Γνωρίζουμε ότι η ύπαρξη μας κυριαρχείται από τα λεγόμενα υπαρξιακά και οντολογικά ερωτήματα όπως:
τι είναι η ζωή, γιατί υπάρχει και τι είναι ο θάνατος, υπάρχει ή δεν υπάρχει μεταθανάτιος ζωή και άλλα παρόμοια.
Στις μέρες μας έχοντας όλοι την αίσθηση της απειλής του θανάτου τόσο έντονη, όσο καμία άλλη φορά στο παρελθόν, αισθανόμαστε να αφυπνίζονται τα ορμέφυτα αντανακλαστικά που διαθέτουμε σαν έμφυτη υπαρξιακή αγωνία σχετικά με το νόημα, τον σκοπό της ζωής και της υπάρξεώς μας.Σε όσους προσπαθούν ως πιστοί να ζουν με προσευχή και μετάνοια μετέχοντας στην ασκητική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, αισθανόμενοι ότι είναι ζωντανά μέλη αυτής, τέτοιου είδους ερωτήματα έχουν βιωματικά απαντηθεί.
Ακολουθώντας τον τρόπο υπακοής και τηρήσεως των ευαγγελικών εντολών του Χριστού, όπως τον δίδαξαν με τα έργα και την ζωή τους οι Πατέρες της Εκκλησίας, αισθάνονται υπαρξιακή πληρότητα, νόημα και σκοπό ζωής.
Γνωρίζουν ότι βιώνοντας την Ησυχαστική Παράδοση της Εκκλησίας δημιουργούν τις προϋποθέσεις σωτηρίας της ψυχής τους, δηλαδή την μετά τον θάνατον ένωση αυτής με τον αναστάντα Χριστό.
Την ημέρα των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας ψάλλει:
«Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν,Ανατολὴ ἀνατολῶν,καὶ οἱ ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, εὕρομεν τὴν ἀλήθειαν, καὶ γὰρ ἐκ τῆς Παρθένου ἐτέχθη ὁ Κύριος.»
Η κατά κόσμον γενέθλιος ημέρα του Χριστού σηματοδοτεί την απαρχή της σωτηρίας των ανθρώπων, δηλαδή την δυνατότητα επανένωση τους με τον Δημιουργό τους και στην επιστροφή στην οντολογική κατάσταση που ήσαν προ της πτώσεως και της εξόδου τους από τον Παράδεισο. Με την είσοδο Του στην Ιστορία ο Χριστός θέλησε να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου, που ήσαν τα αποτελέσματα της πτώσεως , νικώντας με το Έργο Του, τον Θάνατο Του και την ένδοξο Του Ανάσταση, τον διάβολο, την αμαρτία και τον θάνατο. Ιδρύοντας την Πεντηκοστή την Εκκλησία Του, η οποία είναι το αναστημένο σώμα Του, του οποίου κεφαλή είναι ο Ίδιος, καλεί όλους τους ανθρώπους στην γνώση της Αλήθειας που υποστασιάζεται στο Πρόσωπο Του, για να υπερβούν έτσι την λήθη και την άγνοια του Τριαδικού Θεού που τους κληροδότησε η αμαρτία και ο θάνατος. Επίσης την ημέρα των Χριστουγέννων η Εκκλησία μας ψάλλει:
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦἐγεννήθη ὁ Χριστός,ἀκολουθήσωμεν λοιπὸν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ. Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν, ᾠδὴν ἐπάξιον· Δόξα ἐνὑψίστοις λέγοντες, τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι, ἐκ τῆς Παρθένου, καὶ Θεοτόκου, ἐν Βηθλεὲμ τῆςἸουδαίας.»
Ο Χριστός δηλαδή με την γέννηση Του, προσδιόρισε την έναρξη του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων, που υποστασιάζει την μετά θάνατον μετοχή των ψυχών στο αναστημένο Του σώμα. Έχω την αίσθηση ότι αυτή η χρονιά μας δημιούργησε τις προϋποθέσεις να εορτάσουμε τα Χριστούγεννα ¨ησυχαστικά¨, αισθανόμενοι την Γέννηση του Χριστού πραγματικά μέσα στην καρδιά μας να αγγίζει και να νοηματοδοτεί την ύπαρξη μας, έχοντας την προσδοκία να τον δούμε στην άλλη ζωή, σε όλη του Την Δόξα, βάζοντας αρχή μετανοίας για την κάθαρση της καρδίας μας από τα φανερά και τα κρυφά πάθη της φιλαυτίας, που μας καταδυναστεύουν ως ανθρώπους της πτώσεως.
Αθήνα 21-12-2020.
Δημητριος Ηλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου