Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΔΑΜ

ΒΙΒΛΙΟ ΓΕΝΕΣΕΩΣ- 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ EX NIHILO 

ΚΑΙ ΕΚ ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΣΗΣ ΥΛΗΣ-

ΜΠΑΡΑ ΚΑΙ ΑΣΣΑ

Το Βιβλίο Γενέσεως  είναι το πρώτο βιβλίο της Βίβλου  και περιγράφει τη Δημιουργία του κόσμου 

και του ανθρώπου. 

Η έννοια της Δημιουργίας μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους.

Εχουμε δύο θεωρίες Δημιουργίας του ανθρώπου:

1. Δημιουργία Ex Nihilo 

( εκ του μηδενος)

Στη θεωρία της δημιουργίας ex nihilo (λατινικά, "απ το τίποτα") αναφέρεται  ότι 

ο Θεός δημιούργησε  τον άνθρωπο 

χωρίς να χρησιμοποιήσει κάποια προϋπάρχουσα ύλη. 

Στο πρώτο κεφάλαιο του Βιβλίου της Γενέσεως, ο Θεός λέει :

«Γενηθήτω φως» και το φως γίνεται, δηλαδή η δημιουργία γίνεται από το λόγο του Θεού 

χωρίς την ανάγκη κάποιου υλικού . 

Αυτό θεωρείται θεμελιώδες στην Χριστιανική θεολογία. 

Ο Θεός δημιουργεί τα πάντα 

απ το μηδέν.

Η θεωρία του ex nihilo τονίζει την παντοδυναμία του Θεού, τα πάντα  είναι προϊόν της θεϊκής θέλησης και δύναμης, χωρίς την ανάγκη ύπαρξης προϋπάρχουσας ύλης.

2. Δημιουργία Εκ Προϋπαρχούσης Ύλης

Αντίθετα με την άποψη του ex nihilo, η θεωρία της Δημιουργίας εκ προϋπάρχουσης ύλης υποστηρίζει ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από κάτι που ήδη υπήρχε, απο χωμα.

Στο Βιβλίο Γενέσεως, η φράση 

«η γη ήτο αόρατος και άδεια» 

στην αρχή της δημιουργίας υποδεικνύει ότι η αρχική ύλη του κόσμου υπήρχε με κάποιο τρόπο, αν και ακαθόριστη και άμορφη πριν από την παρέμβαση του Θεού.

Μπάρρα και Άσσα

Ο όρος "Μπάρρα" στο Εβραϊκό κείμενο της Γενέσεως σημαίνει "δημιουργώ" και χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη Δημιουργία του κόσμου από τον Θεό. 

Είναι ένας όρος που συνδέεται με την έννοια της Δημιουργίας 

εκ του μηδενός (ex nihilo), υποδηλώνοντας την ιδέα της δημιουργίας από το τίποτα.

Από την άλλη πλευρά, ο όρος "Άσσα" σημαίνει κάνω  πραγματοποιώ  και χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη δημιουργική διαδικασία που συνδέεται με  δημιουργία 

από προϋπάρχουσα ύλη. 

Η διαφορά μεταξύ των δύο όρων έχει σημασία, καθώς μπάρρα δηλώνει μια δημιουργία που προέρχεται από το μηδέν, ενώ το άσσα δηλώνει μια διαμόρφωση από κάτι που ήδη υπάρχει. 

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΕ Ο ΑΔΑΜ ΑΠ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ- ΠΩΣ ΑΝΕMΙΧΘΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΔΑΜΙΚΟΥΣ

Η αφήγηση για την έξοδο του Αδάμ από τον Παράδεισο και τις εξελίξεις που ακολούθησαν έχει εντυπωσιακή θεολογική βαρύτητα και η ιστορία του Αδάμ μετά την έξοδο του από τον Παράδεισο είναι από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα της θρησκευτικής και φιλοσοφικής σκέψης.

Η Έξοδος από τον Παράδεισο:

Στο Βιβλίο της Γενέσεως (Κεφάλαιο 3), όταν  Αδάμ και  Εύα παρηκουσαν  και έφαγαν από τον καρπό του Δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού,  απομακρυνθηκαν  απ τον Παράδεισο, της Εδέμ, ως συνέπεια της παρακοης τους. 

Αυτο σηματοδότησε  τη διάσπαση της σχέσης τους με τον Θεό. 

Ο Θεός τους εξόρισε από την Εδέμ για να μην φτάσουν στο Δέντρο της Ζωής και ζήσουν αιώνια σε μια αμαρτωλή κατάσταση (Γεν. 3:22-24).

Αυτό ήταν το πρώτο βήμα της ανθρώπινης ιστορίας μετά την «πτώση»  και την απομάκρυνση από την αθωότητα και τη Θεία χάρη του Παραδείσου.

Η Σχέση με τους Προαδαμικούς Ανθρώπους:

Η έννοια των προ-αδαμικών είναι ένα θέμα που έχει αναπτυχθεί κυρίως μέσα από διάφορες εξω-βιβλικές θεωρίες, καθώς η Αγία Γραφή δεν παρέχει σαφείς πληροφορίες για ύπαρξη άλλων ανθρώπων πριν από τον Αδάμ. 

Ωστόσο, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις που προσπαθούν να συνδυάσουν τη βιβλική αφήγηση με επιστημονικές ή μυθικές θεωρίες

Η θεωρία των Προ-Αδαμικών 

Ορισμένοι θεολόγοι, μέσα σε εξω-βιβλικές ή αιρετικές παραδόσεις,  υποστηρίζουν την ύπαρξη ανθρώπινων οντοτήτων πριν από τον Αδάμ. 

Αυτοί οι "προ-αδαμικοί" θα μπορούσαν να ήταν όντα που υπήρχαν στον κόσμο

Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, 

ο Αδάμ δεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος, 

αλλά ο πρώτος άνθρωπος που δημιουργήθηκε από τον Θεό με την ικανότητα να συνάψει προσωπική σχέση μαζί Του και να αποκτήσει την ευθύνη της ηθικής και θρησκευτικής συνείδησης.

Αυτό υποστηρίζεται από μελετητές της Βίβλου, οι οποίοι βλέπουν στην αναφορά της "γη" και της "γης" στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως μια ένδειξη για το ότι 

η γη είχε ήδη έναν φυσικό κόσμο 

πριν τη Δημιουργία του Αδάμ.

Ο Μύθος της Πτώσης και 

των Άλλων Ανθρώπων:

Υπάρχουν εξωβιβλικές ή παρα-βιβλικές παραδόσεις 

(Αποκρυφα της Γενέσεως) που αναφέρουν ότι υπήρχαν άλλοι άνθρωποι ή φυλές πριν την εμφάνιση του Αδάμ και της Εύας. 

Αυτές οι θεωρίες περιλαμβάνουν την έννοια των «προ-αδαμικών» φυλών, που είχαν ήδη αναπτυχθεί σε διαφορετικά μέρη του κόσμου και που ζούσαν με διαφορετικούς τρόπους

Η Διάσταση της Αμαρτίας και της Δημιουργίας του Ανθρώπου:

Μετά την απομάκρυνση από τον Παράδεισο, ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν μόνοι τους στον κόσμο. 

Ενώ η Γενέση δεν αναφέρει άλλους ανθρώπους στον κόσμο, η έννοια της αμαρτίας και της πτώσης τους είναι κεντρική στην αφήγηση της Γένεσης.

 Αν υπήρχαν «προ-αδαμικοί» άνθρωποι, τότε ο Αδάμ και η Εύα, ως οι πρώτοι "πνευματικοί" άνθρωποι, ίσως να θεωρούνταν να διαφέρουν από αυτούς όσον αφορά την ηθική διάσταση της φύσης τους και την ευθύνη τους απέναντι στον Θεό.

Η Αλληλεπίδραση του Αδάμ με τους "Προ-Αδαμικους":

Αν υποθέσουμε ότι υπήρχαν άλλοι άνθρωποι πριν από τον Αδάμ 

(οι «προ-αδάμικοι»), η σχέση του Αδάμ με αυτούς μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τις ερμηνείες που δίνονται. 

Θα μπορούσε να υπήρχε μια αλληλεπίδραση, είτε σε κοινωνικό, είτε σε θρησκευτικό επίπεδο. Ωστόσο, η επίσημη θρησκευτική παράδοση (Χριστιανική και Ιουδαϊκή) δεν κάνει ρητή αναφορά σε οποιαδήποτε αλληλεπίδραση του Αδάμ με άλλους ανθρώπους εκτός από την Εύα.

Πέραν από τις βιβλικές διηγήσεις, η ιδέα των "προ-αδαμικών ανθρώπων" επηρεάστηκε και από φιλοσοφικές και κοσμολογικές συζητήσεις, όπως αυτές των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και των μεταγενέστερων ερμηνευτών της Βίβλου.

Συνοψίζοντας:

Ο Αδάμ και η Εύα, μετά την έξοδό τους από τον Παράδεισο, έπρεπε να ζήσουν μια ζωή στον κόσμο που πλέον χαρακτηριζόταν από αμαρτία και διάσπαση με τον Θεό. 

Η ύπαρξη "προ-αδαμικών" ανθρώπων είναι θέμα ερμηνευτικών θεωριών και εξωβιβλικών παραδόσεων. 

Εάν όντως υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι, η σχέση τους με τον Αδάμ παραμένει ασαφής και βασίζεται κυρίως στη φιλοσοφική και θεολογική συζήτηση παρά σε άμεσες βιβλικές αναφορές.

ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΝΩΔ ΚΑΙ ΠΩΣ  ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ - ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ  ΠΩΣ Ο ΚΑΪΝ ΕΦΥΓΕ

Η αναφορά στη χώρα του Νώδ και στην απομάκρυνση του Κάιν μετά τη φονική πράξη του εναντίον του αδελφού του Άβελ βρίσκεται στο Βιβλίο της Γενέσεως, Κεφάλαιο 4. Αυτή η ιστορία έχει αρκετές ενδιαφέρουσες πτυχές και ερωτήματα, καθώς περιλαμβάνει μυστηριώδεις αναφορές που δεν εξηγούνται πλήρως στην Αγία Γραφή, και έχει προκαλέσει πολλές ερμηνείες και θεωρίες απ  τους μελετητές της Βίβλου.

Η Ιστορία του Κάιν και της Αδελφοκτονίας

Σύμφωνα με την αφήγηση, ο Κάιν και ο Άβελ ήταν οι γιοι του Αδάμ και της Εύας. Ο Κάιν ήταν γεωργός, ενώ ο Άβελ ήταν ποιμένας. Οι δύο αδελφοί προσέφεραν θυσίες στον Θεό, αλλά η θυσία του Άβελ έγινε δεκτή από τον Θεό, ενώ η θυσία του Κάιν όχι. Αυτό οδήγησε τον Κάιν σε ζηλοτυπία και θυμό, και τελικά σκότωσε τον Άβελ.

Μετά την πράξη του, ο Θεός καταδίκασε τον Κάιν σε περιπλάνηση και εξορία. Ειδικότερα, στο Γεν. 4:12, ο Θεός λέει στον Κάιν:

 «Όταν καλλιεργείς τη γη, δεν θα σου δίνει πια τα αγαθά της. Θα είσαι φυγάς και περιπλανώμενος στη γη».

Η Χώρα του Νώδ

Η πιο ενδιαφέρουσα και μυστηριώδης αναφορά έρχεται αμέσως μετά την καταδίκη του Κάιν. Στο Γεν. 4:16, διαβάζουμε ότι:

«Ο Κάιν αναχώρησε απ την παρουσία του Κυρίου και κατοίκησε στην γη Νώδ, ανατολικά της Εδέμ».

Η χώρα αυτή της Νώδ (που σημαίνει "περιπλάνηση" ή "φυγή" στα Εβραϊκά) είναι άγνωστη και δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες γι' αυτήν στην Αγία Γραφή. 

Ο Κάιν φεύγει απ την παρουσία του Θεού και εγκαθίσταται σ αυτήν τη γη, η οποία φαινομενικά ήταν απομακρυσμένη από την Εδέμ, το πρώτο ανθρώπινο σπίτι. 

Το όνομα "Νώδ" φαίνεται να υποδηλώνει μια γη εξορίας, μια περιοχή από την οποία ο Κάιν και οι απόγονοί του ζούσαν απομακρυσμένοι από την παρουσία του Θεού και τη Θεία χάρη.

Η αναφορά ότι ο Κάιν παντρεύτηκε  κάποιο άτομο από τη γη Νώδ είναι εν μέρει μια από τις πιο αινιγματικές πλευρές της ιστορίας. 

Στο Γεν. 4:17, αναφέρεται ότι:

«Ο Κάιν γνώρισε τη γυναίκα του και αυτή συνέλαβε και γέννησε τον Ενώχ. Και εκείνος οικοδόμησε πόλη και ονόμασε την πόλη σύμφωνα με το όνομα του γιου του, Ενώχ.

Εδώ, η Γραφή δεν διευκρινίζει από πού προήλθε η γυναίκα του Κάιν. Ορισμένοι μελετητές αναρωτιούνται αν αυτή ήταν μια από τις αδελφές του, καθώς σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση και την Αγία Γραφή, οι γιοι και οι κόρες του Αδάμ και της Εύας, όπως αναφέρεται σε άλλες περικοπές (π.χ., Γεν. 5:4), ήταν αρκετοί και ο Αδάμ και η Εύα γεννούσαν "γυιούς και κόρες" κατά τη διάρκεια των χρόνων τους. 

Η έννοια της «κόρης του» εδώ μπορεί να είναι απλώς μια αόριστη αναφορά στο γεγονός ότι ο Κάιν παντρεύτηκε μια γυναίκα .

Η Πόλη του Ενώχ

Ο Κάιν, αφού παντρεύτηκε, οικοδόμησε μια πόλη, την οποία και ονόμασε Ενώχ, το όνομα του γιου του (Γεν. 4:17). Η κατασκευή αυτής της πόλης αποτελεί μια από τις πρώτες αναφορές για πόλεις στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά πάλι δεν έχουμε σαφείς πληροφορίες για την έκταση ή την ακριβή θέση της πόλης αυτής. 

Η κατασκευή πόλης από τον Κάιν, μετά την καταδίκη του, έχει μυθική διάσταση και δείχνει την ανθρώπινη προσπάθεια να δημιουργήσει πολιτισμό και κοινωνία, ακόμη και υπό εξορία.

Ο Κάιν και η Πορεία του στην Ανθρωπότητα

Αν και η Γενέση δεν αναφέρει άλλες λεπτομέρειες για τη ζωή του Κάιν μετά την εγκατάστασή του στη χώρα Νώδ, η παρουσία του στην πόλη Ενώχ και η συνέχιση της οικογενειακής του γραμμής είναι σημαντική για τη βιβλική αφήγηση. 

Η γραμμή του Κάιν, με τις αναφορές στους απογόνους του (όπως τον Λάμεχ και τα παιδιά του), αποτελεί έναν παράλληλο δρόμο στην ανθρωπότητα, σε αντίθεση με τη γραμμή του Σηθ, του άλλου γιου του Αδάμ και της Εύας, από τον οποίο προήλθαν οι δίκαιοι και η θρησκευτική γενιά που περιγράφεται ως εκείνη που αναγνώρισε τον Θεό.

Συμπεράσματα

Η ιστορία του Κάιν μετά τη φονική πράξη του απέναντι στον Άβελ και η εγκατάστασή του στη χώρα Νώδ θέτει διάφορα ερωτήματα που αφορούν τις πρώιμες κοινωνικές και πολιτισμικές διαδικασίες, όπως η δημιουργία πόλης και η ανάπτυξη οικογενειακών γραμμών. 

Ωστόσο, παραμένει αρκετά ασαφής όσον αφορά τη γεωγραφική και κοινωνική διάσταση αυτών των γεγονότων, και η «χώρα Νώδ» φαίνεται να είναι περισσότερο μυθική παρά ιστορική, προσφέροντας έναν συμβολικό χώρο για την απομάκρυνση του Κάιν από τον Θεό και τη νέα αρχή της ανθρωπότητας σε έναν κόσμο όπου η αμαρτία και η εξορία είναι πραγματικότητα.

ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΑΝΑΜΙΧΘΗΣΑΝ ΟΙ ΑΔΑΜΙΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥ ΠΡΟΑΔΑΜΙΚΟΥΣ- ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΝ ΤΙΣ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΑΝΡΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΩΡΑΙΕΣ-ΚΑΙ ΑΠ ΑΥΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Η αναφορά στους «Υιούς του Θεού» και στις «Θυγατέρες των ανθρώπων» προέρχεται από ένα από τα πιο αινιγματικά και μυστηριώδη αποσπάσματα στην Παλαιά Διαθήκη, συγκεκριμένα στο Γενέσις 6:1-4. 

Αυτό το κομμάτι έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και ερμηνείες κατά τη διάρκεια των αιώνων, και έχει να κάνει με τις θεωρίες για την αντίθεση και την ανάμειξη των «Αδαμικών» με τους «Προ-Αδαμικούς» ή άλλες οντότητες που υπήρχαν πριν από τον Αδάμ. 

Το Κείμενο (Γεν. 6:1-4)

Στο Γενέσις 6:1-4, διαβάζουμε τα εξής:

«Όταν οι άνθρωποι άρχισαν να πληθαίνουν πάνω στη γη και απέκτησαν θυγατέρες, οι υιοί του Θεού είδαν ότι οι θυγατέρες των ανθρώπων ήσαν όμορφες και πήραν γυναίκες από αυτές, οποιασδήποτε επέλεξαν. Και ο Κύριος είπε: 

«Το πνεύμα μου δεν θα παραμείνει για πάντα μέσα στον άνθρωπο, επειδή είναι σάρκα. 

Οταν οι υιοί του Θεού ήλθαν στις θυγατέρες των ανθρώπων και τους γέννησαν γιούς. Αυτοί ήταν οι ισχυροί, οι αρχαίοι άντρες, οι διάσημοι.

Αυτό το απόσπασμα έχει γεννήσει αρκετές θεωρίες και παραδόσεις, κυρίως γύρω από την ταυτότητα των Υιών του Θεού   καθώς και τη σχέση τους με την κοινωνία των ανθρώπων και τη δημιουργία εξαιρετικών ή «μεγάλων ανθρώπων» 

(«ήρωες» ή «τεράστιοι»).

Ποιοι ήταν οι Υιοί του Θεού;

Ο όρος «Υιοί του Θεού» στην Αγία Γραφή έχει διάφορες ερμηνείες, ανάλογα με το πλαίσιο και τις θρησκευτικές παραδόσεις:

Αγγελοι που κατέβηκαν από τον ουρανό:

Αυτή είναι η πιο δημοφιλής ερμηνεία, ειδικά στις εβραϊκές παραδόσεις και στις αρχαίες χριστιανικές ερμηνείες. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, οι «Υιοί του Θεού» αναφέρονται σε αγγέλους ή πνευματικές οντότητες που υπάκουαν άμεσα στον Θεό και που, σε κάποιο σημείο, απομακρύνθηκαν από τη θεία εντολή και «κατέβηκαν στη γη» 

για να παντρευτούν τις

 «Θυγατέρες των ανθρώπων». 

Η αναφορά στην «ομορφιά» των θυγατέρων των ανθρώπων και στην απόφασή τους να τις «πάρουν» ως γυναίκες υπονοεί μια διαστρέβλωση του αρχικού σχεδίου του Θεού για τη δημιουργία του ανθρώπινου κόσμου.

Αυτή η θεωρία συνδέεται και με την έννοια των Νεφιλίμ (Nephilim), οι οποίοι φέρονται ως οι απόγονοι αυτών των γάμων, εξαιρετικά ισχυροί ήρωες που συνδέονται με την αρχαία έννοια των ηρώων ή τεράτων της μυθολογίας, αλλά και με την ανθρώπινη σάρκα.

Αδαμίτες ή Δικαίοι Άνθρωποι:

Άλλη μια ερμηνεία θεωρεί τους «Υιούς του Θεού» ως εκλεκτούς ανθρώπους ή προφήτες, οι οποίοι υπάκουαν στον Θεό και διακρίνονταν για τη δικαιοσύνη τους. 

Σ αυτή την περίπτωση, η αναφορά στις «Θυγατέρες των ανθρώπων» μπορεί να σημαίνει τις υπόλοιπες γυναίκες που δεν ανήκαν στην «εκλεκτή» γραμμή, και η πρόθεση των «Υιών του Θεού» να πάρουν για γυναίκες αυτές τις γυναίκες συνδέεται με την εξάπλωση της αμαρτίας και την απομάκρυνση απ το θέλημα του Θεού.

Βασιλιάδες ή Ηγεμόνες:

Μια άλλη πιο συμβολική ερμηνεία, που έχει προταθεί από ορισμένους μελετητές, αναφέρει τους «Υιούς του Θεού» ως ισχυρούς βασιλιάδες ή κυρίαρχους ηγέτες, οι οποίοι, με την εξουσία τους, επέλεξαν να παντρευτούν γυναίκες από τον κοινό λαό και να εξασφαλίσουν γενιές ισχυρών απογόνων. 

Η καταγραφή αυτών των γάμων και της αντίστοιχης δημιουργίας «ηρώων» ή «γεγονότων» έχει μια έννοια κοινωνικής ισχυροποίησης.

Οι Νεφιλίμ και οι «Μεγάλοι Άνθρωποι»

Η λέξη Νεφιλίμ (Nephilim) στη Γενέση 6:4 παραμένει αμφιλεγόμενη. Στα Εβραϊκά, η λέξη φαίνεται να προέρχεται από το ρήμα (naphal) που σημαίνει «πέφτω» ή «καταρρέω», με αποτέλεσμα η λέξη «Νεφιλίμ» να ερμηνεύεται ως 

«οι πεσμένοι» ή 

«οι καταρριφθέντες». 

Οι Νεφιλίμ θεωρούνται απόγονοι των «Υιών του Θεού» και των «Θυγατέρων των ανθρώπων», και σύμφωνα με τον στίχο της Γενέσεως, «ήταν οι ισχυροί, οι αρχαίοι άντρες, οι διάσημοι» (Γεν. 6:4).

Ουσιαστικά, οι Νεφιλίμ είναι οι «μεγαλύτεροι άνθρωποι» – ήρωες, ισχυροί, περήφανοι πολεμιστές, που η ύπαρξή τους ή η μυθική τους εικόνα συνδέεται με θεϊκή δύναμη ή υπερφυσικές ικανότητες, γεγονός που τους καθιστά πιο ισχυρούς ή «διασημότερους» από άλλους ανθρώπους.

Η Θεωρία για την Ανάμειξη των Αδαμικών και των Προ-Αδαμικών

Ορισμένοι μελετητές, επηρεασμένοι από αυτή την αφήγηση, έχουν προτείνει ότι οι «Υιοί του Θεού» και οι «Θυγατέρες των ανθρώπων» αντιπροσωπεύουν την ανάμειξη των Αδαμικών ανθρώπων με άλλες φυλές ή πολιτισμούς που υπήρχαν πριν από την δημιουργία του Αδάμ, δηλαδή τους «προ-αδαμικούς» ανθρώπους, τους οποίους συχνά συνδέουν με την έννοια των Νεφιλίμ.

Με βάση αυτή τη θεωρία, 

οι προ-αδαμικοί άνθρωποι θα μπορούσαν να ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που υπήρξαν στον κόσμο πριν από τον Αδάμ, και όταν οι «Υιοί του Θεού» ήρθαν σε επαφή με αυτούς, αναμίχθηκαν και δημιούργησαν γενιές που ήταν πιο ισχυρές ή διαφορετικές από την αρχική ανθρωπότητα του Αδάμ.