Ο ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΣ ΑΦΡΩΝ …ΠΛΟΥΣΙΟΣ

 

 

 

 

 

 

Στη νεοελληνική,  Σώφρων είναι ο έξυπνος, ο μυαλωμένος, ο καπάτσος, ο μάγκας

Απ την άλλη ο άφρων, είναι αυτός που δεν υπολογίζει κανέναν, διασκεδάζει, χαίρεται την καθημερινότητα, κοροϊδεύει κάθε προσπάθεια τιμιότητας, ξεγελά τον διπλανό του, και αντλεί ηδονικά κάθε είδους απόλαυση.

Όμως, να που έρχεται η ώρα του λογαριασμού, 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Α-φ ρ ω ν.  Σα να λέμε Α-νόητος

Απόψε, Τώρα Άμεσα  οι δαίμονες.. 

Ζητούν την ψυχή σου .

Είπεν ο Θεός: 

Άφρον σήμερα θα πεθάνεις,αφρον με ο-μικρον, γιατι ειναι κλητικη, 

Οι δαίμονες, Ζητάνε την ψυχή σου 

Ω Άφρον. 

Άφρον σα να λέμε Ω ανοητε άνθρωπε. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο θάνατος συνιστά το απόλυτο  όριο  μετά το οποίο ο άνθρωπος απλώς κρίνεται για όλο το περιεχόμενο της ζωής του, Για Ό,Τι Έπραξε, 

Για Ό,Τι Είπε, Για Ό,Τι Σκέφτηκε 

Απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν,  και μετά τούτο κρίσις.

Ποια ήταν τα γνωρίσματα της ζωής του πλουσίου, που οδήγησαν στον χαρακτηρισμό του ως άφρονος ;

Πότε κάποιος ζει ανόητα; 

Όχι  επειδή ευφόρησεν η χώρα του. 

Πού Συνάξω Τους Καρπούς Μου; 

Καθελώ Μου Τας Αποθήκας Και Συνάξω Εκεί Πάντα Τα Γεννήματά Μου Και Τα Αγαθά Μου,  

Η αφροσύνη του ήταν ο εγωιστικός τρόπος  σκέψεως και ζωής του.Αυτός ο εγωισμός του, ως νοσηρή στροφή μόνον στον εαυτό του, δεν περιέχει ίχνος αναφοράς προς τον Θεό. 

Συνήθως, ακόμη και σε ασχέτους προς την πίστη του Θεού ανθρώπους, σε στιγμές ευτυχίας τους ακούμε και ένα : Δόξα τω Θεώ .

Η διαγραφή του Θεού και του ανθρώπου όμως φέρνει άγχος Αντί ο πλουτισμός να του δίνει χαρά  ως ευκαιρία, είπαμε, προσφοράς χαράς σε άλλους  του προσθέτει θλίψη και στενοχώρια. 

Αλλά πάντοτε αυτό είναι το τίμημα του  επιλέγοντος τον εγωιστικό, δηλαδή τον αμαρτωλό, τρόπο ζωής.

 

 

 

 

 

 

 

Ο άφρων πλούσιος, από τη ζωή αυτή ζούσε με στοιχεία κόλασης.

Η πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη,εφόσον δεν έδειχνε σημεία μετάνοιας.Κι επιπλέον το άγχος του για τον πλουτο του,σαν να του έκλεβε και το μυαλό του τον έκανε να αδυνατεί να σκεφτεί το αυτονόητο, ότι δηλαδή τα γεννήματά του, κλεισμένα σε αποθήκες, θα σάπιζαν. 

Συνήθως ο εγωιστής χάνει και την όποια εξυπνάδα του.

Η αφροσύνη του έγκειται στην ψευδαίσθηση της αληθινής ζωής.  Ο πλούσιος δεν ελάμβανε υπόψη του το πιο βέβαιο γεγονός της ζωής την ύπαρξη του θανάτου. 

Την Ψυχήν Σου Α π α ι τ ο ύ σ ι ν  Από Σου άρα δείχνουν και την αιώνια συνέχεια εκτός Θεού. 

Πώς λοιπόν πρέπει να ζει ο άνθρωπος, 

ώστε στο τέλος του να ακούσει με χαρά ότι ευαρέστησε τον Θεό;

 

 

 

 

Ο σώφρων , δεν ζει με άγχη και ανασφάλειες. Και βεβαίως, έχει συναίσθηση της Προσωρινότητας θνητότητας Και Της Φθαρτότητάς Του.

¨Καθ’ ημέραν αποθνήσκει¨, 

με την έννοια ότι δεν τρέμει τον θάνατο, αλλά τον προσδοκά με χαρά, γνωρίζοντας ότι ο ίδιος ο Θεός θα παραλάβει την ψυχή του και όχι κάποιοι που το μόνο που επιζητούν είναι η δυστυχία του.

Μας αγαπά ο Θεός, και μια που μόνοι μας δεν κάναμε καμμιά κίνηση ,με τον όποιον πλούτο μας, λίγον ή και πολύν, 

Μας Έστειλε Στα μέτρα της αφροσύνης μας 

 Άφρον σήμερα θα πεθάνεις.

Οι δαίμονες, που όσο  και να  γελάτε υπαρχουν,  Ζητάνε την ψυχή σου .Τότε είναι ο απόλυτος τρόμος και ο τριγμος των οδοντων. 

Μη γένοιτο.