Η ΨΥΧΗ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

 

Το σκηνικό χιονισμένο, μελαγχολικό, παγωμενο  στο μεγαλο ορφανοτροφείο , σε μια πόλη της σημερινης Ρωσίας.

Οι τρόφιμοί του, παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα

Στο ορφανοτροφείο αυτό, ηρθε, παραμονές Χριστουγέννων, ένας καθηγητής, να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. 

 

 

Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση Του.  

Ένας εξάχρονος, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

Αφου τέλειωσε τη διηγησή του,για να κεντρίσουν το ενδιαφερον των παιδιών, τους δόθηκαν απλά πράγματα για να φτιάξουν μια σπηλιά, τη φάτνη, κι ό,τι μπορούσαν να σκεφθούν, απ οσα άκουσαν για την Γεννηση του Χριστού.

Και τα παιδια άρχισαν τη χειροτεχνία με όση δεξιότητα τους επετρεπε η δημιουργική φαντασία τους Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο που εφτιαχνε ο Μίσα, ο οποίος μέσα στη φάτνη τοποθέτησε  δύο μωρά. 

Περιεργος ο καθηγητής, και καθόλου επικριτικός τον ρώτησε.

– Ο ένας είναι ο Χριστός. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

Τότε ο εξαχρονος Μίσα ξεκινησε να του λέει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού, πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. 

Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη, συνέχισε με αυτά τα λόγια: 

Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. 

Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω.

 

 

Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί Του.

Εγώ τότε σκέφτηκα, συνεχισε ο εξάχρονος, πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να

Τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα: 

Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο;

Ο Ιησούς μου απάντησε: 

Αν με κρατήσεις  ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι ¨μπήκα¨ στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι 

μ π ο ρ ο ύ σ α  να μείνω

μ α ζ ί  Του για πάντα.

Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα.

Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι και συνεχισε να κλαιει σιωπηλά.

Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ,πού δε θα τον κακοποιούσε 

Κάποιον πού θα ειχε να μενει μαζί του για πάντα.

Χαίρετε.

 

 

Πηγή:  Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Δεκέμβριος 2008