Η Αλεξάνδρα συνήθως δεν απεργεί, όταν οι συνάδελφοί της, υποκριτικά ενεργούντες, κατεβάζουν ρολά, διότι το φαύλο κράτος
τους μειώνει τις αποδοχές.
Λές και κράτος είναι οι άλλοι κι οχι
ΟΛΟΙ ΜΑΣ.
Μια λοιπόν που υποχρεωτικά την διώξαν απ το Νοσοκομείο, πηρε τον Ερμόλαο
( όνομα κι αυτό,όμως όχι τυχαίο
έρημος-λαός που είναι ένας άριστος κλινικός ακτινολόγος-ακτινοδιαγνώστης, ειδικευμένος στη μαγνητική τομογραφία, και την αξονική ποζιτρονίου)
και απ το ταξί μου τηλεφώνησε...
Και μόνο που άκουσα οτι είχε τον Ερμ, όπως τον φωνάζει η Αλεξ, μαζί , τα παράτησα όλα και πήγα και τους πήρα.
Η ¨Πλάκα¨ αυτό τον καιρό είναι λίγο πληκτική, κι έτσι μ ένα τηλεφώνημα στο Βαγγέλαρο, που μόναζε στα υψίπεδα της Βούλας, με τον Ζάχο μας νάχει πετάξει για 3 μέρες στην Ουψάλα, πήγαμε στην λαμπρή ησυχία του Πανοράματος, κρατώντας κι ένα γαλακτομπούρεκο ειδικών προδιαγραφών,δώρο του ζαχαροπλάστη στον Ερμ.
Ο Βαγγελάκης, ογκώδης όπως πάντα, και σεμνός,με τα μάτια καρφωμένα στα μάρμαρα του δαπέδου, κι ελαφρά κοκκινισμένος, μπροστά στην Αλεξ που σέβεται απεριόριστα λόγω ειδικότητος, μας χαιρέτησε, πήρε το ταψί με το γλυκό κι εξαφανίσθηκε κοιτάζοντας λοξά τον Ερμ, που είναι ψηλός κι αδύνατος σαν στέκα του μπιλιάρδου.
Εμείς καθισαμε στην βεράντα, και με θέα τον Σαρώνικό, το απέραντο γαλάζιο, την γλυκιά θαλπωρή απ τον γεμάτο μυρουδιές αρωματικών φυτών αέρα, και κοιτώντας ο ένας τον άλλον αγαπητικά, ξεκινήσαμε την κουβέντα μας, για τη σημερινή μέρα που παγκόσμια, οι θεωρητικά υγιείς, θυμουνται αυτούς που για κάποιους άγνωστους ( ; ) λόγους τους εγκατέλειψε το λογικό, και βρίσκονται βυθισμένοι στην νόσο-τρόμο που της χάρισε το όνομά του ο Αλοϊσιος Αλτσχάϊμερ Γερμανός τί άλλο..νευρολόγος-βιοπαθολόγος.
Το τί αηδίες ειπώθηκαν για την σημερινη μερα δε λέγεται είπε ο Ερμόλαος με τη μπάσα φωνή του, που καθόλου δεν ταίριαζε με τη λεπτή εμφάνισή του.¨ολοι έχουν πέσει πάνωστη ριβαστιγμίνη¨ ,
έναν πανακριβο αναστολέα της ακετυλο- βουτυρυλχολινεστεράσης, που πιστεύεται ότι διευκολύνει τη χολινεργική νευροδιαβίβαση..
Τρέχα γύρευε, 'οταν το 75-95% των εγκεφαλικών κυττάρων έχουν αχρηστευτεί,
περίμενε θεραπεία..
Καλέ μου Ερμ, μην είσαι τός απαισιόδοξος όλοι κάτι προσπαθούν να κάνουν,αντέτεινε η Αλεξ.
Για την ιστορία , συνέχισε η Αλεξ, Τον δικό τους Γολγοθά βιώνουν, Κύριος οίδε γιατί, οι συγγενείς αυτών που έχουν μπεί στη νόσο , και που η απουσία εξειδικευμένων δομών φιλοξενίας ,κάνει εντονότερα τα προβλήματα που βιώνουν κάπου 200.000 ελληνικές οικογένειες.
Η άνοια, με πιο συχνή μορφή τη συγκεκριμμένη νόσο (60%),ήλθε στο προσκήνιο με την αύξηση του αριθμού συνανθρώπων μας,της
Τρίτης Ηλικίας, σαν συνέχεια της επιμήκυνσης του προσδόκιμου επιβίωσης.
Οι επιπτώσεις της, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι τεράστιες. Εκτιμάται ότι οι ασθενείς με άνοια σε όλο τον κόσμο ανέρχονται σε 36 εκατομμύρια και αν δεν βρεθεί θεραπεία, ο αριθμός αυτθα διπλασιαστεί στην επόμενη εικοσαετία και θα τριπλασιαστεί μέχρι το 2050.
Το κόστος της άνοιας, υπολογίστηκε το 2010 σε 604 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσόν που ισοδυναμεί με το 1% του ΑΕΠ παγκοσμίως.
Θα μου πείτε ψυχροί αριθμοί, συμφωνώ όμως θα πρέπει να μας προβληματίζουν απο μια διαφορετική οπτική γωνία.
Μήπως δεν έχουμε πάρει είδηση, οτι εμείς οι ίδιοι φταίμε γι αυτή τη πανωλεθρία;
Μήπως κι έχουμε πάψει, βρέ Κοσμά μου ,να προσεγγίζουμε όλα μα όλα τα θέματα που μας απασχολούν αποφατικά;
Απο Και Φημί δηλαδή δεν θέλω να μιλάω
δεν θέλω να οριοθετώ.Ολα τα θέματα να τα βλέπω αποφατικά.
Ας πούμε βλέπουμε έναν άνθρωπο, τον Βαγγέλαρο για παραδειγμα.Να μάθουμε να τον ανεχόμαστε και να τον αγαπούμε για αυτά που δεν φαίνονται,γι αυτά που έχει εσωτερικά..μέσα του καλά κρυμμένα, και τα οποία ενδεχομένως δεν εκδηλώνει κι όχι αυτά που φαίνονται, αυτά που εμείς βλέπουμε.
Τα μάτια του άλλου εκπέμπουν ,βγάζουν ενέργεια.Κάποιος δεν μπορεί να μιλήσει,εχει μια δυσκολία στη γλώσσα,κι έτσι αναπληρώνει το λεκτικό κομμάτι με τα μάτια.
Δεν θέλω βρε αδελφέ να μιλάω.Δεν θέλω να οριοθετώ.Αρα όλα τα θέματα, θα πρέπει να τα προσεγγίζουμε αποφατικά.Τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας να τον προσεγγίζουμε αποφατικά.Οχι αυτό που βλέπουμε.Τα ελαττώματά του,τις ιδιοτροπίες του,τα γεγονότα της ζωής του, και γιατί όχι τα γεγονοτα της ζωής ΜΑΣ αποφατικά.
Να μην τα ερμηνεύουμε,όπως εξελισσονται
Να δούμε το βάθος καθ ενός συγκεκριμμένου γεγονότος.
Ολη μας τη ζωή, να τη βλέπουμε αποφατικά.
Εμείς βέβαια, βλέπουμε όλες τις δυσκολίες,
αλλά και πέρα απ αυτές.Σίγουρα υπάρχει και κάτι άλλο , ποιός ξέρει, ας πούμε, ποιό είναι το Θέλημα του Θεού
( μιλάω πάντα γι αυτούς που πιστεύουν ).
Ετσι δεν είναι Ερμόλαε,δεν μούλεγες πριν καιρό γιατί άφησε ο Θεός την Αγγελική, τη συνεργάτιδά σου, να γλιστρήσει στην κατάθλιψη.
Αν μπορέσει ο άνθρωπος να δεί τα θέματά του, με αποφατικό τρόπο,με πίστη.
Να το κλειδί Ερμόλαε η πίστη
Αυτό δείχνει ωριμότητα, κι όχι υπερηφάνεια, κι ικανότητα να εισχωρεί κανείς στο βάθος των πραγμάτων.
Κι αν θυμασαι την κουβέντα που ξεκινήσαμε κοιτώντας τη μαγνητική του Α.Β,για τον σκοτεινό φιλόσοφο της προ-σωκρατικής εποχής τον Ηράκλειτο, που ήταν ένας αποφατικός φιλόσοφος.κι ο,τι είπε περιλαμβάνεται σε 139 αποφθέγματα που σώθηκαν απ τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη τον Διογένη τον Λαέρτιο, τον Κλήμεντα τον Αλεξανδρέα και άλλους.
Ο,τι είπε μπορεί ο καθένας να το ερμηνεύσει και να το πάρει για τον εαυτό του.
Γιατί τους αγκαλιάζει και τους αγαπάει όλους.
Είπε λοιπόν μεταξύ των άλλων ο Ηράκλειτος..
Ο,Τι Αν Κοινωνησωμεν Αληθεύομεν.
Ό,Τι Δε Αν Ιδιάσομεν Ψευδόμεθα.¨
Ενα απόφθεγμα που αγαπώ , και το είχα σχολιάσει πριν αρκετούς μήνες.
Η βασική θεωρία του, είναι ο λόγος που τον θεωρεί ως ¨αεί-ζωον πύρ..¨
Απο τη φωτιά βγαίνουν όλα τα άλλα.
Απο τη φωτιά ο αέρας απο τον αέρα το σύννεφο απ το σύννεφο η βροχή,απ τη βροχή η γή
Διαστολή-συστολή,μετα πάλι το πύρ.
Ξεκινά απ το πύρ και καταλήγει στο πύρ,γι αυτό και το ονόμα, αεί-ζωον πύρ.
Και Ην ,Και Εστι Και Εσται.Ούτε Αρξάμενον.Ουτε Παυσαμενον.
Αλλο βασικό σημείο του Ηράκλειτου είναι το γίγνεσθαι η κίνηση.Τιποτα δεν υπάρχει σταθερό μέσα στο σύμπαν.
Μόνο αντιθέσεις όλα όμως με αρμονία και
¨ο πόλεμος πατήρ πάντων¨
υπό την έννοια της κίνησης και αλλαγής.ομως στο βάθος υπάρχει η αρμονία, γιατί αυτή ειναι η ενοικούσα αρχή.Ο Συμπαντικός Λόγος Των Πάντων.Των Αντιθέτων.
Ελεγε οτι αν ο σκοπός του ανθρώπου ήταν η ευδαιμονία,τότε τα βόδια είναι τα πιο ευτυχισμένα πλάσματα.
Αρα κοινωνούμε μεταξύ μας, όπως καλή ώρα, κουβεντιάζουμε, συναναστρεφόμαστε, κι έτσι είμαστε αληθινοί.
Οταν κλεινόμαστε στο εαυτό μας, και βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας,τοτε είμαστε σε λάθος δρόμο είμαστε ψευτικοι,κι ο,τι κάνουμε είναι ψέμμα.
Η αλήθεια βγαίνει στην κοινωνία στην ενότητα,στην έξοδό απο τον εαυτό μας και στην επικοινωνία μας με τους άλλους.
Αυτό για μένα είναι το μυστικό της αρρώστιας του αιώνα που φέρει το όνομα του φοβερού Αλοϊσιου.
Σίγουρα είναι και το Β αμυλοειδές,αλλά οι σχέσεις των ανθρώπων τους φέρνουν σε τέτοια φοβερά αδιέξοδα, που οδηγούνται στην ανατίναξη των γεφυρών και την ζοφερά απομονωση σε κόσμους της σκοτεινής νευρογλοίας της εγκεφαλικής ουσίας, που φοβάμαι ,Ερμ καλέ μου, οτι καμμια μαγνητική δεν θα μπορέσει ποτέ να εξιχνιάσει,ούτε η πανάκριβη ριβαστιγμίνη, να ανακουφίσει.
Αχ να μπορούσα να μιλήσω ανοιχτά και να έχω απέναντί μου ανθρώπους που θέλουν να ακούσουν, τί είναι αυτό που φταίει και φτάνουν σε καταστάσεις αλλοφρενειας, όπου εκλιπαρούν για λίγη ¨λησμονιά¨ σε φάρμακα που οδηγούν εκ του ασφαλούς σ αυτό που υποτίθεται οτι προσπαθούν να θεραπεύσουν.
Δεν δέχομαι την υποκριτική
¨μέρα των πασχόντων απο Αλττσχάϊμερ¨.
Εμείς σαν κοινωνία είμαστε υπεύθυνοι τουλάχιστον γι αυτό το φοβερό αυτοάνοσο, και θέλω προσωπικά να πιστεύω πως αν υπήρχε υπόβαθρο αληθινής αγάπης,και πίστης στο Χριστό κι όχι συναισθηματικές ανοησίες, δάκρυα και φιλάκια, και τούρτες και παραμύθια αληθινή αγάπη, που δεν ζητά τα εαυτής δεν θα υπήρχε καμβάς για να μπορεσεινα κεντήσει ο αλλότριος το περίπλοκο κέντημα του,που διέγνωσε πρώτος ο Αλοϊσιος Αλττσχάϊμερ.
και πάψε να κρυφακούς Βαγγελάκη, και κόπιασε στη συντροφιά μας μαζί με το γαλακτομπούρεκο.
Αυτος ηταν ο χτεσινός μονόλογος της Αλεξάνδρας.Μια εναλλακτική προσέγγιση στο αίνιγμα της αρρώστιας που δεν θέλουμε να πιστεύουμε οτι υπάρχει.Τώρα θα μου πείτε πόσοι συνάδελφοί της, ακολουθούν τη σκέψη της.
Ελάχιστοι σίγουρα, όμως σάμπως και χρειάζεται πολύ μαγιά για να ζυμώσει το φύραμα;
Ο ήλιος είχε χαθεί στον ορίζοντα.Ο αέρας σε μέθαγε,άλλο τόσο το υπέροχο γαλακτομπούρεκο.Ομως το ωραιότερο θέαμα ήταν τα δάκρυα στα μάτια του Βαγγέλη.
Οταν τον ρώτησα γιατί συγκινήθηκε, η απάντησή του, όπως πάντα αφοπλιστική.
¨Η τσιρά ζατρίνα,τα λέει τόσο όμορφα πανάθεμά τη.που ζεν καταλαβαίνω πράμα..¨
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου