ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ….ΚΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ..

 

 

 

Ο Σταυρός Του Χριστού, μας βάζει μπροστά στο αιώνιο δίλημμα  

Γιατί η καλωσύνη ξεσήκωσε θέριεψε το  μίσος;

 Γιατί η καλωσύνη συκοφαντείται πάντοτε σ  αὐτὸν τον κόσμο;

Κι όμως  Ξέρουμε πως αυτοί που βασάνισαν, και σταύρωσαν τον Χριστό, δεν ήταν τέρατα ήταν κι αυτοί όπως όλοι μας. 

Οπως ο μοιραίος Πιλάτος που προσπάθησε να ¨υπερασπιστεί τον Ιησού¨, να μεταπείσει τον όχλο, αν είναι δυνατό ποτέ να μεταπεισθεί ο όχλος, και μάλιστα ο Ιουδαϊκός 

Κι όταν απέτυχε, ένιψε τα χέρια του, δείχνοντας τη διαφωνία του σ  αὐτὸ το φόνο.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και  στη δική μας ζωή όπως και στη ζωή γύρω μας. 

Όταν Έρχεται Η Στιγμή να πούμε ένα αποφασιστικό, όχι στο ψέμμα και  την αδικία, στο κακό και στο μίσος, απλά νίπτουμε τας χείρας μας.

Η πρώτη σημασία του σταυρού είναι η κρίση του κακού αυτού του κόσμου, μέσα στον οποίο πανηγυρίζει αιώνια το κακό, και ο οποίος κόσμος προωθεί τον τρομακτικό θρίαμβο του πάνω στη γη Μήπως όλη αυτή τη δυστυχία που βλέπουμε αλλά και που δεν βλέπουμε, μια κι η αξιοπρεπής δυστυχία, ξέρει να κρύβει τον εαυτό της, δεν οφείλεται στην κακότητα αυτών που με δόλιο τρόπο, πρώτα μας δάνεισαν, χρησιμοποιώντας ανίκανους, να πουν όχι πολιτικους και τώρα απαιτούν τα δανεικά, κι οι ανίκανοι πολιτικοί, τα παίρνουν απ αυτούς, που πάντα υπήρξαν νομοταγείς;

Μετά το σταυρό του Χριστού ακολουθεί ο δικός μας σταυρός

Ας μην ξεχνάμε οτι  ο Χριστός είπε, πριν λίγο καιρό, μιλώντας στα πλήθη

ει τις θέλει οπίσω μου έρχεσθαι, αράτω τον σταυρόν αυτού καθ  ἡμέραν και ακολουθείτω μοι (Λουκ. 9, 23).

Το να σηκώνει κανείς το σταυρό του καθημερινά, δεν είναι απλώς το να αντέχει φορτία και μέριμνες της ζωής, αλλά πάνω απ  ολα το να ζει αρμονικά με τη συνείδησή του. 

Το να έχει ηρεμία κι ευτυχία στην καρδιά του.

Ακόμη και σήμερα, μπορεί να συλλαμβάνεται, να βασανίζεται, να κτυπιέται, να φυλακίζεται ή να εξορίζεται. 

Όλα αυτά δε  χάριν της υπακοής και πειθαρχίας, όλα στο όνομα της τάξεως, για το καλό όλων.

Πόσοι Πιλάτοι δε νίπτουν τα χέρια τους, πόσοι στρατιώτες δε σπεύδουν να εκτελέσουν τις διαταγές της στρατιωτικής ιεραρχίας, πόσοι άνθρωποι υπάκουα, δουλόπρεπα δεν τους χειροκροτούν, η τουλάχιστον δεν κοιτάζουν σιωπηλά το κακό να θριαμβεύει;

Ευθύνη γι αυτούς που παρακολουθούν σιωπηλά, χωρίς να αντιδρούν, αγνοώντας τον Πνευματικό Νόμο, που αργά ή γρήγορα, θα δώσει την κάθαρση, που είναι πόνος, πολύς και βαρύς

Ας θυμηθούμε και μεις το Σταυρό ως επιλογή από την οποία κρέμονται τα πάντα στον κόσμο, και που χωρίς αυτόν θριαμβεύει το κακο και το σκότος.