Η¨analogia entis¨, αναλογία του όντος του Θωμά Ακινάτη αλλα και άλλων σχολαστικών θεολόγων, είναι ό φιλοσοφικός τρόπος μελέτης του Θεού, πού παραπέμπει στην κλασσική μεταφυσική του Πλάτωνα και Αριστοτέλη.
Αυτό σημαίνει ότι όλα τα όντα είναι αντίγραφα των ιδεών.
Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ άκτίστου καί κτιστού.
Ο Θεός είναι αντικείμενο διανοητικής επεξεργασίας και ό άνθρωπος με την λογική γνωρίζει την ουσία του Θεού, τις ιδέες.
Ή ¨analogia fidei¨ αναλογία της πίστεως του Γουλιέλμου Όκαμ και των μετέπειτα Μεταρρυθμιστών-Προτεσταντών είναι ένας παράλληλος τρόπος διερευνήσεως τουΘεού, αφού στην περίπτωση αυτή ή αναλογία του όντος αντικαθίσταται με την αναλογία της πίστεως, πού σημαίνει ότι ό Θεός αποκαλύπτει λέξεις, τις όποιες εμεις δεχόμαστε με πίστη.
Έτσι ταυτίζεται ή αποκάλυψη τού Θεού με την Άγια Γραφή, δηλαδή ταυτίζονται τα άκτιστα ρήματα με τα κτιστά ρήματα, νοήματα και εικονίσματα, πού σημαίνει ότι ή Άγια Γραφή αντικαθιστά την εμπειρία της θεώσεως.
Και οι δύο αυτές αναλογίες, του όντος και της πίστεως, βασίζονται στην θεωρία τού Αυγουστίνου
Credo ut intelligam,πού σημαίνει ότι πρώτα πιστεύω και υστέρα κατανοώ τον Θεό με την λογική επεξεργασία.
Όποιος δέχεται αυτές τις δύο αναλογίες analogia entis, analogia fidei ,σημαίνει ότι στην πράξη αρνείται την διαφορά μεταξύ ακτίστου και κτιστού, αρνείται την αποκάλυψη φανέρωση του Θεού από τον ¨άσαρκο Λόγο¨ στην Παλαιά Διαθήκη στους Προφήτες και τον ¨σεσαρκωμένο Λόγο¨ στην Καινή Διαθήκη στους Αποστόλους
Αρνείται ότι ό Θεός μπορεί να γίνει γνωστός μόνον με τις ενέργειες Του, και μάλιστα από τον άνθρωπο εκείνον πού μαθαίνει να διακρίνει την άκτιστη δόξα του Θεού από τις ενέργειες των δημιουργημάτων και ιδίως του διαβόλου.
Στην πραγματικότητα αρνείται το περιεχόμενο της Αγίας Γραφής για την μετάνοια ως προϋπόθεση μεθέξεως της Βασιλείας τού Θεού, δηλαδή μεθέξεως της ακτίστου δόξης του Θεού, με το μετανοείτε, ήγγικε γάρ ή βασιλεία τών ουρανών, και την δράση της δόξης του Θεού από την καθαρή καρδιά, κατά τον λόγο τουΧριστού:
μακάριοι οί καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται δηλαδή δεν δέχεται την καθαρτική, φωτιστική και θεοποιό ενέργεια του Θεού.
Έτσι, καταλαβαίνουμε καλά την διαφορά μεταξύ του Ιερού Αυγουστίνου και του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, καθώς επίσης καταλαβαίνουμε ότι οι απόψεις των φιλοσοφούντων θεολόγων-αιρετικών των πρώτων αιώνων, πέρασαν στην σχολαστική θεολογία των Φραγκολατίνων.
Όποιος τώρα ορθόδοξος θεολόγος, αγνοεί την βάση της δυτικής θεολογίας πού βασίζεται στην analogia entis και την analogia fidei, δέν μπορεί να καταλάβει την διαφορά της με την ορθόδοξη πατερική θεολογία.
Από το βιβλίο του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Πατερική και Σχολαστική Θεολογία και το περιβάλλον τους, σελ. 328-329
Εκδοσεις Ιερας Μονης Γενεθλιου Θεοτοκου, Πελαγια,
τηλ.22610 35135
https://www.pelagia.org/root.el.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου