Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ..

 

Ο Πλουσιος Και Ο Πτωχος Λαζαρος  πεθαναν.

Ολοι ,γεύονται το φοβερό μυστήριο του θανάτου

Αν και ο θανατος ειναι το πιο βεβαιο γεγονος, ομως αβεβαιη ειναι η  ωρα  του θανατου. 

Κανεις Δεν Ξερει  ποτε  

Θα Πεθανει.

Ο Λαζαρος πήγε στους κόλπους του Αβραάμ και ο συγκεκριμενος πλουσιος  πηγε στον Αδη. 

Στην συνέχεια λέγεται ότι ο πλούσιος έβλεπε τον Αβρααμ  και Λαζαρον εν τοις κολποις αυτου.

Παρά τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, εν τούτοις  δεν καταργείται η Υποσταση – Προσωπο Του Ανθρώπου. 

Αυτο φαινεται απο το οτι η ψυχη  διατηρει την συνειδηση. 

Η Ανασταση Ειναι Δωρο Που Χορηγειται Σε Ολους, Δικαιους Και Αδικους. 

Στην Παραβολή Αυτή Ο Χριστός Αναφέρει Το Όνομα Του Πτωχού Ενώ Το Ονομα Του Πλουσιου Το Αγνοει. 

Αυτό Δείχνει Ότι Ο Λάζαρος, Επειδή Ζούσε Με Τον Θεό, 

Ήταν Σωτηριολογικά Πρόσωπο.  Αληθινή υπόσταση, ενω ο πλουσιος, καιτοι ηταν ανθρωπος εν τουτοις Δεν Ηταν Υποσταση Σωτηριολογικα. 

Που  σημαίνει ότι πραγματικος ανθρωπος ειναι εκεινος που εχει ψυχη, σωμα, αλλα και την χαρη του θεου μεσα στην ψυχη και το σωμα του. 

Ενω ο ανθρωπος που δεν εχει το Άγιο Πνευμα, ειναι οντολογικα προσωπο ομως  δεν ειναι προσωπο  εν σχεσει με τον θεο, για τον απλουστατο λογο οτι εχει  Υποδουλωθη Στα Πραγματα.

Ο νούς του αντί να στρέφεται στον θεό, στρέφεται στην ύλη και υποδουλωνεται σ αυτήν. 

Στην Παραβολή Λέγεται Ότι Ο Πλούσιος Ευρισκόμενος Στον Άδη Είδε Τον Αβραάμ Και Λαζαρον Εν Τοις Κολποις Αυτου.

Στους κόλπους, πίσω από το στήθος, ευρίσκεται η καρδιά του ανθρώπου, που είναι η πηγή της βιολογικής ζωής,  σύμβολο της αγάπης. 

Καί, Βέβαια, Αυτή Η Αγάπη Συνιστά Την Κοινωνία Και Ένωση.

Έτσι, το να βρίσκεται κανείς στους κόλπους  δηλώνει ότι συνδέεται με τον αγαπώμενο, υπάρχει ενότητα μεταξύ τους.

Η έκφραση, λοιπόν, ότι ο λάζαρος βρισκόταν στους κόλπους του Αβραάμ δείχνει παραστατικά την κοινωνία  του με τον θεό,η οποία συνδέεται με την γνώση και την αγάπη. Δεν πρόκειται για μια εγκεφαλική γνώση, αλλά για εκείνη που συνδέεται με την αγάπη, την ίδια την ζωή.

Ο Λαζαρος Δεν Φαινεται Να Στενοχωρηται Για Την Φρικτη Δοκιμασια Του Πλουσιου, δεν βλεπει την κολαση,

ενω ο πλουσιος βλεπει την δοξα του παραδεισου. 

Πραγματικά, εκείνος που ζη μέσα στο ακτιστο φως, στην μεγάλη θεωρία του θεού, όπως λέγουν οι πατέρες μας, ξεχνα τον κοσμο.

Το φώς είναι τόσο μεγάλο, τόσο εκτυφλωτικό που δεν αφήνει να δη κανείς και κάτι άλλο διαφορετικό. αυτό δεν σημαίνει ότι οι άγιοι δεν προσεύχονται για ολόκληρο τον κόσμο.

Ενώ ο λάζαρος βρισκόταν στους κόλπους του Αβραάμ, ο πλουσιος φλεγοταν στον αδη.

Εδω γινεται λογος 

για αδη και οχι για κολαση.

Γιατι Η Κολαση Θα Αρχιση  Μετα Την Δευτερα Παρουσια Του Χριστου κατά δε την διδασκαλία των αγίων πατέρων,  ο άδης είναι ένας νοητός τόπος,

ειναι η προγευση της κολασεως.

Στην Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας , οι απόψεις και η διδασκαλία του Αγιου Μαρκου Του Ευγενικου , είναι αποκαλυπτικές. 

Το πυρ στο οποίο φλεγόταν ο πλούσιος δεν ήταν το λεγόμενο καθαρτήριο πυρ των λατίνων,από το οποίο περνούν όλες οι ψυχές των ανθρώπων..

δεν ήταν κτιστό πυρ αλλά άκτιστο.

δηλαδή και οι αμαρτωλοί δέχονται τις ακτίνες του θείου φωτός

Αλλα Επειδη Πεθαναν 

Χωρις Μετανοια, 

Χωρις Να Θεραπευθουν, 

Βιωνουν Την Καυστικη Ενεργεια Του Φωτος

Ετσι, κατά τον βαθμό της θεραπείας ή της ασθενείας, οι άνθρωποι δέχονται την ίδια χάρη ή ως φως ή ως πύρ.  

Στη συνέχεια βλέπουμε πως ο πλούσιος ενδιαφερόταν για τους ζώντας στον κόσμο αδελφούς του και παρακαλούσε τον Αβραάμ να στείλη τον Λάζαρο για να τους κηρύξη μετάνοια. 

Επομένως, παρά τον χωρισμό της ψυχής του ανθρώπου από τον παρόντα κόσμο, 

Υπάρχει Γνώση Και Κοινωνία, Εκδηλώνεται Ένα Ενδιαφέρον.

Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου αναφέρεται στην ζωη μετα θανατο μεχρι την Δευτερα Παρουσια πρόκειται για την λεγομένη

Μέση Κατάσταση Των Ψυχών.

Κι Εμείς Ενδιαφερόμαστε Για Τους Κεκοιμημένους προσευχόμαστε στους αγίους για να προσεύχωνται για μας στον θεό, ζητάμε τις πρεσβείες τους, ενώ προσευχόμαστε στον θεό για όλους τους άλλους κεκοιμημένους για να ελεηθούν.

Στην παραβολή λέγεται ότι μεταξύ του τόπου που βρισκόταν ο Αβραάμ και του άδου, όπου βρισκόταν ο πλούσιος, υπήρχε χάσμα μέγα, και δεν ήταν δυνατόν να γίνη μετάβαση του ενός προς τον άλλο.

Φυσικά, δεν πρόκειται περί ιδιαιτέρου χώρου, αλλά, ενός ιδιαιτέρου τρόπου ζωής. 

Υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ παραδείσου και κολάσεως,ως ιδιαιτέρων τρόπων ζωής.

Ο Παράδεισος Και Η Κόλαση Δεν Υπάρχει Εξ Επόψεως Θεού, 

Αλλά Εξ Επόψεως Ανθρώπου.

Αν Ο Θεός Μας Δίνη Εντολή Να Αγαπούμε Όλους Τους Ανθρώπους, Ακόμη Και Τους Εχθρούς Μας, Το Ίδιο Κάνει Και Εκείνος.

Είναι αδύνατον να μη αγαπά και τους αμαρτωλούς.Όμως ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση αισθάνεται διαφορετικά την αγάπη του θεού.

Το φως έχει δύο ιδιότητες, ήτοι την φωτιστική και την καυστική.

Εάν κάποιος άνθρωπος έχη καλή όραση ευεργετείται από την φωτιστική ιδιότητα του ηλίου, του φωτός, και χαίρεται όλη την δημιουργία. αν όμως κάποιος άλλος στερειται οφθαλμού, δεν έχει όραση, τότε αισθάνεται την καυστική ιδιότητα του φωτός. αυτό θα γίνη και στην μέλλουσα ζωή, καθώς επίσης και στην ζωή της ψυχήςμετά την έξοδό της από το σώμα. 

Ο θεός θα αγαπά και τους κολασμένους, 

αλλά αυτοί θα αδυνατούν να αισθανθούν αυτήν την αγάπη ως φώς θα την αισθάνωνται ως πύρ, επειδή δεν θα έχουν πνευματικό οφθαλμό και πνευματική όραση.

Γι’ Αυτο Στην Ορθοδοξη Εκκλησια , Δινουμε Μεγαλη Σημασια 

Στην Θεραπεια Του Ανθρωπου.

Η Εκκλησία Είναι Ενα Πνευματικο Νοσοκομειο, 

Θεραπευτηριο, που Θεραπεύει Τον Πνευματικό Οφθαλμό, Που Είναι Ο Νούς. 

Αυτός Νοσεί Και Αυτός Πρέπει Να Θεραπευθή. 

Αυτό Είναι Όλο Το Έργο Της Εκκλησίας.

Στην παράκληση του πλουσίου να στείλη ο Αβραάμ Τον Λάζαρο στην γη και να κηρύξη στους αδελφούς  του μετάνοια, ο Αβρααμ δεν ανταποκριθηκε λέγοντας ότι

εφ’ όσον οι άνθρωποι δεν ακούν τον Μωϋσή και τους προφήτας,τότε

Ουδέ Εάν Τις Εκ Νεκρών Αναστή Πεισθήσονται

Ο Σαρκικος Ανθρωπος Δεν Μπορει Να Μετανοηση Οσα  Θαυματα κι’ Αν Δει  Στην Ζωη Του. 

Ζεί μεσα σε θανατηφορο υπνο.

Η σωτηρία και αναγέννηση του ανθρώπου δεν είναι υπόθεση  ταχυδακτυλουργικών ενεργειών,  αλλά καρπός ελευθέρας εκφράσεως του θελήματός του, καρπός πόνου, αγώνος και ιδρώτων πολλών. 

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι στην εποχή μας αρκούνται στα μαγικά, τα εξωτερικά γεγονότα.

Το Να Πεισθη Κανεις Για Την Υπαρξη Της Αλλης Ζωης Ειναι Υποθεση Εσωτερικης Πνευματικης Ευαισθησιας. Γιατι, κι’ αν ακομη αναστηθη ενας ανθρωπος, ειναι ενδεχομενο να εκληφθη ως  φαντασμα.

Γίνεται πολύς λόγος σήμερα για τις λεγόμενες επιθανάτιες εμπειρίες.  

Μερικοί ισχυρίζονται ότι βγήκε η ψυχή τους από το σώμα ή ακόμη πλησίασε προς την έξοδό της και στην συνέχεια επέστρεψε στο σώμα,διηγούνται τα όσα φοβερά είδαν και αντιμετώπισαν.

Οι Περισσοτερες Απο Αυτες Τις Εμπειριες:

Ή Ειναι Δαιμονικες ή Ειναι Καρποι Απωθημενων Βιωματων Και Επιθυμιων ή  Ειναι Φαντασιες ή Ακομη

Ειναι Αποτελεσματα Των Ηρεμιστικων Και Ναρκωτικων Φαρμακων, Που Δινονται Για Να Μη Πονουν Στην Φρικτη Δοκιμασια Των Ασθενειων Τους.

Στην ορθόδοξη εκκλησία λέμε ότι υπήρξαν περιπτώσεις που επανήλθε η ψυχή στο σώμα αναστήθηκαν δηλαδή, με την δύναμη του Χριστού.  

Αυτα, ομως, ειναι εκτακτα γεγονοτα, που δεν συμβαινουν στον καθενα. 

Χρειάζεται μεγάλη διάκριση για να μπορή κανείς να διακρίνη αυτές τις καταστάσεις, εάν προέρχωνται από τον θεό, από τον διάβολο ή  από ψυχολογικές και σωματικές ανωμαλίες.

Χαίρετε.

Ν.Ι.