Είναι ένα κύκνειο άσμα,
ένας θρήνος προθανάτιος,
ένας μακρύς θρηνητικός μονόλογος, είναι ο Αδαμιαίος θρήνος.
Ο ποιητής βρίσκεται στο τέλος της ζωής του.
Αισθάνεται ότι οι ημέρες του είναι πια λίγες, ο βίος του έχει περάσει. Αναλογίζεται τον θάνατο και την κρίση του δίκαιου κριτή, που τον αναμένει.
Και έρχεται να κάνει μιαν αναδρομή, μιαν ανασκόπηση του πνευματικού του κόσμου.
Κάθεται να συζητήσει με τη ψυχή του. Ο απολογισμός όμως δεν είναι ενθαρρυντικός.
Ο βαρύς κλοιός της αμαρτίας τον συμπνίγει.
Η συνείδηση τον ελέγχει.
Και ο ποιητής θρηνεί διαρκώς για την άβυσσο των κακών τους πράξεων. Στον θρήνο αυτό συμπλέκεται η αναδρομή στην Αγία Γραφή.
