Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ

 

Τις παραβολές ο Χριστός δεν τις έλεγε για τον όχλο…αλλά για τους μαθητές του, και 

γι αυτούς που έχουν ¨ώτα ακούειν¨..

Ρώτησε  ένας νομικός , με  περίοπτη θέση στην κοινωνία αλλά κι ανησυχίες..

Γύρευε  έψαχνε, δεν ησύχαζε, όπως αρκετοί Εβραίοι της εποχής εκείνης. 

Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή; 

Κι ο Χριστός τον παρέπεμψε στις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου.

Ο Νομικος ανέφερε τις δύο βασικότερες της Παλαιάς Διαθήκης,την αγάπη προς το Θεό και την αγάπη προς τον πλησίον.

Θέλοντας όμως να δικαιολογηθεί, Τον ρώτησε:

Δηλαδή.. Ποιον πρέπει να θεωρώ πλησίον μου; αντι απαντήσεως είπε ο Χριστός,την παραβολή 

του καλού Σαμαρείτη.

Ενας Σαμαρείτης, αλλοεθνής και αλλόθρησκος,που πέρναγε, είδε τον καταπληγωμένο Ιουδαίο πλησίασε κοντά του και τον σπλαχνίστηκε.

Έμεινε κι έπλυνε τα τραύματά του,τα άλειψε με λάδι και κρασί,τα έδεσε με επιδέσμους. Και αφού με πολύ κόπο τον ανέβασε στο ζώο του, τον μετέφερε σε κάποιο πανδοχείο.

Την άλλη μέρα το πρωί έδωσε δύο δηνάρια στον ξενοδόχο και του είπε να τον φροντίσει για να γίνει καλά.

Και θα του πληρώσει ο,τι έξοδα κάνει.

Τελειώνοντας, ρώτησε ο Χριστός το νομικό, ποιος από τους τρεις αυτούς ανθρώπους, έκανε το καθήκον του προς τον πλησίον..

Αυτός που τον συμπόνεσε και τον ελέησε…απήντησε ο νομικός..τότε ο Χριστος του είπε:

Πήγαινε και κάνε κι εσύ το ίδιο. 

Αυτή η προσταγή έχει διαχρονικο χαρακτήρα…Πρέπει και εμείς να δείχνουμε αγάπη σε κάθε άνθρωπο που πάσχει χωρίς να εξετάζουμε αν αυτός είναι δικός μας, ξένος ή εχθρός, και χωρίς να υπολογίζουμε θυσίες και κόπους και δαπάνες. 

Αυτό μας δίδαξε ο Χριστός,όχι μόνο μέσα από την παραβολή αυτή αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τη ζωή Του.

Διότι ο ίδιος έγινε ο καλός Σαμαρείτης για μας. Αγάπησε τους ανθρώπους μέχρι θανάτου.

Η αγάπη Του κορυφώθηκε και έλαμψε σε όλο το μεγαλείο  επάνω στο Σταυρό.

Και μας ζητά να μάθουμε κι εμείς να αγαπάμε,να γινόμαστε καλοί Σαμαρείτες στους γύρω μας.

 Δυστυχώς όμως στην εποχή μας, ενώ όλοι μιλούμε για αγάπη, πραγματική αγάπη δεν έχουμε.

Κι αυτό φαίνεται περισσότερο στις σχέσεις μας με τα δικά μας πρόσωπα.

Πώς μιλάμε, πώς τους φερόμαστε; 

Αλλά αν δυσκολευόμαστε να αγαπήσουμε ..τους δικούς μας,πόσο μάλλον τους ξένους; 

Γι΄ αυτό υποφέρουμε.

Αγάπη σημαίνει θυσία,σημαίνει να δίνουμε κι όχι να απαιτούμε να γίνουν οι άλλοι καλοί για να τους αγαπήσουμε.

Ν ακούμε με πόνο τον πόνο τους,    Να τους ανακουφίζουμε Κατανοώντας το χαρακτήρα τους, να διαισθανόμαστε την κούρασή τους,τις δυσκολίες τους, τις επιθυμίες τους. Και να τους προσφέρουμε την αγάπη μας,άλλοτε μ’ ένα στοργικό λόγο κι άλλοτε με τη σιωπή μας άλλοτε με τη διακονία μας κι άλλοτε με θυσίες,που κοστίζουν ίσως πολύ.

Έτσι θα γίνουμε καλοί Σαμαρείτες…κι ισως κάποτε μπορέσουμε να γίνουμε και σωστοί άνθρωποι…

Αυτή είναι η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. 

Εδώ να βάλουμε μιαν ανω τελεία και να εξηγήσουμε για τις παραβολές.

Αυτές δεν ειπώθηκαν απ τον Χριστό για να απλοποιήσουν τα όσα έλεγε, το αντίθετο ο Χριστός χρησιμοποιούσε την παραβολή τον μύθο όπως θα λέγαμε σήμερα για 

Να..Κρύψει Τον Λόγο…

Ινα Βλέποντες, Μη Βλέπουσι Και Ακούοντες Μη Συνιώσι.

Ας πούμε στην παραβολή του σπορέως, τον ρώτησαν οι μαθητές..

Κύριε φράσον ημίν την παραβολήν ταύτην…και Εκείνος τους είπε:

Υμιν Δέδοτε Γνωναι Τα Μυστήρια Του Θεού…

Αλλοις Δε Εν Παραβολαίς, 

Ινα Βλέποντες Μη Βλέπουσι, Και Ακούοντες Ου Συνιώσιν.

Οι παραβολές, ειπώθηκαν απ τον Χριστό,για να δώσει σ αυτούς 

Μιαν Άποψη Των Μυστηρίων Της Βασιλείας Του Θεού, Οπότε 

Στους Μαθητές, Δίνεται 

Η Δυνατότητα Να Βιώσουν Αυτά Τα Μυστήρια,Και Μετά 

Οι Τρείς Απ Αυτούς Μόνο 

Να Ανέβουν Στο Θαβώρ Και Να Δούνε Τη Δόξα Του Θεού…Το Άκτιστο Φώς…

Ετσι έχουμε μια κατηγορία λαού που ακούει τις παραβολές 

Μια δεύτερη που γνωρίζει τα Μυστήρια της Βασιλείας του Θεού,και που είναι οι Μαθητές,και μια τρίτη κατηγορία, οι τρεις απ τους δώδεκα που αξιώνονται να ανέβουν στο Θαβώρειο όρος και να…δουν την βασιλεία του Θεού.

Συμπερασματικά, 

τί κανουμε για ν αποφύγουμε την κόλαση των τύψεων και των ενοχών, πρίν την πραγματική κόλαση; 

Βιώνουμε με ηπιοτερους όρους την κόλαση της αυτομεμψίας της πλήρους μετανοίας, κι όπως ο καλός Σαμαρείτης πήρε πάνω του τον άγνωστο αυτόν αλλοεθνή και αλλόθρησκο και τον περιέθαλψε , έτσι κι εμείς να βοηθούμε αυτούς που καλώς ή κακώς βρέθηκαν στο δρόμο μας με πλήρη μετάνοια ζώντας την απόλυτη κόλαση της μετανοίας,να επιστρέψουμε τα οφειλόμενα, με τόκο στον Χριστό, παρακαλώντας για την αναπαυση της συνειδήσεως μας…

Και Το Αντίτιμο Της Κόλασης ποιό; πολλα χρήματα πάρα πολλά χρήματα λές και τα χρήματα μπορούν  να αγοράσουν λίγα λεπτά μακαριότητας Και ας μην ξεχνάμε οτι 

οι δούλοι εργάζονται απο φόβο 

Οι μισθωτοί για τον μισθό Μόνον 

Οι Υιοί Το Κάνουν Απο Αγάπη Για Τον Πατέρα..

Χαίρετε..