ΑΝΘΡΩΠΟΣ..ΠΡΟ-ΠΤΩΤΙΚΟΣ..ΜΕΤΑ-ΠΤΩΤΙΚΟΣ

 

 

Ο Προ και Μετα πτωτικός άνθρωπος είναι από τα κεντρικά σημεία της Ορθοδόξου θεολογίας.

Αν κανείς δεν διερευνά αυτό το σημαντικό δίπολο 

Προπτωτικός - Μεταπτωτικός, 

δεν θα μπόρεση ποτέ να καταλάβει την Ορθόδοξη θεολογία το έργο της Εκκλησίας, και με βεβαιότητα θα αποκλίνει συνεχώς από το βασικό νόημα της Ορθοδόξου θεολογίας.

Το βιβλίο της Γενέσεως περιγράφει τα σχετικά με την δημιουργία του ανθρώπου και με την πτώση του.

Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τον Θεό με το Φυσικό θέλημα του να ορμά προς Αυτόν.

Η θέληση, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, είναι όρεξη της φύσεως, η όποια αυτεξουσίως εκινείτο προς τον Θεό.

Το αυτεξούσιο σημαίνει ότι κινείται από την δική του εξουσία, την όποια ο Θεός έθεσε, και δεν υποτασσόταν από καμία εξωτερική εξουσία, εκτός εάν ο ίδιος ο άνθρωπος διέστρεφε αυτήν την κίνηση.

Έτσι, η προπτωτική ζωή του ανθρώπου διακρινόταν από το Φυσικό Θέλημα το όποιο εκινείτο αυτεξουσίως προς τον Θεό και συνδεόταν στενά με το νοερό.

Ο νους είναι, κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά, αυτοτελής ουσία καί καθ' έαυτήν ούσα ενεργητική και δεν υπάρχει κανένα άλλο όργανο του νου, πού σημαίνει ότι στην κατά φύση και υπέρ φύση κατάσταση του κινείται ανεξάρτητα από τις άλλες δυνάμεις της ψυχής, οι όποιες ενεργούν με πρώτο όργανο τού Ψυχικού εν έγκεφάλω πνεύματος.

Η πτώση του ανθρώπου έγινε, όταν το Φυσικό θέλημα, δηλαδή η θέληση πού είναι όρεξη της φύσεως έγινε

Γνω­μικό Θέλημα και ακολούθησε η Πτώση.

Το φυσικό θέλημα δεν είναι αναγκασμένο, αλλά αυτεξούσιο, ενώ το γνω­μικό θέλημα συνδέεται με την γνώμη και την  προαίρεση, αφού προηγηθεί η κρίση.

Έτσι, το γνωμικό θέλημα, με την προτροπή του διαβόλου επέλεξε την αμαρτία και ακολούθησε ο θάνατος.

Οπότε, συνδέονται αναπόσπα­στα ο διάβολος, η επιλογή του γνωμικού θελήματος, η αμαρτία και ο θάνατος.

Ο άνθρωπος με την αμαρτία χάνει την αρχική φυσική πορεία του, το νοερό σκοτίζε­ται, το αυτεξούσιο αιχμαλωτίζεται από τον διάβολο και χωρίζεται από τον Θεό, πού είναι το Φώς το αληθινό.

Έτσι, το αρχικό φυσικό θέλημα μετατράπηκε σε γνω­μικό το όποιο κατέληξε στην αμαρτία, επήλθε ο χωρισμός από τον Θεό, σκοτίσθηκε το νοερό, δεσμεύθηκε το αυτεξούσιο, και εισήλθε μέσα στον άνθρωπο

η Φθαρτότητα και η  Θνητότητα.

Ο προπτωτικός άνθρωπος έγινε μεταπτωτικός, και όλη η ζωή του διαστράφηκε.

Η ανακαίνιση της ανθρωπινής φύσεως έγινε με την  ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Οποίος  προσέλαβε το θνητό και παθητό σώμα του ανθρώπου,  άκρως, όμως, καθαρό, για να νικήσει επάνω Του τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο, και να ανάπλαση την πεσούσα εικόνα και να της δώσει την αρχική ορμή, ώστε το γνωμικό θέλημα να αποκτήσει ατρεψία και να λειτουργήσει το Φυσικό Θέλημα.

Αυτό σημαίνει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού με την ενανθρώπηση Του όχι μόνον νίκησε τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο, αλλά έδειξε πώς ήταν ο φυσι­κός άνθρωπος ο δημιουργημένος από τον Θεό, και τι είναι το κατ' εικόνα και τό καθ' ομοίωση του ανθρώ­που.

Αυτό φάνηκε καθαρά επάνω στο όρος Θαβώρ, όταν έλαμψε το πρόσωπο Του όπως ο ήλιος και τα ιμάτια Του έγιναν λευκά όπως το φως.

Τότε έδειξε το αρχέτυπο κάλλος της δόξης του ανθρώπου, αλλά και την Βασιλεία Του, το πώς πρέπει να γίνει ο άνθρωπος.

Εμείς σήμερα γνωρίζουμε τον άνθρωπο στην μετα­πτωτική του ζωή, αλλά εντεταγμένοι μέσα στην Εκκλη­σία και μετέχοντες της ζωής πού είναι ο Χριστός βλέ­πουμε τις συνέπειες της φθαρτότητας και της θνητότητας μέσα στην ύπαρξη μας και αναζητάμε την μετατροπή του Γνωμικού θελήματος σε Φυσικό θέλημα, αναζητάμε την ζωή του Χρίστου, την Μεταμόρφωση μας.

Η μεταπτωτική εισβολή του θανάτου στην ζωή μας.

https://www.pelagia.org/

Φεγγοβόλες Αστραπές σελ. 43-48 

Μητροπολίτη Ναυπάκτου