ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΔΕΛΗΔΗΜΟΣ

 

Εξαήμερος λέγεται το πρώτο κεφάλαιο της Παλαιάς Διαθήκης που αφηγείται την δημιουργία του κόσμου. 

Βλέπουμε εκεί  τις γνώσεις  που υπήρχαν τότε, απο ανθρώπους, φιλοσόφους, ερευνητές. 

Αν μάθουμε τους φυσικούς νόμους δεν χάνεται το μεγαλείο της δημιουργίας. 

Στο κεφάλαιο αυτό της δημιουργίας δεν αναφέρονται τα πάντα, λίγα μόνο λέγονται σαν αφορμή για προχωρήσει ο άνθρωπος να ερευνήσει τα υπόλοιπα, προς γυμνασίαν του νου του.

Παρέλιπε δε η ιστορία, τον ημέτερον νουν γυμνάζουσα προς εντρέχειαν,διερευνησην εξ ολίγων αφορμήν παρεχομένη επιλογίζεσθαι τα λειπόμενα. 

Δίνει αφορμές  το κείμενο  να προχωρήσουμε  

Ο  Γρηγόριος Νύσσης, μετά τον θάνατο του Μεγάλου Βασιλείου, συμπληρώνει  και λέει ότι αυτά είναι, τα ημέτερα ως εν γυμνασίω τινι επιχειρούμεν ένα γύμνασμα της διανοίας. 

Οι Πατέρες ήταν ανοιχτοί. Αυτό είναι το αληθινό πατερικό πνεύμα και όχι να διαβάζει κανείς μόνο τους Πατέρες. 

Όποιος διαβάζει τους Πατέρες δεν είναι πατερικό πνεύμα, απλώς είναι αποστήθιση χωρίων. 

Από εκεί και πέρα  ο Γρηγόριος Νύσσης, αυτός μεγάλος Πατήρ και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, μας έχει πει καταπληκτικά πράγματα .

Εκείνο που έχει σημασία είναι να μην τα βλέπουμε χρησιμοθηρικά . Απλούστατα μπορεί ο λόγος του αγίου Μαξίμου ή άλλων αγίων να απελευθερώσει  από προκαταλήψεις κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Δυο περιπτώσεις, του     

Μαξίμου του Ομολογητού και 

Ιωάννου Δαμασκηνού βάζουν την σχέση της θεολογίας με τον φυσικό κόσμο και την έρευνα του φυσικού κόσμου.

Ο άγιος Μάξιμος λέει ότι ο Θεός     αποκαλύπτεται ειτε  με 

τα λόγια της Αγίας Γραφής ως Λόγος, είτε 

με την κτίση ως  Κτίστης  Δημιουργός, Ποιητής και Τεχνίτης. 

Αυτό να το συγκρίνουμε τώρα με την σύγχρονη τάση που περιορίζεται μόνο στην μελέτη των θείων Γραφών και της ιεράς παραδόσεως 

περιφρονονταςτα άλλα . 

Δεν είναι αυτο το πνεύμα των Πατέρων. 

Ανάλογα πράγματα λέει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός,  η κτίσις και η κυβέρνησις, όλη η πορεία της δημιουργίας ανακηρύσσει το μεγαλείο της θείας φύσεως και συγχρόνως η γνώση του Θεού αποκαλύπτεται με την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη, την Αγία Γραφή. Βλέπουμε  δηλαδή δυο τρόπους να γνωρίσουμε τον Θεό. 

Ο ένας είναι μέσω της Αγίας Γραφής 

ο άλλος είναι μέσω της θεωρίας όλης αυτής της δημιουργίας. 

Στην εποχή μας αυτοί οι δύο χώροι βρίσκονται ουσιαστικά σε πόλεμο λόγω των προκαταλήψεων που υπάρχουν και από τις δύο πλευρές. 

Οι περισσότεροι των φυσικών επιστημών θεωρούν ότι όποιος πιστεύει στον Θεό είναι κλεισμένος εκεί πέρα και είναι εχθρός των επιστημών και οι άλλοι θεωρούν τους φυσικούς επιστήμονες σαν εχθρούς. 

Δεν είναι εχθροί σου οι φυσικοί να τους αντιμετωπίσεις, εσύ κοίτα την αλήθεια ποια είναι και όχι η αντιμετώπιση ενός εχθρού. 

Όταν υπάρχει εχθρότητα λόγω προκαταλήψεων τότε δεν γίνεται τίποτα, ο ένας υποπτεύεται τον άλλον και δεν μπορεί να φύγει από αυτές τις προκαταλήψεις

Τώρα οι περισσότεροι τα απορρίπτουν όλα. 

Ενας μοναχός έδωσε μια συνέντευξη, αφού παραδέχτηκε ότι όντως υπήρχαν δεινόσαυροι, τον ρωτάν και για το Big Bang, αυτά είναι παραμύθια των αθέων είπε. 

Αφού δεν ξέρεις, μη μιλάς. 

Η ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς.

Ονομάστηκε σωματίδιο του Θεού

Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε εκείνη την εποχή ότι όταν ανακαλύπτουμε πως γίνονται τα πράγματα δεν μειώνεται το μεγαλείο της δημιουργίας  . Υπάρχουν προκαταλήψεις και από τις δυο μεριές. Ότι πουν οι επιστήμονες, οι θρήσκοι το θεωρούν αντίθετο προς τον Θεό , και οι άλλοι αντίστοιχα θεωρούν ότι κάθε πρόοδος της επιστήμης γκρεμίζει κάτι από τον Χριστιανισμό.

Οι επιστήμονες οι παλιοί όλοι πιστεύανε στον Θεό. Υπήρχαν οι άλλοι που αντιδρούσανε και αντιδρούσανε περισσότερο με επιχειρήματα φιλοσοφικά παρά με θεολογικά. 

Είχαμε φυσικά τις αντιδράσεις αλλά από την πρώτη στιγμή που εμφανίζονται καινούργια πράγματα στην επιστήμη έχουμε πάντοτε επιστήμονες που σαφώς λένε την πίστη τους στον Θεό και όμως δέχονται αυτά τα καινούργια πράγματα ή και πρωτοστατούν σε αυτά τα καινούργια πράγματα. 

Είναι ένα λάθος να νομίζουμε ότι διαρκώς υπάρχει πόλεμος. 

Ο πόλεμος γίνεται από τους ανθρώπους που κατακρίνουν ότι αδυνατούν να κρίνουν, δεν καταλαβαίνουν το άλλο και απλώς το αποδοκιμάζουν

Θέωση 

Η αποτυχημένη απόπειρα των Πρωτοπλάστων  να αποκτήσουν την γνώση και να γίνουν θεοί. 

Η θέωση έχει σχέση με το να  μαθαίνεις καινούργια πράγματα, δεν είναι δηλαδή κάτι αντίθετο προς την γνώση. 

Όσο για τα όρια ελεύθερος είναι κανείς να ξεπεράσει όλα τα όρια. 

Αν στο τέλος τα βρει όλα, εντάξει. 

Υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρουμε αν κάποτε θα λυθούν. Δηλαδή είναι μια γενικότερη αίσθηση ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε ποτέ. 

Αυτό συμβαίνει και για την θεολογία. 

Οι Πατέρες λέγαν, δεν τα ξέρουμε όλα, και τα άρρητα, αυτά που δεν μπορούμε να τα πούμε 

τα τιμάμε με την σιωπή. 

Αυτά τα λέει και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Μέγας Βασίλειος. Ούτε στον χώρο της θεολογίας ισχυρίστηκαν ποτέ ότι θα τα μάθουν όλα, 

σ αυτή την ζωή τουλάχιστον. 

Αλλά δεν υπάρχει κανένας φραγμός,να λεει 

μην ερευνάτε τις φυσικές επιστήμες. 

Ότι ανακαλύπτουν ανήκει μέσα στην αλήθεια, και ότι ανήκει στην αλήθεια είναι πλήρως αποδεκτόν. 

Οι παλιοί Πατέρες βλέπετε ασχολούνταν και με τις φυσικές επιστήμες. 

Η αλήθεια περιλαμβάνει και την γνώση του φυσικού κόσμου. 

Όσο προχωράει η γνώση του φυσικού κόσμου λοιπόν τόσο καλύτερα, μαθαίνουμε αλήθειες για τα έργα του Θεού.

Οι φανατικοί άθεοι και οι φανατικοί θρήσκοι σχεδόν ταυτίζονται, διαφέρουν μόνο στη σχέση τους με την πίστη στον Θεό, όχι με τον Θεό γιατί οι φανατικοί θρήσκοι δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό,  μισούν τους άλλους, δεν αγαπούν τον Θεό. 

Και ο φανατικός άθεος δεν έχει καμιά σχέση με τις επιστήμες ουσιαστικά απλώς μισεί τον Θεό, κάνουν πόλεμο, ξεκινάν από αυτό που πιστεύουν ότι είναι το σωστό, δεν υπάρχει Θεός και κάνουν πόλεμο. 

Και οι άλλοι ξεκινάν από το ότι υπάρχει Θεός και οι επιστήμονες είναι αντίθετοι προς τον Θεό. Μοιάζουν πάρα πολύ, δεν δέχονται διάλογο και μόνο βρίζουν την άλλη πλευρά. 

Ο φανατικός δεν αλλάζει, μπορεί να πάει από το ένα στρατόπεδο στο άλλο, έχουμε φανατικούς θρήσκους που γίνονται φανατικοί άθεοι για προσωπικούς λόγους κι έχουμε φανατικούς άθεους που κάτι συμβαίνει και γίνονται φανατικοί θρήσκοι και πάνε με τους ακραίους θρήσκους.

Τα ζητήματα της εκ του μηδενός δημιουργίας του σύμπαντος με τη θεωρία της Εξέλιξης.  

Πώς συνδυάζονται αυτά με την χριστιανική αντίληψη για την δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου

Κατ’ αρχας για την δημιουργία του σύμπαντος. …

Ο θρήσκος δεν είναι ο χριστιανός, ο χριστιανός είναι κάτι άλλο. Λένε ποιες είναι σχέσεις θρησκείας και επιστήμης. 

Τι θα πει θρησκεία, η θρησκεία βάζει όλους μέσα. Το θέμα είναι ο χριστιανισμός, Στην Καινή Διαθήκη δεν ονομάζεται θρησκεία, αλλα Βασιλεία του Θεού . Και μόνο σε ένα σημείο σε μια επιστολή του αγίου Ιακώβου, λέει ότι αληθινή θρησκεία είναι να επισκέτεσαι ορφανά και χήρες στη θλίψη αυτών, δηλαδή είναι η έμπρακτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο. 

Αυτό ονομάζει αληθινή θρησκεία. 

Αλλά ο χριστιανισμός δεν λέγεται θρησκεία. 

Το  θέμα είναι ότι ουσιαστικά ο χριστιανισμός   είναι ανατροπή των θρησκειών. 

Οι θρησκείες έχουνε στην κορυφή θεό ή θεούς από κάτω έχουν ένα ιερατείο και πιο κάτω είναι ο λαός ο οποίος προσφέρει θυσίες για να εξευμενίσει τον θεό ή τους θεούς. 

Στον χριστιανισμό έχουμε το αντίστροφο ο Θεός θυσιάζει τον Γιο Του, τον Υιό Του τον Μονογενή και με την θυσία αυτή καλεί τους ανθρώπους να συμφιλιωθούν μαζί Του. 

Οι Απόστολοι έρχονται και καλούν τους ανθρώπους  να συμφιλιωθούν με τον Θεό προβάλλοντας την θυσία του Υιού του Θεού. 

Και το κέντρο του χριστιανισμού ο Χριστός. 

Σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θεοί, αλλά το φαινόμενο του Χριστού δεν υπάρχει πουθενά. 

Ο Χριστός δεν συμμετέχει στα ελαττώματα των ανθρώπων αλλά δέχεται τον πόνο των . 

Έρχεται θυσιάζεται πονάει μαζί με τον άνθρωπο. 

Κατεβαίνει ο Θεός και γίνεται άνθρωπος, και όχι βασιλιάς σε παλάτια αλλά ότι περιφρονούσαν οι άνθρωποι και οι θρήσκοι το παίρνει Αυτός. 

Οι θρήσκοι περιφρονούσαν τους αμαρτωλούς  Περιφρονούσαν τη φτώχια και ο Χριστός περιφρονεί τα παλάτια και φτωχός, πάμφτωχος μη έχοντας που να ακουμπήσει το κεφάλι Του, άστεγος. 

Βλέπουμε αυτή την ανατροπή των πάντων. 

Ο χριστιανισμός είναι μια ανατροπή, μια επανάσταση η οποία ποτέ δεν τελειώνει, γιατί αν τελειώσει γίνεται εξουσία. 

Όλες οι επαναστάσεις τελειώσανε αφού αποκτήσαν την εξουσία. 

Αυτό το βλέπουμε στην Γαλλική επανάσταση, στην Οκτωβριανή επανάσταση, αμέσως ακολουθεί δικτατορία. 

Ευτυχώς η Ελληνική επανάσταση έμεινε αγνή. 

Οι επαναστάτες του 21 όχι μόνο δεν πήραν την εξουσία αλλά καταδιώχτηκαν. 

Το κελί του Κολοκοτρώνη είναι η μεγαλύτερη δόξα της επαναστάσεως του 21.   …

Σαν σύνολο η Εκκλησία βεβαίως γίνεται ένα μέρος του κράτους. Το κράτος θέλει να ασχολούνται μόνο με τα τελετουργικά. Αλλά οι Πατέρες της Εκκλησίας ήρθαν σε σύγκρουση με την κρατική εξουσία. 

Να επανέλθουμε στο θέμα της κοσμολογίας ,η αρχή του σύμπαντος, η εξέλιξη και η  σχέση με την εκ του μηδενός δημιουργία.

Ολοι ξέρουμε,  ότι ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν όχι από προϋπάρχουσα ύλη, αλλα εκ του μηδενός. 

Όταν λοιπόν αναπτύχθηκαν οι φυσικές επιστήμες διαπιστώθηκε κατ’ αρχας η αφθαρσία της ύλης, μετά η αφθαρσία της ενέργειας. 

Αυτά θεωρήθηκαν θεμελιώδεις νόμοι και εξακολουθούν να είναι . Συγχωνεύτηκαν βέβαια ύλη και ενέργεια σε ένα αλλά εξακολουθεί αυτό να ισχύει. Αλλά πώς να συμβιβάσουμε αυτό με την δημιουργία  εκ του μηδενός; Θεωρούνταν ότι είναι τελείως αντίθετα. 

Επομένως απέρριπταν την δημιουργία και έλεγαν ότι το σύμπαν υπήρχε πάντοτε. 

Με βάση αυτή την άποψη όταν ο Αϊνστάιν με την Γενική θεωρία της Σχετικότητας βρήκε τους νόμους που διέπουν, την βαρύτητα την έλξη τις κινήσεις που είναι μέσα στο σύμπαν, έφτασε στην ιδέα ενός στατικού σύμπαντος 

Και παρουσίασε αυτή τη θεωρία του το 1917. Αργότερα ένας Ρώσος επιστήμονας ο Αλεξάντερ Φρίντμαν βρίσκει ότι οι εξισώσεις του Αϊνστάιν μπορούν να εφαρμοστούν σ ένα σύμπαν που βρίσκεται σε κίνηση, σε μεταβολή, ένα σύμπαν που διαστέλλεται. Και πρώτος αυτός μας έδωσε τις εξισώσεις για την διαστολή του σύμπαντος 

Οι εξισώσεις αυτές εξακολουθούν να έχουν την ισχύ τους, οι εξισώσεις Φρίντμαν. 

Μετά ανεξάρτητα από τον Φρίντμαν ο Ζωρζ Λεμέτρ  έφτασε σε παρόμοια συμπεράσματα αν και μόνο σε μια ειδική περίπτωση των εξισώσεων, όχι για όλες τις μορφές. 

Κι εκείνος το παρουσίασε στον Αϊνστάιν, που τα απέρριψε. 

Μετά από λίγο  ανακαλύφθηκε ότι οι Γαλαξίες απομακρύνονται με αποτέλεσμα το συμπέρασμα  ότι το σύμπαν διαστέλλεται. 

Ο Φρίντμαν είχε πεθάνει  ο Λεμέτρ ζούσε

Και οι δυο αυτοί ήταν χριστιανοί. 

Ειδικά  ο Φρίντμαν, ήταν ορθόδοξος χριστιανός στη Ρωσία, ο οποίος αυτές τις ανακαλύψεις του τις έκανε μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, όταν είχε αρχίσει ο διωγμός της Εκκλησίας αυτός δεν δίσταζε να εξακολουθεί να φανερώνει τη πίστη του στον Θεό. 

Και ενώ υπήρχε αυτή η πολιτική κατάσταση δημοσιεύει στα Ρωσικά κι ένα μεγάλο άρθρο εκλαϊκευτικό, και αρχίζει με ένα χωρίο από την Παλαιά Διαθήκη, από την Σοφία Σολομώντος  Μπογκ είναι ο τίτλος του ποιήματος, και εκεί μιλάει για το ότι ο ανθρώπινος νους μπορεί να βρει πολλά πράγματα να μετρήσει πάρα πολλά πράγματα αλλά στον Θεό δεν υπάρχει ούτε μέτρηση ούτε μέγεθος. 

Τελειώνει με ένα ποίημα προς τον Θεό, στις 5 Σεπτεμβρίου 1922 στο Πέτρογκραντ

Οταν λέει κανείς ότι το Μπιγκ Μπαγκ είναι θεωρίες των αθέων είναι τελείως αντίθετο προς την πραγματικότητα. Αυτοί που βρήκαν πρώτοι με τις εξισώσεις πριν ακόμη διαπιστωθεί με τις παρατηρήσεις η φυγή των γαλαξιών, το γεγονός της διαστολής του σύμπαντος.

Ακόμη τότε δεν ξέραν ότι συμβαίνει αυτό. 

Ξεκινάει με δύο χριστιανούς από τους οποίους ο ένας ήταν Ορθόδοξος.

Και μετά πολύ αργότερα φτάσαμε και σε κάτι άλλο. Μια ανακάλυψη που έγινε και αποσιωπήθηκε μέσα στη Σοβιετική Ένωση από έναν μεγάλο σοβιετικό επιστήμονα τον Λαντάου, σε μια περίφημη σειρά του για την Φυσική ακόμη τα χρησιμοποιούν στα πανεπιστήμια, ο οποίος έφτασε σε ένα καταπληκτικό συμπέρασμα, ότι 

η συνολική μάζα του σύμπαντος είναι μηδενική 

Πώς γίνεται αυτό το πράγμα; 

Η βαρύτητα προκαλεί ενέργεια που έχει αρνητική μάζα, είναι αρνητική. 

Το σύμπαν έχει θετική μάζα από την ύλη και την ενέργεια που έχει μέσα, αυτή η μάζα προκαλεί βαρύτητα, αλλά η βαρύτητα παράγει ενέργεια που είναι αρνητική. 

Το άθροισμα των δύο είναι μηδέν. 

Αυτό το βρήκε, δεν έγραψε τις λεπτομέρειες πως το βρήκε. 

Αυτό απέφυγε να το πει γιατί ήταν τότε ο Στάλιν και αν έλεγε ότι η μάζα του σύμπαντος είναι μηδέν θα τον θεωρούσε εχθρό του υλισμού. 

Γι’ αυτό δεν έγραψε πολλά, το έγραψε με ένα σύντομο τρόπο που μπορούσαν να το καταλάβουν μόνο Φυσικοί.

Το θέμα είναι ότι αυτή είναι μία πραγματικότητα και ισχύει για το σύμπαν είτε μεγαλύτερο είναι είτε μικρότερο. 

Ισχύει και για το διαστελλόμενο σύμπαν γιατί και εκεί η ενέργεια η κινητική (της απομάκρυνσης των γαλαξιών) πάλι ισορροπεί με την βαρυτική. 

Δηλαδή ισχύει και για ένα σύμπαν στατικό και για ένα σύμπαν διαστελλόμενο.

Μετά, ερχεται η θεωρία της Inflation του Πληθωρισμού που ξεκινάει από ένα πολύ μικρό σύμπαν. Αυτό το σύμπαν  το μικρό, Μεγαλώνει αυξάνεται και ο όγκος του,  αυξάνεται και η βαρύτητα κι έτσι το αποτέλεσμα μηδέν πάλι. 

Και μετά από μια φάση έχουμε το αποτέλεσμα του σύμπαντος που βλέπουμε που διαστέλλεται σιγά-σιγά σιγά απ’ ότι στην πρώτη φάση. 

Τώρα Από πού ξεκινάει αυτό; 

Ξεκίνησε από το μηδέν με μια κβαντική διατάραξη που διατηρείται και δεν εξαφανίζεται γιατί ακριβώς είναι μηδενική η μάζα.

Βρίσκεται ότι το σύμπαν ξεκίνησε από μια κβαντική διατάραξη κενού που είχε μάζα μηδενική διαστέλλεται ταχύτατα  μετά πιο σιγά και φτασαμε στο σημερινό σύμπαν. 

Το τελευταίο του κεφάλαιο είναι: 

A universe ex nihilo. 

Είναι ο θεολογικός όρος ex nihilo που χρησιμοποιούσαν οι θεολόγοι, εκ του μηδενός. 

Ένα σύμπαν εκ του μηδενός 

Κι αν όλα αυτά βρίσκουμε ότι είναι σύμφωνα με την επιστήμη παραμένει ένα υπαρξιακό ερώτημα: Τι  καθόρισε τους νόμους της Φυσικής

Βρίσκουν ότι όλα  μπορούν να γίνουν με τους νόμους της Φυσικής αλλά παραμένει το ερώτημα, Πώς καθορίστηκαν αυτοί οι νόμοι.  Το πρώτο όριο της επιστήμης, πριν από την δημιουργία. Δεν μπορεί η επιστήμη να πει τίποτα. 

Είναι ένα όριο που τίθεται εκ των πραγμάτων. 

Και ένα άλλο πολύ σημαντικό βιβλίο του 2012, 

A Universe from Nothing τα ίδια πράγματα. 

Το σημαντικό εδώ είναι ότι το γράφει ο Λόρενς Κράους, Lawrence M. Krauss, ο οποίος είναι συνεργάτης και φίλος εγκάρδιος του πιο μαχητικού αθέου της εποχής μας που είναι ο 

Ρίτσαρντ Ντόκινς, Richard Dawkins, 

και το λέει ο επίλογος από τον Richard Dawkins. 

Ένας επιθετικός άθεος, που ειρωνεύεται δέχεται ένα σύμπαν από το μηδέν. 

Δηλαδή αυτό που πριν από εκατό χρόνια κανείς δεν το δεχόταν, ότι μπορεί το σύμπαν να έχει δημιουργηθεί εκ του μηδενός, τώρα βλέπουμε ότι και οι φανατικοί άθεοι το δέχονται.

Αυτό είναι  ένας θρίαμβος της χριστιανικής θεολογίας που οι θεολόγοι δεν το έχουν ούτε αξιοποιήσει ούτε το έχουν αντιληφθεί. 

Έχω την εντύπωση ότι αυτοί όταν χρησιμοποιούν τέτοιους όρους είναι σαν να προκαλούν τους θεολόγους, να σας δώσαμε έτοιμη απάντηση, τίποτα, γιατί δεν ασχολούνται οι θεολόγοι, δεν ενδιαφέρονται. 

Ισως, δεν τα καταλαβαίνουν αλλά κάποια στοιχειώδη πράγματα μπορούν να καταλάβουν πλην δεν ενδιαφερονται. 

Η αδιαφορία είναι χειρότερη κι από τον πόλεμο. 

Σε περιφρονούν και τελείωσε. 

Φτάνουν και χρησιμοποιούν την θεολογική ορολογία για ένα πράγμα το οποίο ήταν ταμπού. 

Το σύμπαν υπήρχε πάντοτε

Έτσι ήταν πριν εκατό χρόνια, έτσι ξεκίνησε ο Αϊνστάιν. Αυτό το βιβλίο είναι του Αϊνστάιν, είναι γραμμένο το 1921, στην αρχή μιλάει για το στατικό σύμπαν και μετά αποδέχεται την διαστολή και μάλιστα λέει ότι, από αυτό το δίλλημα βρήκε ο μαθηματικός Φρίντμαν μια διέξοδο. Και υπόλοιπα που ακολουθούν είναι ανάπτυξη της ιδέας του Φρίντμαν. 

Στην αρχή δεν ήξερα γιατί ανέφερε μόνο τον Φρίντμαν και όχι και τον Λεμέτρ. Νόμισα ότι επειδή ο Λεμέτρ ήταν ιερέας δεν ήθελε να τον αναφέρει. Απλούστατα επειδή είναι πρώτος ο Φρίντμαν και έχει και για όλες τις περιπτώσεις, δηλαδή διαφορετικές περιπτώσεις εξισώσεων ενώ ο Λεμέτρ μόνο μια εξίσωση. 

Ο Αϊνστάιν ακολουθεί τον Φρίντμαν. 

Η σχέση των Μαθηματικών με την ομορφιά …

O Θεός είναι ένας ποιητής. 

Στην ελληνική γλώσσα το δημιουργός εκφράζεται  στο Σύμβολο της πίστεως , ποιητήν ουρανού και γης, τον λέμε ποιητή τον Θεό. 

Είναι ποιητής όπως είναι ένας ποιητής, και η φύση ολόκληρη είναι ποίηση ή ποίημα, αλλά αυτό το ποίημα είναι γραμμένο στη γλώσσα των Μαθηματικών, και εκεί είναι η ομορφιά αυτών των εξισώσεων των Μαθηματικών.

Να πάμε και στο θέμα της Εξέλιξης;

Στην Εξέλιξη είναι το φλέγον ζήτημα. Όπως τα παλιά χρόνια ήταν το ηλιοκεντρικό σύστημα. 

Όταν παρουσιάστηκε  οι αντιδράσεις ήταν τρομερές. Τώρα όλοι το δέχονται και δεν στενοχωρούνται. Τότε όμως θεωρούνταν ότι όποιος δέχεται ότι ο ήλιος είναι στο κέντρο και η γη γυρίζει είναι άθεος.

Η θεωρία της Εξέλιξης είναι συμβατή με την χριστιανική αντίληψη …

Προσοχη

Είναι άλλο να μιλάμε για θεωρία της Εξέλιξης του Δαρβίνου και άλλο να μιλάμε για το γεγονός της Εξέλιξης. 

Ο Δαρβίνος δεν δημιούργησε την Εξέλιξη, η Εξέλιξη υπήρχε πριν από τον Δαρβίνο. 

Υπήρχε πάντοτε. Είναι ένα γεγονός. 

Και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. 

Η Εξέλιξη δεν είναι μια θεωρία που την φαντάστηκε ο Δαρβίνος. Η θεωρία του Δαρβίνου είναι μια προσπάθεια να εξηγηθεί το γεγονός της Εξέλιξης. Δηλαδή το γεγονός της εξέλιξης είναι κάτι υπαρκτό. 

Αυτό μαρτυρείται και από τα απολιθώματα που έχουμε. Βλέπουμε στο παρελθόν τα ζώα ήταν διαφορετικά. 

Και όσο πάμε πιο πίσω χρονολογικά, και αυτό το χρονολογικά το λέω γιατί υπάρχουν ένα σωρό μέθοδοι για ακριβείς χρονολογήσεις με ραδιενεργά υλικά. 

Βγαίνουν κάποιοι φανατικοί και αμφισβητούν και αυτές τις χρονολογήσεις  

Αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι η δική τους πίστη μπορεί πολύ πιο εύκολα να αμφισβητηθεί. 

Υπάρχουν ένα σωρό αποδείξεις και αυτοί ξεκινάνε από την Αγία Γραφή την οποία την ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο, με τον ίδιο τρόπο που ερμηνεύανε την εποχή του Χριστού οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι την Αγία Γραφή. 

Και αναγκάζεται ο απόστολος Παύλος να λέει ότι 

το γράμμα εστί το αποκτήνον, το πνεύμα εστί το ζωοποιόν, 

Να βλέπουμε το πνεύμα που υπάρχει εκεί και όχι τις λέξεις. Όσο για τις λέξεις και οι Πατέρες το λέγαν, ου περί ονομάτων ζυγομαχήσωμεν, δεν θα μαλώνουμε για τα ονόματα, για τις λέξεις. 

Οι φανατικοί μένουν εκεί στις λέξεις κολλημένοι και βγάζουν τα συμπεράσματα και με βάση αυτά τα συμπεράσματα απορρίπτουν οτιδήποτε άλλο. Όλες τις επιστημονικές έρευνες, τις ανακαλύψεις τις απορρίπτουν. 

Άλλο είναι το γεγονός της Εξέλιξης 

Ας πουμε  Την ζωή δεν μπορούμε να την εξηγήσουμε αλλά δεν την αρνούμαστε. 

Γιατί λένε δεν μπορεί να εξηγηθεί αυτό …. 

Το ότι δεν μπορεί να εξηγηθεί μας οδηγεί στον Θεό δεν οδηγεί στην απόρριψη της Εξέλιξης. 

Λένε, δεν μπορεί να εξηγηθεί με την τύχη αυτό, αυτό σημαίνει ότι η θεωρία του Δαρβίνου δεν μπορεί να τα εξηγήσει όλα με την τύχη. 

Το θέμα είναι ότι δεν απορρίπτεις το γεγονός της Εξέλιξης επειδή δεν μπορεί η θεωρία του Δαρβίνου να την εξηγήσει. 

Απόρριψε την θεωρία του Δαρβίνου άμα θέλεις αλλά μην απορρίπτεις το γεγονός της εξέλιξης. 

Όπως δεν μπορεί η Βιολογία να εξηγήσει το γεγονός της ζωής αλλά δεν απορρίπτουμε την ύπαρξη της ζωής.

Το θέμα είναι, με τα απολιθώματα , με την μοριακή βιολογία που βλέπουμε πόσο συγγενεύουν οι διάφοροι οργανισμοί και μπορούμε να καταρτήσουμε γενεαλογίες συγκρίνοντας απλώς το DNA. 

Και με αυτό έχουμε καταλήξει  σε πολύ ευχάριστα πράγματα. 

Ας πούμε, συγκρίνοντας το μιτοχονδριακό  DNA  των συγχρόνων ανθρώπων καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι 

όλοι κατάγονται από μια μητέρα που ονομάστηκε 

μιτοχονδριακή Έυα. 

Και το χρωμόσωμα Υ που είναι το καθοριστικό του ανδρικού φύλου, και εκεινού έγινε σύγκριση και καταλήξαν σε έναν 

χρωματοσωμικό Αδάμ. 

Και αυτά όλα καταλήγουνε στον ίδιο τόπο, στην ίδια χρονική εποχή με τους χονδρικούς υπολογισμούς. 

Ενώ πρώτα λέγανε η μια φυλή κατάγεται από άλλο πρόγονο και υπήρχε πολύ φυλετική θεωρία.

Η γένεση του σύμπαντος εκ του μηδενός, είναι σύμφωνα με την κβαντική φυσική και με την Σχετικότητα αλλά πόσο πιθανό είναι να έγινε έτσι, γιατί δεν γίνεται συνέχεια; 

Οι πιθανότητες είναι τρομερά μικρές και υπαρχουν  υπολογισμοι που γίνανε από αθέους. 

Ο Σον Κάρον, δηλωμένος άθεος. 

Η πιθανότητα να γεννηθεί στην τύχη είναι τρομακτικά μικρή. Για να γραφτεί το κλάσμα με παρονομαστή την μονάδα και μηδενικά χρειάζεται ένα οκτάκις εκατομμύρια φορές η ακτίνα του ορατού σύμπαντος. Και αυτό αφήνει όλο τον χώρο για τον Θεό δημιουργό. 

Το ξέρουν και μαλώνουν μεταξύ τους, τους απασχολεί πάρα πολύ αυτή η μικρή πιθανότητα.

Για τον δαρβινισμό να καταλάβουμε. Άλλο είναι η θεωρία του Δαρβίνου που είναι αθεϊστική, παρόλο που ο ίδιος  έλεγε ότι είναι αγνωστικιστής, δεν ξέρω έλεγε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός. Ουσιαστικά όμως δεν αναφέρεται Θεός, είναι τυχαίες αλλαγές και από αυτές τις τυχαίες αλλαγές όσες είναι ευνοϊκές επιζούν αλλιώς εξαφανίζονται μέσα στον αγώνα για την ζωή, για την επιβίωση. 

Αυτή η θεωρία του Δαρβίνου εξηγεί γιατί υπάρχουν οργανισμοί που είναι κατάλληλοι να ζήσουν και γιατί δεν υπάρχουν άλλοι που είναι ακατάλληλοι αλλά δεν μας εξηγεί από πού βγαίνουν αυτές οι αλλαγές. 

Βέβαια τώρα η συμπληρωμένη θεωρία της Εξελίξεως που συμπεριλαμβάνει και την Γενετική έχει την απάντηση. 

Αλλαγές γίνονται τυχαία στο DNA και μεταφράζονται κατόπιν σε αλλαγές την μορφή, στο σύνολο του οργανισμού. 

Το θέμα είναι όμως πως αυτή η αλλαγή στο DNA   μεταφέρεται στην δομή του οργανισμού. Περιγράφονται αυτά τα πράγματα αλλά δεν εξηγούνται. 

Το ίδιο συμβαίνει για το ίδιο το φαινόμενο της ζωής. Δηλαδή μόνον αν εξηγηθεί το φαινόμενο της ζωής τότε  μόνο θα εξηγηθεί και το φαινόμενο της Εξέλιξης πλήρως. 

Η θεωρία του Δαρβίνου δίνει μια σωστή εξήγηση η οποία όμως δεν είναι επαρκής για όλα. 

Ειδικά για τα θεμελιώδη προβλήματα δεν λέει τίποτα. Το πιο βασικό ας πούμε για τους πολυκύτταρους οργανισμούς. Πώς γίνεται από ένα κύτταρο να φτάνουμε σε όλη αυτή τη δομή ενός μεγάλου οργανισμού. 

Από εκεί που ξεκινάει μέσα στο DNA είναι όλες οι πληροφορίες οι οποίες κατόπιν μας δίνουνε τον οργανισμό, όλο αυτό το σύνολο, στο οποίο τόσο πιστά ακολουθείται η κληρονομικότητα. 

Πώς γίνεται αυτό το πράγμα;

Έχουμε την κενοραβδίτιδα την κομψή, είναι ένα μικρό σκουληκάκι, έχει μήκος ένα χιλιοστόμετρο . Είναι διάφανο και μπορούμε να παρακολουθούμε την εξέλιξή του. 

Έχει 959 κύτταρα από τα οποία τα 302 είναι νευρικά κύτταρα. Γι’ αυτό ξέρουμε τα πάντα, ξέρουμε την ιστορία κάθε κυττάρου, τις διακλαδώσεις πως ξεκινάνε από το ένα κύτταρο και αργότερα διαφοροποιούνται και που καταλήγουν. 

Ο ίδιος κανόνας ισχύει πάντοτε γι αυτό το μικρό σκουληκάκι. Τα ξέρουμε όλα τα παρατηρούμε και τα περιγράφουμε. 

Δεν ξέρουμε όμως γιατί αυτά τα κύτταρα διαφοροποιούνται έτσι ή πώς αυτά τα κύτταρα κατανέμονται σε αυτή την διάταξη. 

Μόνο περιγράφεται δεν εξηγείται. 

Ενώ στην Φυσική με εξίσωση, παλαιότερα του Νεύτωνα και μετά τις πιο τέλειες του Αϊνστάιν εξηγείται όλη η συμπεριφορά του σύμπαντος. 

Και αντίστοιχα οι εξισώσεις του Σρέντιγκερ μας εξηγούν την συμπεριφορά των ατόμων, του μικροκόσμου. 

Δυο απλές εξισώσεις … μας εξηγούν όλα τα φαινόμενα αυτά. Ξέρουμε γιατί γίνονται και γι’ αυτό μπορούμε να υπολογίσουμε και στο μέλλον πράγματα. 

Στην ζωή, ξέρουμε ότι γίνονται αυτά, τα παρατηρούμε με τα μικροσκόπια αλλά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί γίνονται. 

Δηλαδή αν δεν υπήρχε αυτή η διαφοροποίηση των κυττάρων, ο πολλαπλασιασμός του αρχικού κυττάρου θα οδηγούσε σε μια σφαίρα ομοιόμορφη, όλα τα κύτταρα θα ήταν όμοια, θα ήταν μια μάζα σαν της καρκινικές μάζες. 

Λοιπόν η θεωρία του Δαρβίνου δεν μας λέει γι’ αυτό το πράγμα αλλά ούτε και η Γενετική το εξηγεί. 

Η Γενετική βρήκε τη σχέση μεταξύ των χρωματοσωμάτων και των γονιδίων και του οργανισμού, δηλαδή τον γενότυπο και τον φαινότυπο, αλλά δεν ξέρουμε πώς από το ένα κύτταρο φτάνουμε σε όλο αυτόν τον οργανισμό. 

Τα στάδια τα ξέρουμε, την πορεία την ξέρουμε, αλλά γιατί γίνονται αυτά είναι ανερμήνευτο.

Ούτε με την θεωρία του Δαρβίνου, ούτε με την όλη ανάπτυξη, την καταπληκτική που υπάρχει της Βιολογίας δεν έχουν απαντηθεί τα θεμελιώδη ερωτήματα για την ζωή και για την Εξέλιξη. 

Αν ήταν χημικό φαινόμενο η ζωή θα αρκούσε η εξίσωση του Σρέντιγκερ που μπορεί να εξηγήσει όλα τα φαινόμενα της Χημείας γιατί αναφέρεται στα ηλεκτρόνια που περιφέρονται γύρω από τους πυρήνες των ατόμων, αλλά είτε δέχονται Θεό ή δεν δέχονται δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Κι έτσι παραμένει ανοιχτό για την πίστη την χριστιανική. 

Ότι η Εξέλιξη και το φαινόμενο της ζωής είναι τρόπος δημιουργίας.

Παρουσιάζεται η εντύπωση ότι με τις θεωρίες για την Εξέλιξη λύθηκαν όλα. 

Είναι γεγονός η Εξέλιξη. 

Η ζωή ξεκίνησε από μονοκύτταρους οργανισμούς πολύ ατελής, τα βακτηριδια, που δεν έχουν ούτε πυρήνα μέσα στο κύτταρο. Προχωρούμε στα κύτταρα που έχουνε πυρήνα, αρχίζουνε πρωτόγονοι οργανισμοί όπως είναι οι σπόγγοι και φτάνουμε τελικά μέχρι τον άνθρωπο. 

Και όλα αυτά περιγράφονται με πάρα πολλές λεπτομέρειες αλλά δεν εξηγούνται. 

Αν ποτέ τα εξηγήσει η επιστήμη δεν θα σημαίνει διάψευση γιατί θα ισχύει πάλι αυτό που είπε ο Μέγας Βασίλειος, αν εξηγηθεί κάτι δεν ελαττώνεται ο θαυμασμός γι’ αυτό. 

Και ο Γρηγόριος Νύσσης, ο αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου λέει ότι όλα ο Θεός σε μια στιγμή τα έκανε και κατόπιν σύμφωνα με κάποια τάξη εμφανίζονται τα άλλα σιγά σιγά όταν έρθει ο καιρός τους. 

Την πρώτη στιγμή της δημιουργίας τίθενται όλα εν δυνάμει και μετά με την πάροδο του χρόνου εμφανίζονται εν ενεργεία. 

Και αυτά μεταφράστηκαν γρήγορα και στα λατινικά και τα ξέρει και ο  Αυγουστίνος που έγραψε εικοσι χρόνια αργότερα. και φαίνεται ότι κατά λέξη ο Αυγουστίνος αντιγράφει τον Γρηγόριο. 

Αυτό μεταφράστηκε στα λατινικά πολύ αργά, το 550, γι’ αυτό δεν το ξέρει. 

Λέει λοιπόν στο Περί κατασκευής του ανθρώπου ο άγιος Γρηγόριος: 

καθάπερ δια βαθμών η φύσις 

βαθμοί είναι τα σκαλοπάτια,

σαν με σκαλοπάτια η φύση, των της ζωής λέγω ιδιωμάτων 

τα ιδιώματα είναι τα χαρακτηριστικά της ζωής τα διάφορα σκαλοπάτια. 

Τα εξηγεί αυτά σε άλλο μέρος, 

είναι φυτά, ζώα, άνθρωπος, 

τα μεγάλα σκαλοπάτια. 

Από των μικροτέρων επί το τέλειον ποιείται την άνοδον, η φύσις λέει κάνει την άνοδο προς το τέλειο, το τέλειο είναι ο άνθρωπος. 

Από τα μικρότερα ως το τέλειο με σκαλοπάτια η φύσις ποιείται την άνοδον. 

Είναι καταπληκτικό. 

Δεν λέει καν για Θεό. Δηλαδή αν ανακαλυφθεί γιατί γίνονται  έτσι, θα είναι πάλι με τους νόμους που έθεσε ο Θεός. Δηλαδή δεν υπάρχει θέμα. 

Δεν χάνει κάτι η χριστιανική πίστη, η χριστιανική θεολογία. 

Αν εξηγηθεί με βάση τους φυσικούς νόμους και το φαινόμενο της ζωής μέσα είναι. 

Δηλαδή να καταλάβουμε οι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν μια διορατικότητα που τελικά περάσαν τόσοι αιώνες και είναι εδώ.

Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας,  δεχόταν Εξέλιξη. Αρχικά ήταν στη Ζωή μετά δημιουργήθηκε ο Σωτήρας και ήταν στον Σωτήρα. 

Ο Τρεμπέλας στη δογματική του λεει ότι δεν έρχεται σε αντίθεση ότι το σώμα του ανθρώπου  κατάγεται από ζώα με την έννοια ότι λέμε εκεί στην Παλαιά Διαθήκη ότι πήρε χώμα από την γη. 

Αυτό το χώμα από τη γη σημαίνει απλώς ύλη, 

δεν πρέπει να σκεφτούμε ότι πρέπει να είναι ακριβώς χώμα γιατί και ο ζωντανός άνθρωπος λέγεται χώμα. 

Όταν πεθαίνει κάποιος στην ορθόδοξη ακολουθία λέμε   

χους ην και εις χουν απελευσει 

γη ειναι και εις γην απελεύσει, 

είσαι χώμα και πάλι γυρνάς στο χώμα. 

Δηλαδή και ο ζωντανός οργανισμός λέγεται πάλι χώμα με την έννοια την γενική της ύλης, 

μη νομίζουμε ότι είναι λάσπη.

Και κάτι ωραίο  στα εβραϊκά, που πρωτογράφτηκε η Παλαιά Διαθήκη, στην διήγηση που λέει ότι έλαβε χώμα από την γη η λέξη είναι αφάρ. 

Το καταπληκτικό είναι ότι η περιοχή στην οποία βρέθηκαν  οι εκπρόσωποι του

 homo   sapiens   είναι η Αιθιοπία. 

Η περιοχή που βρέθηκαν όλα αυτά, η Άρντ, η Λούση, homo habilis, homo  sapiens,  homo erectus  έχουν βρεθεί σε μια ευρύτερη περιοχή της Αιθιοπίας η οποία μέχρι σήμερα 

λέγεται Αφάρ. 

Είναι από την ίδια λέξη για το χώμα γιατί και η γλώσσα της Αιθιοπίας είναι συγγενής της Εβραϊκής και σημαίνει το χώμα και την σκόνη. 

Βρέθηκε με την μοριακή βιολογία ότι η διαφορά μας στο DNA από τον χιμπατζή είναι 1,3%. 

Η διαφορά του χιμπατζή από τον γορίλλα είναι 1,7%.  Αν είμασταν απλώς βιολογικά όντα που καθοριζόμαστε από το DNA  και δεν έχουμε κάτι διαφορετικό, θα έπρεπε να είμαστε πίθηκοι. 

Διαφέρουμε από τον χιμπατζή λιγότερο από ότι διαφέρει ο χιμπατζής από τον γορίλλα. 

Κι όμως γορίλλας και χιμπατζής μόνον ως προς τον όγκο, ως προς το μέγεθος ουσιαστικά διαφέρουνε, στα άλλα πολύ μοιάζουν. 

Με τον ουρακοτάγκο ακόμα πιο πολύ διαφέρουνε 3,1, μεταξύ τους δηλαδή και ο γορίλλας και ο χιμπατζής διαφέρουν 3,1% 

Βλέπουμε δηλαδή αν είμασταν απλώς αποτέλεσμα του DNA κανονικά δεν θα έπρεπε να διαφέρουμε από τους πιθήκους αυτούς, θα είμασταν 

απλώς ένας επιπλέον πίθηκος. 

Η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο δεν είναι απλώς σωματική … Και μη κάθεται κανείς και λέει ότι εξηγήθηκαν τα του εγκεφάλου … απλώς εντοπίζουνε κάποια κέντρα στον εγκέφαλο που είναι υπεύθυνα για κάποιες λειτουργίες αλλά το φαινόμενο της ανθρώπινης διανοίας δεν εξηγείται με τίποτα. 

Είναι γελοίο αυτό, όσο περισσότερο προχωράει η ανάπτυξη των επιστημών τόσο περισσότερο οι άθεοι επιστήμονες πιστεύουν ότι δεν διαφέρουμε από τα ζώα. 

Είναι η ίδια η πραγματικότητα, αν μπορούν ας την αντικρούσουν, ας συγκρίνουν δηλαδή τους πιθήκους με όλα αυτά που έχει πετύχει ο άνθρωπος, καλά και κακά, αυτή την τεχνολογία μόνο, να αφήσουμε τα άλλα, φιλοσοφίες, ποίηση, μουσική να τα αφήσουμε όλα αυτά και να περιοριστούμε μόνο στην τεχνολογία, αυτή την τεχνολογική ανάπτυξη που είναι τρομακτική. 

Τι θα βρούμε στους πιθήκους; 

Το πολύ-πολύ κατασκευάζουν μερικά κλαδιά … 

το πιο σύνθετο εργαλείο των πιθήκων είναι ότι μπορούν να ενώσουν δυο κλαδιά, το ένα να το μπήξουν στο άλλο και να κάνουν ένα μακρύτερο κλαδί. 

Ή μπορούν να κάνουν κάποια πολύ πρωτόγονα λίθινα εργαλεία. Αλλά το χάσμα είναι τεράστιο και δεν εξηγείται με κανέναν τρόπο. 

Δηλαδή ότι και να πούνε οι νευροεπιστήμονες δεν εξηγείται το χάσμα μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου είναι τρομακτικό. Στο σώμα; Μα μοιάζουμε καταπληκτικά, η διαφορά μας η βιολογική στο DNA είναι μόνο αυτό, λίγο παραπάνω από 1%. Αλλά τέτοιες διαφορές υπάρχουν μεταξύ ζώων που δεν διαφέρουν καθόλου.

Το θέμα είναι ότι όταν παρουσιάζονται νέα προβλήματα γεννιούνται νέα ερωτήματα που δεν υπήρχαν προηγουμένως. 

Δεν υπήρχε π.χ. κλωνοποίηση, είναι όλα απρόβλεπτα. 

Πριν από εκατό χρόνια ποιος θα φανταζόταν αυτά που υπάρχουνε τώρα.Τότε μέσα στον ενθουσιασμό , με την Σχετικότητα του Αϊνστάιν, με την Κβαντομηχανική, καταπληκτικά όλα αυτά, αλλά ποιος φανταζότανε ότι θα φτάναμε σε αυτά που γνωρίζουμε τώρα.

Το θέμα είναι, δημιουργούνται καινούργια προβλήματα που πρέπει να εξεταστούν, δεν υπάρχουν λύσεις έτοιμες από το παρελθόν, απλούστατα μπορούμε να διδαχθούμε από τον ρεαλισμό και την σοφία των Πατέρων και όχι απλώς ή να απορρίπτουμε ή να δεχόμαστε. 

Γιατί σήμερα συνήθως αυτό γίνεται, 

οι μοντέρνοι τα δέχονται όλα, 

οι συντηρητικοί τα απορρίπτουν όλα. 

Αυτό το πράγμα δεν είναι των Πατέρων. 

Οι Πατέρες τα εξετάζουν, δέχονται τα ρόδα και βγάζουν τα αγκάθια.

Υπάρχει μια διήγηση στην Παλαιά Διαθήκη, πολύ γνωστή είναι, δυστυχώς την βλέπουν κατά γράμμα με τις ανθρωπομορφικές εκφράσεις

η διήγηση των Πρωτοπλάστων. 

Το ότι καταγόμαστε από μια μητέρα έχει αποδειχθεί με την μιτοχονδριακή Εύα . 

Από εκεί και πέρα όμως τι γίνεται με εκείνη την ιστορία; 

Όχι ότι έφαγαν ένα μήλο και άλλαξαν τα πράγματα. 

Το θέμα είναι ότι ο άνθρωπος παρακινείται από τον διάβολο, να καταλάβουμε το βαθύτερο νόημα και όχι να μένουμε στα τέτοια ότι το φίδι είπε …

παρακινείται να γίνει θεός κλέβοντας τη γνώση, αποκτώντας τη γνώση θα γίνει θεός. 

Και τι πετυχαίνει; Πετυχαίνει ότι χάνει τον παράδεισο, αυτό το οποίο χαιρόταν το χάνει. 

Αυτό το προπατορικό αμάρτημα που λέμε στην πραγματικότητα είναι μια ψυχογραφία όλης της ανθρωπότητας όλων των εποχών. 

Σ όλες τις εποχές ο άνθρωπος το επαναλαμβάνει Γιατί ένα αμάρτημα που έκαναν εκεί να το πληρώνουμε όλοι μας; 

Το θέμα είναι ότι αυτό επαναλαμβάνεται. 

Φυσικά οι Πατέρες της Ανατολής δεν το είδαν με αυτό το δικαστικό, ότι τάχα τιμωρηθήκαν όλοι και έληξε. 

Το βλέπανε διαφορετικά. 

Βλέπαν ότι οι Πρωτόπλαστοι ήταν νήπια, 

κι αυτό ταιριάζει με τον πρωτογονισμό των πρώτων ανθρώπων. 

Νήπια ήταν κι αντί να ακολουθήσουν τον δρόμο του Θεού πήραν άλλο δρόμο και χάσανε την πορεία τους προς τον σκοπό της ζωής τους. 

Αυτό το βλέπουμε μετά σε άλλες διηγήσεις, 

στον Πύργο της Βαβέλ. 

Τι είναι ο Πύργος της Βαβέλ; Είναι υπαρκτός, ο πύργος ζιγκουράτ της Βαβυλώνας, έχουμε την βάση του είναι 92 επί 92 μέτρα και επειδή έχουμε μια παλιά περιγραφή ξέρουμε ότι και το ύψος του ήταν τόσο, όταν τον ολοκλήρωσε ο Ναβουχοδονόσωρ. 

Ζιγκουράτ της Βαβυλώνας ήταν. 

Βλέπουμε και εκεί την ίδια ιδέα, θα κάνουν έναν πύργο και θα φτάσουν με τις δικές τους δυνάμεις στον ουρανό. 90 μέτρα θα φτάναν στον ουρανό 

Βλέπουμε μετά τους Φαραώ της Αιγύπτου με τις πυραμίδες κλπ. όλα αυτά είναι η τάση του ανθρώπου να γίνεται θεός με τις δικές του δυνάμεις. 

Στην εποχή μας αυτό έχει κορυφωθεί την τεχνολογία και βλέπουμε ότι η ανθρώπινη τεχνολογία κάνει αυτό, κάνει εκείνο, κάνει εκείνο Το αποτέλεσμα ποιο είναι; 

Ο άνθρωπος γίνεται θεός. 

Το 2003 ή 2004, όταν έγιναν τα εγκαίνια της γέφυρας Ρίου-Αντιρίου. Μια γέφυρα που είναι τρία χιλιόμετρα, από τις πιο μεγάλες γέφυρες του κόσμου, πραγματικά, από τα σπουδαία επιτεύγματα της τεχνικής, παρακολουθούσα κάθε φάση, πώς γινόταν με πολύ ενδιαφέρον. Ολοκληρώθηκε επί τέλους η γέφυρα αυτή. Εκείνη την μέρα πήραν συνεντεύξεις και ρωτάν έναν ηλικιωμένο να τους πει τι γνώμη έχει και τους είπε: 

Ο άνθρωπος νίκησε τον Θεό. 

Αυτό είπε εκείνος ο ανόητος. Με τρία χιλιόμετρα γέφυρα νίκησε τον Θεό με όλο αυτό το σύμπαν. Δηλαδή δεχόταν Θεό κατά κάποιο τρόπο αφού τον ανέφερε αλλά θεωρούσε ότι ο άνθρωπος με αυτό που έκανε ξεπέρασε τον Θεό. 

Μα τέτοια ηλιθιότητα Αυτό όμως άρεσε πολύ στους δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης και το μεταδίδαν και το ξαναμεταδίδαν. 

Ο άνθρωπος νίκησε τον Θεό. 

Πόσες φορές το άκουσα; Λοιπόν το αποτέλεσμα, ο άνθρωπος σήμερα πραγματικά πιστεύει ότι έγινε θεός με αυτά όλα, ποιο είναι το αποτέλεσμα; 

Όταν πια ανακάλυψαν την πυρηνική ενέργεια … 

Ο άνθρωπος είναι παντοδύναμος. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μολύνθηκαν τα πάντα Δηλαδή και ότι είχε μείνει παραδεισιακό μολύνθηκε, τώρα όλα έχουν μολυνθεί, οι θάλασσες, τα παρθένα δάση, όλα έχουν μολυνθεί. 

Το αποτέλεσμα τί είναι; 

Καρκίνοι, καρκίνοι, καρκίνοι. 

Πριν από κάποιες δεκαετίες οι καρκίνοι ήταν πολύ σπάνιοι, τώρα κάθε οικογένεια έχει καρκίνο. Ποιο είναι το αποτέλεσμα λοιπόν; 

Πάλι το Προπατορικό αμάρτημα, 

ο άνθρωπος νομίζει ότι με την τεχνολογία του γίνεται θεός και τι καταφέρνει; Κατέστρεψε και αυτό το υπέροχο περιβάλλον που μας είχε μείνει, ότι υπήρχε παραδεισιακό τώρα είναι μολυσμένο. 

Bρήκανε θεραπείες για τόσες ασθένειες, νίκη του ανθρώπου, θρίαμβος του ανθρώπου για το ένα για το άλλο και να το αποτέλεσμα. 

Επαναλαμβάνεται δηλαδή … αυτό  σαν ένα γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας και ότι εμείς τραβάμε τις συνέπειες, όπως η αφελής πίστη των θρήσκων και η διδασκαλία της δυτικής θεολογίας   που έδωσε τρομερή έμφαση σε αυτή την Πτώση. 

Ενώ στην Ανατολή δεν δόθηκε τέτοια έμφαση, απλούστατα ξέφυγε από την πορεία του ο άνθρωπος, όχι ότι έχασε κάτι που είχε  ξέφυγε από την πορεία του και αντί να φτάσει στην θέωση, στην ένωση με τον Θεό, θέλησε να γίνει θεός με τις δικές του δυνάμεις αποκτώντας την γνώση και το αποτέλεσμα απομακρύνθηκε και έχασε ότι είχε. 

Όχι όμως ότι άλλαξε η φύση του ριζικά, αυτό δεν το έχουν οι Πατέρες της Ανατολής. 

Έχουν μια δυναμική πορεία αυτής της Πτώσεως, αλλάζει η πορεία, αλλάζει κατεύθυνση, αλλά όχι ότι ήταν κάτι που άλλαξε και 

Γι’ αυτό Δυτικοί που έχουν έρθει σ’ εμάς στην Ορθοδοξία τώρα και μεταφέρουν το πνεύμα εκείνο, μιλάνε για μια τρομερή αλλαγή των πάντων και άκουσα να μιλάνε ότι και οι νόμοι της φύσεως άλλαξαν, με την Πτώση των πρωτοπλάστων . Αυτά είναι καθαρά δυτικά, μας ήρθαν από φονταμενταλιστές της Δύσεως. 

Δυστυχώς έρχονται στην Ορθοδοξία τώρα και μεταφέρουν τη δική τους νοοτροπία αυτοί που δεν κατάλαβαν ποτέ την Ορθοδοξία. 

Το θέμα είναι ότι επαναλαμβάνεται αυτό το προπατορικό αμάρτημα και το ζούμε στην εποχή μας σε πολύ μεγαλύτερα κλίμακα: 

Ο άνθρωπος έγινε θεός, έχει στα χέρια του τις πυρηνικές δυνάμεις, κατασκευάζει βόμβες τρομερές και μπορεί να τιμωρήσει τους εχθρούς του όπως ο θεός. 

Γιατί η εικόνα του Θεού που καταστρέφει είναι πολύ διαδεδομένη στους θρήσκους, και βλέπουμε τα αποτελέσματα, γεμίσαμε καρκίνους, έχει μολυνθεί το περιβάλλον και τώρα άντε τρέχουμε να σώσουμε το περιβάλλον για να σωθούμε κι εμείς μαζί μ’ αυτό.

Πηγη : dip88