ΜΕΓΑΣ ΚΑΝΩΝ...ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ Ο ΘΕΟΣ..

Είναι ένα κύκνειο άσμα, 

ένας θρήνος προθανάτιος, 

ένας μακρύς θρηνητικός μονόλογος, είναι ο Αδαμιαίος θρήνος. 

Ο ποιητής βρίσκεται στο τέλος της ζωής του. 

Αισθάνεται ότι οι ημέρες του είναι πια λίγες, ο βίος του έχει περάσει. Αναλογίζεται τον θάνατο και την κρίση του δίκαιου κριτή, που τον αναμένει. 

Και έρχεται να κάνει μιαν αναδρομή, μιαν ανασκόπηση του πνευματικού του κόσμου. 

Κάθεται να συζητήσει με τη ψυχή του. Ο απολογισμός όμως δεν είναι ενθαρρυντικός. 

Ο βαρύς κλοιός της αμαρτίας τον συμπνίγει. 

Η συνείδηση τον ελέγχει. 

Και ο ποιητής θρηνεί διαρκώς για την άβυσσο των κακών τους πράξεων. Στον θρήνο αυτό συμπλέκεται η αναδρομή στην Αγία Γραφή.

ΚΛΙΜΑΞ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

 Μια Κλίμακα από τη γη στον ουρανό, στην οποία ανεβοκατέβαιναν Άγγελοι και ο Κύριος στεκόταν επάνω της, είχε δει ο Ιακώβ της Παλαιάς Διαθήκης στο όνειρό του στη Βαιθήλ και άκουσε τον λόγο Του: 

Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεός των πατέρων σου Αβραάμ και Ισαάκ.

Στο Θεοβάδιστο Όρος Σινά είχε παλιότερα ανέβει ο προφήτης Μωυσής και έλαβε από τον Θεό τις Δέκα Εντολές.

 

Ο Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο Ηγούμενος του Σινά, εδώ δέχεται από τον Θεό την Κλίμακα για τις βαθμίδες της νοητής ανάβασης προς τον Θεό. «Θείαν Κλίμακα υποστηρίξας, την τον λόγον σου, μέθοδον πάσι…».

Η Κλίμακα προς τον Θεό περιλαμβάνει 30 βαθμίδες με αντίστοιχες αρετές και απευθύνεται σε εκείνους που θέλουν να γραφούν τα ονόματά τους στο βιβλίο της Ζωής.

Αναφέρονται σε αυτήν: 

Μετάνοια, Μνήμη θανάτου, Κατάκριση,   Γαστριμαργία, Φιλαργυρία, Πραότητα, Ταπείνωση, Διάκριση,  Προσευχή, Απάθεια, Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη. 

Για πάντα θα μείνουν τα τρία: 

Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη.

Μείζων πάντων η Αγάπη. 

Στην κορυφή αναμένει ο Κύριος ο Θεός, με τα χέρια Του ανοιχτά να φέρουν τα σημάδια από τα καρφιά

Ανεξάντλητη η πορεία μας προς τον Αναστημένο Κύριο. 

Αναβαίνετε, αδελφοί, αναβαίνετε προθύμως…Δεύτε αναβώμεν εις το Όρος Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού ημών…Του Χριστού, που στην ηλικία των 30 ετών ως άνθρωπος βαπτίστηκε και κατείχε την 30 η βαθμίδα της πνευματικής κλίμακας.

 Ας προχωρήσουμε μέχρι την τελευταία βαθμίδα της Αγάπης για να συναντήσουμε τον Θεό, εφόσον η αγάπη είναι ο Θεός.

Αποσπάσματα από την Κλίμακα

 

1. Τα πάθη

Ο Θεός δημιούργησε μόνο τις αρετές. Δε δημιούργησε τα πάθη και το κακό. Τα πάθη όμως καταπολεμούνται με αντίστοιχες αρετές. 

Η έξις (συνήθεια στην ψυχή) κάνει να μη νικούνται δια μιας τα πάθη. Εξαρτάται από μέτρο του πάθους ή της αρετής. 

Συ που τρέχεις να σωθείς, μιμήσου τον Λωτ και όχι τη γυναίκα του, και φεύγε 

2. Ο καλός λόγος

Πολλές φορές την έλλειψη στα καλά έργα την αναπληρώνει η ωφέλεια που προξενεί ο λόγος τους. 

Ασφαλώς δεν τα κατέχουμε όλοι εξίσου όλα. 

Σε μερικούς ο λόγος υπερτερεί του έργου. 

Σε άλλους πάλι το δεύτερο υπερτερεί του πρώτου.

3. Η νεότητα

Πρόσφερε με προθυμία στον Χριστό μας τους κόπους της νεότητάς σου και θα απολαύσεις στα γηρατειά σου πλούτο απάθειας. 

Αυτά που συναθροίζονται στη νεανική ηλικία τρέφουν και παρηγορούν κατά τα γηρατειά όσους έχουν εξασθενήσει. 

Ας κοπιάσουμε με ζήλο όσο είμαστε νέοι, ας τρέξουμε γρήγορα διότι η ώρα του θανάτου είναι άγνωστη.

4. Για την ώρα του θανάτου

Γιατί, άραγε, ο Θεός μας απέκρυψε την ώρα του θανάτου; 

Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο ο Θεός επιτυγχάνει με θαυμάσιο τρόπο τη σωτηρία μου

Ο άνθρωπος θα περνούσε όλες τις μέρες της ζωής του μέσα στην αμαρτία και μόνον όταν πλησίαζε η ώρα του θανάτου του θα έτρεχε προς το βάπτισμα και τη μετάνοια. 

Εφόσον όμως θα είχε ζημιωθεί με την κακία, από τη μακροχρόνια συνήθεια, θα έμενε τελείως αδιόρθωτος.

5. Για τους ανθρώπους του κόσμου

Όσα καλά μπορείτε, να τα κάνετε. Κανένα να μην περιγελάσετε, κανένα να μην κλέψετε, σε κανένα να μην πείτε ψέματα, κανένα να μην περιφρονήσετε, κανένα να μη μισήσετε. 

Να μην παραμελείτε τον εκκλησιασμό, να δείχνετε συμπόνια στους φτωχούς, κανένα να μη σκανδαλίσετε. 

Σε ξένο πράγμα και σε ξένη (άλλη) γυναίκα να μην πλησιάσετε. Αρκεστείτε στη δική σας γυναίκα. Εάν ζείτε έτσι, 

¨ου μακράν έστε της Βασιλείας των Ουρανών¨.

Να γίνεις σαν βασιλιάς στην καρδιά σου. 

Να διατάζεις το γέλιο να απομακρυνθεί και αμέσως να απομακρύνεται, το κλάμα να έλθει και αμέσως να έρχεται, και στο σώμα να επιτελέσει κάποιο έργο και αμέσως να το επιτελεί

6. Το σωματικό κάλλος 

Κάποιος ατενίζοντας σωματικό κάλλος, παρακινούμενος απ αυτό, δοξολόγησε τον Δημιουργό. Και μόνο από τη θέα του κινήθηκε σε αγάπη προς τον Θεό και σε ακατάπαυστα δάκρυα. Και σε καταλάμβανε θάμβος να βλέπεις το βόθρο του ενός να γίνεται με υπερφυσικό τρόπο αιτία στεφάνων στον άλλο. 

Εάν πάντοτε αυτός ο άνθρωπος σε αυτού του είδους τα θεάματα έχει την ίδια αίσθηση και αντιμετώπιση,
αναστήθηκε άφθαρτος πριν την κοινή ανάσταση

7. Η ασθένεια

Είδα ασθενείς να δέχονται πάνω στα κρεβάτια τους την ενέργεια της Θείας Χάριτος και την παρηγοριά της κατάνυξης και να απομακρύνουν έτσι, με την παράκληση,τους πόνους και να μη θέλουν ποτέ να απαλλαγούν από την ασθένεια

Και είδα άλλους να ταλαιπωρούνται πάλι από ασθένεια και μ αυτή σαν κάποιο επιτίμιο να απαλλάσσονται από κάποιο πάθος της ψυχής τους. Και δόξασα Εκείνον που με τον
πηλό καθάρισε τον πηλό 

(Δηλαδή με την ασθένεια της πήλινης σάρκας καθάρισε την
αμαρτία).

8. Η εξομολόγηση

Ο καλός έμπορος μετρά κάθε βράδυ το κέρδος ή τη ζημιά της ημέρας. Και δεν μπορεί να έχει ακριβή γνώση του πράγματος, εάν δεν κρατά κάθε τόσο σημειώσεις. 

Η εξέταση της κάθε ώρας παρουσιάζει  έτοιμο τον λογαριασμό της ημέρας

Την ψυχή που συνηθίζει να εξομολογείται, η σκέψη της εξομολόγησης τη συγκρατεί σαν χαλινάρι και δεν την αφήνει να αμαρτήσει. 

Συνηθίζουν πολλές φορές οι δαίμονες να μας καταφέρνουν να μην εξομολογούμαστε ή να παρουσιάζουμε τις αμαρτίες μας
σαν να τις διέπραξε κάποιος άλλος ή να επιρρίπτουμε σε άλλους την αιτία.

Ξεγύμνωσε, ξεγύμνωσε το τραύμα σου στον ιατρό. 

Κανείς άλλος δεν είναι αίτιος της αμαρτίας μου…

Την ώρα που εξομολογείσαι να είσαι, και στη συμπεριφορά και στην όψη και στον λογισμό, σκυφτός,σαν κατάδικος  . 

Και, αν μπορείς, βρέχε με δάκρυα τα πόδια του πνευματικού ιατρού και δικαστή σαν να είναι του Χριστού. 

Με ταπείνωση και συντριβή, σαν στον ίδιο τον Θεό

9. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο

Αν έχεις πραγματική αγάπη, να παρατηρήσεις αν πενθείς για τα σφάλματα του αδελφού σου και αν αγάλλεσαι για την πρόοδο και τα χαρίσματά του

10. Ο Θείος έρωτας

Μακάριος εκείνος που απέκτησε τέτοιο πόθο προς τον Θεό, σαν αυτόν που έχει ο μανικός εραστής προς την ερωμένη του 

Ο αληθινός εραστής φέρνει πάντοτε στον νου του το πρόσωπο του αγαπημένου του και το εναγκαλίζεται μυστικά με ηδονή.
Αυτός ποτέ, ούτε και στον ύπνο του δεν μπορεί να ησυχάσει, αλλά και εκεί βλέπει το ποθητό πρόσωπο και συνομιλεί μαζί του. 

Έτσι συμβαίνει στον σωματικό έρωτα. Έτσι συμβαίνει και σ’ αυτούς που, αν και έχουν σώμα, είναι ασώματοι 

(και ασκούν τον πνευματικό έρωτα).

Ας αγαπήσουμε τον Κύριο, όπως αγαπάμε και σεβόμαστε τους φίλους μας. Είδα πολλές φορές ανθρώπους που λύπησαν τον Θεό και δεν ανησύχησαν καθόλου γι’ αυτό, όταν όμως συνέβη να πικράνουν αγαπημένα τους πρόσωπα, έστω και σε κάτι μικρό, χρησιμοποίησαν κάθε τέχνασμα, σκέφτηκαν κάθε τρόπο, υποβλήθηκαν σε κάθε θλίψη, ομολόγησαν το σφάλμα τους και παρακάλεσαν αυτοπροσώπως είτε με φίλους είτε με δώρα, προκειμένου να αποκαταστήσουν την πρώτη αγάπη τους».

 

«Μείνατε σταθεροί, μείνατε σταθεροί, και πάλι σας λέγω μείνατε σταθεροί στον δρόμο που τρέχετε, αδελφοί μου αθλητές»

 

Πηγη Greekaffair.gr 

ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΑ

 

Επειδή ο Κύριος άλλοτε μεν λέει: 

Μη κατακρίνετε και δεν θα κατακριθείτε από το Θεό, 

άλλοτε δε προστάζει να κρίνουμε δίκαια 

Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνετε (Ιω. 7,24), 

συνάγεται ότι δεν απαγορεύεται εξολοκλήρου να κρίνουμε, αλλά διδασκόμαστε ότι 

η μία κρίση από την άλλη είναι διαφορετική.

Ο Απόστολος Παύλος μάς έδειξε καθαρά σε ποιές περιπτώσεις 

πρέπει να κρίνουμε και σε ποιές όχι.

Γιατί ως προς εκείνα μεν που ανήκουν στη διάκριση του καθενός και δεν διατάσσονται από τη Γραφή είπε: 

Συ λοιπόν γιατί κατακρίνεις τον αδελφό σου; (Ρωμ. 14,10), και 

Ας μην κατακρίνουμε πλέον ο ένας τον άλλον (Ρωμ. 14,13).

Ως προς εκείνα δε που δυσαρεστούν τον Θεό, καταδίκασε εκείνους που δεν κρίνουν και ο ίδιος διατύπωσε την κρίση του με τα εξής λόγια: 

Εγώ πάντως, απών σωματικά, παρών όμως πνευματικά, έχω ήδη, με την εξουσία που δίνει ο Κύριός μας Ιησούς, καταδικάσει σαν να ήμουν παρών αυτόν που διέπραξε μια τέτοια ασχήμια. 

Αφού, λοιπόν, συναχτεί η εκκλησία, στην οποία θα μετέχω και εγώ πνευματικά, να παραδοθεί, με τη δύναμη του Κυρίου μας Ιησού, ο άνθρωπος αυτός στο σατανά για το σωματικό του αφανισμό, έτσι ώστε να σωθεί το πνεύμα του την ημέρα του Κυρίου Ιησού (Α΄ Κορ. 5,3-5).

Συνεπώς, αν κάτι ανήκει στη δική μας διάκριση ή είναι αμφίβολο, δεν πρέπει να κρίνουμε γι’ αυτό τον αδελφό, σύμφωνα με το λόγο του Αποστόλου Παύλου που αναφέρεται σ’ εκείνα που αγνοούμε: 

Ώστε μη σπεύδετε να κάνετε κρίσεις πρόωρα, ωσότου έλθει ο Κύριος. Εκείνος θα ρίξει φως σε ό,τι είναι κρυμμένο στο σκοτάδι και θα φανερώσει τις προθέσεις των καρδιών (Α΄Κορ.4,5).

Είναι δε απαραίτητη ανάγκη να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα του Θεού, για να μη δεχθεί μαζί με τον ένοχο κι’ εκείνος που σιωπά (και δεν διαμαρτύρεται) την οργή του Θεού, εκτός εάν, επειδή πράττει τα ίδια με τον κατηγορούμενο, δεν έχει παρρησία να κρίνει τον αδελφό του (τον πλησίον), ακούοντας τον Κύριο που λέει: 

Βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά, ώστε να βγάλεις (με προσοχή και αγάπη) το αχυράκι από το μάτι του αδελφού σου (Ματθ. 7,5).

Σε δύο περιπτώσεις κατά τη γνώμη μου, επιτρέπεται να πούμε κάτι κακό για κάποιον: 

Όταν υπάρχει ανάγκη να συσκεφτεί κανείς με άλλους πεπειραμένους πώς θα διορθωθεί εκείνος που αμάρτησε, κι’ 

όταν χρειαστεί να προφυλάξουμε εκείνους που από άγνοια μπορούν πολλές φορές να συναναστραφούν με κάποιον κακό, σαν να ήταν καλός. Γιατί ο Απόστολος Παύλος παράγγειλε να μη συναναστρέφεται κανείς με ανθρώπους τέτοιου είδους (Β Θεσ. 3,14), για να μη δεχθεί κάποτε αγχόνη στην ψυχή του.

Δηλαδή να κάνουμε αυτό που βρίσκουμε ακριβώς ό,τι έκανε ο ίδιος Απόστολος γράφοντας στον Τιμόθεο: 

Αλέξανδρος ο χαλκουργός, μου προξένησε πολλά κακά. Απ’ αυτόν να φυλάγεσαι και συ, γιατί εναντιώθηκε πολύ στο κήρυγμά μου (Β’ Τιμ. 4,14).

Εάν λοιπόν δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη, σαν την παραπάνω, εκείνος που κατακρίνει με σκοπό να συκοφαντήσει και να διασύρει, είναι επικριτής, ακόμη κι’ όταν είναι αληθινό αυτό που λέει.

ΕΙΚΟΝΙΚΟΤΗΤΑ..ΚΑΙ Ο ΦΙΛΩΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΑΥΤΟΥ..

 

Posted on 30 Απριλίου, 2013 by kosmaser

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η ¨εικόνα¨προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα  είκω ή έοικα  και σημαίνει ομοίωμα ,αποτύπωση των χαρακτηριστικών  κάποιου  πρωτοτύπου.

Αυτό σημαίνει ότι η εικόνα ,

δεν έχει δική της υπόσταση 

αλλά η αξία της βρίσκεται στην ομοιότητά της με το πρωτότυπο.

Η ομοιότητα της φυσικής εικόνας με το πρωτότυπο αναφέρεται  

στην  ο υ σ ί α  του εικονιζομένου πρωτοτύπου διατηρώντας την διαφορά ως προς την υπόσταση. 

Σας μπερδεψα λιγο.

 

 

 

 

 

 

  

Μήπως όλα  αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις ατελείς αισθήσεις μας, 

αποτελούν,μια πλαστή εικόνα, 

την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία, μέσω του εγκεφάλου και των αισθητηρίων οργάνων του

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Εικονική Πραγματικότητα 

Virtual Reality  VR είναι Η Προσομοίωση   περιβάλλοντος  Από Έναν Υπολογιστή.  

Mην ξεχνάμε οτι ο σύγχρονος υπολογιστής δομήθηκε πάνω στη βάση του δικού μας εγκεφάλου, κι αρχικά τον ειπαμε 

ηλεκτρονικό εγκέφαλο.

 

 

 

 

 

 

Η ιστορία  τωρα της 

Εικονικής Πραγματικότητας,  

ξεκινά από τις πρώτες στιγμές που ο άνθρωπος θέλησε να εκφραστεί, περίπου  15.000 χρόνια π.Χ., με τις προϊστορικές ζωγραφιές σε σπηλιές, όπως το σπήλαιο Λασκώ στη νότια Γαλλία.

Απ όλα αυτά φτάνουμε σ ένα συμπέρασμα πως 

τα πάντα είναι αντιλήψεις. 

Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.

Όλα όσα, νομίζουμε ότι γνωρίζουμε και βιώνουμε, είναι  

μέρος της εικονικότητος. 

 

 Ο λ α   βρίσκονται στο μυαλό μας. Όλα όσα  νομίζουμε  φυσιολογικά μας σκλαβώνουν.

Η εικονικότητα μας υπνωτίζει με συνήθειες χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας που έχουμε  εκπαιδευτεί να αγνούμε. 

Κανόνες επί κανόνων που νομίζουμε ότι είναι φυσιολογικό να υπακούομε.

Στο Ευαγγέλιο ακούμε πως :

αυτός που¨αγαπά¨τη ψυχή του θα την χάσει, ενώ 

αυτός  που δεν της δίνει σημασία αυτή την έννοια έχει το μισών  αυτήν, θα την διατηρήσει για πάντα. 

Τούτα τα λόγια είναι σοβαρά  και δείχνουν  το πόσο  μικρή  σημασία  έχει να στέκεται κανείς σ έναν  εικονικό  κόσμο που μας προέκυψε  μετά  την ¨πτώση¨, 

και μας δόθηκε τόσος  όσος μας χρειαζόταν για να καταλάβουμε 

το σφάλμα μας και να

μ ε τ α ν ο ή σ ο υ μ ε .

Αυτό δικαιολογει και το  πεπερασμένο   των αισθήσεων. Αλλά αυτό είναι ένας καθολικός  πόλεμος, με τον εαυτό μας και με τον κόσμο.Ενας πόλεμος που δεν είμαστε  προετοιμασμένοι ούτε εξοπλισμένοι να αναλάβουμε. 

Γι αυτό κι ο Χριστός τονίζει πως 

σ αυτόν τον ¨εικονικό κόσμο¨, 

που ανήκει, κατα κυριαρχία στον αλλότριο και τους αγγέλους του, θα  έχουμε θλίψη.

Ομως αμέσως μας παρηγορει λέγοντας μας πως θα πρέπει να έχουμε θάρρος μια κι  Εκείνος  Νίκησε  τον κόσμο της  εικονικότητας  με 

το να ¨ανεβει στον Σταυρό και να μην κατεβεί απ αυτόν¨.

Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο κι όχι μόνο μερικές μάχες, μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, 

με μιαν αξιολύπητη στάση ανωτερότητας 

Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος  να αναλάβεις. 

Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σ αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει.  

Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία  ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό  που θα συμ μετέχει μαζί του στις μάχες. 

 

 https://kosmaser.wordpress.com/2013/04/30/

 

 

 

 

 

 

Μόνον η  Α λ ή θ ε ι α   μπορεί να σε ελευθερώσει. 

Ο Πόντιος Πιλάτος, πολύ μπροστά για την εποχή του, αναρωτιόταν 

ποιά να ήταν η όντως αλήθεια, 

αλλά η εικονικότητα της δύναμης του Καίσαρα, κι  ο πανδαμάτωρ φόβος,  τον ανάγκασε να πάει κόντρα στην πεποίθησή του  για την αθωότητα του Χριστού. 

Και πάλι η εικονικότητα των διεφθαρμένων, απ την εξουσία, Φαρισαίων νίκησε την μια και μοναδική αλήθεια  

που  ειναι ο Χριστός.

Δεν υπάρχουν πολλές  αλήθειες,

δεν υπάρχει αυτό που λένε,

 ¨η αλήθεια μου¨ η αλήθεια του άλλου.

Η εικονικότητα κρύβεται πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό της συμφέρον. 

Τα τέρατα, εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά μας. 

Ισως θάπρεπε να είμαστε ετοιμοι να καταστρέψουμε,ολα όσα ξέρουμε και στα οποία έχουμε  βασιστεί για την άνεσή μας, τόσο καιρό.

Αλλωστε ακούσαμε :

¨Ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν,και 

ο μισών την ψυχήν αυτού, εν τω κόσμω τούτω,

εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν.¨

Χαιρετε