Οι ανθρωποι είμαστε τόσο διαφορετικοι. Είμαστε όμως ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι.
Με τα παιδια της ταξης μου πολυ συχνα πηγαινουμε στην εξοχη. Παρατηρωντας τη Φυση, παντα βρισκω την ευκαιρια να τους δειξω ποσο σοφα ολα ειναι φτιαγμενα.
Βλεπουμε ενα δενδρο με συκα. Ολα ιδια , ομως αλλα εινα αγουρα αλλα ωριμα.
Το εσωτερικό παντως είναι το ίδιο.
Μια μερα βρεθηκαμε σ ενα αγροτοσπιτο με κοτες κι εναν κοκορα. Ειδαμε και το μερος που οι κοτες γενουσαν τα αυγα. Τα παιδια εντυπωσιασθηκαν.
Ευκαιρια να μιλησουμε για τις ομοιότητες και τις διαφορές των ανθρώπων. Πηρα ένα άσπρο και ένα καφέ αυγό και ρωτησα για ομοιότητες και διαφορές.Στη συνέχεια εσπασα ενα ασπρο κι ενα καφε αυγο. Ολα τα παιδιά διαπιστωσαν ότι το εσωτερικό είναι το ίδιο και κανείς δεν ηταν σε θέση.. να καταλάβει από ποιο κέλυφος προέρχεται.. ποιο αυγό.
Τους ειπα πως μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις, ήθελα να τους δείξω πως το ιδιο συμβαινει και με εμας τους ανθρωπους. Μπορει να διαφερουμε εξωτερικα. Καποιοι ειναι πιο ψηλοι, πιο συμπαθητικοι και καποιοι αλλοι διαφορετικοι, ομως μεσα τους ολοι ειναι το ιδιο ευτυχισμενοι, πονεμενοι, προβληματισμενοι.
Ακριβως οπως μεταξύ των αυγών υπήρχαν και κάποια ανοιχτόχρωμα , αν και όχι άσπρα.
Αν είστε γονείς, δοκιμαστε να δείξετε κι εσείς αυτή την εικόνα στα παιδιά. Δε θα την ξεχάσουν ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου