ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ..ΑΓΑΠΗ

 

Η επιείκεια ειναι η 

Υπέρβαση της Δικαιοσύνης . 

Στην Εκκλησια διαπιστώνουμε υπέρβαση της Επιείκειας, που οδηγεί στη Συγνώμη . 

Η επιείκεια ως αρετή και αξία είναι το μέρος. Η αγάπη είναι το τέλειο, που καταργεί το μέρος.

Παράγεται από τη πρόθεση επί και τη λέξη εικός, ουδέτερό της μετοχής του ρήματος έοικα. Νομίζω, μοιάζω  μετοχή : εύλογο, δίκαιο, λογικό .

Με αυτά τα στοιχεία επιεικής ειναι οποιος  κρίνει με ηπιότητα, με πραότητα. Κυρίως στην απονομή διακαιοσύνης. 

Ο Αριστοτέλης έγραφε στα Ηθικά Νικομάχεια το γάρ επιεικές δοκεί δίκαιον είναι, έστιν δε επιεικές το παρά τον γεγραμμένον νόμο δίκαιον  ταυτόν άρα δίκαιον και επιεικές και αμφοίν σπουδαίον όντοιν κρείττον το επιεικές. 

Οι αρχαίοι δίδαξαν Υπέρβαση της δικαιοσύνης με την επιείκεια. 

Ενώ βλέπουμε στους αρχαίους την επιείκεια ως πράξη ανθρωπιάς, υπέρβαση της δικαιοσύνης, στον Χριστιανισμό  διαπιστώνουμε τη συγνώμη και την αγάπη. 

Όμως η  υπέρβαση της επιείκειας από την αγάπη γίνεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοίς μισούσιν υμάς 

Η εκεινο το πάτερ άφες αυτοίς ου γάρ οίδασι τί ποιούσι 

Αυτή η συγχώρεση, που υπερκερνά την επιείκεια, γίνεται από αγάπη του αδικουμένου προς τον κακον. 

Ειναι στάση ζωής .

Την πρακτική αξία της επιείκειας, δίνει ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν γράφει Ουχ απλώς προς το των αμαρτημάτων μέτρον δεί την επιτιμίαν επάγειν, αλλά και της των αμαρτανόντων..στοχάζεσθαι προαιρέσεως,μή ποτε ράψαι το διερρωγός βουλόμενος, χείρον το σχίσμα ποιήσης, και ανορθώσαι το καταπεπτωκώς σπουδάζων, μείζονα εργάση την πτώσιν. 

Τόσο απλή, μα και τόσο σοφή συμβουλή.

Τελικά όμως ξέφυγε ο Χριστιανισμός από τα όρια της ανθρώπινης διακαιοσύνης και ηθικής, για να μας καλέσει στον κόσμο της θέωσης. Ποιά φιλοσοφία ή σύστημα κοινωνικό θα μπορούσε να πείσει τον άνθρωπο, όταν κρίνει αυτόν που τον αδίκησε και τον έβλαψε, να του απλώσει το χέρι συγνωμητικά και να του πεί: αδελφέ μου, δεν χρειάζεται να σε συγχωρήσω, αφού σε αγαπώ. Συγχώρησέ με, αν η αγάπη μου είναι λίγη. Θα τονίσω εδώ -ας μου επιτραπεί αυτό χωρίς να χαρακτηρισθεί εγωϊστικό- αυτό που γράφω 

Η επιείκεια, αρετή και έννοια ανθρώπινη, έχει αφ’ εαυτής την πολυσήμαντη αξία της, τόσο στην εξύψωση του ανθρώπου σαν άτομο, όσο και στην ομαλή εξέλιξή της κοινωνίας και την επιτέλεση του προορισμού της. Όμως όταν επικρατήσει η διδαχή και το πνεύμα του Ευαγγελίου, δεν θα χρειάζεται πιά η επιείκεια. 

Αν για την επιείκεια χρειάζεται κουράγιο και σοφία, για τη χριστιανική συγχώρεση η αγάπη και η αγιότητα είναι απαραίτητες. 

Αυτό που λέγει ο απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγάπης 

όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται 

μας βοηθά να κατανοήσουμε τη σχέση επιείκειας και αγάπης. 

Η επιείκεια, η ανθρώπινη αρετή και αξία είναι το μέρος. 

Η αγάπη είναι το τέλειο, που καταργεί το μέρος, γιατί το απορροφά. 

Η εντολή Του ήταν ξεκάθαρη 

απόδοτε ούν τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τώ Θεώ

Η αποδέσμευση αυτή του Χριστιανισμού από την κρατική μέριμνα, άφησε ελεύθερο τον Χριστιανισμό να ψάξει και να βρεί την ύψιστη ιδέα, αρχή και ποιότητα της επιείκειας, για να την ξεπεράσει στη συνέχεια με την αγάπη. 

Η ειδοποιός διαφορά και η ανωτερότητά του έγκειται στην μετά την απελευθέρωση αυτή από κρατικές σκοπιμότητες, όπως αυτές που υπάρχουν στο Ισλάμ ή την Παλαιά Διαθήκη, υψιπετή πορεία της προς την αγιοποίηση των πιστών του.

 Στην κοινωνία των αγίων δεν χωρά κρίση, δεν χρειάζεται πιά ούτε η επιείκεια. 

Βασιλεύει η αγάπη. 

πηγη 

https://www.pemptousia.gr/2011/10/i-epiikia-os-anthropini-areti-ke-axi/