ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ..ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ..ΘΕΡΑΠΕΙΑ

 

Το να Θυμώνεις; ειναι φυσιολογικό. Μην αισθάνεσαι τύψεις . Ταυτόχρονα όμως, μην επαναπαύεσαι. 

Τα συναισθήματα μέσα μας  ενυπάρχουν κι εμείς αποφασίζουμε να τα ενεργοποιήσουμε. 

Η ενεργοποίηση γίνεται μέσω της μετάφρασης  του νοήματος που συνειδητά προσδίδουμε σε όσα μας συμβαίνουν.

Αν κάποιος εκνευριστεί μαζί σου και σε βρίσει, είναι εύκολο να αντιδράσεις κάνοντας το ίδιο κι εσύ. Να νιώσεις το ίδιο μ’ αυτόν. 

Ότι δεν αγαπιέσαι αρκετά. 

Ο θυμός είναι στην πραγματικότητα φόβος ότι δεν αγαπιέσαι αρκετά. 

Όπως όλα τα αρνητικά συναισθήματα. Αν όμως ξέρεις ότι αυτός που σε βρίζει πάσχει από βαριά ασθένεια, που τον κάνει να φέρεται έτσι, πόσο αλλάζουν τα πράγματα..

Ισως δεν θα σε εξενεύριζε  ένας άρρωστος αγενής άνθρωπος. 

Την επόμενη φορά που θα σου μιλήσει κάποιος εκνευρισμένος, σκέψου Τον καημένο. Πάσχει από βαριά μορφή έλλειψης αγάπης. 

Τον καταλαβαίνω. Χαμογέλα και συνέχισε.

Προσεξτε τωρα  ένα συναίσθημα υπάρχει: αυτό της αγάπης. 

Όλα τα άλλα  είναι παραλλαγές του. Κι ένας φόβος υπάρχει: 

Ο φόβος μήπως δεν αγαπηθούμε. 

Το μίσος, η οργή, η λύπη, ο θυμός, όλα τα αρνητικά συναισθήματα έχουν να κάνουν με την απώλεια της αγάπης ή με το φόβο ότι δεν αγαπιόμαστε αρκετά.

Δεν τιμωρείς  κάποιον όταν τον σκέφτεσαι συνεχώς θυμωμένος. Έστω ότι σε εκνευρίζει ένας περαστικός που δεν κάνει στην άκρη και πέφτει άτσαλα πάνω σου. 

Σκέψου ότι εκείνος συνεχίζει τη ζωή του, δεν ξέρει καν το όνομά σου, δεν θυμάται το πρόσωπό σου, δεν γνωρίζει ότι είσαι θυμωμένος, δεν επηρεάζεται καθόλου απ’ αυτό, κι εσύ τον κουβαλάς μέσα σου για ώρες, ίσως και για όλη τη μέρα. 

Και σου χαλάει τη διάθεση. 

Σε ποιον κάνεις τη χάρη; Ποιος χάνει; Εκείνος ή εσύ;

Η λύση επομένως, είναι η συγχώρεση. Σκεψου πως οταν εισαι οργισμενος  η τοξικότητα του σάλιου σου  σκοτώνει ποντίκι. 

Το μίσος σκοτώνει. Ο θυμός είναι ένας αμυντικός μηχανισμός. Είναι ένας τρόπος να νιώσεις δυνατός όταν πονάς. Εσύ πώς νιώθεις κάθε φορά που θυμώνεις; Κι όταν περνάει ο θυμός, τι μένει; Πιθανότατα να νιώθεις άδειος, αλλά και γεματος  τύψεις, τύψεις και λύπη για το πόσο πολύ εξαρτάσαι από τα αρνητικά συναισθήματά σου και από αυτά των άλλων. Έτσι ήμουν κι εγώ κάποτε υπηρξαμε ολοι μας Εξαρτώμενοι.

Τη ρώτησα: 

Γιατί του είσαι ευγνώμων; Στην αρχή σάστισε. Σιγά σιγά άρχισε να ανοίγεται. Έτσι μπήκε στη διαδικασία να σκεφτεί ότι ένας από τους λόγους που είναι συναισθηματικός άνθρωπος και θέλει να δώσει αγάπη στους γύρω της είναι γιατί δεν πήρε αγάπη από τον αδελφό της. 

Ένας από τους λόγους που θα γίνει καλή μαμά και θα προστατεύσει τη σχέση των παιδιών της είναι γιατί οι γονείς της δεν προστάτευσαν εκείνη σε σχέση με τον αδελφό της.

Είμαι ευγνώμων γιατί με δίδαξες ποιες συμπεριφορές να αποφεύγω και τι άνθρωπος να μη γίνω, άρχισε να επαναλαμβάνει. 

Σε συγχωρώ. Σε αγαπώ που είσαι αδελφός μου. Δεν σε χρειάζομαι όμως άλλο στη ζωή μου. Όχι όσο είσαι έτσι. 

Του τηλεφώνησε, του είπε ότι τον αγαπά, ότι τον συγχωρεί για όσα της έχει κάνει, αλλά ότι δεν θα ανεχτεί ποτέ ξανά αυτού του είδους τη συμπεριφορά. 

Μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν είχε ξανανιώσει πιο δυνατή στη ζωή της, πιο γεμάτη και πιο ελεύθερη. 

Είχε εκπλαγεί με τον εαυτό της, είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες της και ήταν βαθιά συγκινημένη γι’ αυτό.

Πες ευχαριστώ σε όσους σε πρόδωσαν. 

Αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο, σε προστάτεψαν από εκείνους στο μέλλον, σπρώχνοντάς σε να τους βγάλεις από τη ζωή σου στο παρόν. 

Έπειτα, συγχώρεσέ τους. Όταν συγχωρείς κάποιον, γαληνεύεις. Κάνεις χάρη σ’ εσένα και όχι σ’ εκείνον.

πηγή : enallaktikidrasi.com