..ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ..ΛΙΓΟ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ...ΣΤΗ ΧΑΡΑ..

 

 

Ο Χριστός επιτρέπει τον λογισμό μας.  

Δίνει  αφορμές, στους μαθητές, να ακούν το λογισμό τους και να δικαιολογήσουν την απελπισία τους. 

Αλλ όμως όταν απελπίζεσαι,Αυτός είναι μαζί σου.

Στη συνέχεια θα έρθει καιρός, να ανοιξουν τα ¨ματια¨σου.

Τότε Τον Βλέπεις  Eκείνος Χάνεται, αλλα Μένει Διαρκώς Μαζί Σου.

Oπότε  το μεγάλο πράγμα που έχουμε και κουβαλάμε  

Δεν Είναι Το Τι Έχουμε 

Αλλά Το  Τι Είμαστε.

Μπορούμε να κάνουμε υπομονή;

Το άρρωστο παιδί ,που έφερε ο πατέρας, έπεσε κάτω ξερό σαν νεκρό, και πολλοί άρχισαν να λένε πως πέθανε. 

Ας Νομίζουμε Εμείς Ότι Πεθάναμε, 

Ας Νομίζουν Όλοι Οι Άλλοι Ότι Και Εμείς Πεθάναμε.

Oπότε εάν είσαι δίπλα σ Αυτόν,  άσχετα αν είσαι πεθαμένος ή ζωντανός ελπίζεις και περιμένεις να έρθει η ζωή. 

Η Ζωή Έρχεται Δια Του Θανάτου.

Όπως ο σπόρος, εάν δεν πέσει στη γη να πεθάνει, μένει μόνος, έτσι και εμείς, αν δεν πονέσουμε θα μείνουμε μόνοι.

Το θέμα είναι  Ότι:

Θα Μπορούσε Ο Χριστός, αν ηταν Ταχυδακτυλουργός να Έκανε Αυτό Που Ζήτησαν Οι Εβραίοι, οταν Έλεγαν Κατέβα Από Τον Σταυρό Και Θα Πιστέψουμε. 

Θα Μπορούσε Να Το Κάνει.

Δεν Ήρθε Για Να Εντυπωσιάσει. 

Κατέβηκε Από Τον Σταυρό Νεκρός. Νεκρός Για Να Νικήσει Τον Θάνατο Για Πάντα, Για Όλους Μας

Αν τυχόν παρατείνουμε τη ζωή μας με μεταμόσχευση καρδιάς 

Δεν Γευόμαστε Της Χάριτος Της Αιωνιότητος. Ακριβώς γι’ αυτό ο Κύριος,ενώ έρχεται να μας φέρει τη χαρά ενώ έρχεται να μας φέρει τη ζωή, λέει:

Μακάριοι Οι Πενθούντες, Μακάριοι Οι Κλαίοντες Καί Ουαί Οι Γελώντες.

Ακριβώς γιατί θέλει να μας φέρει το πραγματικό γέλιο, την πραγματική χαρά και την αιώνια ζωή από σήμερα

 .  

Τι γίνεται η ψυχή του ανθρώπου μετά τον θάνατο; 

Στην πορεία προς Εμμαούς 

ο Κύριος κατ’ αρχήν δίνει τη δυνατότητα στον άλλον να βγάλει τα απωθημένα του.

Να Εκτονωθει Να Πει Το Λογισμό Του,Να Δείξει Την Απογοήτευσή Του, κι ετσι Να   Φτάσει Στην Απόγνωση.

Αυτό Που Έχει Σημασία Είναι Όχι Να Λύνουμε Τις Απορίες Μας Με Ένα Τρόπο  Εγκυκλοπαιδικό  

Αλλα. Να Μετανοούμε, Να Μπαίνουμε στη Λογική Της Εκκλησίας. 

Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε ότι Η Αγάπη Εκ Του Μή Όντως Εις Τό Είναι  Ημάς Παρήγαγε και εάν τυχόν υπομένωμε,στο τέλος, από τη δοκιμασία βγαίνει μια χαρά και μια αγαλλίαση η οποία ξεπερνά  όλες τις δοκιμασίες.

Χαιρετε.

 

·