Οι έξυπνοι συνηθως εμπιστεύονται το ένστικτό τους, εστω κι αν πάει κόντρα στη λογική.
Η διαίσθηση, αφορα λιγότερο στη γνωση της απάντησης και περισσότερο στην κατανοηση της ασήμαντης πληροφοριας, και την παρακαμψη της.
Μπορουμε να χρησιμοποιουμε , εξίσου διαίσθηση και λογική, αρκει να αναγνωριζουμε ποτε μια συγκεκριμένη μέθοδος είναι η σωστή. Πολλοι βασιζονται μόνον στο ένστικτο τους .
Ομως...Τι συμβαίνει με τη διαίσθηση;
Ξερουμε πως, ποτέ δεν θεωρήθηκε σαν μια μορφή ευφυΐας, αν και κάποιος με ισχυρή διαίσθηση, συνηθως είναι και περισσότερο ευφυής απ τους αλλους.
Ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπους που είναι ανήσυχα πνεύματα, και επιδιώκουν να μαθαίνουν νέα πράγματα και που είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν ανα πασα στιγμη τις οποιες βεβαιότητές τους.
Ομως αν κάθεσαι όλη μέρα σε μια καρέκλα και εμπιστεύεσαι την διαίσθησή σου, προφανως και δεν χρησιμοποιείς την ευφυΐα σου.
Ενα ¨διαισθητικό μυαλό¨ είναι ένα ιερό δώρο και ενα αναλυτικό, ορθολογικό μυαλό είναι ένας πιστός υπηρέτης.
Λεει ο Einstein , δημιουργήσαμε μια κοινωνία που τιμά τον υπηρέτη, αλλά έχει ξεχάσει τον Δωρεοδοτη..
Μερικές φορές, η επιθυμία μας να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα, κάνει το ορθολογικό μυαλό μας να πάρει λάθος κατεύθυνση.
Τοτε ειναι που η διαίσθηση έχει τη δύναμη να μας σώσει. Το ¨κακό προαίσθημα¨ που έχουμε είναι ο τρόπος που επιστρατεύει η διαίσθησή μας για να μας πει πως όσο και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι κάνουμε το σωστό, απλα πάμε να κάνουμε το λάθος.
Ενας έξυπνος ακουει αυτά τα συναισθήματα, ο εξυπνότερος ομως ,μπορει να περιορισει τη δύναμη της διαίσθησης και να τη χρησιμοποιήσει προς όφελός του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου