ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

 

Θρησκεία, 

λεει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, σημαίνει δεισιδαιμονία.

Ετσι ενας θρησκευόμενος, καταφεύγει στη θρησκεία είτε για βοήθεια, για να μπορέσει να ξεπερασει τις δυσκολίες στον κόσμο αυτόν, είτε από τον φόβο του θανάτου, είτε από φτώχεια, είτε από ανασφάλεια.

Στο πλαίσιο αυτό οι  θρησκείες συνδέονται στενά:

α. Με την μαγεία, ως εξευμένιση του Θεού,

β. Την δεισιδαιμονία, ως ταύτιση του Θεού με την κτίση

γ. Και  τον μυστικισμό, ως επαναφορά της αθάνατης ψυχής στον κόσμο των ιδεών, από τον οποίο εξέπεσε.

Και οι τρεις αυτές περιπτώσεις,

μαγεία, δεισιδαιμονία, μυστικισμός,

συνιστούν πνευματική ασθένεια, αφού είναι πίστη σ έναν ανύπαρκτο Θεό.

Η Ορθοδοξία γνωρίζει καλώς τη Νόσο της θρησκείας και τον Ιατρό που την θεραπεύει, δηλαδή, τον Κύριο της Δόξης, τον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών.

Εκείνος θεράπευσε την Νόσο αυτή στους φίλους και πιστούς Του, 

προ της Ενσαρκώσεώς Του 

και συνεχίζει, ως Θεάνθρωπος, να την θεραπεύει και να αγιάζει τα μέλη της, με το Σώμα και το Αίμα του στην Εκκλησία Του.

Από θεολογικής πλευράς, οι οπαδοί των θρησκειών χαρακτηρίζονται, από τους Πατέρες, ως άθεοι, γιατί πιστεύουν και λατρεύουν έναν Θεό, προϊόν της διάνοιας ή της φαντασίας τους, που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Οι χριστιανοί διδάσκονται και βοηθούνται από τον Χριστό, Να αποβάλουν την μαγεία, την δεισιδαιμονία και τον μυστικισμό.

Να αρνηθούν,τα είδωλα και την λατρεία τους και

Να μετέχουν στην άκτιστη ενέργεια του Θεού.

Όντως, οι πιστοί των θρησκειών φαίνεται ότι δεν διαφέρουν από τους άθεους, διότι και οι μεν και οι δε, εν γνώσει ή εν αγνοία τους, πιστεύουν σ έναν ανύπαρκτο Θεό. 

Επομένως, όταν μιλάμε για πίστη του ανθρώπου στον Θεό εννοούμε την πίστη στον αληθινό και πραγματικό και όχι στον φανταστικό Θεό.

Στην Ορθοδοξία, ωστόσο, ο Ενανθρωπήσας Θεός και Θεάνθρωπος είναι Εκείνος που συνέδεσε στο ίδιο το Σώμα του τον αληθινό Θεό και αληθινό Άνθρωπο και προσδιόρισε, διά της διδασκαλίας Του, το περιεχόμενο της αληθινής και συγκεκριμένης αποκαλυπτικής πίστεως

Το Άγιο Πνεύμα, επίσης, είναι Εκείνο, που την χορηγεί, χαρισματικά, ως 

προσωπική Πεντηκοστή, 

ανάλογα με την πνευματική δεκτικότητα εκάστου και η οποία επικεντρώνεται σε τρία στάδια θεραπευτικής αγωγής:

Στην Κάθαρση, 

στον Φωτισμό και 

στην Θέωση.