ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ..ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ…

 

Posted on 11 Απριλίου, 2015 by kosmaser

Σημερα, παγκοσμια βιωνουμε  βία φανατισμό και τον θανατο..Οι μεγαλες δυναμεις συγκρουονται επικινδυνα, με κεντρο τα πυρηνικα, παιζοντας με δυναμεις αυτοκαταστροφης..

Ο Άνθρωπος  πασχιζει να Γνωρίσει Τον Εαυτό Του.

Αλλος λίγο ,άλλος περισσότερο  αναλογα με το περιβάλλον στο οποιο μεγαλωσε,  και τη μορφωση που πηρε.

Ολα γίνονται υποκριτικά από ένα αίσθηµα σπουδαιότητας 

Συνηθως λέμε πως πιστευουμε,  γι αυτό κι ειμαστε καλοι ανθρωποι . 

Πίστη όμως δεν είναι να λες στην εκκλησια  μαζί με τον ψάλτη  που σε παροτρυνει μαλιστα.

Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα,Παντοκράτορα. 

Πολλοί , αντιλαµβάνονται την πίστη, ωφελιµιστικα.

Ζητάνε συνεχώς από τον Θεό κάτι.

Αλλά πίστη δεν είναι να ζητάς  απ τον Θεό, 

πίστη είναι να ζητάς τον ίδιο τον Θεό  

Ζητάμε  συνηθως από τον Θεό ανταλλάγµατα.

Αυτό κάνουμε οι περισσότεροι.

Ζηταμε τον παράδεισο, με κάθε καλη μας πράξη.

Όμως.

Δεν είναι ¨αντάλλαγμα¨ ο παράδεισος.  

Όταν αγαπώ, αυτό είναι παράδεισος. 

Είναι λάθος  ο τρόπος που οι περισσότεροι πιστοί ερμηνεύουν τον παράδεισο..

¨Είμαστε καλοί, θα πάμε στον παράδεισο¨  

Στην Εκκλησία.. όλα συμβαίνουν.. τώρα. 

Ακουμε .

Σ ή μ ε ρ ο ν κρεμάται επί ξύλου. 

Όχι πριν δυο χιλιαδες χρονια. 

Αυτη ειναι η αιώνιος ζωή,  

Να γνωρισεις Αυτον τον μόνον αληθινόν Θεό. 

Αρα.

Δεν πάμε ούτε στον παράδεισο ούτε στην κόλαση.

Ε ί μ α σ τ ε  απο τωρα στον Παραδεισο ή στην κολαση.  

Η αιωνιότητα που οι περισσοτεροι, ας πουμε υποψιασμενοι, εχουν κανει καραμέλα, συμφωνα με τα συμφεροντα τους,

δεν είναι τόπος και χρόνος. 

Είναι ¨τρόπος¨ ύπαρξης

ε δ ώ και τ ω ρ α   έτσι όπως ζουμε. 

Πίστη, είναι να έχεις σχέση με τον Θεό.  

Πίστη είναι να έχεις ¨συναντήσει¨ τον Χριστό. 

Είναι μια κατάσταση μυστηριακή. 

Ενα μυστηριο Που δεν μπορούµε να προσδιορίσουμε με τη λογική.

Ας πουμε.

Η προσευχή,  είναι  μια προσπάθεια συνάντησης με τον Θεό. Αλήθεια, τι είναι ο Θεός,  Ο Θεός δεν ερμηνεύεται µε εκλογικεύσεις.  

Δεν χωρα στην ανθρώπινη λογική. 

Οι περισσοτεροι ψαχνουνε το θελημα του Θεου..

Να αγαπάμε. Να αγαπάμε τον συνάνθρωπό µας, 

Αυτό είναι το θέληµα του Θεού.  να αγαπάµε τους εχθρούς μας, να προσευχόμαστε για όσους μας μισούν

Εάν µισουμε αυτόν που μας µισεί, έχει αραγε κάποιο αποτέλεσµα;

Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υµείς ποιείτε αυτοίς οµοίως.

Εάν αγαπάτε μόνον αυτούς που σας αγαπούν, το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. Εάν βοηθάτε μόνον όσους σας βοηθούν, το ίδιο κάνουν και οι αµαρτωλοί. 

Δανείζετε µηδέν Απελπίζοντες, και έσται ο µισθός υµών πολύς, και έσεσθε υιοί Του υψίστου 

 

Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υµών οικτίρµων εστί. Οικτίρµων. 

Φιλεύσπλαχνος. Ασύλληπτο νόηµα.  

Ο άνθρωπος που έχει επίγνωση γίνεται ταπεινός.

Και η ταπεινότητα οδηγει στην επιείκεια για τους άλλους.  

Θεωρούµε τους εαυτούς µας ανώτερους,  ευπρεπείς, σοβαρούς, δυνατούς, καλύτερους Και τους άλλους  υποδεέστερους,  επειδή είναι  διαφορετικοί.  

Όμως δεν χρειάζεται να είναι τίποτε άλλο ο άνθρωπος στη ζωή του  παρα  οικτίρμων.

  

Δεν Χρειάζεται προστασία ο Θεός από εµάς. 

Ζουμε, κι αφου ζουμε κάνουμε λάθη. 

Σημερα ζουμε εναν τρόµο της αµαρτίας  Μιας αµαρτίας Που με τιποτα, δεν είναι προσβολή του Θεού,

Δεν μπορουμε.. να προσβάλουμε τον Θεό.

Με την αμαρτία απλα αυτοκαταστρεφομαστε.  με το να απομακρυνομαστε απ την αγαπη.

Μεγάλη αµαρτία είναι  η παράβαση των βασικών εντολών.  

Να µην αγαπάς τον Θεό και  να µην αγαπάς τον συνάνθρωπο.  

Η αλαζονεία από τη µια και  ο εγωκεντρισµός  από την άλλη.  

Στην παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου;  

Ο πλούσιος απολάµβανε όλα τα αγαθά  που του πρόσφεραν τα πλούτη του, ρούχα και φαγητά.. 

Ο φτωχός Λάζαρος, µάζευε τα ψίχουλα  που έπεφταν απ’ τα τραπέζια του πλούσιου.  

Ποιο ήταν τότε το µεγάλο αµάρτηµα του πλούσιου..

Δεν τον πρόσεξε καν τον Λάζαρο.  

Ήταν τόσο απασχοληµένος  µε τον εαυτό του,  που δεν παρατήρησε τον συνάνθρωπό του. 

Τα πραγματα είναι απλά.

Δικο μας το ζητημα πού θα στρεψουμε την προσοχη μας ωστε να κάνουμε παραδεισο το σημερα που είναι η συνοψη της ζωής μας  

Μονον το σημερα.

Χαιρετε.

 

Διαφήμιση

Επιζωντας απ την θανατικη εκτελεση

 

Ο 73χρονος Τόμας Κριτς επέζησε της εκτέλεσής του, αφού οι γιατροί προσπαθούσαν για σχεδόν μία ώρα να του χορηγήσουν ένα θανατηφόρο φάρμακο στις φλέβες του στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Άινταχο.

Ένας μελλοθανάτικος που επέζησε της θανατηφόρας ένεσης περιέγραψε  την αποτυχημένη εκτέλεση.

Ο δολοφόνος Τόμας Κριτς, 73 ετών, έχει περάσει πέντε δεκαετίες στην πτέρυγα των μελλοθανάτων στο Άινταχο. Καταδικάστηκε για δύο φόνους το 1974 και έναν τρίτο για τη δολοφονία ενός συγκρατούμενού του το 1981.

Οι αρχές επιχείρησαν να τον εκτελέσουν τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Άινταχο, έξω από το Μπόιζι. 

Οι επαγγελματίες υγείας δυσκολεύτηκαν πολύ, αποτυγχάνοντας πρώτα να εντοπίσουν μια φλέβα στα χέρια του, στη συνέχεια να την μετακινήσουν στα χέρια του και τελικά στα πόδια του - χωρίς καμία να δώσει μια αποτελεσματική οδό για θανατηφόρο φάρμακο. 

Τελικά, καθώς οι παρευρισκόμενοι ανέπνευσαν από κόπωση και απελπισία, η διαδικασία έληξε.

Ο Κριτς είδε τον θάνατο να πλησιάζει με κάθε τσίμπημα βελόνας. Αναπολώντας εκείνες τις γεμάτες τρόμο στιγμές σε μια συνομιλία του με τους New York Times, αποκάλυψε: «Οι χειρότερες ήταν όταν έφτασαν μέχρι τους αστραγάλους μου. Σκεφτόμουν όλη την ώρα ότι αυτό ήταν πραγματικά. Είμαι νεκρός. 

Αυτή είναι η μέρα μου να πεθάνω», σύμφωνα με την Mirror .

Ο Κριτς μοιράστηκε τις τρομακτικές στιγμές που βίωσε, οι οποίες προκλήθηκαν από τα επαναλαμβανόμενα τσιμπήματα με βελόνες που κάθε φορά τον έφερναν πιο κοντά στον θάνατο. 

Ο πόνος κλιμακωνόταν με κάθε ένεση, αλλά η παρουσία της γυναίκας του κοντά ήταν αυτή που τον ενίσχυσε κατά τη διάρκεια αυτής της αγχωτικής περιόδου.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, τουλάχιστον εννέα εκτελέσεις σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ έχουν αποτύχει, συχνά λόγω του ότι οι ομάδες εκτέλεσης δυσκολεύονται να βρουν φλέβα, σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφοριών για τη Θανατική Ποινή. Σε μια ανατριχιαστική υπόθεση, οι αξιωματούχοι κατέφυγαν στο να κόψουν το χέρι ενός κρατουμένου για να χορηγήσουν τη θανατηφόρα ένεση, ενώ άλλες εκτελέσεις σταμάτησαν εντελώς.

Ο Κριτς πέρασε χρόνια στην πτέρυγα των μελλοθανάτων, όπου ερωτεύτηκε τη Λιάν Κριτς, τη μητέρα ενός σωφρονιστικού καταστήματος. Συνδέθηκαν αφότου ο δεσμοφύλακας πρότεινε στον Κριτς να της γράψει, κάτι που οδήγησε στον γάμο τους το 1998.

Πριν από την προγραμματισμένη εκτέλεσή του, ο Κριτς απόλαυσε ένα τελευταίο γεύμα με κοτόπουλο, πουρέ πατάτας και σάλτσα από την κουζίνα της φυλακής.

 Στη συνέχεια, αφιέρωσε χρόνο αποχαιρετώντας τους δικηγόρους του, τη σύζυγό του και τον θετό γιο του.

Το πρωί της προγραμματισμένης εκτέλεσης, προσευχήθηκε προτού ασφαλιστεί σε ένα σανίδι στο κελί του και μεταφερθεί στον θάλαμο εκτέλεσης. Η νομική ομάδα του Creech ανέφερε ότι το προσωπικό της εκτέλεσης αντιμετώπισε δυσκολίες για περίπου 42 λεπτά προσπαθώντας να δημιουργήσει μια ενδοφλέβια γραμμή πριν ακυρώσει τη διαδικασία.

Ο διευθυντής του σωφρονιστικού συστήματος του Άινταχο, Τζος Τιούολτ, επιβεβαίωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ότι ήταν η σωστή απόφαση να σταματήσει η εκτέλεση.

Ο Tewalt δήλωσε: «Εμείς, από την αρχή, προσπαθούμε να είμαστε πολύ ειλικρινείς και ειλικρινείς ότι δεν πρόκειται για μια διαδικασία που θα πρέπει να γίνει με οποιοδήποτε κόστος. Ο πρώτος μας στόχος είναι να την πραγματοποιήσουμε με αξιοπρέπεια, επαγγελματισμό και σεβασμό. Και μέρος αυτού ήταν η εκπαίδευση και η εξάσκηση για την πιθανότητα να μην μπορέσουν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ορό».

Ο Κριτς και οι δικηγόροι του παραμένουν άγνωστοι για την ταυτότητα της τριμελούς ομάδας εκτέλεσης, καθώς οι πληροφορίες αυτές παραμένουν εμπιστευτικές από τις σωφρονιστικές αρχές. Η Ντέμπορα Τσούμπα, μία από τους δικηγόρους του Κριτς, περιέγραψε τους δήμιους ως τρεις άνδρες ντυμένους με μπλε στολές, με τα πρόσωπά τους καλυμμένα από λευκές κουκούλες και γυαλιά.

Αναλογιζόμενη το τραυματικό γεγονός που είδε, η κα Czuba σχολίασε ότι το να βλέπει την αποτυχημένη εκτέλεση του πελάτη της ήταν πρωτοφανές για εκείνη. Εξέφρασε: «Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που ξεπερνάς. Νομίζω ότι είναι τόσο ουλές, από άποψη ψυχικής υγείας. Απλώς καταστρέφει πραγματικά ένα άτομο με έναν τρόπο από τον οποίο δεν μπορεί να ανακάμψει».

Αυτό που στοιχειώνει περισσότερο τον Κριτς είναι η ανάμνηση της έκφρασης της γυναίκας του κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας. Ο ίδιος αφηγήθηκε: «Αυτή η έκφραση στο πρόσωπό της μου ράγισε την καρδιά».

Ακόμα παλεύοντας με την εμπειρία, ο Κριτς εξέφρασε τη βαθιά υπαρξιακή του σύγχυση: «Σκέφτηκα ότι ίσως να βρίσκομαι ήδη στη μετά θάνατον ζωή. Ακόμα και τώρα, σήμερα, σταματάω και πρέπει να πιάσω τον εαυτό μου και να σκεφτώ: "Είμαι πραγματικά νεκρός; Υποτίθεται ότι θα ήμουν νεκρός στις 28 Φεβρουαρίου. Είμαι πραγματικά νεκρός, και αυτό είναι μέρος της μετά θάνατον ζωής; Συνεχιζόμενη τιμωρία για τις αμαρτίες μου που έχω διαπράξει;"»

Σε μια προσπάθεια να σώσουν τον Κριτς από μια ακόμη απόπειρα εκτέλεσης, οι δικηγόροι του ζήτησαν από έναν δικαστή να ανατρέψει την θανατική του ποινή, υποστηρίζοντας ότι μια δεύτερη απόπειρα δεν θα ήταν μόνο «σκληρή και ασυνήθιστη», αλλά θα ισοδυναμούσε και με διπλή ποινή φυλάκισης, κάτι που είναι αντισυνταγματικό.

Οι ομολογίες του Creech σχετικά με το εγκληματικό του παρελθόν έχουν κλονιστεί με την πάροδο του χρόνου. Ως ένας από τους μακροβιότερους κρατούμενους στην πτέρυγα των μελλοθανάτων, κάποτε ισχυρίστηκε ενόρκως ότι σκότωσε έως και 42 άτομα, αποδίδοντας ορισμένους από αυτούς τους θανάτους στη συμμετοχή του σε μια συμμορία μοτοσικλετιστών και μια σατανική αίρεση.

Ωστόσο, ο Creech αργότερα ανακάλεσε αυτές τις δηλώσεις, κατηγορώντας έναν δικηγόρο που «επιδιώκει τη φήμη» ότι τον επηρέασε. Σε μια πιο πρόσφατη συνέντευξη, ο Creech αναθεώρησε την αφήγησή του, υποστηρίζοντας ότι είναι υπεύθυνος για τους θανάτους επτά ατόμων, αποδίδοντας αυτές τις πράξεις στον εθισμό του στα ναρκωτικά και ισχυριζόμενος ότι τα θύματά του είχαν συμμετάσχει στον ομαδικό βιασμό της πλέον εκλιπούσας πρώην συζύγου του, η οποία αυτοκτόνησε.

Ο Κριτς καταδικάστηκε σε θάνατο για τη βάναυση δολοφονία του συγκρατούμενός του Ντέιβιντ Τζένσεν το 1981. Στη φετινή συνεδρίαση της Επιτροπής Χάριτος και Απαλλαγής υπό Όρους του Άινταχο, η οικογένεια του Τζένσεν μίλησε για τον διαρκή πόνο που προκλήθηκε από τη δολοφονία του και ζήτησε από την επιτροπή να διατηρήσει τη θανατική ποινή του Κριτς, κάτι που στη συνέχεια έγινε.