ΕΝΑ..ΔΡΑΜΑ..

 

 

 

 

Πιασμένος στο δίχτυ της όμορφης σαραντάρας  ατυχησάσης  που θα  έλεγε κι ¨εθνικός μας¨ Λάμπρος Κωνστανταρας, δεν μπορεί να αντιδράσει αλλά προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες παρηγοριάς, και δέχεται, σαν διψασμένος ,την υπερπλεονάζουσα στοργή, τα χάδια, τα βρεγμένα με δάκρυα φιλιά, τον παθιασμένο έρωτα, που κρύβει, δυστυχώς,  τον ιοβόλο χαρακτήρα του, στο πάθος του χρόνου που εξαντλείται χωρίς έλεος.

 

 

 

 

Κι οι  τ ύ ψ ε ι ς,  αυτές οι τύψεις του εγκληματία, που δεν τον αφήνουν να απολαύσει όσο θα ήθελε τον όψιμο  έρωτα του. 

Μετά είναι και οι αυτο-ενοχές,την αδικώ, τόσα χρόνια μαζί τόση καταπίεση. Δεν ήμουν και  ο τέλειος σύζυγος Θεέ μου τί να κάνω.

Μια συγκρουσιακή κατάσταση, που φέρνει τον ατυχή, ανόητο πενηντάρη εραστή , στα όρια της παραφροσύνης.

Τελικά αν δεν πρυτανεύσει η λογική, η όλη υπόθεση οδηγείται στο ακροατήριο, όπου με συνοπτικές διαδικασίες, δυό άνθρωποι που ξόδεψαν σχεδόν όλη τους την ζωή στο ίδιο κρεββάτι, χωρίζουν διαπιστώνοντας πόσο ξένοι υπήρξαν όλα αυτά τα χρόνια , και πόσο η κοινή ζωή δεν τους πήγε πουθενά.

 

 

 

 

Και γιατί όλα αυτα; 

Χαιρετε.