Ο,τι πιο πολυτιμο ο χρόνος μας.Ο χρόνος μας είναι η ζωή μας. Οι περισσοτεροι τον θεωρούμε δεδομένο Σπαταλωντας τον μικραίνουμε τη ζωή μας. Μια γνωση που έρχεται όταν είναι πια αργά.
Σκεφθειτε λιγο. Ζουμε σαν να επρόκειτο να μην πεθανουμε ποτε. Χωρίς να βλεπουμε ποτέ πόσο εύθραυστοι είμαστε και χωρίς ποτέ να παρατηρουμε πόσος χρόνος από την ζωή μας έχει ήδη χαθεί.
Σπαταλάμε το χρόνο μας σαν να τον αντλουμε από κάποια ατελειωτη παρακαταθήκη.
Καθε μέρα που χαρίζεται σε κάποιον θα μπορούσε να είναι η τελευταία της ζωής του
Η Στωική υπενθύμιση της θνητότητάς μας είναι η μόνη που προσφέρει τη συνειδητότητα της ζωής που να ζούμε κάθε μέρα.
Memento Mori.
Θυμήσου ότι θα πεθάνεις.
Κατι παρομοιο διετυπωσε κι ο Πυθαγορας τον 5ο π.Χ αιωνα
Γνωθι ως θανεειν πεπρωται απασι .
Να γιατί κάθε μέρα είναι πολύτιμη, όχι μόνο η τελευταία. Κατανοούμε τη ζωή με τον θάνατο.
Ολοι νομίζουμε ότι θα ζουμε για πάντα και περιμένουμε τις ημέρες να περάσουν σχεδιάζοντας το αύριο ή αναπολώντας το χθες.
Κι ομως ζωή είναι
Εδω και τώρα.
Δίνοντας αξία στον χρόνο μας, δίνουμε αξία στη ζωή μας.
Και παύει πλέον να είναι σύντομη.
Θυμομαστε παντα
τον αφορισμο του Καζαντζακη
Δεν είναι ο Χριστος
το Καλώς όρισες, είναι
το Καλό ταξίδι.
Χαιρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου