ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

 

Το Άγιον Όρος ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία στους ανθρώπους που το επισκέπτονται για πρώτη φορά.

Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν θα προσπαθήσουν με την πρώτη ευκαιρία να βρεθούν και πάλι εκεί.

Είναι η Παναγία, είναι η προσευχή των μοναχών,είναι η άδολη αγάπη τους, είναι οι άνθρωποι που με ασκητικούς αγώνες αγίασαν,που τα λείψανα τους εκπέμπουν άρρητη ευωδία;

Γυρίζουν ύστερα και ο καθένας με τον δικό του τρόπο προσπαθούν να μεταδώσουν τις εμπειρίες τους στους φίλους,στους γονείς,στις συζύγους,στα παιδιά τους.

Και εκεί αρχίζουν συνήθως τα δύσκολα.

Οι οικιακοί έχοντας συνηθίσει σε έναν κοσμικό τρόπο ζωής, αρνούνται να ακολουθήσουν τους νεοφώτιστους συζύγους τους.

Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι αν θέλεις να νηστέψεις και η σύζυγος σου δεν θέλει,τότε η μοιχεία της συζύγου σου θα καταλογιστεί σε σένα.

Τόσο μπροστά ήταν οι Άγιοι μας.

Και εμείς με δυο τρεις πέντε επισκέψεις, γινόμαστε βασιλικώτεροι του βασιλέως.

Σε μια επίσκεψη μου στον Άγιο Παίσιο, του ζήτησα την άδεια να έχω πνευματικό έναν ξακουστό γέροντα στην Σκήτη της Αγίας Άννης.

Όχι μου είπε,να βρεις πνευματικό κοντά στο μέρος που ζεις,κι ας μη κάνει θαύματα, απλά να έχει διάκριση.

Και Διάκριση είναι να σέβεται κυρίως την ελευθερία σου,να μην επιβάλλεται, να προσεύχεται ,να είναι μια τεράστια αγκαλιά για σένα την γυναίκα σου και τα παιδιά.

Η δυστυχία ημών των λεγόμενων ανθρώπων της Εκκλησίας είναι ότι και τα κοσμικά δεν μας γεμίζουν πια και τα πνευματικά δεν τα βιώνουμε 

Φανατιζόμαστε και προσπαθούμε να κόψουμε τα κοσμικά και στους γύρω μας,

– Τι θα φορέσεις;

– Δεν ντρέπεσαι που το έκανες αυτό;

– Για να δω με τι μούτρα θα πας να εξομολογηθείς.

Η ευσεβίστικη ματιά της θεούσας που μόνον αγάπη και ανοχή δεν βγάζει για τους άλλους.

Τι σχέση έχουμε με τον Πατέρα της Παραβολής του Ασώτου;

ΠΗΓΗ

ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

 

Από την αρχή της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, έχουν ειπωθει πολλοί λόγοι για να εξηγηθεί αυτή η σύγκρουση, χωρις κανένας απ αυτούς να πλησιαζει την ρίζα του προβλήματος. 

Ισως  η  Ουκρανία  να είναι μόνο ένα επεισόδιο  της  αντιπαράθεσης που ξεκίνησε πολύ πριν . Πρόκειται για έναν υπαρξιακό αγώνα, τοσο για τη Ρωσία,  αλλά και για τις Ηνωμένες Πολιτείες των οποίων ο πλούτος και η εξουσία προέρχονται αποκλειστικά από την δυναμη του δολαρίου που τους επιτρέπει να έχουν τα πάντα δωρεάν. 

Ενα χρέος που δεν χρειάζεται να αποπληρώσουμε (επειδή δεν επιστρέφεται) και  μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας. Ένα χρέος 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σημαίνει ότι τα πήραν όλα δωρεάν μέχρι αυτό το ποσό. Αν αύριο οι ανάγκες τους ήταν 50 τρισεκατομμύρια δολάρια, αυτό θα ήταν το νέο ποσό του χρέους τους. 

Σ αυτό το πλαίσιο, η αύξηση των τιμών, ο πληθωρισμός που χρησιμοποιείται μόνον ως μεταβλητή προσαρμογής, διευθετήσιμη, είναι φλυαρία..

Να δουμε την ανάλυση του πλοιάρχου 

Yves Maillard, πρώην ναυτικού ακόλουθου 

στη Μόσχα,  σχετικά με τη συγκριτική ποιότητα

της ρωσικής και της Νατοϊκής ηγεσίας.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται εμφανώς

σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και

 Ηνωμένων Πολιτειών. 

Είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον έχει οπλίσει  

εδώ και χρόνια τον ουκρανικό στρατό, 

εκπαίδευσε τους στρατιώτες τους, παρείχε όλες 

τις πληροφορίες που συγκέντρωσε η CIA  

Αλλά τότε, γιατί να μην πούμε ξεκάθαρα όλη 

την αλήθεια, την οποία φέρνετε ευκαιριακά εδώ,

δηλαδή ότι εδώ και αρκετό καιρό οι Ηνωμένες

Πολιτείες προετοιμάζουν, προφανώς όπως λέτε

τόσο σωστά, τον πόλεμο κατά της Ρωσίας;

Για ποιο λόγο; 

Τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει οι Ρώσοι στους

Αμερικανούς έτσι ώστε να τους δυσαρεστούν 

τόσο πολύ, ώστε να τους δυσανασχετούν 

μέχρι θανάτου, γιατί περί αυτού πρόκειται;

Προφανώς δεν είναι η μοίρα του λαού της

Ουκρανίας για την οποία ανησυχούν 

οι Αμερικανοί. Δεν τους νοιάζει. 

Οι Αμερικανοί, όπως πάντα, νοιάζονται μόνο 

για τα συμφέροντά τους. 

Οι Αμερικανοί δυσανασχετούν με τη Ρωσία μέχρι

θανάτου, είτε πρόκειται για του Πούτιν 

είτε κάποιου άλλου για την αντικατάστασή , 

διότι αυτή η χώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια, 

έχει απαλλαγεί από τα κρατικά χρέη της 

σε δολάρια.

Η πρώτη χώρα που το πράττει, άλλες, όπως 

η Κίνα, επίσης στη διαδικασία να το πράξει, 

έχει απαλλαγεί από τους τίτλους της 

σε  αμερικανικό νόμισμα, περισσότερα από 

εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. 

Αντικαθιστώντας τα με χρυσό ή άλλα νομίσματα

που θεωρούνται ισχυρότερα. 

Επίσης, αλλά σε μικρότερο βαθμό έχει

απελευθερωθεί από την καταχρηστική εξω-

εδαφικότητα του αμερικανικού δικαίου που

ισχυρίζεται ότι εφαρμόζεται σε οποιονδήποτε

κάτοχο του δολαρίου σε όλο τον κόσμο.

Η Ρωσία είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει αυτό. 

Το 1960 ο στρατηγός de Gaulle, κατόπιν

συμβουλής του Jacques Rueff, έκανε ακριβώς 

το ίδιο, απαιτώντας από την Αμερική την 

αποπληρωμή σε χρυσό των δολαρίων που κατείχε

η Γαλλία .

Η Ρωσία το έκανε αυτό επειδή υπάρχει άφθονος 

λόγος να αμφισβητηθεί η ευρωστία του κρατικού 

χρέους των ΗΠΑ, πάνω από 30 τρισ.  δολάρια, 

το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται 5 δισεκατομ

δολάρια την ημέρα κατά μέσο όρο, χρέος που, 

ουσιαστικά, δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί 

σε αξία. 

Μπροστά σε αυτό το χρέος, οι πιστωτές που 

αργά ή γρήγορα σε παγκόσμια κλίμακα θα 

συνειδητοποιήσουν ότι η πίστωσή τους από 

την Αμερική είναι επισφαλής, για να μην

πω  μηδενισμένη.

Για την Αμερική, η ρωσική επιθυμία για 

ανεξαρτησία από το αμερικανικό νόμισμα, 

επειδή δεν πρόκειται για τίποτα άλλο, 

θεωρείται, όχι ως εχθρική χειρονομία, αλλά 

ως πραγματική κήρυξη πολέμου, επειδή είναι 

όλη η παγκόσμια υπεροχή που η Αμερική 

καταχράται, με το μαζικά εκδιδόμενο χωρίς 

αντίκρισμα  δολάριο της, με το οποίο πλημμυρίζει 

τον πλανήτη, υποστηριζόμενη από μια 

συντριπτική στρατιωτική δύναμη στην οποία 

κανείς που εμπλέκεται δεν είναι σε θέση να 

αντιταχθεί.

Αυτή η ρωσική νομισματική ανεξαρτησία έχει 

κάθε προοπτική να εξαπλωθεί σε παγκόσμια 

κλίμακα και για την Αμερική είναι απαράδεκτη. 

Έχει πολλά να χάσει όταν ο κόσμος 

συνειδητοποιήσει ότι εξαπατάται, κακοποιείται, 

κλέβεται από την Αμερική με το δολάριο που της 

κοστίζει μόνο με το οποίο το χαρτί  που 

τυπώνεται και που αγοράζει τα πάντα, 

διαφθείρει τα πάντα, σαπίζει τα πάντα.

Η Ρωσία πρέπει να εξοντωθεί

                                                                                                                          

Αυτό είναι που πολλές αμερικανικές 

προσωπικότητες, μέλη του Κογκρέσου, 

κυβερνήτες πολιτειών και γενικοί αξιωματούχοι 

φωνάζουν εδώ και αρκετά χρόνια. 

Και όχι για να το σκοτώσουμε με οποιονδήποτε 

τρόπο, αλλά βομβαρδίζοντας, αν χρειαστεί, τη 

Ρωσία με πυρηνικά όπλα, διακηρύσσοντας 

ανοιχτά αυτή τη βούληση στα μέσα ενημέρωσης. 

Και αυτό δεν συγκινεί κανέναν. 

Και αυτό πολύ πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. 

Αυτοί είναι που θέλουν εσκεμμένα τον πόλεμο.

Τρεις χώρες, τις τελευταίες δεκαετίες, 

προσπάθησαν να απαλλαγούν από τις αξιώσεις 

τους στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, 

για τον ίδιο λόγο, έχοντας αμφιβολίες σχετικά με 

την ισχύ του δολαρίου, απλά θέλοντας να 

εξασφαλισθούν, μετατρέποντάς  σε χρυσό, τον 

πλούτο που παρέχουν τα έσοδά τους από το 

πετρέλαιο: 

το Ιράν, το Ιράκ και η Λιβύη. 

Και οι τρεις συνετρίβησαν με αγριότητα. 

Όπως οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Εναντίον των 

Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ήταν σε θέση να 

υπερασπισουν τον εαυτό τους.

Με τη Ρωσία, είναι διαφορετικά, αυτή την ικανότητα, την έχει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να 

επιτεθούν κατάφωρα στη Ρωσία, όπως κάποιοι 

παράφρονες επιθυμούσαν, όχι μόνο επειδή οι 

Ρώσοι έχουν πιο ισχυρές πυρηνικές βόμβες, σε 

μεγαλύτερο αριθμό, που μεταφέρονται από 

ταχύτερους πυραύλους, όχι μόνο επειδή οι 

Αμερικανοί θα περνούσαν για τον επιτιθέμενο στα 

μάτια του κόσμου, αλλά επειδή αποκαλύπτοντας 

σε όλη τη γη την πραγματική αιτία του πολέμου, 

χρηματοπιστωτική και νομισματική, σίγουρα θα 

είχαν επιταχύνει τη διαδικασία -σε κάθε 

περίπτωση μακροπρόθεσμα αναπόφευκτη- της 

αποδόμησης των παγκόσμιων οικονομιών, της 

αποκάλυψης ότι το δολάριο είναι εγγενώς απάτη.

Η Αμερική έπρεπε να βρει έναν τρόπο να 

διεξαγάγει πόλεμο στη Ρωσία χωρίς να θεωρηθεί 

ως ο επιτιθέμενος. 

Αυτό σημαίνει, πιστεύει ότι έχει βρει, 

υποδαυλίζοντας για αρκετά χρόνια την ουκρανική 

υπόθεση.

Ο Πούτιν έπεσε στην παγίδα που του έστησε η 

Αμερική, επιτιθέμενος σε μια χώρα με το 

πραγματικό επιχείρημα ότι οι ρωσικοί πληθυσμοί 

όχι μόνο υπέστησαν κακομεταχείριση εκεί 

(χιλιάδες θάνατοι αμάχων σε οκτώ χρόνια), 

αλλά και πιθανότερο να είναι ακόμη περισσότεροι 

βραχυπρόθεσμα (ο ουκρανικός στρατός συγκεντρώθηκε μπροστά από τις αυτονομιστικές επαρχίες και επρόκειτο να τους επιτεθούν).

Δεν κινούμαστε προς μια άμεση αντιπαράθεση 

μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών. 

Αυτή η άμεση αντιπαράθεση υπάρχει ήδη και 

υπάρχει από την αρχή. 

Αυτός είναι ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία, 

και τίποτα άλλο.

Είναι παράλογο,  να περιορίζεται 

η ευθύνη για αυτόν τον πόλεμο στην 

προσωπικότητα του Πούτιν.

Εάν ο Μπάιντεν αποφασίσει, τόσο γρήγορα, να 

δαπανήσει τόσο σημαντικά ποσά, δεκάδες 

δισεκατομμύρια δολάρια, για να διεξαγάγει αυτόν 

τον πόλεμο, μέσω των Ουκρανών, είναι επειδή 

αυτό που υπερασπίζεται εκεί είναι κάτι άλλο, 

ανείπωτο, άσχετο με τη μοίρα αυτών των 

φτωχών Ουκρανών.

Θα δούμε πώς θα τα βγάλει πέρα ο Πούτιν, 

υποστηριζόμενος από το 90% του ρωσικού 

πληθυσμού.

Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε σχετικά με τη 

στρατιωτική κατάσταση επί τόπου είναι 

αντιφατικές. Για κάποιους ο ρωσικός στρατός 

προελαύνει αργά αλλά σταθερά παίρνοντας 

θέσεις που οι Ουκρανοί δεν θα μπορέσουν 

να πάρουν πίσω, για άλλους έχει εγκλωβιστεί και 

απέναντι σε έναν αποφασισμένο ουκρανικό 

στρατό και πολύ καλά οπλισμένο από τους 

Δυτικούς θα καταλήξει να χάσει, στην καλύτερη 

περίπτωση, στη χειρότερη περίπτωση όλα όσα 

έχει κατακτήσει.

Στην πραγματικότητα, είτε η Ρωσία κατακτήσει 

τελικά, είτε όχι, οι αποσχιστικές δημοκρατίες  

της ανατολικής Ουκρανίας δεν είναι το κύριο

πράγμα, είναι δευτερεύον, δεδομένου του 

πραγματικού κινήτρου του πολέμου. 

Αυτό το κίνητρο είναι η απαραίτητη σύνθλιψη, 

η καταστροφή της Ρωσίας, ένοχης για επίθεση 

στην υπεροχή του δολαρίου, του απόλυτου 

εργαλείου της παγκόσμιας ηγεμονικής 

κυριαρχίας της Αμερικής.

Και δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να μειωθεί 

στρατιωτικά η Ρωσία, η Αμερική έχει θέσει ως 

στόχο να τη μειώσει οικονομικά μέσω αυτού του 

συγκλονιστικού κύματος απεριόριστων, 

καταστροφικών, δρακόντειων οικονομικών και 

νομισματικών κυρώσεων που πέφτει σε αυτήν 

αυτή τη στιγμή, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με 

τον στρατιωτικό πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος 

χρησίμευσε μόνο ως πρόσχημα για να κηρυχθεί 

αυτός ο οικονομικός πόλεμος.

Αυτός ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι 

συνέπεια της ρωσικής επιθετικότητας, ήταν ο 

στόχος που επεδίωκαν κάνοντας ό,τι ήταν 

δυνατόν για να ωθήσουν τον Πούτιν να 

διαπράξει αυτή την επίθεση, καθώς 

ο Davy Croquett, ο ήρωας  του 19ου αιώνα της 

παιδικής μας ηλικίας, ενθουσίασε τους Ινδιάνους 

προκειμένου να τους κάνει να διαπράξουν 

καταχρήσεις για τις οποίες «τιμωρήθηκαν» με το 

να σφαγιαστούν όλοι.

Πώς θα αντιμετωπίσει η Ρωσία αυτόν τον 

οικονομικό πόλεμο; 

Αυτό είναι το πραγματικό θέμα, περισσότερο από 

τον πόλεμο στο Ντονμπάς. Κάθε νόμιμο 

συναίσθημα που προκαλείται από τις 

φρικαλεότητες που συμβαίνουν εκεί χώρια.

Η Ρωσία έχει πλεονεκτήματα για να 

αντιμετωπίσει αυτόν τον οικονομικό και 

χρηματοπιστωτικό πόλεμο

Όπως είχε μπροστά στον Ναπολέοντα ο οποίος, 

με το πρόσχημα της εισαγωγής των «αξιών» της 

Γαλλικής Επανάστασης 

(στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας υπάρχει μια βάση αγαλμάτων, χωρίς άγαλμα, και αν δεν υπάρχει, είναι επειδή σχεδιάστηκε να θέσει εκεί εκείνη του αυτοκράτορα που θα έβαζε τέλος στη δουλοπαροικία στη Ρωσία, και καθώς αυτός ο αυτοκράτορας είναι ο Ναπολέων, πάντα δεν βάλαμε κανέναν εκεί…) , 

επιδίωξε να κάνει τη Ρωσία να μην συμμορφωθεί 

με τον ηπειρωτικό αποκλεισμό που αποφάσισαν οι 

Βρετανοί μετά τη συντριπτική νίκη τους στο 

Τραφάλγκαρ. Με τους Αγγλοσάξονες, ο 

πόλεμος είναι πάντα, άμεσα ή έμμεσα, 

οικονομικός και χρηματοπιστωτικός.

Καθώς ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει το 

“Barbarossa” του Χίτλερ που είχε φύγει για να 

κατακτήσει έναν «ζωτικό χώρο» αλλά τον οποίο 

κατάφερε να αποκρούσει με κόστος δεκάδων 

εκατομμυρίων θανάτων, πολιτών και 

στρατιωτικών.

Η μάχη του Ντονμπάς, του οποίου οι 

αποτρόπαιες εικόνες μας παρουσιάζονται 

καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης, αυτή είναι 

μόνο η κορυφή του παγόβουνου, ενώ το άλλο 

μέρος είναι η τρομερή μάχη που βρίσκεται σε 

εξέλιξη, σχεδόν σε πλανητική κλίμακα.

Πιστεύω ότι οι Αμερικανοί υποτιμούν την 

ικανότητα των Ρώσων να αντισταθούν σε αυτόν 

τον πόλεμο, ο οποίος θα είναι μακρύς και 

δύσκολος για όλους και φυσικά, και για εμάς τους 

Ευρωπαίους.

Δεν είναι βέβαιο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα 

τον κερδίσουν, ακόμη και αν είναι οι ισχυρότερες, 

σχεδόν σε όλα.

Η Ρωσία έχει υγιή οικονομικά. 

Έχει μικρό χρέος. Δεν έχει δημοσιονομικό 

έλλειμμα. 

Το εμπορικό της ισοζύγιο είναι πλεονασματικό. 

Αυτό δεν ισχύει, μακράν, για όλες τις χώρες που 

κινούνται γύρω και κάτω από την αναγκαστική 

κυριαρχία του δολαρίου. Έχει σχεδόν σε κάθε 

τομέα την ικανότητα να είναι αυτόνομη, μια 

ικανότητα που ενισχύεται με την πάροδο του 

χρόνου από προηγούμενες «κυρώσεις». 

Η «ρήξη» της με τον κόσμο, που επιδιώκεται 

από τους Αμερικανούς, είναι ιδιαίτερα με τους 

Δυτικούς,  υποδουλωμένους στο δολάριο. Οι δύο 

γίγαντες που είναι η Κίνα και η Ινδία, για να 

μιλήσουν μόνο για τον εαυτό τους, είναι 

απρόθυμοι σε αυτές τις «κυρώσεις». 

Η επικοινωνία της Ρωσίας σε όλους τους τομείς 

με τον υπόλοιπο κόσμο θα περάσει από αυτούς, 

ασφαλώς, και σίγουρα θα συνεχιστεί.

Ας ελπίσουμε ότι κανένας από τους δύο 

τρελούς, τον Πούτιν και το ίδιο τον Μπάιντεν, 

δεν θα ενδώσει στον πειρασμό της χρήσης 

πυρηνικών όπλων. 

Το χειρότερο δεν είναι ποτέ σίγουρο, λέγεται, 

ευτυχώς.

Υβ Μέιλλάρτ

Επίτιμος Πλοίαρχος, Πρώην Ναυτικός Ακόλουθος στην Πρεσβεία της Γαλλίας στη Μόσχα, Μηχανικός Ατομικής Μηχανικής 

Πηγη 

https://www.anoixtoparathyro.gr/