Ἡ λέξη Πάσχα εἶναι ἑβραϊκή καί σημαίνει διάβαση, πέρασμα.
Δηλαδή, οἱ Ἑβραῖοι ἦταν στήν Αἴγυπτο, κι ὁ Μωϋσῆς τούς ὁδήγησε καί τούς πέρασε μέσα ἀπό τήν Ἐρυθρά Θάλασσα μέ θαῦμα.
Αὐτό τό πέρασμα ἀπό τήν Ἐρυθρά θάλασσα ὅταν ἔφυγαν ἀπό τήν γῆ τῆς Αἰγύπτου καί πέρασαν στήν γῆ τῆς ἐρήμου γιά νά πορευθοῦν στήν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας αὐτή ἡ διάβαση λέγεται Πάσχα.
Εμεῖς οἱ Χριστιανοί ἔχουμε τό δικό μας Πάσχα, γι’ αὐτό καί ψάλλουμε:
Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα, ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν Χριστός ὁ Θεός ἡμᾶς διεβίβασεν.
Ἐμεῖς ἑορτάζουμε τήν διάβαση ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή, ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό.
Ἄλλο εἶναι τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων, ἄλλο εἶναι τό Πάσχα τῶν Χριστιανῶν.
Γράφει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:
Πάσχα ἀληθῶς ἐστιν ἡ πρός τόν ἀνθρώπινον νοῦν τοῦ Λόγου διάβασις.
Ὅταν, δηλαδή, ὁ Χριστός εἰσέλθη στόν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου, και ὁ νοῦς φωτίζεται,
αὐτό λέγεται Πάσχα.
Ὅταν ὁμιλῆ ὁ ἅγιος Μάξιμος γιά τόν νοῦ, δέν ἐννοεῖ τήν λογική, γιατί ἄλλο ἡ λογική καί ἄλλο ὁ νοῦς. Πολλές φορές συναντᾶμε κάποιον στόν δρόμο καί τόν χαιρετᾶμε, χωρίς νά τόν προσέξουμε.
Τόν βλέπουμε ἐξωτερικά, ἀλλά ὁ νοῦς μας ἦταν ἀλλοῦ.
Ἀκόμη, κάνουμε κάποια ἐργασία καί θυμόμαστε ἕναν ἀγαπητό μας ἄνθρωπο πού ὑποφέρει.
Τότε κάνουμε τήν ἐργασία, ἀλλά ὁ νοῦς μας εἶναι ἀλλοῦ.
Ἔτσι καταλαβαίνουμε τήν διάκριση μεταξύ νοῦ καί λογικῆς.
Οἱ Πατέρες πού ἔχουν ζήσει αὐτήν τήν ἐμπειρία λένε ὅτι μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τήν λογική του νά εἶναι μέσα στόν κόσμο, νά περπατᾶ στόν δρόμο, ἀλλά μέ τόν νοῦ του νά προσεύχεται.
Γίνεται αὐτός ὁ διαχωρισμός μεταξύ νοῦ καί λογικῆς.
Ἔτσι, ὅταν ὁ Χριστός εἰσέλθη μέσα στόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ νοῦς φωτίζεται καί προσεύχεται καί εἶναι ἀναστημένος, τότε αὐτό
λέγεται καί εἶναι Πάσχα.
Συμπέρασμα
Ὕστερα ἀπό τά λιγα αυτα ἑρμηνευτικά σχόλια, φαίνεται ὅτι ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής δίνει μιά μυστική καί οὐσιαστική ἑρμηνεία τῆς πνευματικῆς ζωῆς, γιά τό
τί εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή.
Τά γεγονότα, ἑπομένως, πού θά ἑορτάσουμε ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, δέν εἶναι ἐξωτερικά καί τυπικά , οὔτε συναισθηματικά, ἀλλά θεολογικά καί σωτηριολογικά.
Εἶναι μέθεξη τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Μέθεξη τοῦ Σταυροῦ εἶναι
ἡ ὑπέρβαση τῆς ἡδονῆς καί τῆς ὀδύνης, εἶναι ἡ μεταμόρφωση τῶν παθῶν.
Ὅλες αὐτές οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς πρέπει νά δοθοῦν στόν Θεό.
Καί μέθεξη τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἡ ὑπέρβαση τῆς λήθης καί τῆς ἄγνοιας.
Σέ ὅλη τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ φαίνεται ὅτι ἡ ἡδονή καί ἡ ὀδύνη εἶναι δύο μεγάλα θηρία.
Ἡ κάθε ἡδονή φέρει ὀδύνη, κάθε εὐχαρίστηση ἔχει καί ὀδύνη. Καί ὅταν προσπαθοῦμε νά ὑπερβοῦμε τήν ὀδύνη μέ νέα ἡδονή, τότε δημιουργεῖται νέα ὀδύνη.
Τό βλέπουμε σέ αὐτούς πού παίρνουν ναρκωτικά. Ἐπειδή περνοῦν πολλές δυσκολίες, παίρνουν τό ναρκωτικό καί ζοῦν τόν ἰδεατό προσωρινό παράδεισο. Ὅταν, ὅμως, τελειώνη ἡ δράση τοῦ ναρκωτικοῦ, ἐπανέρχονται πάλι στά τραγικά γεγονότα τῆς ζωῆς τους καί θέλουν νά λάβουν μεγαλύτερη δόση ναρκωτικοῦ.
Ἔτσι γίνεται ἕνας φαῦλος κύκλος μεταξύ ἡδονῆς καί ὀδύνης.
Ἐπίσης, ἄλλα δύο μεγάλα θηρία εἶναι ἡ λήθη καί ἡ ἄγνοια τοῦ Θεοῦ, τό νά μήν ἔχουμε μνήμη τοῦ Θεοῦ καί νά μήν γνωρίζουμε τόν Θεό. Ὁπότε, ἀπό τήν ὑπέρβαση τῆς λήθης καί τῆς ἄγνοιας, πού σημαίνει μνήμη τοῦ Θεοῦ καί γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀρχίζει ἡ βίωση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτό σημαίνει ὅτι σταυρωνόμαστε ἐν Χριστῷ μέσα μας, ὄχι μόνον τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἀλλά καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς μας καί συνανασταινόμαστε μέ τόν Χριστό. Ἄν δέν συσταυρωθῆ κανείς μέσα στήν καρδιά του καί δέν συναναστηθῆ μέ τόν Χριστό, τότε στήν πραγματικότητα σταυρώνει τόν Χριστό.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος σέ ὅλη τήν θεολογία του παρουσιάζει αὐτό τό δίλημμα:
Ἤ θά συσταυρωθοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό ἤ θά σταυρώσουμε τόν Χριστό.
Ἄλλη τρίτη ὁδός δέν ὑπάρχει.
Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα δέν εἶναι ἁπλῶς ἐξωτερικά ἔθιμα καί παραδόσεις, ἀλλά παραπέμπουν στήν ἐσωτερική ζωή, εἶναι συσταύρωση καί συνανάσταση μέ τόν Χριστό.
Ἡ βίωση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ γίνεται στόν βαθμό τῆς βιώσεως τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καί αὐτό γίνεται μέ τήν μέθεξη τῆς καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καί θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ,
ἤτοι τήν πρακτική φιλοσοφία, τήν φυσική θεωρία καί τήν μυστική θεολογία, δηλαδή τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τήν θέωση, γενικά τήν πράξη καί τήν θεωρία.
Αὐτό εἶναι τό μυστικό σταυροαναστάσιμο Πάσχα.
Μπορειτε να ανατρεξετε στο πληρες αρθρο του Μητροπολιτου Ναυπακτου
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής γιά τά πάθη, τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου