ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΙΩΝΙΟΥ

 

Posted on 5 Νοεμβρίου, 2020 by kosmaser

 

 

 

Ο Σίμων  τον ονόμασε 

Επιστάτη Διδάσκαλο. 

Τώρα όμως που είδε το θαυμαστό αυτό έργο Του, τον ομολόγησε   Κύριο .

Πόσο πιο δυνατά μιλάνε τα έργα από τα λόγια 

Αν πούμε ακόμα και τα γλυκύτερα λόγια, οι άνθρωποι θα μας αποκαλέσουν διδάσκαλους 

Αν όμως τα λόγια μας υποστηρίζουμε με τα έργα μας,τότε θα μας ονομάσουν ανθρώπους του Θεού.

Ίσως την ώρα που άκουγε ο Σίμων τα λόγια του Χριστού, να σκεφτόταν μέσα του πόσο όμορφα και σοφά διδάσκει.

Ο καρδιογνώστης που τα έβλεπε όλ’ αυτά,  κάλεσε μετά το Σίμωνα , για να του αποδείξει πως 

πραγματοποιεί όσα λέει.

Ας δώσουμε προσοχή στον τρόπο που μίλησε ο Σίμων στον Κύριο.

Αντί να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του και το θαυμασμό του για ένα τόσο μεγάλο θαύμα, εκείνος είπε: 

Έ ξ ε λ θ ε  απ’ εμού.

Το ίδιο που ζήτησαν οι κάτοικοι των Γαδάρων από τον Χριστό  όταν θεράπευσε το δαιμονισμένο.

https://kosmasserafetinidis.wordpress.com/2015/07/05.

Οι Γαδαρηνοί απομάκρυναν το Χριστό απ τον τόπο τους  από πλεονεξία.

Ο Πέτρος όμως συνέχισε: 

ότι ανήρ αμαρτωλός ειμι. 

Ο λόγος που ζήτησε ο Πέτρος από τον Κύριο να φύγει από κοντά του, ήταν η αίσθηση της αμαρτωλότητας  και της αναξιότητάς του.

 Η αίσθηση αυτή της αμαρτωλότητας ενώπιον του Θεού είναι μια πολύτιμη πέτρα για την ψυχή. 

Ο Κύριος την εκτιμά περισσότερο απ’ όλους τους τυπικούς ύμνους δοξολογίας κι ευχαριστίας.  

Όταν ο άνθρωπος ψάλλει πολλούς τέτοιους ύμνους στο Θεό χωρίς την αίσθηση της αμαρτωλότητάς του,δεν ωφελείται καθόλου. 

Η αίσθηση της αμαρτωλότητας  οδηγεί στη μετάνοια,η μετάνοια οδηγεί στο Χριστό κι ο Χριστός πραγματοποιεί την αναγέννηση. 

Η αίσθηση της αμαρτωλότητας είναι το ξεκίνημα στο δρόμο της σωτηρίας του ανθρώπου. 

Ο άνθρωπος που έχει περιπλανηθεί σε παραπλανητικούς δρόμους, δεν έχει τίποτα καλυτερο να κάνει από το να βρει το σωστό δρόμο.

Κι όταν τον βρει, το μόνο που του απομένει είναι να τον ακολουθήσει, χωρίς να κοιτάξει προς τα δεξιά ή τ’ αριστερά του

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τί ωφέλησε τον Φαρισαίο η προσευχή που έκανε στην εκκλησία, όταν προσπαθώντας να εγκωμιάσει το Θεό, εγκωμίαζε τον εαυτό του; 

Δε δικαιώθηκε ενώπιον του Θεού, όπως έκανε ο τελώνης που χτυπούσε το στήθος του κι έκραζε: 

Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ  .

Αυτό ήταν το ξεκίνημα της μύησης του Πέτρου  στην πίστη του Χριστού. 

Η ολοκλήρωση έγινε αργότερα, 

όταν πολλοί από τους ακόλουθους του Χριστού άρχισαν ν’ απομακρύνονται από το Χριστό, 

ενώ ο Πέτρος του είπε: 

Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις  

(Ιωάν. στ’ 68). 

Τώρα όμως, στο ξεκίνημα, κατάπληκτος από τη δύναμη του Χριστού,του λέει: 

Άπελθε απ’ εμού. 

Ο Πέτρος δεν ήταν ο μοναδικός που καταλήφθηκε από δέος. 

Ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης, οι γιοί του Ζεβεδαίου, καθώς κι όλοι οι άλλοι που ήταν μαζί τους, βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Όλοι τους ξεκίνησαν με φόβο για τον Κύριο, και τέλειωσαν με αγάπη για Εκείνον. 

Όπως διαβάζουμε στις Παροιμίες,  

¨αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου¨ (Παρ. α’ 7).

Στο φόβο που ένιωθε ο Πέτρος, καθώς γονάτιζε μπροστά Του, ο εύσπλαχνος και πάνσοφος Κύριος απάντησε:

¨μη φοβού από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών¨ (Λουκ. ε’ 10).

Ο κόσμος αυτός είναι μια θάλασσα γεμάτη πάθη η Εκκλησία Μου είναι πλοίο και το Ευαγγέλιό μου δίχτυ, όπου θ’ αλιεύσεις ανθρώπους.

Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα.

Μαζί μου όμως θα έχετε τόσο καλές ψαριές,που θα γεμίσουν τα δίχτυα σας.

Φτάνει να είστε υπάκουοι σε Μένα, όπως κάνατε και σήμερα. Και τότε δε θα σας φοβίζει κανένα βάθος και ποτέ δε θα γυρίσετε με άδεια χέρια από το ψάρεμα.

¨Και καταγαγόντες τα πλοία επί την γην,  αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ¨ 

Εγκατέλειψαν τα πλοιάρια.

Ας τα πάρουν άλλοι κι ας τα κάνουν ό,τι θέλουν.

Ο Πέτρος άφησε και το σπίτι του και τη γυναίκα του.

Ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης άφησαν το σπίτι και τον πατέρα τους.

Κι όλοι τους τον ακολούθησαν.

Για ποιό λόγο να στενοχωρηθούν;

Δεν είχαν αγωνιστεί όλη νύχτα άσκοπα;

Εκείνος που μπορεί να κάνει τα πάντα,θα μπορούσε  να θρέψει κι αυτούς και τις οικογένειές τους.

Χαιρετε. 

 

Απόσπασμα από το ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Β’  Μητροπολιτου Ναυπακτου.