Λεει η Ισμηνη, μανα δυο χαριτωμενων κοριτσιων, Κοσμά, έχω τον Πνευματικό μου όμως σίγουρα νομίζω οτι για ορισμένα θέματα, χρειάζεται και η βοήθεια ενός πιστού, ειδικευμένου επιστήμονα, γύρω απο την ψυχολογία των νέων, και ανεφερε το ονομα γνωστου ιερεα-ψυχολογου, φορεα της ¨μετα-νεωτερικοτητας¨.
Σίγουρα βοηθά η Εκκλησία, αλλά κι ένας,ας πούμε ιερέας ψυχίατρος, θα μπορούσε κάτι να προσφέρει
Προσωπικά έχω εντελώς αντίθετη γνώμη, όμως κατι τέτοιο δεν μετράει, όταν κάποιος, όσο κι αν είναι αγαπητός, έχει παγιωμένες αντιλήψεις για ωρισμενα θεματα.
Ολα αυτά όμως, έφεραν στο νού μου ένα παράξενο κι αταιριαστο δίδυμο.Του πατέρα της σύγχρονης ψυχολογίας, αυστριακού Φροϋντ, και του δικού μας Παπαδιαμάντη,που ήσαν σύγχρονοι.
Ο Παπαδιαμάντης 1851-1911 , ο Φρόϋντ 1856-1939.
Ο ένας βασικά ηθογράφος , ο άλλος θεμελιωτής της Ψυχανάλυσης, μια και περιέγραψε, με χαρακτηριστικό τρόπο, τις ψυχικές διαταραχές των ανθρώπων της εποχής του με πολλά κενά, που ομως συμπλήρωσαν οι μεταγενέστεροι του, πάντα όμως αναφερόμενοι σ αυτόν με σεβασμό.
Ο δυτικός άνθρωπος τού 19ου αιώνα, με τον οποίο ασχολήθηκε ο Φρόϋντ, κλεισμένος στόν εαυτό του, τά αισθήματα, και τά βιώματα του, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από ανθρώπους καί Θεό, παλεύει με τά θηρία τού υποσυνειδήτου, που μαζί με το ασυνείδητο , είναι έννοιες που πρωτοεμφάνισε ο Φρόϊντ .
Βουτηγμένος στις τύψεις του, να διολισθαίνει , μέσω της απόγνωσης στήν απελπισία.
Απ την άλλη πάλι.
Ο ¨ρωμηός¨ τού Παπαδιαμάντη, είναι επηρεασμένος από τίς ¨ησυχαστικές καί νηπτικές παραδόσεις¨, έχει μεγαλώσει στο χώρο της λατρείας της Εκκλησίας καί των αγίων της, έχει ένα ¨ουσιαστικό κοινωνικό καί πνευματικό υποσυνείδητο¨,από το οποίο αντλεί δυνάμεις.
Δηλαδή, είναι άνθρωπος πού δέν έχει ¨αρρωστημένες¨ τίς ψυχικές του ενέργειες. Αντίθετα σχετίζεται μέ τόν Θεό καί τούς ανθρώπους. Κι όταν έχη ένα οποιοδήποτε πρόβλημα, καταφεύγει στην Εκκλησία και τα μυστήρια της στήν λατρεία, και στίς αγρυπνίες της γιά νά ικανοποιήση τόν εσωτερικό του καϋμό και πόνο.
Εδώ βλέπουμε δύο τύπους καί δύο παραδόσεις.
Ο ένας είναι ο δυτικός τύπος του ανθρώπου, πού εκφράζει τήν ¨σχολαστική¨ παράδοση Που περιχαρακώνει τον άνθρωπο σε πρότυπα που δεν τον ¨αναπαύουν¨, αντίθετα τον πνίγουν και τον σπρώχνουν στην νευρωση.
Ο άλλος είναι ο ¨ρωμαίϊκος¨ τύπος, πού εκφράζει τήν παράδοση της Ορθοδόξου, ανατολικής Εκκλησίας Ταπεινός, έξω καρδιά, με φιλότιμο, που σαν όρος είναι κάτι άγνωστο, μεχρι σήμερα στον δυτικό κόσμο
Η πολυδιαφημισμένη σύγχρονη ψυχολογία, ψυχανάλυση καί ψυχοθεραπεία, είναι προϊόντα της δυτικής παράδοσης, η οποία θεραπεύει έναν φίλαυτο άνθρωπο, κλεισμένο στόν εαυτό του,γεμάτο ¨τοξικά βιώματα¨της παπικης φεουδαλιστικής κουλτούρας, ενώ ο ήρωας του Παπαδιαμάντη έχει σχέση μέ τόν Θεό, τήν λατρεία,και τούς αγίους μας, στους οποίους αναφερεται, επικαλείται, και προστρέχει για βοήθεια.
Ετσι ζώντας μέσα στήν λατρεία καί στήν ατμόσφαιρα της Εκκλησίας, δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα, δέν του χρειάζεται η ψυχανάλυση τού Φρόϋντ.
Το πετραχήλι του αγράμματου, πλήν φωτισμένου λευϊτη, απαλλάσσει τη ψυχή του απ το βάρος των ενοχών, και το δηλητήριο των τύψεων.
Ολοι υποφέρουμε απ την ανοίκεια συμπεριφορά των συνανθρώπων μας.
Ολοι παρακολουθούμε την παραβατική συμπεριφορά των αρχόντων μας, των απελπισμένων, και ψυχικά αρρώστων απ την στέρηση των ηδονικών ερεθισμάτων, που σ αυτα επι χρόνια είχαν μάθει να εντρυφούν.
Πασχίζουμε να ξεφύγουμε απ το φάντασμα των ενοχών μας..μια και όλοι μας, άλλος λίγο , άλλος πολύ , είμαστε συνένοχοι στα όσα άνομα έγιναν στη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια.
Ειναι καλοκαίρι πια για τα καλά. Ηδη οι υψηλές θερμοκρασίες, πυρπολησαν σχεδον ολον τον Πλανητη. Ειδικα η χωρα μας φετος γνωριζει το πιο ασχημο προσωπο της κολασης, αυτο της ατελειωτης φωτιας.Αναυδοι παρακολουθουμε απ το γιαλι τις περιγραφες των δημοσιογραφων. Ζημιες εκατομμυριων που δεν θα ξαναγινουν, δειχνουν τελικα το ματαιο ολων αυτων που πιστεψαμε οτι ειναι η ευτυχια.
Οι πιο πολλοί δεν έχουν φύγει, για διακοπές κι ουτε που θα φύγουν, πλεον μ ολα αυτα. Κάπου στη βιβλιοθήκη μας, ίσως υπάρχει ο ¨Παπαδιαμάντης¨..ίσως μας βοηθήσει να ανασάνουμε , έστω και για λίγο, το λιβάνι και τ αγιοκέρι των εξωκλησιών της αγαπημένης του Σκιάθου.
Ο Μανος που επενδυει μουσικα αυτο το κειμενο, ειναι ισως ο καλυτερος πρεσβευτης της μελαγχολιας που συνοδευει τον ατελειωτο χορο της φωτιας.
Καλό καλοκαίρι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου