ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ

 

Συνηθιζουμε να λεμε με πονο πως..

Η ζωή είναι μικρή σε σύγκριση με  Την αιωνιότητα; 

Ο μέσος όρος ζωής μας τα 80 χρόνια. 

Συμφωνοι. Περνά γρήγορα η ζωή. Όταν τη σπαταλάμε. 

Η σπατάλη εμπεριέχει την έννοια της βιασύνης. Συρρικνώνει τον χρόνο. Σπαταλω σημαίνει ότι χάνω κάτι πριν την ώρα του. 

Σε μερικές ώρες ή μέρες μπορεί να χασεις περιουσία που συγκέντρωνες για χρόνια και με πολύ κόπο.

Όταν σπαταλάς τη ζωή σου, τότε αυτή περνά γρήγορα και μοιάζει μικρή. 

Όταν, όμως, οι εμπειρίες είναι πλούσιες, ο χρόνος λες και επιμηκύνεται, διαστέλλεται.

Υπάρχουν άνθρωποι που στα 30 τους έχουν ζήσει 100 ζωές

κι άλλοι που στα 90 τους

δεν έζησαν ποτέ. 

Το αν είναι μικρή ή όχι η ζωή δεν εξαρτάται από  απόλυτους αριθμούς, μα από το αν τη γεύεσαι . Θα μου πεις, και όταν περνάς καλά, πάλι ο χρόνος μοιάζει να τρέχει. 

Ναι, αλλά νιώθεις γεμάτος. 

 Για να τα βάλουμε στη θέση τους: όταν σπαταλάς τον χρόνο σου, έχεις την αίσθηση ότι περνά γρήγορα η μία σου ζωή· και όταν αξιοποιείς τον χρόνο σου, έχεις την αίσθηση ότι περνάνε γρήγορα οι πολλές ζωές σου.

Να γιατί τελικά, στη δεύτερη περίπτωση, ο χρόνος επιμηκύνεται. Τι κι αν περνά γρήγορα, εσύ νιώθεις ότι σου φτάνει και σου περισσεύει. 

Τι κι αν οι μέρες διαδέχονται τις νύχτες με ταχύτητα, το σύνολο των εμπειριών δίνουν την αίσθηση ότι έζησες πολλά.

Στο «Η ζωή είναι μικρή», λοιπόν, εμείς απαντάμε: 

Η ζωή δεν είναι μικρή. Φαίνεται μικρή όταν τη σπαταλάμε.

Η ζωή δεν είναι μικρή οταν μαθουμε να τη ζουμε.

H ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

 

Posted on 10 Δεκεμβρίου, 2022 by kosmaser

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Διαβαζουμε πως καποιος εκανε  δείπνο και προσεκάλεσε πολλούς, πλην ομως 

ολοι αρνηθηκαν την προσκληση. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ενας ειπε οτι αγορασε καποιο αγρο .

Αλλος είπε οτι αγορασε βοδια , πολυτιμα για εκεινη την εποχη, κι ηθελε να τα δοκιμασει.

Τα πέντε ζεύγη των βοδιων εικονιζουν  τις πέντε αισθήσεις μας. 

 

 

 

Ο άνθρωπος , Ζει για τις αισθήσεις. Σκοπός του και όχι μέσον,  η ικανοποίηση των αισθήσεων.

 

 

 

Και ο τρίτος είπε, μολις νυμφευθηκε κι ετσι αδυνατει . 

 

 

 

 

Αυτη ειναι  παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, όπου όλοι παραιτούνται  με δικαιολογίες.

 

Ο Ανθρωπος της παραβολής  είναι ο Θεός, που καλει αρχικά τον λαό του Ισραήλ, δηλαδή αυτούς που είχαν τον Νόμο.  Μετά Την Άρνησή Τους, κάλεσε ,τα έθνη,  στο  Δείπνο της Βασιλείας Του Στην Εκκλησία Του στην Θεία Ευχαριστία.

Το μυστήριο που συνιστά την Εκκλησία, είναι η Θεία Ευχαριστία. Μέσα στην Εκκλησία ζούμε μέλλον παρελθόν και φυσικά το παρόν. Πώς όμως αποκτούμε αυτή την αίσθηση  της Βασιλείας του Θεού. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η αγάπη είναι η Βασιλεία,που μας υποσχεθηκε ο Χριστος. 

Αυτά που προβάλλουν οι κεκλημένοι  εκφράζουν την προσκόληση τους στα 

κτηματα, χρήματα ,την οικογένεια.

Σαν άνθρωποι είναι τίμιοι και εργατικοί, αλλα πνευματικά νεκροι. 

Δεν γνωρίζουν σε  Ποιόν αρνούνται. 

 

 

Δεν είναι όλα αυτά κακά, όμως η λαθος  αξιολόγηση τους είναι που κάνει το σφάλμα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αν 

καθ όλη την διάρκεια των ενασχολήσεων σκεφτόμαστε τα κτήματα, τα χρήματα, τα οικογενειακά μας προβλήματα, κι όχι τον Θεό, και δεν φροντίζουμε να πολιτευόμαστε σύμφωνα με το θέλημά του, οταν σταθούμε για προσευχή  ο νούς μας δυσανασχετεί είναι προσκολλημένος σ αυτά που μεχρι τότε απελάμβανε 

Αδυνατεί να προσευχηθεί  Δεν μπορεί να λειτουργηθεί.Να λοιπόν πώς φτάνουμε  να πούμε 

Ερωτώ σε έχε  με παρητημένον