ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ..

 

Posted on 13 Ιουνίου, 2013 by kosmaser

 

 

 

 

 

 

Ο Χριστός επιτρέπει τον λογισμό μας. Οταν πορεύεσαι,Αυτός είναι μαζί σου.

Αλλά είμαστε πλασμένοι για κάτι μεγαλύτερο. O Χριστός έχει να δώσει σε μας κάτι πολύ μεγαλύτερο και δεν μας το έδωσε πριν Αυτός πάθει και μπει στη δόξα Του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Μεγάλο Πράγμα Είναι Ότι Μπορούμε να γίνουμε όλοι κοινωνοί  του Σώματος και του Αίματος του Χριστού , δηλαδή μπορούμε σιγά σιγά να αναχθούμε  σε αυτή την άλλη λογική.

Oπότε τα πάντα είναι ευλογία.

Παράδειγμα οι νεομάρτυρες, οι οποίοι ζούσαν σε αυτή την κατάσταση Oπότε λένε: 

Αν Τυχόν Μας Αφήσετε Να Ζήσουμε,σας είμαστε ευγνώμονες γιατί ζούμε στον παράδεισο, μέσα σε αυτήν την λογική της Θείας Λειτουργίας, την άλλη λογική.

Εάν Μας Σκοτώσετε, σας είμαστε χίλιες φορές πιο ευγνώμονες γιατί το συντομότερο θα δοκιμάσουμε αυτό το πράγμα , το οποίο δεν παρέρχεται και το οποίο είναι χαρά εν όλω τω κόσμω και για όλο τον κόσμο. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτό που λέει ο Κύριος, ότι το χωράφι το αγαθό, η γη η καλή είναι αυτοί που δέχονται το λόγο του Θεού και καρποφορούν εν υπομονή.

Μπορούμε να κάνουμε υπομονή; 

Κάποιος γεωργός υπάρχει που φροντίζει για μας. 

Μπορούμε να περιμένουμε; Mα λέει κανείς:  πεθαίνουμε. 

Βλέπουμε στο Ευαγγέλιο ότι το άρρωστο παιδί που έφερε ο πατέρας έπεσε κάτω ξερό σαν νεκρό και πολλοί άρχισαν να λένε πως πέθανε.

Αν Νομίζουμε Εμείς Ότι Πεθάναμε, 

Αν Νομίζουν Όλοι Οι Άλλοι Ότι Και Εμείς Πεθάναμε. 

Αυτό Που Έχει Σημασία Είναι Να Μένουμε Κοντά Στα Πόδια Κάποιου ο οποίος υπήρχε προτού τον κόσμον είναι,προτού υπάρξει ο κόσμος κι ο οποίος

τά πάντα διά τό πλήθος του ελέους του εξ ουκ όντων εις τό είναι παρήγαγε. 

Όπως ο σπόρος, εάν δεν πέσει στη γη να πεθάνει,μένει μόνος, έτσι και εμείς, αν δεν πονέσουμε θα μείνουμε μόνοι.

Το θέμα είναι το εξής: 

Όταν ζήτησαν δυο μαθητές να δοξαστούν και να καθίσει ο ένας εκ δεξιών και ένας εξ ευωνύμων, Αυτός είπε, όπως αναφέρεται στο Τριώδιο, ότι ο Κύριος δεν δίδει τέτοια πράγματα στους δικούς Του  

Υπόσχεται Ποτήριο Θανάτου.

 

 

 

 

Αν τυχόν παρατείνουμε τη ζωή μας με μεταμόσχευση καρδιάς 

Δεν Γευόμαστε Της Χάριτος Της Αιωνιότητος.

Ακριβώς γι’ αυτό ο Κύριος ενώ έρχεται να μας φέρει τη χαρά , ενώ έρχεται να μας φέρει τη ζωή, λέει: 

Μακάριοι Οι Πενθούντες, 

Μακάριοι Οι Κλαίοντες Καί 

Ουαί Οι Γελώντες 

Ακριβώς γιατί θέλει να μας φέρει τον πραγματικό γέλωτα,την πραγματική χαρά και την αιώνια ζωή από σήμερα 

Τι γίνεται η ψυχή του ανθρώπου μετά τον θάνατο; 

Νομίζω δεν μπορούμε να τα λύσουμε και όλα τα προβλήματα 

Ξέρετε, είναι πολύ μεγάλο δράμα να νομίζεις ότι έχεις λύσει τα προβλήματά σου. 

Επίσης, είναι άσχημο ένας δάσκαλος όποιος από μας κάνει τον δάσκαλο να δίδει απαντήσεις και να κλείνει τα θέματα.

Στην πορεία προς Εμμαούς ο Κύριος κατ’ αρχήν δίνει τη δυνατότητα στον άλλον να βγάλει τα απωθημένα του.

Για Να Εκτονωθούν Οι Άνθρωποι Για Να Πουν Το Λογισμό Τους,

Για Να Δείξουν Την Απογοήτευσή Τους, 

Για Να Φτάσουν Στην Απόγνωση.

Λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο  από την απόγνωση. 

Γιατί Όταν Κανείς Απογοητευθεί Από Όλα Τα Εγκόσμια, Όπως Λέει Κι Ο Άγιος Νικόδημος,

Όταν Φτάσουμε Στην Απιστία Για Τον Εαυτό Μας  

Τότε Αρχίζει Να Αναδύεται Μια Άλλη Πίστη Και Μια Άλλη Δύναμη  Αυτό Που Έχει Σημασία Είναι Όχι Να Λύνουμε Τις Απορίες Μας Με Ένα Τρόπο Εγκυκλοπαιδικό Με Τη Λογική Του Κομπιούτερ, 

Αλλά Ει Δυνατόν Να Μετανοούμε, Να Μπαίνουμε Στην Άλλη Λογική, Τη Λογική Της Εκκλησίας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tο μεγάλο πράγμα είναι ότι υπάρχει η Μητέρα Μας Εκκλησία,μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας μέσα εκεί  ώστε σιγά-σιγά να παίρνει αυτήν την άλλη λογική. 

Πρέπει με ταπείνωση να τρεφόμαστε από την στερεά τροφή που προσφέρει η Εκκλησία  και τότε νομίζω ότι συνέχεια η καρδιά μας θα ευφραίνεται. 

Έχουμε ένα μεγάλο χρέος: 

δια της ταπεινώσεως και δια της υπομονής να δεχτούμε αυτά τα μεγάλα τα οποία τελεσιουργείται  στον υπερώον τόπο, τον λειτουργικό για να μπορέσουμε και εμείς να καταλάβουμε τι είναι άνθρωπος,

Να Χαρούμε Τη Ζωή Μας Και Μετά Χωρίς Άλλα Σχόλια Να Δώσουμε Τη Δυνατότητα Και Στους Άλλους Να Χαρούν Την Ζωή Τους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να νιώσουμε ότι Η Αγάπη 

Εκ Του Μή Όντως Εις Τό Είναι Ημάς Παρήγαγε 

και εάν τυχόν υπομένωμε στο τέλος από τη δοκιμασία βγαίνει μια χαρά και μια αγαλλίαση η οποία ξεπερνά όλες τις δοκιμασίες 

Μια στιγμή στον καθένα μας μπορεί να δημιουργηθούν  διάφορες απορίες:

Τι σημαίνει θάνατος, 

τι σημαίνει ανυπαρξία, μια στιγμή να νιώσουμε ότι όλα είναι άχρωμα και άοσμα, τότε τι να κάνουμε; 

Να περιμένουμε. 

Μέσα στην Εκκλησία όπου νιώθεις ότι υπάρχει μία ζεστασιά και μία ευρυχωρία.

Όπως λέμε το έμβρυο μένει μέσα στη μήτρα της μάνας του και επειδή μένει εκεί, συνέχεια αυξάνει.

Έτσι και εμείς πρέπει να μένουμε   μέσα στη μήτρα της μητέρας μας Εκκλησίας, αυτό που λέμε μετά από την πορεία: 

μείνον μεθ’ ημών, μείνε μαζί μας και εμείς θα μείνουμε μαζί Σου. 

Άλλα σχόλια δεν θέλουμε πια. 

Εμείς θέλουμε να μείνουμε μαζί Σου.Αυτό μας φτάνει. 

O πόνος έχει νόημα επειδή βρισκόμαστε στη μήτρα κάποιου που μας αγαπάει. 

Εκεί όποιος πολύ πονάει σημαίνει ότι είναι ηλεημένος και μπορεί να δεχτεί μεγάλα χαρίσματα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Είμαστε χαμένοι, 

μπορεί  να σταματήσει η καρδιά μας αλλά κάτι δεν σταματά, Και από εκεί και πέρα πάμε με το σώμα και έρχεται η αγαλλίαση  και η χάρη της θεότητας μέσα στο σώμα μας και αγιάζεται η ψυχή και το σώμα και ο τρόπος με τον οποίο ζούμε.

Χαίρετε..

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ¨ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ¨.

 

Posted on 13 Απριλίου, 2018 by kosmaser

Η διάκριση 

ουσίας και ενέργειας, στον Θεό, 

είναι η ουσια­στική διαφορά της Ορθοδοξίας από κάθε άλλη εκ­δοχή του Χριστιανισμού 

Η ενέργεια του Νού μέσα στην καρδιά  ονομάζεται

νοερά λειτουργία της καρ­διάς.

Το  Προπατορικό Αμάρτημα  

Είναι Ακριβώς Η Αστοχία Του Άνθρωπου,στην αρχή ακόμη της ιστορι­κής του παρουσίας, να διασώσει την Μνήμη του Θεού, την κοινωνία δηλαδή με τον Θεό, στην καρδιά του. 

Στην κατάσταση της νόσου της πτώσεως ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τον Θεό και τον συνάνθρωπο για την κατοχύρωση της α­τομικής του ασφάλειας και ευτυχίας.

Χρήση του Θεού γίνεται με τη θρησκεία. 

Προσπάθεια απόσπασης της δύναμης του Θείου, που μπορεί να εκφυλισθεί σε αύτοθεοποίηση  του άνθρωπου .

Λέει ο άγιος Ανδρέας Κρήτης στον Κα­νόνα του 

αυτείδωλον εγενόμην 

Χρήση του συνανθρώπου , και κατ’ επέκτα­ση της κτίσης γίνεται με την εκμετάλλευση τους με κάθε δυνατό τρόπο. 

Αυτή είναι λοιπόν, η νόσος, την ο­ποία ζητεί να θεραπεύσει ο άνθρωπος,  εντασσόμενος ο­λόκληρος στο πνευματικό θεραπευτήριο 

της Εκκλη­σίας

Σκοπός της παρουσίας της Εκκλησίας , ως εν Χριστώ κοινωνίας, στον κόσμο  είναι η θεραπεία του ανθρώπου με την αποκατάσταση της καρδιακής  κοινωνίας του με το Θεό της νοεράς δηλαδή λειτουργίας.

Κατά τον μακαριστό καθηγητή π.Ι. Ρωμανίδη, Η Πατερική Παράδοσις Δεν Είναι Ουτε Κοινωνική Φιλοσοφία Ούτε Ηθικό Σύστημα Θρησκευτικός  Δογματισμός  Αλλα Θεραπευτική Αγωγή. 

Στο Σημείο αυτό μοιάζει με  την Ιατρική Κυρίως Την Ψυχιατρική 

Ενας άρρωστος σωματικά, έχει πριν πολύ καιρό νοσήσει ψυχικά και ατυχώς το ποσοστό των ψυχικά αρρώστων είναι συντριπτικό 

 

Η ταυτότητα της Ορθοδοξίας:

 

Η Εκκλησία ως σώμα Χρίστου, λειτουργεί ως Νοσοκομείο.

Διαφορετικά δεν είναι Εκ­κλησία, αλλά Θρησκεία.

Οι Κληρικοί,εκλέγονταν από τους θεραπευμένους, γιά νά λειτουργουν ώς θεραπευτές 

Η θεραπευτική λειτουργία της Εκκλησίας σώζεται σήμερα σε ωρισμένες Μονές,που αντέχοντας  στην εκκοσμίκευση,συνεχί­ζουν την Εκκλησία των αποστολικών  χρόνων επιστήμονες της εκκλησιαστικής θεραπείας  είναι οι ήδη θεραπευμένοι.

Όποιος δεν έχει εμπειρία της θεραπείας δεν μπορεί να είναι θεραπευτής.

Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ  ποιμαντικής θεραπευτικής επιστήμης και ιατρικής επιστήμης.

Οι επιστήμονες  της εκκλησιαστικής θεραπευτικής Πατέρες και Μητέρες  αναδεικνύουν άλλους θεραπευτές, όπως οι Καθηγητές της Ιατρικής αναδεικνύουν τους διαδόχους τους 

Ο περιορισμός της Εκκλησίας στην απλή συγ­χώρηση των αμαρτιών για  την είσοδο μετά θάνατον  στον παράδεισο,  συνιστά αλλοτρίωση και ισοδυναμεί με το να συγχωρεί ο γιατρός τον ασθενή, για να θεραπευθεί μετά θάνατον

Η Εκκλησία δεν α­ποβλέπει στο να στείλει κάποιον στον παράδεισο 

Παράδεισος και κόλαση,δέν είναι τόποι  αλλά τρόποι υπάρξεως..

Η Εκκλησία, θε­ραπεύοντας τον άνθρωπο, τον προετοιμάζει να βλέπει τον Χριστό αιώνια μέσα στο άκτιστο φώς Του ως πα­ράδεισο και όχι ως κόλαση, πύρ καταναλίσκον  

Κι αυτό, φυσικά, άφορα σε κά­θε άνθρωπο,  ολοι   οι άνθρωποι θα βλέπουν αιώ­νια τον Χριστό,  

ως Κριτή του κόσμου.

Η εγκυρότητα της επιστήμης τεκμηριώνεται από την επίτευξη των στόχων της στην ιατρική από τη θεραπεία του ασθενούς. 

Έτσι διαφοροποιεί­ται η αυθεντική επιστημονική ιατρική από τον κομπογιαννιτισμό. 

Η θεραπεία δεν μετατίθεται στη μεταθανάτια ζωή, αλλά συντελείται στη ζωή του άνθρωπου  σ’ αυ­τόν εδώ τον κόσμο εδώ και τώρα 

Αυτό διαπιστώνε­ται από τα λείψανα  των Αγίων που νικούν τη βιολογική φθορά.

Τέλος,τα ιερά κείμενα της Εκκλησίας Γραφή , συνοδικά πατερικά κείμενα δεν κωδικοποιούν κά­ποια χριστιανική ιδεολογία, άλλά έχουν  θεραπευτικό χαρακτήρα,  

λειτουργώντας  όπως τα πανεπιστημιακά συγγράμματα στην ιατρική επιστήμη.

Αυτό ισχύει και για τα λειτουργικά κείμενα, τις Ευχές.

Η άπλή α­νάγνωση μιας Ευχής προσευχής, χωρίς παράλληλη ένταξη του πιστού στη θεραπευτική διαδικασία της Εκκλησίας  δεν θα διέφερε από την περίπτωση, που ο ασθενής καταφεύγει στο γιατρό με ισχυρούς πόνους, και εκείνος αντί να επέμβει δραστικά περιορίζεται στο να τον ξαπλώσει στο χειρουργικό κρεβάτι και να του διαβάσει το σχετικό με τη νόσο του κεφάλαιο. 

Αυτή με λίγα λόγια είναι 

η Ορθοδοξία. 

Δεν έχει σημασία, αν την αποδέχεται κανείς η όχι.

Κάθε άλλη εκδοχή για τον Χριστιανισμό  συνιστά παραποίηση και διαστροφή του, έστω καί αν θέλει να προβάλλεται ως Ορθοδοξία.