ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΖΟΥΝΕ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΛΑΝΗΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λέει ο Αββάς Μακάριος 

Κάποτε Περπατούσα Στην Έρημο , και βρήκα στο έδαφος το κρανίο ενός νεκρού. 

Το έσπρωξα λίγο με το ραβδί μου και το κρανίο μού μίλησε.

Οταν το ρώτησα, μου αποκρίθηκε:

Ήμουν Ιερέας Των Ειδώλων 

Κι Εσύ Είσαι ο Μακάριος ο Πνευμα τοφόρος  Την ώρα που σπλαχνίζεσαι εκείνους που βρίσκονται στην κόλαση και προσεύχεσαι γι’ αυτούς, ανακουφίζονται λίγο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κόλασή μας, είναι οτι δεν μπορεί κανείς να δει κάποιον πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά η πλάτη του καθενός είναι κολλημένη στην πλάτη του άλλου. 

Όταν, Λοιπόν, Εύχεσαι Για Μας  Βλέπει Κανείς για Λίγο Το Πρόσωπο Του Άλλου.

Κι αυτό Είναι μεγάλη Ανακούφιση.

Θα μου πειτε τώρα οτι όλα αυτά είναι ένα ¨μύθος¨σαν τους πολλούς ,που λέγονται,  καθημερινά, απ τους φοβιτσιάρηδες της ζωής Κι όμως, αν το σκεφτούμε καλύτερα, η απλή αυτή διήγηση, φανερώνει όλη τη δυστυχία που περιμένει τους άδικους, που ατίμασαν και πρόδωσαν την αγάπη των άλλων, αλλά και του Θεου. 

Οι άνθρωποι αυτοί, δε θα μπορούν να βλέπουν το πρόσωπο των άλλων ανθρώπων. Θα στερηθούν, δηλαδή, εκείνο το οποίο οι ίδιοι απέρριψαν στη ζωή τους:την αληθινή κοινωνία με τους αδελφούς  τους και τον το Θεό , όπως και και την ανέκφραστη χαρά , η οποία απορρέει απο αυτή την κοινωνία .

Ο αιώνιος θάνατος ή δεύτερος θάνατος, είναι ακριβώς η τιμωρία των αμαρτωλών. 

Ο πρώτος, ο φυσικός θάνατος, είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα.  

Αιώνιος ή δεύτερος θάνατος είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από το Θεό.

Ο Θεός είναι αγάπη, και γι αυτό δεν μπορεί να σώσει κάποιον,

αν εκείνος δεν το θέλει. 

Οταν ο κόσμος της πλάνης και των πλαστών διασκεδάσεων θα έχει σβήσει.

 

 

 

 

 

 

 

 

Η Μ ο ν α ξ ι ά   Του Κολασμένου θα είναι αφόρητη. Και το κακό είναι ότι η πόρτα της μοναξιάς ανοίγει από μέσα 

     

 

 

 

 

 

 

 

 

Πάμε στην άλλη όχθη του ατλαντικού, στην αχανή αμερική, με τις ιδιαιτερότητές της.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πολιτισμικές πτυχές της θρησκευτικής ζωής, στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες, είναι η γοητεία που ασκεί στην αμερικάνικη κουλτούρα η Κόλαση.

Είναι κατι το συνηθισμένο να οδηγεί κανείς σε επαρχιακούς δρόμους, της χώρας αυτής ,και να βλέπει πινακίδες με διάφορα 

¨βιβλικά¨ αποσπάσματα.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σ έναν από τους δρόμους που οδηγούν στην μικρή πόλη του Όουκ Ρίτζ, που περνάνε χιλιάδες αυτοκίνητα κάθε μέρα , Υπάρχει μια γιγαντο-επιγραφή.Με πολύ μεγάλα, έντονα κίτρινα γράμματα, όλα κεφαλαια, και πολύ φωτεινά ώστε να φαίνονται από μεγάλη απόσταση, είναι γραμμένο πάνω σε μαύρο φόντο.

Η Κόλαση Ειναι Πραγματικη.

Και με μικρά γράμματα, ακριβώς από κάτω, με λευκό χρώμα, όταν πλησιάσεις πολύ κοντά στην πινακίδα και με τρόπο, σαν να σε προκαλεί να την πλησιάσεις, υπάρχει η δήλωση,

Το Ίδιο Και Ο Παράδεισος.

 

Δεν Μπορεί Κάποιος Να Πει Ότι 

Η Κόλαση Είναι Πραγματική, Και Ο Παράδεισος Είναι Πραγματικός  Και Η Λέξη Πραγματικός  Να Έχει Το Ίδιο Νόημα Και Στις Δύο Προτάσεις.

Υπάρχει ένα παράδοξο.

Όποια και αν είναι η πραγματικότητα του Παραδείσου η Κόλαση, δεν έχει μια τέτοια πραγματικότητα.

Και όποια αν είναι η πραγματικότητα της Κόλασης, ο Παράδεισος απέχει πολύ από μια τέτοια πραγματικότητα. 

Ο Μέγας Αθανάσιος, στο έργο του  Λόγος Περί Της Ενανθρωπίσεως Του ¨Λόγου¨ Και Της Δια Σώματος Προς Ημάς Επιφάνειας Αυτού, βλέπει την αμαρτία, και συνεπώς την Κόλαση, σαν μια κίνηση προς το ¨μη είναι¨.

Σύμπασα  Η κτίση, προσοχή δεν λέει ο κόσμος, δημιουργήθηκε εκ του μηδενός. 

Έτσι, όσο κινείται  απομακρυνόμενη  από τον Θεό,κινείται απομακρυνόμενη  από το δώρο της ύπαρξης, προς την αρχική της κατάσταση, δηλαδή την μη ύπαρξη. Έτσι, το περισσότερο που θα μπορέσει η κτίση να κάνει είναι να κινηθεί προς την μη ύπαρξη.

Δεν μπορεί να κάνει τον εαυτό της να μην υπάρχει.Αυτό είναι πέρα από τις δυνάμεις της. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ετσι, η πρόθεση της επιγραφής αυτής είναι να δηλώσει πως Η Κόλαση 

Δεν Είναι Κάτι Το Φανταστικό, ή ένα λαϊκό παραμύθι Αλλά με Ορθόδοξους όρους και αυτό είναι σημαντικό 

Η Κόλαση Είναι Μια Μνημειώδης Κατάσταση Πλάνης.

Ίσως και Να Είναι Η Έσχατη Κατάσταση Πλάνης.

Είναι πλάνη, διότι, το πυρ της Κολάσεως  Δεν Είναι Υλικό Πυρ. 

Γι αυτούς που αγαπούν τον Θεό, η φωτιά Του είναι φως και ζωή.

Γι αυτούς που μισούν, αδιαφορούν για τον Θεό, η φωτιά Του είναι μαρτύριο, παρ’ ότι  τί μεγάλη πλάνη  δεν είναι τίποτα άλλο παρά Αγάπη. Βρίσκουν την αγάπη Του, το φώς Του μαρτύριο.

 

 

 

 

 

 

Αυτά δεν αφορούν επ ουδενί την  μετά θάνατον ζωή. Αλλα Την Παρούσα Ζωή.

Ο Χριστός έδωσε, έναν ορισμό της Κόλασης.

Αύτη Δε Εστιν Η Κρίσις, Ότι Το Φως Ελήλυθεν Εις Τον Κόσμον, Και Ηγάπησαν Οι Άνθρωποι Μάλλον Το Σκότος Ή Το Φως·Ην Γαρ Πονηρά Αυτών Τα Έργα.

Κατά Ιωάννην 3:19 

 

 

 

 

 

 

 

Όταν Ο Χριστός Έρχεται στους δικούς Του ανθρώπους.

Κάποιοι τον δέχονται ως Κύριο και Μεσσία, μερικοί μάλιστα κατορθώνουν να σταθούν δίπλα στον Σταυρό Του και να Του είναι πιστοί.Ένας, ληστής Τον ομολογεί και κερδίζει τον Παράδεισο μέσα σε μια στιγμή.

Οι περισσότεροι από μας ζουν σε κάποια κατάσταση πλάνης.

Η πιο σοβαρή πλάνη, η οποία περιγράφεται από τον Χριστό, είναι Όταν Προτιμούμε Το Σκότος Από Το Φως.

Δυστυχώς όλο και περισσότεροι παρασύρονται απ τα ψεύτικα φώτα στο δολοφονικό σκοτάδι.

 

 

Χαιρετε.

 

 

 

πηγή