Και ξαφνικα ¨Μερες Αποκαλυψης¨. Αφωνοι παρακολουθουμε να καιγεται ο Πλανητης, και μαζι μ αυτον η χωρα μας. Περιζητητα , πανακριβα, καταφυτα προαστεια φλεγονται και γινονται σταχτη. Οι ανθρωποι τρεχουν να σωθουν.
Στερεψαν τα δακρυα, αλλα κι η οργη. Δεν ξερουν τί να πουν. Μιλανε για θερμοκρασια, υγρασια , αυταναφλεξη, και πονο, μαζι με ενα πελωριο ¨Γιατι¨. Καποιοι ψελλιζουν: μας ξεχασε ο Θεος.
Εδω κινδυνεψαν ακομα και Μοναστηρια.
Ο Αντωνης Παπαγιαννης, στην ιστοσελιδα του,Θιγει την καρδια του προβληματος http://antonispapagiannis.blogspot.com/2021/08/blog-post_5.html
Μιλα για τον μεγαλο ρωσσο διανοητη του προηγουμενου αιωνα Αλ. Σολτζενιτζιν, ο οποιος μεταξυ αλλων, περιεγραφε την τραγικοτητα του συγχρονου ανθρωπου χωρις Θεο.
Η ζωή μας, γραφει ο Σολτζενιτζιν , συνίσταται όχι στην επιδίωξη υλικής επιτυχίας αλλά στην αναζήτηση μιας άξιας πνευματικής αύξησης.
Ολόκληρη η γήινη ύπαρξή μας δεν είναι παρά ένα μεταβατικό στάδιο στην κίνηση προς κάτι υψηλότερο, και δεν πρέπει να σκοντάφτουμε ή να πέφτουμε, ούτε να καθυστερούμε άκαρπα σ’ ένα σκαλί της κλίμακας.
Οι υλικοί νόμοι από μόνοι τους δεν εξηγούν τη ζωή μας ούτε της δίνουν κατεύθυνση.
Οι νόμοι της φυσικής και της φυσιολογίας ποτέ δεν θα αποκαλύψουν τον αναμφισβήτητο τρόπο με τον οποίο ο Δημιουργός συνεχώς, νύχτα και μέρα, συμμετέχει στη ζωή του καθενός μας, δίνοντάς μας αδιάκοπά την ενέργεια της ύπαρξης:
όταν αυτή η βοήθεια μας αφήσει, πεθαίνουμε. Και στη ζωή ολόκληρου του πλανήτη μας, το Θεϊκό Πνεύμα σίγουρα κινείται με όχι λιγότερη δύναμη:
αυτό πρέπει να συλλάβουμε στη σκοτεινή και τρομερή ώρα μας.
https://antifono.gr/%ce%bf%ce%b9-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου