Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ¨ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ¨.

 

Posted on 13 Απριλίου, 2018 by kosmaser

Η διάκριση 

ουσίας και ενέργειας, στον Θεό, 

είναι η ουσια­στική διαφορά της Ορθοδοξίας από κάθε άλλη εκ­δοχή του Χριστιανισμού 

Η ενέργεια του Νού μέσα στην καρδιά  ονομάζεται

νοερά λειτουργία της καρ­διάς.

Το  Προπατορικό Αμάρτημα  

Είναι Ακριβώς Η Αστοχία Του Άνθρωπου,στην αρχή ακόμη της ιστορι­κής του παρουσίας, να διασώσει την Μνήμη του Θεού, την κοινωνία δηλαδή με τον Θεό, στην καρδιά του. 

Στην κατάσταση της νόσου της πτώσεως ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τον Θεό και τον συνάνθρωπο για την κατοχύρωση της α­τομικής του ασφάλειας και ευτυχίας.

Χρήση του Θεού γίνεται με τη θρησκεία. 

Προσπάθεια απόσπασης της δύναμης του Θείου, που μπορεί να εκφυλισθεί σε αύτοθεοποίηση  του άνθρωπου .

Λέει ο άγιος Ανδρέας Κρήτης στον Κα­νόνα του 

αυτείδωλον εγενόμην 

Χρήση του συνανθρώπου , και κατ’ επέκτα­ση της κτίσης γίνεται με την εκμετάλλευση τους με κάθε δυνατό τρόπο. 

Αυτή είναι λοιπόν, η νόσος, την ο­ποία ζητεί να θεραπεύσει ο άνθρωπος,  εντασσόμενος ο­λόκληρος στο πνευματικό θεραπευτήριο 

της Εκκλη­σίας

Σκοπός της παρουσίας της Εκκλησίας , ως εν Χριστώ κοινωνίας, στον κόσμο  είναι η θεραπεία του ανθρώπου με την αποκατάσταση της καρδιακής  κοινωνίας του με το Θεό της νοεράς δηλαδή λειτουργίας.

Κατά τον μακαριστό καθηγητή π.Ι. Ρωμανίδη, Η Πατερική Παράδοσις Δεν Είναι Ουτε Κοινωνική Φιλοσοφία Ούτε Ηθικό Σύστημα Θρησκευτικός  Δογματισμός  Αλλα Θεραπευτική Αγωγή. 

Στο Σημείο αυτό μοιάζει με  την Ιατρική Κυρίως Την Ψυχιατρική 

Ενας άρρωστος σωματικά, έχει πριν πολύ καιρό νοσήσει ψυχικά και ατυχώς το ποσοστό των ψυχικά αρρώστων είναι συντριπτικό 

 

Η ταυτότητα της Ορθοδοξίας:

 

Η Εκκλησία ως σώμα Χρίστου, λειτουργεί ως Νοσοκομείο.

Διαφορετικά δεν είναι Εκ­κλησία, αλλά Θρησκεία.

Οι Κληρικοί,εκλέγονταν από τους θεραπευμένους, γιά νά λειτουργουν ώς θεραπευτές 

Η θεραπευτική λειτουργία της Εκκλησίας σώζεται σήμερα σε ωρισμένες Μονές,που αντέχοντας  στην εκκοσμίκευση,συνεχί­ζουν την Εκκλησία των αποστολικών  χρόνων επιστήμονες της εκκλησιαστικής θεραπείας  είναι οι ήδη θεραπευμένοι.

Όποιος δεν έχει εμπειρία της θεραπείας δεν μπορεί να είναι θεραπευτής.

Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ  ποιμαντικής θεραπευτικής επιστήμης και ιατρικής επιστήμης.

Οι επιστήμονες  της εκκλησιαστικής θεραπευτικής Πατέρες και Μητέρες  αναδεικνύουν άλλους θεραπευτές, όπως οι Καθηγητές της Ιατρικής αναδεικνύουν τους διαδόχους τους 

Ο περιορισμός της Εκκλησίας στην απλή συγ­χώρηση των αμαρτιών για  την είσοδο μετά θάνατον  στον παράδεισο,  συνιστά αλλοτρίωση και ισοδυναμεί με το να συγχωρεί ο γιατρός τον ασθενή, για να θεραπευθεί μετά θάνατον

Η Εκκλησία δεν α­ποβλέπει στο να στείλει κάποιον στον παράδεισο 

Παράδεισος και κόλαση,δέν είναι τόποι  αλλά τρόποι υπάρξεως..

Η Εκκλησία, θε­ραπεύοντας τον άνθρωπο, τον προετοιμάζει να βλέπει τον Χριστό αιώνια μέσα στο άκτιστο φώς Του ως πα­ράδεισο και όχι ως κόλαση, πύρ καταναλίσκον  

Κι αυτό, φυσικά, άφορα σε κά­θε άνθρωπο,  ολοι   οι άνθρωποι θα βλέπουν αιώ­νια τον Χριστό,  

ως Κριτή του κόσμου.

Η εγκυρότητα της επιστήμης τεκμηριώνεται από την επίτευξη των στόχων της στην ιατρική από τη θεραπεία του ασθενούς. 

Έτσι διαφοροποιεί­ται η αυθεντική επιστημονική ιατρική από τον κομπογιαννιτισμό. 

Η θεραπεία δεν μετατίθεται στη μεταθανάτια ζωή, αλλά συντελείται στη ζωή του άνθρωπου  σ’ αυ­τόν εδώ τον κόσμο εδώ και τώρα 

Αυτό διαπιστώνε­ται από τα λείψανα  των Αγίων που νικούν τη βιολογική φθορά.

Τέλος,τα ιερά κείμενα της Εκκλησίας Γραφή , συνοδικά πατερικά κείμενα δεν κωδικοποιούν κά­ποια χριστιανική ιδεολογία, άλλά έχουν  θεραπευτικό χαρακτήρα,  

λειτουργώντας  όπως τα πανεπιστημιακά συγγράμματα στην ιατρική επιστήμη.

Αυτό ισχύει και για τα λειτουργικά κείμενα, τις Ευχές.

Η άπλή α­νάγνωση μιας Ευχής προσευχής, χωρίς παράλληλη ένταξη του πιστού στη θεραπευτική διαδικασία της Εκκλησίας  δεν θα διέφερε από την περίπτωση, που ο ασθενής καταφεύγει στο γιατρό με ισχυρούς πόνους, και εκείνος αντί να επέμβει δραστικά περιορίζεται στο να τον ξαπλώσει στο χειρουργικό κρεβάτι και να του διαβάσει το σχετικό με τη νόσο του κεφάλαιο. 

Αυτή με λίγα λόγια είναι 

η Ορθοδοξία. 

Δεν έχει σημασία, αν την αποδέχεται κανείς η όχι.

Κάθε άλλη εκδοχή για τον Χριστιανισμό  συνιστά παραποίηση και διαστροφή του, έστω καί αν θέλει να προβάλλεται ως Ορθοδοξία.