Διαβαζουμε στον τυπο της Κυριακης
Μέσα στο σπίτι όπου διέμενε στην Άρτα βρέθηκε νεκρός από αστυνομικούς ένας 22χρονος φοιτητής, ο οποίος αποφάσισε να βάλει τέλος στη ...ζωή του.
Καθημερινά αυτοκτονούν νέοι, οι οποίοι, με σημειώματα που αφήνουν, πληροφορούν ότι δεν είχαν κανένα για να τους βοηθήσει.
Οι σχέσεις εξαντλούνται σε μια ξερή καλημέρα μέσα στο ασανσέρ κι ένα βιαστικό χαμόγελο.
Κι όμως, στο δρόμο σκουντουφλά ο ένας πάνω στον άλλο, διευρύνονται τα πεζοδρόμια για να μας χωρέσουν, στα λεωφορεία δεν χωράμε, τα αυτοκίνητα πλήθυναν απειλητικά, στα κέντρα διασκεδάσεως δεν βρίσκεις θέση ομως παντού ο άνθρωπος κουβαλά την κόλασή του:
Τ η μ ο ν α ξ ι α Και μαζί την πλήξη, Την ανία, την αδιαφορία. ή και το αντίθετο:
Την υπεραπασχόληση, Την υποδούλωση στη δουλειά σε βαθμό που να μη μένει καιρός για να τα πει ούτε με τον εαυτό του.
Η κατάσταση μοιάζει τραγελαφική ή και σχιζοφρενική. Και η παθολογία της εκδηλώνεται στην αλματώδη αύξηση της κατανάλωσης ηρεμιστικών, και αντικαταθλιπτικων.
Η μοναξιά θερίζει και μάλιστα τους νέους
Κινδυνεύουμε να πεθάνουμε μέσα στο δρόμο και κανείς να μην ενδιαφέρεται.
Πέφτεις θύμα ληστείας στη γωνιά και φωνάζεις μάταια. Κανείς δεν σε βοηθάει.
Και παραπέρα, ζεις τη φτώχεια των διαπροσωπικών σχέσεων, την ανισορροπία της απομόνωσης, την έλλειψη της επικοινωνίας κι ας βαπτίζονται κολακευτικά σαν χώροι επικοινωνίας τα ντουβάρια που φιλοξενούν περιοδικά ατομικές υπάρξεις, στεγανά απομονωμένα αμοιβαία, κινούμενα σε διαφορετικές συχνότητες.
Μονήρης, Ανέραστος, Ανάδελφος Επιδερμικός,ο καθημερινός άνθρωπος, βλέπει τη ζωή του χωρίς νόημα, παράλογη και τραγική.
Έπαψε να είναι αυτοπροσδιοριζόμενο πρόσωπο και κατήντησε άτομο της ανάγκης.
Έλειψε Η Αγάπη, Η Απλότητα, Η Oικειότητα. Και αυτή ακόμη η διασκέδαση τυποποιήθηκε.
Πλαστά Τα Χαμόγελα και οι κοινωνικές σχέσεις υποβαθμισμένες, ενταγμένες στο σύστημα που αξιώνει συμμόρφωση, σαν προϋπόθεση κοινωνικής καταξίωσης και αποδοχής.
Όλα εξελίσσονται βάσει κάποιου σχεδίου, που πιέζει ασφυκτικά τη γνησιότητα των αισθημάτων και καλύπτει την ουσία για χάρη των τύπων.
Η καρδιά έχει απωθηθεί.
Η λογική Κυβερνά Τον Κόσμο. Χάθηκαν τα συναισθήματα μέσα στην παραζάλη της σκοπιμότητας.
Εάν η μοναξιά είναι παθολογική κατάσταση απομόνωσης από τους άλλους ανθρώπους, είναι φυσικό να αναζητά κανείς τη θεραπεία στην ανάπτυξη Των Σχέσεων.
Σε τελευταία ανάλυση Το Αίτιο Της Μοναξιάς Είναι Η Αμαρτία, γιατί αυτή κόβει τις γέφυρες επικοινωνίας μας με το Θεό.
Άνθρωπος που σημαδεύεται από το σύνδρομο της μοναξιάς δεν μπορεί να ζει τις διαστάσεις της υπάρξεώς του.
Το πρόβλημα έχει υπαρξιακές προεκτάσεις.
Σε τελευταία ανάλυση είναι αναίρεση της ανθρωπιάς, της ίδιας μας της φύσεως, όπως θα την προσδιόριζε ο Μ. Βασίλειος,
Πολιτικόν γάρ ζώον καί συναγελαστικόν ο άνθρωπος.
‘Εν δε τη κοινή πολιτεία καί τή μετ’ αλλήλων αναστροφή αναγκαίον το ευμετάδοτον είς επανόρθωσιν του ενδέοντος
Πλασμένος από το Θεό ο άνθρωπος με κοινωνικές αναγκαιότητες ασφυκτιά στη μοναξιά, όπως πεθαίνει χωρίς οξυγόνο.
Εχουμε ανάγκη να επικοινωνούμε ψυχικά με τους άλλους και να αγαπάμε αλλήλους.
Η παραδοχή και η κατανόηση του συνανθρώπου είναι μια από τις οδούς της θεώσεως και της καταργήσεως της μοναξιάς.
Προσκαλεί συνεχώς, προκαλεί επιτηδείως κι ευγενώς ο Θεός τον άνθρωπο, να δώσει στον εαυτό του χρόνο, να ηρεμήσει και να σκεφθεί και να μη ζει σ’ ένα συνεχή στρόβιλο δραστηριότητος.
Νομίζουμε ότι θα μας ζητήσει ο Θεός πολλά. Αλλά όχι Θα ζητήσει μόνον αυτά που Μπορούσαμε Να Κάνουμε Και Δεν Κάναμε.
Δεν θα ζητήσει καρπούς εκεί Που Δεν Έσπειρε Θα Δώσουμε Λόγο Γι’ Αυτό Ακριβώς Που Μπορούσαμε Να Κάνουμε Και Δεν Το Κάναμε.Μη νομίσετε πως ο αντίποδας της μοναξιάς είναι:
Το ξεφάντωμα της μέθης και του σαρκασμού, ούτε η αλλoτριωμένη εικόνα του ανθρώπου – κτήνους που κυλίεται στη λάσπη των κοσμικών ηδονών σπαταλώντας την περιούσιον κληρονομιά του.
Υπάρχει κοινωνικότητα που είναι μοναχική και σιωπή που είναι εύγλωττη.
Να ‘σαι φιλος οσο και ξενος με ολους.
Λεγε τη γνωμη σου διχως να θες να την επιβαλεις.
Άκου τον αλλο κι ας ειναι ανιαρος και αποτομος.
Μην απορριπτεις ο,τι δεν σου αρεσει,
Μη κολακευεσαι επειδή σε χειροκροτούν .
Ο Χριστός έχυσε το αίμα Του και γι’ αυτόν και για σένα και για όλους μας.
Να κοιτάς να είσαι αυτό που είσαι.
Κυρίως μην υποκρίνεσαι τον καλό γιατί είναι βαριά αυτή η αρρώστια και θανατηφόρος.
Φτιαξτα με το θεο, Φτιαξτα με τον εαυτο σου, Φτιαξτα με τους αλλους.
Να η αληθινή κοινωνικότητα που διώχνει τη μοναξιά.
Η μοναξιά είναι καρπός της αμαρτίας.
Και ο εγωισμός είναι αμαρτία.
Άρα ο εγωισμός σε σπρώχνει στη μοναξιά που κανένα κοσμικό σαλόνι δεν μπορεί ποτέ να αναιρέσει. Σβήνουν τα φώτα και μένεις μόνος σου. Και φοβάσαι.
Σου λείπει η παρηγοριά του Θεού, η βοήθεια των αδελφών.
Μη φοβάσαι όταν είσαι μόνος, αρκεί να έχεις την αίσθηση ότι είναι μαζί σου ο Θεός.
Ο άνθρωπος που γνώρισε και νίκησε τα πάθη του Είναι ανώτερος από τον άνθρωπο που ανασταίνει νεκρούς.
Μέσα σ’ αυτή τη ρήση κρύβεται το μυστικό της υπέρβασης κάθε κινδύνου που απειλεί τη ζωή μας. Και της μοναξιάς βέβαια.
Δοκιμάστε και θα δείτε να αλλάζει η ζωή σας.
