Λεμε στη Κυριακη Προσευχη :
Ελθέτω η Βασιλεία Σου
για να ρθει όμως η Βασιλεία Του πρέπει να σβήσουν οι δικές μας,τα δικά μας εγώ ο εαυτός μας πρέπει να σβήσει για να μπορέσει αυτή η Βασιλεία να συμβεί μόνον Αυτή.
Γιατί ο Θεός δεν μπορεί με άλλο
Δεν συνυπάρχει με τίποτα άλλο, υπάρχει μόνον Αυτός.
Γενηθήτω το θέλημά Σου
ως εν Ουρανώ και επί της γης
να γίνει πια η γη μας κατοικητήριο του Θεού.
Θεέ μου ελθέτω η Βασιλεία Σου.
Δεν έχω τίποτε να περιμένω.
Η δική Σου Βασιλεία Έστω κι αν δεν Την γνωρίζει η ψυχή.Έστω κι αν δεν Την πολυπιστεύουμε Αλλά μόνο προαίρεση δηλαδή το μέσα η ψυχή να επιθυμήσει την επιστροφή.
Και μετά λέει ο Κύριος Πάνω στο παλιό εμείς θέλουμε να χτίσει το καινούριο.
Δεν γίνεται Πρέπει να φύγει όλο.
Και θέλει από τη ρίζα κόψιμο,ποιός το αντέχει τώρα αυτό;
Μη το ερμηνεύσουμε λάθος, μόνο.
Τί κακός Θεός είναι αυτός;
Κι ένας άλλος δίπλα ο οποίος θα τα δίνει όλα, κι ο οποίος θα καταξιώνει σε απόλυτο βαθμό κάθε στάση και θέση της ψυχής.
Ο μεν ένας Θεός δεν θα βεβαιώνει καμιά σωτηρία των εαυτών μας
Πείτε εσείς στην Εκκλησία όλο για να σωθούμε δεν λένε..
Να πάμε για να σωθεί η ψυχή μας, να πάμε στον Παράδεισο...
Όλοι για μια σωτηρία δεν μας μιλάνε...
Όμως μιαν εγωπαθή σωτηρία.
Δεν έχουμε καταλάβει τι σημαίνει να σωθεί ο εαυτός μου.
Τί σημαίνει να σωθώ
Δεν το ‘χουμε πιάσει αληθινά τί σημαίνει να σωθώ.
Δεν σημαίνει ότι θα καταξιωθεί ο εαυτός μου.
Και ο Χριστος το έχει πει καθαρα:
Στις Μέρες Εκείνες,Όποιος Θα Πάει Να Σώσει Την Ψυχή Του Θα Την Χάσει.Όποιος Θα Την Χάσει, Αυτός Θα Την Σώσει.
Πού γίνεται αυτό...
Όταν όλοι πάμε για μια σωτηρία ,για ένα βόλεμα.
Γιατί η σωτηρία είναι βόλεμα.
Να μπούμε λέει στον παράδεισο .
Η παγίδα δεν είναι τρομερή.
Αυτοί Οι Οποίοι Στενάζουν Και Οδυνώνται Αυτοί Που Πονούνε Και Στενάζουν
Είμαστε οι εξ αριστερών λησταί,
ενώ υπάρχει πόνος στον Ουρανό πώς θα σωθούν τα οικονομικά μου, πώς θα φτιάξω με τα παιδιά μου,
πώς θα γίνει με τη δουλειά μου.
Θυμάστε τί έλεγε ο Χριστος:
άραγε όταν θα επιστρέψω θα βρω την πίστη;
Δεν το ρωτούσε, ήταν σίγουρος ότι δεν θα βρει τίποτε
Όλοι θα είμαστε για ένα βολεμένο εαυτό.
Κι αυτή τη βασιλεία θα τη φέρει αυτός.
Ενώ Εκεινος φέρνει μια Βασιλεία αφανισμού των εαυτών ..αυτός θα φέρει μια βασιλεία των εαυτών
Ε, στις μέρες μας, πείτε εσείς,
ποια βασιλεία θέλει ο κόσμος;
Ποιός μπορεί να τολμήσει να πει ότι έρχεται η Βασιλεία του Θεού όταν όλοι οι άνθρωποι ζητούν
μια βασιλεία των εαυτών τους
Αλλά τί θα γίνει; Θα δοξαστούν όλοι αυτοί οι εαυτοί, θα βγουν στη φόρα και τότε θα συντριβούν.
Τώρα καμιά επιθυμία.
Θυμάστε η γυναίκα του Λωτ .Τί είχε; Μια περιέργεια.
Δεν έγινε δεκτή. Εκείνη επέμενε και
κατάντησε Στήλη άλατος.
Και ο Κύριος είπε ότι τις τελευταίες μέρες θαναι σαν τις μέρες του Νώε και του Λωτ.
Ο Νώε, τί του λέει ο Θεός;
Στον Καύκασο, στο Αραράτ εκεί που η θάλασσα ηταν πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Του λέει να κάνει μια Κιβωτό και με συγκεκριμένα ξύλα, συγκεκριμένες διαστάσεις και πόσα χρόνια κρατάει η κατασκευή της Κιβωτού;
Εκατόν είκοσι χρόνια τί ακλόνητη πίστη είναι αυτή πού μέσα στον Καύκασο, να κατασκευάζεις μια Κιβωτό και να τρως όλη την κοροϊδία, να μη βλέπεις πουθενά κανένα σημάδι βεβαίωσης, κανένα σημάδι.
Και τελικά ποιός δικαιώθηκε όμως;
Ο Νώε έκανε Κιβωτό , εμείς πρέπει να κάνουμε σωσίβια Ουσιαστικά Κιβωτός γίνεται ο ίδιος μας ο εαυτός.
Η Κιβωτός είναι το σώμα μας αλλά καλείται να πεθάνει για όλα για να γίνει Κιβωτός ειδάλλως το ίδιο μας το σώμα θα μας καταδικάσει.
Οι αισθήσεις είναι οι πόρτες απ όπου μπαίνει ο πονηρός.
Πρέπει να κλείσουν οι αισθήσεις.
Γιατί ο πεθαμένος Δεν έχει αισθήσεις Πρέπει η ψυχή να βλέπει πίσω από όλα αυτά.
Ο Ουρανός ετοιμάζει τις ψυχές.
Πιο συνειδητοποιημένοι θα ‘ναι αυτοί που θα αντέξουν γιατί θα Τον υποδεχτούν εν ζωή, αλλά νεκροί
Νεκροί από τις αισθήσεις, από τα θέλω, από τις επιθυμίες από τις λογικές, από τους εαυτούς.
Τίποτα. Δεν υπάρχει εαυτός
Εκείνος τώρα θα μεγαλύνεται,
Εκείνος θα δοξάζεται,
εμείς δεν υπάρχουμε
Δεν θέλουμε να Τον δούμε.
Δεν θέλουμε να Τον προσκυνήσουμε γιατί ακόμα προσκυνάμε Εαυτό
Μετά από την Ανάσταση Του θα μπορούσε η Δευτέρα Παρουσία να ‘ρθει αμέσως,αλλά
δεν Την θέλουμε.Ακόμα
θέλουμε την καταξίωση του εαυτού.
Σωτηρία του ανθρώπου σημαίνει αφανισμός του.
Η φανέρωση του Χριστού είναι η σωτηρία
Μόνον ο Χριστός είναι ο Παράδεισος.
Δεν έχει τίποτα άλλο ο Παράδεισος.
Εκεί πέρα Δεν υπάρχεις,
Δεν υφίστασαι, Δεν υπάρχεις σαν εσύ εγώ.
Εκείνος υπάρχει.
Η οδήγηση του Θεού σημαίνει αφανισμός του εαυτού.
Οι μέριμνες και οι φροντίδες που έχουμε δεν πειράζουν.
Αυτές ξέρεις κάνουν καλό γιατί φθείρουν τον εαυτό.
Δεν καταξιώνεσαι σ’ αυτά.
Ξέρεις πού είναι το πρόβλημα;
Εκεί που έχουμε άποψη, εκεί θέλει προσοχή.
Εκεί που νομίζουμε ότι ξέρουμε το καλό, το κακό.
Ο σταυρικός θάνατος ήταν ο πιο επονείδιστος, ο πιο σιχαμερός.
Απέναντι στον ίδιο Του τον εαυτό απέναντι στον Θεό Πατέρα και απέναντι στον κόσμο .
Κι αυτό έπρεπε να γίνει έως τέλους, δεν Τον ένοιαζε μετά, καμία διάσωση, τίποτα.
Πλήρης κένωση.
Αν δεν γίνει αυτό πώς θέλουμε να ‘μαστε μαζί Του;Η ανθρώπινή Του θέληση παραδόθηκε ολόκληρη στη Θεϊκή.
Το ίδιο καλείται να κάνει και η δική μας αποστρεφόμενη την έξωθεν στάση, θέση, άποψη, παρελθόντα, μέλλοντα , επιθυμίες, σκέψεις, οτιδήποτε, ότι μνήμες έχει ο νους, ότι υπάρχει.
τα Σα εκ των Σων Σοι προσφέρω
τότε προσφέρω τον άρτο τον δικό μου.
Εκείνος θα το κάνει σάρκα Του και αίμα Του.
Αν δεν το προσφέρω όμως πώς θα γίνει σάρκα Του και αίμα Του;
Πώς θα σαρκωθεί μέσα μου;
Πώς; Αν δεν είμαι τελείως ανεξάρτητος απ’ ότι συμβαίνει στο αισθητό;
Να μη με ενδιαφέρει για τίποτα,
ούτε να σωθώ εγώ, ούτε αν κάποιος δικός μου, ας πούμε στεναχωρηθεί ή δεν στεναχωρηθεί αν αρρωστήσει ή δεν αρρωστήσει,αν πεθάνει ή δεν πεθάνει.
Στον Θεό δεν υπάρχει θάνατος.
Τώρα πια ένας να είναι ο πόθος,πώς θα αφανισθεί ό,τι έξωθεν αλλότριο υπηρετεί τον πονηρό.
Όλα πάνσοφα κι ευλογημένα.
Και δεν θα επέμβω σ’ αυτό.
Δεν θα επέμβω με την έννοια να πω ότι είναι κακό αυτό κι εγώ θα το αλλάξω.
Ανθρωπίνως θα κάνω την προσπάθεια φυσικά, ότι γίνεται άλλα, εγώ να επέμβω;
Πού; Να δώσω τί;Τη γνώση του καλού του κακού από πού την πήραμε;
Από πού πήραμε τον καρπό της γνώσης του καλού του κακού;
Από ποιόν γέροντα;
Από τον πονηρό τη πήραμε.
Αν δεν αρνηθούμε αυτή τη γνώση του καλού του κακού όλη αυτή τη γνώση.
Τί σημαίνει καλό;Τί σημαίνει κακό;
Τί σημαίνει ενοχές;
Όλη αυτή τη γνώση αν δεν την επιστρέψω .
Αν δεν αρνηθούμε αυτή τη γνώση
τον άλλο θα φανερώσουμε σαν Θεό
Οπότε τώρα δεν έχει σημασία αν εμείς χαιρόμαστε ή αν λυπόμαστε, αν ζοριζόμαστε ή δεν ζοριζόμαστε, έχει σημασία ότι όλα αυτά συμβαίνουν για έναν λόγο,για να μας βεβαιώσει
την Παρουσία Του ο Κύριος.
Μόνο τώρα μην φοβηθούμε.
Μη μας πιάσει ένας πανικός.
Ο αγιος Γέροντας Παΐσιος έλεγε:
όσο πιο πολύ θα βλέπετε να ζορίζεται η έξωθεν κατάσταση, σημαίνει ότι τελειώνει ο πονηρός.
Οπότε αυτό θα είναι η βεβαίωση ότι πλέον τελειώνει.
Εμείς θα κοιτάξουμε όμως τα έσωθεν γιατί τα έξωθεν πολύ εύκολα μας αποπροσανα τολίζουν.
Κι έτσι ξεχνάμε την έσωθεν Θεία Παρουσία.
Το Φως ήρθε.
Αν μας νοιάζει η χαρά του Φωτός ,θα χαιρόμαστε.
Αν όντως η ψυχή πλέον εμπιστεύεται Αυτόν που αγαπάει θα την προστατέψει Αυτός.
Ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν.
Ο Χριστός Όσα Είπε Δεν Ήταν Τίποτα Για Το Έξω.
Όλα για μέσα, για την ψυχή
Στην Πρώτη Παρουσία ,τον κατάλαβαν πέντε-δέκα. Στη Δεύτερη όποιων το έξω είναι νεκρό για όλα τα άλλα αυτοί μόνο θα δουν.
Για όλους τους άλλους.
Δύσκολες Μέρες. Φοβερές Στιγμές.
Δεν είναι ούτε φόβος να μας πιάσει, ούτε πανικός.
Πρώτη φορά στη ζωή μας θα αμφισβητήσουμε ότι βιώναμε μέχρι τώρα.
Δεν ξέρουμε πώς θα ‘ρθει.
Γιατί και τότε περίμεναν τον Μεσσία.
Τον περίμεναν ένδοξο Βασιλιά.
Κι Αυτός γεννήθηκε σε μια φάτνη.
Πώς θα γίνει αυτό στις μέρες μας;
Που έχουμε ένα σωρό επιθυμίες επάνω μας;
Που Έχουμε Πολλαπλές, Χιλιάδες, Εκατομμύρια Υποστάσεις.
Ενός Ανθρώπου.
Βάλαμε πολλά δεσμά κι έτσι η ψυχή δεν μπορεί να κοινωνήσει με το πνεύμα της μέσα.
Δεν γεννάει τον Λόγο
Σταμάτησα την προσευχή.
Σκέφτομαι ότι δεν προσεύχομαι,
αλλά με το που ξαπλώνω στο κρεβάτι λέω.
Άιντε αύριο και κατευθείαν ύπνο.
Ούτε μια φορά τον σταυρό μου.
Θεέ μου ξέρεις Εσύ δικός Σου είμαι, Εσύ κάνε με ότι θέλεις.
Δηλαδή δυο κουβέντες με πόνο κι αμέσως αρχίζει, και η ψυχή να ετοιμάζεται για τον Κύριό της.
Δηλαδή ήμασταν μέσα στην καρδιά του Θεού, που ήταν όλα καλά λίαν.
Όλα καλά λίαν τα ‘φτιαξε ο Κύριος.
Κι εκεί πια ο άνθρωπος αρνείται τα καλά του Θεού, τα καλά όλα.και προσπαθεί να γίνει κάτι αυτός που θέλει, με δική του επιλογή.
Και από πολύ αγάπη ο Κύριος τον βγάζει εκτός της καρδιάς Του, εκτός του παραδείσου,για να νοιώσει την εξορία ώστε συνειδητά να ‘ρθει στιγμή να επιστρέψει πάλι στη καρδιά του Θεού παραδίδοντας τον καρπό της γνώσεως
Αυτό θα γίνει στο τέλος,εν τω προσώπω των δύο προφητών, που πλέον αυτοί θα αρνηθούν όλη αυτή τη γνώση,όλη αυτή τη φανέρωση που θα είναι μπροστά στο πρόσωπο του αντιχρίστου.
Θα αρνηθούν όλο αυτό το πράγμα και θα το στηλιτεύσουνε για να επιστρέψει η ψυχή μετά από τόσους αιώνες πάλι στην καρδιά του Χριστού αρνούμενη τον δηλητηριασμένο καρπό.
Χαιρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου