Αντιγραφω απ την φιλικη ιστοσελιδα
¨Γοργα και Παρεστιγμενα ¨του Αντωνη Παπαγιαννη ,απ την Συμπρωτευουσα. http://antonispapagiannis.blogspot.com/2020/11/blog-post_14.html
Όσοι πιστεύουν ότι η αντιμετώπιση μιας δύσκολης και πρωτόγνωρης κατάστασης είναι ευθεία γραμμή, όπου βάζει κανείς ένα πρόγραμμα και το ακολουθεί πεισματικά χωρίς να αναθεωρεί την πορεία του ή να λαμβάνει υπόψη τους αστάθμητους παράγοντες, καλό είναι να θυμηθούν μια από τις διδακτικές ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα, ο οποίος μια μέρα δήλωσε στη γυναίκα του:
«Αύριο θα πάω στο χωράφι».
«Χότζα μου, πες ‘αν θέλει ο Θεός θα πάω στο χωράφι’».
«Θέλει δε θέλει ο Θεός, γυναίκα, εγώ θα πάω στο χωράφι»
Πράγματι, το επόμενο πρωί ξεκινά για το χωράφι που ήταν αρκετά μακριά. Περνάει η μέρα, πιάνει μια κατακλυσμιαία βροχή, δεν κυκλοφορεί ψυχή έξω. Η γυναίκα του Χότζα βλέπει ότι νύχτωσε και δεν πρόκειται να γυρίσει ο Χότζας, οπότε κλειδώνει την πόρτα και πέφτει για ύπνο. Κάπου τα μεσάνυχτα χτυπάει η πόρτα, εκείνη ανοίγει και βλέπει έναν Χότζα μούσκεμα να λέει τρέμοντας:
«Αν θέλει ο Θεός, γυναίκα, εγώ είμαι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου