Ι.
