Μου γράφει η Α.Φ.
Η θεία μου το 2009, ¨διολίσθησε στην άνοια¨.
Το 1996, της διαγνωσθηκε καρκίνος στο στήθος. Το 1998, φάνηκε οτι είχε υποχωρήσει, κι απλά ήταν υπό παρακολούθηση.
Εχοντας την οικονομική δυνατότητα, ταξίδεψε στην Αμερική, κι ήρθε σε επαφή με θεραπευτικές κοινότητες, που της έμαθαν να ¨σκέπτεται θετικά¨..
Δεν την απασχόλησε το στήθος της, μέχρι που έχασε τον άνδρα και την κόρη της σε ατύχημα το 2007. Της κόστισε πολύ, κι άρχισε να κλείνεται στον εαυτό της.
Το 2009, είχε πλέον ξεκινήσει για ¨το μεγάλο αντίο της ζωής¨. Ομως εξ μήνες πρίν παρουσίασε κακοήθεια στον πνευμονα, και κάτι είχαν δείξει οι εξετάσεις και στα οστά.
Μπαίνοντας στην άνοια, και ζώντας στον δικό της κόσμο, αργά αλλά σταθερά όλες οι ενδείξεις υποχωρούσαν, όπως τα σχέδια στην άμμο.
Το 2010, σε μια εξέταση ρουτίνας δεν υπήρχε τίποτα.
Η μαγνητική επεσφράγισε τη διάγνωση..
Μέχρι σήμερα ζεί σ ένα πολύ καλό ίδρυμα. Είναι ήρεμη και προσηνής.Με αναγνωρίζει κάθε φορά που την επισκεπτομαι, και πάντα περιμένει τον…άνδρα της και την κόρη της να έλθουν.
Οχι δεν ανησυχεί, απλά ξέρει πως θα έλθουν..
Ετσι της λέει ο εγκέφαλός της.
Α υ τ ό ς που σταμάτησε να δημιουργεί καρκινικά κύτταρα στους πνεύμονες και τα οστά της.¨
Εδω ο ¨Ιατρικος Κοσμος¨ σιωπα με σεβασμο.
Εγώ δεν έχω παρα να συμφωνήσω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου