ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ..ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ..

 

Ένα παλιο παραμυθι γι αποψε. 

Παλιο όσο ο ανθρωπος.

Ετσι όπως γινεται στα παραμυθια  ένα αυγό αετού, κάπως έγινε και ξέπεσε σ ένα όμορφο και περιποιημένο κοτέτσι 

όπου μια καλή και πονετική κότα το κλώσσησε και το ανέστησε και να, που κάποια στιγμή απ το μεγάλο αυγό βγήκε ο  α ε τ ι δ ε ύ ς  που μη ξέροντας, μεγάλωνε μαζί με τ άλλα κοτόπουλα, τρωγοντας απ το δικό τους φαγητό 

Δεν θέλω ενστάσεις του τύπου καλά και τα αφεντικά του κοτετσιού δεν το πήραν είδηση.

Είπαμε ¨μύθος¨.

Αφού πέρασε κάμποσος καιρός, τ αητόπουλο, αρχισε να νοιώθει περίεργα

Εβλεπε τ ¨αδέλφια¨ του να είναι συνεχώς σκυμμένα στο χώμα και να ψάχνουν για σκουλήκια.

Αυτός όλο και κοίταζε πρός τον ουρανό 

Ολο και μαγεύονταν απ το υπέροχο γαλάζιο. 

Η μανούλα του τον έβλεπε και σαν κάτι να καταλάβαινε.

Δεν έτρωγε, και τα βράδυα δεν κουρνιαζε με τα άλλα κοτόπουλα.

Ετσι ένα πρωϊνό, αργά στην αρχή, έντονα πιο μετά 

άνοιξε τα υπέροχα φτερά του και σηκώθηκε στον αέρα, έκανε μια μεγάλη βόλτα πάνω απ το όμορφο, περιποιημένο, σπιτι που φιλοξένησε τις πρώτες μέρες της ζωής του, και μετά πέταξε ψηλά εκεί που ήταν ο προορισμός του.

Ισως μέσα του να λυπόταν, όμως δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας αητός, που ηταν αδύνατον να γίνει κοτόπουλο.

Είδε απο ψηλά τα ¨αδέλφια¨του σκυμμένα στο χώμα,γεμάτα ευτυχία, και χαρά να παίζουν ψάχνοντας  σπόρους κι έντομα.

Ούτε που πήραν είδηση τον αδελφό τους που πέταξε μακρυά.

Αυτος ηταν ένα μυθος, που όμως αντιγραφει την οντως ζωη.

Σκεφτειτε λιγο..