ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..

 

 

 

 

Ο κορονοϊος εφερε στην επιφανεια πολλα.

Μεσα σε ελαχιστο χρονο, αρχισαμε να βλεπουμε την πραγματικη κατασταση γυρω μας.

Ειδαμε άνθρωπους να είναι πάντα θλιμμένοι απογοητευμένοι, φοβισμένοι. 

Ανθρωπους  να διακατέχονται  από την πεποίθηση ότι τίποτα δεν έχει πλεον νόημα στην ζωή τους.

Πολλους να αναζητούν διεξόδους και σε βάθος χρόνου, να απογοητεύονται ολοένα και περισσότερο, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι δεν ειναι οι διέξοδοι, αλλά οι ιδιοι και οι υπερμετρες προσδοκίες τους.

Ειδαμε διπλα μας κοντα μας άνθρωπους που αφησαν να τους κλέβουν  την χαρά και την αγάπη της κάθε στιγμής.

Βιωσαμε ανθρωπους που Γκρινιάζουν για όσα δεν καταφέρνουν,για όσα είναι οι άλλοι κι όχι οι ιδιοι.

Παρακολουθησαμε, απ τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης ,ανθρωπους  να γυρνάνε γύρω από μια ματαιότητα και να μην είναι ευχαριστημένοι με τίποτα .

 

 

 

 

Ζησαμε ανθρωπους που πιστευαν ότι είναι  ¨Ζωντανοί¨ενώ ηταν από χρονια νεκροι,  απλα ακομα περπατουσαν μεχρι τη στιγμη που θα επαυαν να υπαρχουν.

Υπάρχουν άνθρωποι που Ψάχνουν να βρουν ένα σκοπό,μα αυτός δεν βρίσκεται σχεδόν ποτέ Και αν βρεθεί δεν καταφέρουν να τον διατηρήσουν σε βάθος χρόνου.

Υπάρχουν άνθρωποι που Προσπαθούν να γεμίσουν την ζωή τους με ¨παρέες και συναναστροφές¨,που όμως αδυνατουν να τους δημιουργησουν την αίσθηση  του Αιώνιου.

 

 

 

 

Υπάρχουν άνθρωποι που Τρομάζουν εύκολα γι αυτό κι επικρίνουν ακόμα ευκολότερα μετά Απομονώνονται και  Δεν επιτρέπουν στον Εαυτό τους να φωτίσει τα σκοτάδια τους 

Υπάρχουν άνθρωποι που Παραιτούνται ευκολότερα από όσο είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν, γιατί δεν ξέρουν για ποιο πράγμα αξίζει κανείς να πολεμήσει, όταν όλα γύρω τους έχουν ματαιωθεί

Ετσι, απλά περιμένουν ν αλλάξει η ζωή τους 

 

Ο μεσος άνθρωπος θέλει την ¨αλλαγή¨, αρκεί να μην αλλάξει ο ίδιος Κι όμως είναι τόσα λίγα, αυτά που προκαλούν πραγματική θλίψη .

Όλα τα άλλα δεν είναι παρα ο πληγωμένος εγωισμός και έλλειψη της απλης πιστης Πίστης στο Θεο. 

 

 

 

 

 

Υπάρχουν άνθρωποι που λένε, ότι είναι  αιχμάλωτοι του μυαλού τους. Και ενώ Ο Εαυτός τους  έχει Αγάπη για το Κόσμο, από τον οποίο τον κρατάει σε απόσταση ένα εγώ που βιώνει απόγνωση , ζώντας μέσα σε έναν απελπισμένο προγραμματισμό.

Υπάρχουν άνθρωποι που ¨απλα υπαρχουν¨ μεχρι να κλεισουν τον¨κυκλο¨τους. Μετα ο Αδης ,κι εκει δεν υπαρχει μετανοια.

Αρα…Απαξ δει τω ανθρωπω αποθανειν ,

μετα δε ταυτα ¨κρισις¨.