ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΑΓΕ ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ ;

 

Δέν ὑπάρχει Τρίτη Ρώμη, γιά τρεῖς βασικούς λόγους.

Ὁ πρῶτος λόγος, γιατί ποτέ δέν ὑπῆρξε Δεύτερη Ρώμη.

Ἡ ἱστορία γνωρίζει τήν Ρώμη τῆς Ἰταλίας, τήν πρωτεύουσα τοῦ ἀρχαίου Ρωμαϊκοῦ Κράτους, πού ἀργότερα ὀνομάστηκε Παλαιά Ρώμη, ἀλλά καί τήν Νέα Ρώμη, πού εἶναι ἡ Κωνσταντινούπολη μετά τήν μεταφορά τῆς Πρω­τεύουσας τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο ἀπό τήν Ρώμη τῆς Ἰταλίας, στό Βυζάντιο τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, πού ὀνομάσθηκε Νέα Ρώμη.

Ἑπομένως ἐφ’ ὅσον δέν ὑπάρχει Δεύτερη Ρώμη καί κακῶς λέγεται ἔτσι ὅπου λέγεται δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη Τρίτη Ρώμη.

Πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι ἡ ἑνωμένη Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία εἶχε κατ’ ἀρχάς Πρω­τεύουσα τήν Ρώμη τῆς Ἰταλίας καί ἔπειτα τήν Νέα Ρώμη τῆς Θράκης. Τό δυτικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας κυριεύ­θηκε ἀπό τά Γερμανικά φῦλα, μέ τελευταῖο τούς Φράγ­κους, καί ἀργότερα καί τό ἀνατολικό τμῆμα κυριεύθηκε ἀπό τούς Ὀθω­μανούς.

Ἐφ’ ὅσον καταλύθηκε ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία ὡς Κράτος-Αὐτοκρατορία, δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη κάποια ἄλλη Τρίτη Ρώμη. 

Αὐτό ἐνδεχομένως θά προϋπέθετε ὑπάρχουσα Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία ὡς κρατικό μόρφωμα.

Ὁ δεύτερος λόγος πού δέν ἰσχύει ἡ θεωρία περί Τρίτης Ρώμης εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία στηρίζεται στό Κανονικό της δίκαιο, ἔχει ἄλλους ρυθμούς, καί μάλιστα στηρίζεται στούς Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Κυρίως τόν 28ο Κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος ἔχει οἰκουμενικό κῦρος. 

Ἔτσι, ὁ Πατριάρχης Νέας Ρώμης-Κωνσταν­τι­νουπόλεως, καί μάλιστα μετά τήν ἀπομά­κρυνση τοῦ Πα­τριάρχου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης-Πάπα, λόγῳ τῆς αἱρέσεως εἶναι ἡ Πρωτόθρονη Ἐκκλησία μέ ἀποφάσεις Πατέρων πού καθοδη­γοῦνταν ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί κανείς δέν μπορεῖ νά ὑπο­νομεύση αὐτό τόν θεσμό τῆς Πενταρχίας.

Ὁ τρίτος λόγος γιά τόν ὁποῖον δέν ἰσχύει ἡ θεωρία περί Τρίτης Ρώμης ἐκκλησιαστικῶς εἶναι ὅτι ἡ Ρωσική Ἐκκλησία, κατά τόν 19ο αἰώνα ἀνέπτυξε μιά ἰδιαίτερη θεολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ ρωσική θεολογία εἶναι ἀνώτερη τῆς θεολογίας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τῶν ὀκτώ πρώτων αἰώνων.

Ο Ἀλέξη Χομιακώφ δημιούργησε τήν θεωρία ὅτι ὁ πολι­τισμός διαιρεῖται σέ δύο μεγάλες κατευθύνσεις, ἤτοι

τόν Ἰρανιανισμό, πού ἐκδηλώθηκε στό Ἰράν, εἶναι γεωργικός πολιτισμός καί διακρίνεται ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἐλευθερίας τῆς κοινότητος, καί 

τόν Κουσιτισμό, πού ἀναπτύχθηκε στήν Αἴγυπτο, τήν Βαβυλώνα, τήν Νότια Ἰνδία, τήν Κίνα, καί διακρίνεται γιά τήν ἀνάλυση, τήν λογική, τά μεγάλα οἰκοδομήματα.

Ὁ Χομιακώφ ὑποστήριζε ὅτι οἱ κουσιτικές ἀρχές ἐπηρέασαν τόν δυτικό Χριστιανισμό καί ἐν μέρει τόν ἀνατολικό Χριστιανισμό μέ τίς ἰσχυρές ἐπι δράσεις τῆς Ρωμαϊκῆς πολιτικῆς ὀργάνωσης, τοῦ νόμου πάνω στόν χαρακτῆρα τοῦ ἀνθρώπου καί τήν λογικοκρατία, ἐνῶ ἡ ρωσική ζωή καί θεολο γία διακρίνεται ἀπό τίς ἰρανιανικές ἀρχές, δηλα δή τήν ἐλευθερία καί τήν ἀγάπη.

Αὐτές οἱ ἰδέες γέννησαν 

τήν μεταπατερική θεολογία, 

τήν ὁποία θεωροῦν ὡς ἀνώτερη ἀπό τήν πατερική θεολογία καί τόν σχολαστικισμό.

Κατά συνέπεια οἱ θεωρίες περί Τρίτης Ρώμης εἶναι ἀπαράδεκτες ἀπό κάθε πλευρᾶς.

Ἄν αὐτό κατανοηθῆ, τότε πιθανόν νά λυθοῦν καί ἄλλες κατά καιρούς ἀναφυόμενες διενέξεις. Ὅποιος ὑπονομεύει τόν ἱερό θεσμό 

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ ὁποιονδήποτε τρόπο, ὁ ὁποῖος θεσμός καθιερώθηκε ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, αὐτός θά ἀποτύχη σέ ὅλους τούς χρόνους καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. 

Γιατί δέν πρέπει νά ὑπερ­βαίνουμε τά ὅρια 

«ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν».

Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέος

Ὀκτώβριος 2018

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ..ΚΑΙ Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

 

Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ ᾿Ιησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· 

ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ.

ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε. τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.
καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω.

Γιατί ο Κύριος τους ζήτησε να μην πουν λέξη για το θαύμα αυτό; Επειδή δεν επιζητεί τη δόξα ή τον έπαινο των ανθρώπων. 

Η δόξα κι ο έπαινος των ανθρώπων δεν προσθέτουν ούτε ένα ιώτα στη δόξα Του. 

Για να δείξει πως ό,τι κάνει, προέρχεται από συμπάθεια κι αγάπη για τον άνθρωπο, όπως κάνει η μάνα για το παιδί της. 

Όχι όπως κάνουν οι μάγοι κι οι ταχυδα­κτυλουργοί, οι υπηρέτες των δαιμόνων, που μέσα τους μισούν και περιφρονούν τους ανθρώπους κι ό,τι κάνουν, είναι για να εισπράξουν τη δόξα και τον έπαινό τους. 

Για να δώσει έτσι στους ανθρώπους το παρά­δειγμα πως κάθε καλό έργο πρέπει να το κάνουν για χάρη τού Θεού κι όχι για χάρη της ματαιότητας.

ΟΥΚ ΕΝΙ ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥ

 

 

 

 

Μερικοί, σήμερα, αὐτό τὸ οὑκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ τὸ ἑρμηνεύουν κοινωνιολογικά, ὅτι δὲν ὑπάρχει διαφορά μεταξύ ἄνδρα καὶ γυναίκας, ὅτι ἔχουν τὰ ἴδια δικαιώματα.

Μερικοί προχωροῦν πιὸ πέρα γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὸ ἄνδρας καὶ γυναίκα μὲ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀνεξαρτήτως φύλου ὡς κάτι τὸ οὐδέτερο καὶ ἄλλοι νὰ ἀντικαταστήσουν τὸ πατέρας καὶ μητέρα μὲ τὸ γονέας πρῶτος καὶ γονέας δεύτερος.

Ὅμως δὲν ἱσχύει αὐτή ἡ ἑρμηνεία ἀφοῦ ὑπάρχει διάκριση μεταξύ τῶν φύλων, διότι διαφορετικος  εἶναι ὁ ρόλος τοῦ καθενός ἀπ αὐτούς.

Βεβαίως καὶ οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες ἔχουν ἴσα δικαιώματα ὡς πρὸς τὴν παιδεία καὶ τὴν συμμετοχή τους στὴν οἰκογένεια καὶ τὴν κοινωνία χωρίς νὰ καταργεῖται ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ φύλου.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὸ οὔκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ τὸ ἑρμηνεύει θεολογικά ὅτι δὲν ἔχουν διαφορά ὡς πρὸς τὴν σωτηρία.

Γι αὐτό γράφει πάντες υἱοί Θεοῦ  ἔστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ δηλαδή ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν ἐν Χριστῶ υἱοθεσία, ποὺ γινόταν μὲ τὸ βάπτισμα κατά τὸ ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε Χριστὸν ἐνεδύσασθε καὶ μὲ τὴν ἐσωτερική καρδιακή προσευχή.

Οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες ἔχουν βιολογικές διαφορές, ὅπως ὑπάρχουν διαφορές μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀνάλογα μὲ τὰ χαρίσματά τους, ἀλλά, ὅλοι εἶναι ἴσοι ὡς πρὸς τὴν νοερά ἐνέργεια, ὡς πρὸς τὸ νὰ γίνουν ἅγιοι, ὁπότε καὶ γίνεται ὑπέρβαση τῶν φύλων, χωρίς νὰ καταργηθοῦν.

Ἔτσι καὶ οἱ γυναῖκες συναγωνίσθηκαν τοὺς ἄνδρες στὴν ἄσκηση, στὴν πίστη, στὴν ὁμολογία, στο μαρτύριο, στὴν ἁγιότητα, 

ὅπως τὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν ἁγίων.

Δυστυχῶς, σήμερα δίνεται προτεραιότητα στὰ ἐξωτερικά καὶ τά κοινωνικά καὶ ἀποδιώκεται ἡ θεολογία, δηλαδή κοινωνικοποιεῖται τὸ Εὐαγγέλιο καὶ περιφρονεῖται ἡ θεολογία.

Ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο, κατά τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, εἶναι πρεσβεία τοῦ Θεοῦ καὶ παράκλησις πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, διὰ τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ καταλλαγή πρὸς τὸν Πατέρα ὁ Ὁποῖος δίνει στοὺς ὑπακούοντας Αὐτόν τὴν ἀγέννητη θέωση.

Δυστυχῶς, σήμερα παρερμηνεύονται πολλά χωρία τῆς ἉγίαςΓραφῆς.

Ἔχει κατεβεῖ πολύ τὸ ἐπίπεδο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος Ἐπίσκοπος Λυῶνος γράφει

οὑ γὰρ Θεός τοῖς γεγονόσιν, ἀλλὰ τὰ γεγονότα ὑποτέτακται τῷ Θεῷ καὶ τὰ πάντα ἐξυπηρετεῖ τῷ βουλήματι αὐτοῦ.

 

Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ζοῦμε καὶ νὰ σκεπτόμαστε ὅπως οἱ ἅγιοι.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου

 

Από την προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου

 

(Περίληψη από το προφορικό κήρυγμα του Μητροπολίτη Ναυπάκτου  που εκφώνησε στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μεσολογγίου, την Τρίτη 26η Ιουλίου 2022 ήμερα εορτής της μνήμης της Αγίας)

 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ.

 

 

 

 

 

Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἀπό τὸν Θεό  

κατ’ εἰκόνα καὶ  καθ’ ὁμοίωσιν.

Τὸ κατ’ εἰκόνα εἶναι τὸ νοερό καὶ τὸ αὐτεξούσιο, δηλαδη μὲ τὸ νου του αὐτεξουσίως νὰ ὁδηγηθεῖ πρὸς τὸν Θεό καὶ νὰ φθάσει στὸ 

καθ’ ὁμοίωση, νὰ γίνει δηλαδη κατά χάρη Θεός.

Αὐτό που ὁ Προφήτης Δαυίδ λέει στον 8^ο ψαλμό  

τὶ ἐστίν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκη αὐτόν; 

ἤ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτη αὐτοῦ; ἡλάττωσας αὐτόν βραχύ τί παρ’ ἀγγέλους, 

δόξῇ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτὸν καὶ 

κατέστησας αὐτὸν ἐπί τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου .

Όμως ὁ άνθρωπος ἐπαναστάτησε ἐναντίον 

τοῦ Θεού καὶ ἔχασε τὸ καθ’ ὁμοίωσιν, ἐνῶ τὸ 

κατ’ εἰκόνα ἀμαυρώθηκε που  σημαίνει ὅτι ὁ νοῦς σκοτίσθηκε, παρέμεινε ἀνενέργητος καὶ 

τὸ φυσικό θέλημα του , ἔγινε γνωμικό .

Ὁ Χριστός μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του ἀναδημιούργησε τὸν ἄνθρωπο ὥστε τὸ νοερό τῆς ψυχῆς νὰ φωτισθεῖ καὶ αὐτεξουσίως 

νὰ ὁδηγεῖται στὸν Θεό, ὁπότε νὰ γίνει ἡ ἀτρεψία τοῦ γνωμικοῦ θελήματος καὶ νὰ λειτουργεῖ 

ὡς φυσικό θέλημα.

Αὐτό σημαίνει τὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου 

πρὸς τὴν ἁγιότητα.

Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ ὁρισμός περί ἀνθρώπου τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὅτι 

ὁ ἄνθρωπος ζῶον (ὄν ποὺ ἕχει ζωή) ἐνταῦθα οἰκονομούμενον καὶ ἀλλαχοῦ μεθιστάμενον 

καὶ πέρας τοῦ μυστηρίου τῇ πρὸς Θεὸν νεύσει θεούμενον.

    

Όπως ὁ ἅγιος Παντελεήμονας ἀπό ἄνθρωπος ἔγινε Χριστιανός και από Χριστιανός 

έγινε Θεόπτης, Θεούμενος και Άγιος 

τὸ ἴδιο καλούμαστε καὶ ἐμεῖς νὰ κάνουμε.

Αὐτό γίνεται μέσα στὴν Ἐκκλησία κι αὐτό

μᾶς δείχνει ἡ Ἐκκλησία μὲ τὴν καθημερινή παρουσίαση τῶν ἁγίων.

 

(Περίληψη από το προφορικό κήρυγμα το Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου που εκφώνησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου, την Τετάρτη 27η Ιουλίου 2022 ήμερα εορτής της μνήμης του Αγίου)

 

ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥ

 

Στην προς Γαλατας επιστολη του ο Αποστολος Παυλος λεει :

οὑκ ἐνι ἄρσεν καὶ θήλυ 

Πολλοι το ερμηνεύουν κοινωνιολογικά, ότι δεν υπάρχει δηλαδη διαφορά μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Οτι έχουν τα ίδια δικαιώματα. 

Μερικοί προχωρούν πιο πέρα και αντικαθιστουν το άνδρας και γυναίκα με το ανθρώπινο πρόσωπο  ανεξαρτήτως φύλου ως κάτι το ουδέτερο και άλλοι αντικαθιστουν  το πατέρας και μητέρα με το γονέας πρώτος και γονέας δεύτερος.

Κατι που ομως δεν ισχύει αφού υπάρχει διάκριση μεταξύ των φύλων, διότι άλλος είναι ο ρόλος του καθενός από αυτούς. 

Βεβαίως και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα ως προς την παιδεία και την συμμετοχή τους στην οικογένεια και την κοινωνία χωρίς να καταργείται η ιδιαιτερότητα του φύλου.

Ο Απόστολος Παύλος το 

οὑκ ἐνι ἄρσεν καὶ θήλυ το ερμηνεύει 

θεολογικά ότι δεν έχουν διαφορά 

ως προς την σωτηρία.

Γιαυτό γράφει πάντες υἱοί Θεοῦ  ἔστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ 

δηλαδή ο άνθρωπος αποκτά την εν Χριστώ υιοθεσία, που γινόταν με το βάπτισμα κατά το :

ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε Χριστὸν ἐνεδύσασθε 

και με την εσωτερική καρδιακή προσευχή.

Οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν βιολογικές διαφορές, όπως υπάρχουν διαφορές μεταξύ όλων των ανθρώπων, ανάλογα με τα χαρίσματά τους, αλλά, όλοι είναι ίσοι ως προς την νοερά ενέργεια, ως προς το να γίνουν άγιοι, οπότε και γίνεται υπέρβαση των  φύλων, χωρίς να καταργηθούν.

Έτσι και οι γυναίκες συναγωνίσθηκαν τους άνδρες στην άσκηση, στην πίστη, στην ομολογία, στο μαρτύριο, στην αγιότητα, όπως το βλέπουμε στους βίους των αγίων.

Δυστυχώς, σήμερα δίνεται προτεραιότητα στα εξωτερικά και τα κοινωνικά δηλαδή κοινωνικοποιείται το Ευαγγέλιο και περιφρονείται η θεολογία.

Όμως το Ευαγγέλιο, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, είναι πρεσβεία του Θεού και παράκλησις προς τους ανθρώπους, δια του σαρκωθέντος Υιού του Θεού και καταλλαγή προς τον Πατέρα ο Οποίος δίνει στους υπακούοντας Αυτόν την αγέννητη θέωση. Δυστυχώς, σήμερα παρερμηνεύονται πολλά χωρία της Αγίας Γραφής. Έχει κατεβεί πολύ το επίπεδο της χριστιανικής ζωής. 

Ο άγιος Ειρηναίος Επίσκοπος Λυώνος γράφει 

οὑ γὰρ Θεός τοῖς γεγονόσιν, ἀλλὰ τὰ γεγονότα ὑποτέτακται τῷ Θεῷ καὶ τὰ πάντα ἐξυπηρετεῖ τῷ βουλήματι αὐτοῦ. 

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε και να σκεπτόμαστε όπως οι άγιοι.

Πηγη https://www.parembasis.gr/index.php/el/7387-2022-07-26

Η ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΣΑΡΕΠΤΑ

 

Ο Χριστος σε ομιλία του στη Ναζαρέτ μιλησε για μια ευλογημένη ψυχή . Ειπε: 

Στα χρόνια τού Ηλία υπηρχαν πολλές γυναίκες χήρες , όταν επί τριάμιση έτη επαψε να βρεχει κι έπεσε πείνα σ όλη την γη, αλλά σε καμμία από αυτές δεν εστάλη ο Ηλίας παρά στην Σαρεπτά της Σιδωνίας σε γυναίκα χήρα.

Μία απλή  γυναίκα  μπορεί να κρύβη μέσα της  πνευματικό μεγαλείο εστω κι αν δεν άνηκε στον περιούσιο λαό . 
Ειναι γνωστο οτι ο Προφητης ζητησε απο τον Θεο να τιμωρησει τον ασεβή  Ισραηλιτικό λαό, κι ετσι απλα σταματησε να βρεχει.. 

Τον πρώτο καιρό της ανομβριας ο Ηλίας βρισκόταν κοντά στην Ιεριχώ στον χείμαρρο Χορράθ. 

Σαν στέρεψε και το νερό τού χειμάρρου, έλαβε παραγγελία να κινηθει προς την Σα­ρεπτά της Σιδωνίας, οπου μια χήρα ειχε εντολη να του δωσει φαγητο.
Ετσι ο Ηλιας πήρε τον δρόμο για την Σαρεπτά  δύο – τρεις ημέρες  πεζοποριας. 
Κατάκοπος  αντίκρυσε κάποια φορά τα τείχη της Σαρεπτά. Εκει αντίκρυσε  μία γυναίκα που  κάτι μαζευε ξύλα για την φωτιά. 

Κατάλαβε ότι αυτή ή­ταν η χήρα . 
Ηταν εξαντλημένος. Έπεφτε κάτω από την δίψα και την πείνα· περισσότερο από την δίψα που επαυξήθηκε από την μεγάλη οδοιπορία. Πριν λοιπόν πλησιάση την γυναίκα, της φώναξε από πίσω δυνατά:
— Φέρε μου σ’ ένα δοχείο λίγο νερό να πιώ.
Εκείνη γύρισε πίσω προς το μέρος από όπου ακούσθηκε η φωνή και είδε έναν παράδοξα ντυμένο άνθρωπο. Χωρίς καμμία αντίρρηση, η γυναίκα ξεκίνησε προς την πόλι, προς το σπίτι της για να τού φέρη νερό. 

Η ευγένειά της και η προθυμία της εντυπωσία­σαν τον Ηλία. 

Πείσθηκε ότι επρόκειτο για το πρόσωπο που τού μίλησε ο Θεός.

Καθώς η χήρα ξεκίνησε να φέρη το νερό, ο Ηλιας της φώναξε δυνατά:
— Φέρε μου και ψωμί .
Τότε εκείνη ταπεινά και ευγενικά τού εξηγεί την αθλία κατάστασή της:
— Είναι ζωντανός ο Κύριος ο Θεός σου.  Δεν υπάρχει σπίτι μου ψωμί. Μόνο μια χούφτα αλεύρι στο κιούπι και λιγάκι λάδι . Και μαζεύω δύο ξύλα να φτιάξω μία λαγάνα για μένα και τα παιδιά μου να φάμε και να πεθάνουμε.
Στην συνέχεια ακούγεται επιβλητική η φωνή τού Προφήτου.
— Έχε θάρρος Μην απελπίζεσαι. Πήγαινε σπίτι σου. Κάνε αυτά που είπες. Αλλά ψήσε πρώτα μία μικρή λαγάνα για μένα και φέρ την εδώ. 

Έπειτα ψήνεις για σένα και τα παιδιά σου.  

Διότι αυτά τα λόγια λέει ο Κύριος: 

Το κιούπι με το αλεύρι δεν θα τελειώση και το ελαιοδοχείο με το λάδι δεν θα λιγοστέψη, μέχρις ότου ο Κύριος δώση βροχή στην γη.

 Και επορεύθη και εποίησε. 

Πήγε στο σπίτι της, άναψε φωτιά, έφτιαξε πρώτα μία λαγάνα για τον Προφήτη. Κατόπιν έφτιαξε για τον εαυτό της και τα παιδιά της.
Ο Ηλίας ήπιε νερό, έφαγε την λαγάνα και δόξασε τον Θεόν. 

Είχε τόσο καιρό να βάλη κάτι στο στόμα του. 

Οι χαμένες δυνάμεις του ανασυγκροτήθηκαν.
Λένε oι ερμηνευτές ότι επίτηδες το οικονόμησε έτσι το πράγμα ο Θεός να μείνη για πολύ καιρό νηστικός, για να καταλάβη πόσο φοβερές συνέπειες είχε η ανομβρία που επιβλήθηκε στο λαό. 

Και για να σκεφθή πως κάποτε έπρεπε να παρακαλέση τον Κύριο να λύση αυτό το κακό.

Στην συνέχεια έψησε η γυναίκα λαγάνα για τον εαυτό της και τα παιδιά της. Έφαγαν κι αυτοί. 

Και αυτή τού παρεχώρησε το υπερώο για διαμονή, το δώμα, το πιο ψηλό και πιο ζηλευτό δωμάτιο. Και η ευλογία τού Θεού έπεσε ά­φθονη στο δοχείο τού λαδιού και στο αλεύρι, ώστε να μη λιγοστεύουν. Κατάλαβε η χήρα πως υπάρχει Κάποιος στον ουρανό που προστατεύει τις χήρες και τα ορφανά που στις κρίσιμες στιγμές παρεμβαίνει και τους σώζει από τον όλεθρο.
Κατενόησε επίσης πως ο Θεός τού Ηλία ήταν πραγματικός, ενώ οι δικοί τους ψεύτικοι. Και ένοιωθε πως ο φιλοξενούμενός της ήταν φίλος τού αληθινού Θεού, Αγιος και θαυματουργός. Ο λόγος του βγήκε αληθινός. Πράγματι το έβλεπε και δεν το πίστευε: 

Το κιούπι με το αλεύρι δεν τελείωνε και το ελαιοδοχείο με το λάδι δεν λιγόστευε!

Και τα παιδιά της που πήραν είδηση την θαυματουργία, αισθάνον­ταν μεγάλη αγάπη και ευλάβεια στον άνθρωπο που έμενε στο σπίτι τους. Κι όταν ρωτούσαν την μητέρα τους γιατί μένει τόσες ώρες κλει­σμένος μέσα στο δωμάτιο, εκείνη τα κατατόπιζε: 

Μιλάει συνέχεια με τον Θεό. Προσεύχεται. Είναι άγιος άνθρωπος.

Αλλά ο ουρανός τού σπιτιού δεν θάμεινε πολύ καιρό ξάστερος. Έμελλε να τον πλακώσουν μαύρα σύννεφα. 

Ο γυιός  της χήρας αρ­ρώστησε πολύ βαρειά.  Έλυωνε ώσπου υπέ­κυψε στο μοιραίο. Πέθανε.
Μεγάλη δοκιμασία για τη χήρα. Είχε χάσει τον άνδρα της. Τώρα και τον γυιό της. Οι λογισμοί θα της υπέβαλλαν πολλά. 

Να, νόμιζες πως φιλοξενείς έναν ευλογημένο άνθρωπο, και όμως κακό μεγάλο και ανεπανόρθωτο χτύπησε το σπίτι σου. 

Τι άνθρωπος τού Θεού είναι αυτός, αφού η παρουσία του έφερε θάνατο στο σπίτι σου

Ο Ηλίας συντετριμμένος από τον αβάσταχτο πόνο της μητέρας καθώς και από την τόση της ταπείνωσι, ζήτησε το νεκρό παιδί.
— Δώσ μου τον γυιό σου.
Τού τον φέρνει στην αγκαλιά της. 

Τον παραλαμβάνει, τον ανεβά­ζει στο υπερώο και τον αφήνει σαν να κοιμάται στο κρεββάτι του.
Η καρδιά της χαροκαμένης γυναίκας χτυπούσε δυνατά. Και η σκέψις της συγχυσμένη. 

Τι άραγε το ήθελε ο προφήτης το νεκρό παιδί στο δωμάτιό του; 

Τι μπορεί να προσφέρη κανείς σ’ έναν που πέθανε; 

Μήπως υπήρχε τρόπος να το επαναφέρη στην ζωή; 

Μα oι εν τω άδη δεν ξαναγυρίζουν πίσω. Πουθενά δεν ακούσθηκε ότι ξαναζωντάνεψε πεθαμένος.
Ο άγιος τού Θεού δεν άντεχε την ανείπωτη πίκρα της χήρας, που ήταν και δική του οδύνη. Έπρεπε πάση θυσία, να διωχθούν τα κατά­μαυρα σύννεφα και να ξαναφωτισθή το φτωχό μα τόσο φιλόξενο σπίτι. 

Αλλά πως θα γινόταν αυτό; 

Μέχρι τότε κανένας δεν ανάστησε νεκρό.
Είχαν περάσει από το εβραϊκό έθνος μεγάλοι άγιοι και θαυμα­τουργοί σαν τον Σαμουήλ, τον Ιησού τού Ναυή, τον μεγάλο Μωυσή κλπ. 

Επετέλεσαν σημεία και τέρατα. Ακόμα και ποταμούς και θάλασ­σες απεξήραναν για να περάση απ’ εκεί ο λαός. Ακόμα και τροφές από τον ουρανό έβρεχαν στην γη. Αλλά… 

Αλλά νεκρόν κανένας, μα κανέ­νας δεν είχε αναστήσει

Ενώ εμπρός στο κρεββάτι εκείτετο το νεκρό παιδί, ο προφήτης προσευχήθηκε γεμάτος πόνο και παράπονο, και κραύγασε δυνατά:
— Θεέ μου, συ που γνωρίζεις την κατάσταση της χήρας που με φι­λοξενεί, τι ήταν αυτό που έκανες, να επιτρέψης τον θάνατο τού γυιού της;
Κατόπιν προέβη σε μία πράξη που θυμίζει ενέργειες θεϊκές. 

Φύ­σηξε το παιδί. 

Άφησε να βγή από μέσα του αγιασμένη πνοή και να χτυπήση πάνω στο νεκρό πρόσωπό του. 

Μας έρχεται στο νου ο Χριστός που μόλις επισκέφθηκε αναστημένος το εσπέρας τού Πάσχα τους μα­θητές του τους φύσηξε και τους χορήγησε πνευματική εξουσία. 

Ακόμη θυμόμαστε την δημιουργία τού Αδάμ. 

Και ενεφύσησεν (ο Θεός) εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής (Γέν. 2,7). 

Το Πνεύμα τού Θεού χο­ρηγεί ζωή. Γι’ αυτό και κάθε φορά που απαγγέλλουμε το πιστεύω, το αποκαλούμε Άγιον, Κύριον, Ζωοποιόν. Ζωή και ζωοποιόν.
Η Γραφή σημειώνει ότι ο προφήτης φύσηξε τον νεκρό τρεις φο­ρές. 

Σαν προφήτης και θεόπτης εγνώριζε ότι ο Θεός ήταν τρία πρόσω­πα. Προς τιμήν της Αγίας Τριάδος. Κατόπιν με όλη την δύναμι της ψυ­χής του εζήτησε από τον Θεόν ν” αναστήση το παιδί.
— Κύριε ο Θεός μου, σε παρακαλώ, ας επιστρέψη στο παιδί η ψυχή του.
Και το πρωτάκουστο και απροσδόκητο θαύμα έγινε. 

Το παιδί ανα­στήθηκε. 

Και ανεβόησε. 
Η ανάστασις που επετέλεσε ο προφή­της προεικόνιζε την μελλοντική ανάστασι των νεκρών από τον Χριστό. 

Άρχιζε ο λαός τού Θεού να προετοιμάζεται σιγά – σιγά στην έννοια της ήττας τού θανάτου. 
Γεμάτος θαυμασμό, χαρά και ενθουσιασμό ο Ηλίας παίρνει το παιδί, το κατεβάζει κάτω και το δίνει στην μητέρα του. 

Βλέπε —της λέει— ζη ο υιός σου. 

— Ναι, είπε, το διαπίστωσα καλά ότι εσύ είσαι άγιος, είσαι άνθρω­πος τού Θεού, και με το στόμα σου ομιλεί ο αληθινός Θεός.
Ευνόητο είναι ότι το μεγάλο και πρωτάκουστο θαύμα, αν όχι τώ­ρα, αργότερα διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, και η φήμη τού Ηλία ανέβηκε στα ύψη.
Δεν είναι χωρίς σημασία ότι η πρώτη ανάστασις νεκρού πραγμα­τοποιήθηκε σε μία οικογένεια μη Ισραηλιτική. Κανονικά ένα τόσο μεγάλο θαύμα θα έπρεπε να λάβη χώρα εντός των ορίων τού Ισραήλ και σε Ισραηλίτη. 

Γιατί άραγε η πρώτη ανάστασις νεκρού να συμβή εκτός τού περιουσίου λαού;
Μία γυναίκα χήρα κι ένα νεκρό παιδί. 

Αυτά αντιπροσωπεύουν όλο τον ειδωλολατρικό κόσμο που τον έδερνε πνευματική χηρεία και πνευματικός θάνατος. 

Η εύνοια τού Θεού μέσω τού Ηλία προς αυτά τα πρόσωπα έχει προφητικό νόημα. Προεικονίζει την μελλοντική ανάστασι τού ειδωλολατρικού κόσμου, τότε που ο περιούσιος λαός τού Θεού θα αρνηθή και θα σταυρώση τον Μεσσία.
Η πίστις και η ομολογία της χήρας υποδηλώνει την μελλοντική πίστι των εθνών, τα οποία θα αποτελέσουν τον Χριστιανικό λαό, τον νέον Ισραήλ

Ο Μωϋσής όταν νυμφεύθηκε, πήρε γυναίκα Αιθιόπισσα, ενώ κα­νονικά έπρεπε να πάρη Ισραηλίτισσα. 

Το έκανε για να δείξη ότι ο νέος Μωϋσής, ο Χριστός θα νυμφευόταν την εξ εθνών Εκκλησία, που ήταν Αιθιόπισσα, δηλαδή μαύρη από την απιστία και την αμαρτία.