Ει δύνασαι πιστεύσαι πάντα δυνατά τω πιστεύοντι.
Ο πατέρας του δαιμονισμένου νέου Μαρκ. θ’ 17-31. πρεπει να παραδεχθή ότι για το μαρτύριο του ευθύνεται η ανεπαρκής του πίστη.
Απευθύνεται στον Χριστό, χωρίς να πιστεύη ότι Εκείνος μπορεί να τον βοηθήση, γι αυτο του λεει
ει δύνασαι , εάν μπορής εσύ να κάνης κάτι, ενώ δεν μπόρεσαν ούτε οι μαθητές Μαρκ, θ’ 19
Ο Χριστός του αντιλέγει: ει δύνασαι πιστεύσαι που ισοδυναμεί με το αν μπορεσεις να πιστεψεις τότε θα λυτρωθής.
Ο Λόγος του Χριστου άγγιξε την ψυχή του βασανισμένου πατέρα, ο οποίος ομολογεί: Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μου τη απιστία.
Ο πατέρας έκανε το πρώτο βήμα:
Ζητησε βοήθεια για την δική του απιστία, κι ετσι προχωρησε και ολοκληρωθηκε η θεραπεία του γιου του.
Δυσκολο να παραδεχθή κανείς την αδυναμία του μπροστά στην αμαρτία. Χρειάζεται να βασανιστή πρώτα , να αναμετρηθή με το γνωμικο του θελημα , να παρακαλέση, να ταπεινωθή, για να ζητήση την ύστατη βοήθεια από τον ιατρό των ψυχών και των σωμάτων.
Όταν το δαιμόνιο βγήκε από το παιδί, τον άφησε ωσεί νεκρό, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανε. Έτσι και η αμαρτία νεκρώνει, εξοντώνει ψυχικά σωματικά και πνευματικά .
Ο δε Ιησούς κρατήσας ήγειρεν αυτόν.
Εκτός όμως από την πίστη μας σε Εκείνον, απαιτείται και η προσωπική προσπάθεια, με την προσευχή, την νηστεία, σωματική και πνευματική, την ταπείνωση, την εξομολόγηση, την μετάνοια, την θεία κοινωνία
Η ζωή του ανθρώπου είναι μια βαθμιαία ανάβαση στο στάδιο των αρετών, σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.
Ο συνεχής αγώνας καταξιώνει τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου